GreenEye

Cieszę się razem z Tobą, że ta sprawa zakończyła się pomyślnie Dzisiejszy wieczór przeznaczyłam na odpoczynek po dość ciężkim tygodniu. Mimo wszystko znów pojawiły się kłopoty z zasypianiem

defective_detective, ciekawie przedstawiłeś swoją osobę i wykazujesz dużą samoświadomość w zakresie różnego rodzaju dolegliwości, z jakimi się borykasz. Witaj na forum

TOOL -Sober

Ja spotkalam się kilkakrotnie z analizą rysunku rodziny,ale mówiąc szczerze o bezludnej wyspie nie słyszałam. Mogłabyś coś więcej napisać na ten temat, jeśli posiadasz jakiekolwiek informacje? Czy dopiero zaczynasz poszukiwania :)?

Ja także obserwuje u siebie korzystny wpływ słońca na moją osobę Czuję się o wiele lepiej, aniżeli wtedy, gdy non stop pada deszcz, jest szaruga za oknem, ponuro i smutno. Słońce ładuje moją wewnętrzną baterię pozytywną energią

NatNat, bardzo ładna praca, widać kunszt i precyzję. Ile czasu zajęło Ci jej tworzenie?

To był mój dzień Dużo radości, dużo energii, mój mały sukces. No i na niebie pojawiło się w końcu słońce. esprit, uroczy ten Twój bobasek

Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 Trichotillomania (oznaczona symbolem F63.3.) to zaburzenie, które charakteryzuje wyraźna utrata włosów spowodowana niemożnością powstrzymania się od ich wyrywania. Czynność jest poprzedzana wzrastającym napięciem, a po jej zakończeniu następuje uczucie ulgi lub zadowolenia. Takiego rozpoznania nie należy stawiać, jeśli wyrywanie włosów zbiegło się z poprzedzającym zapaleniem skóry lub jest wynikiem urojeń czy omamów. Zaburzenie to, podobnie jak onychofagię (obgryzanie paznokci) zalicza się do spektrum zaburzeń obsesyjno - kompulsyjnych, gdzie czynność wyrywania włosów czy obgryzania paznokci stanowi formę kompulsji. Włosy mogą być wyrywane z dowolnej owłosionej części ciała, doprowadzając w niektórych przypadkach do całkowitej depilacji. W większości przypadków w pierwszej kolejności wyrywane są ze skóry głowy, później z okolicy oczu (rzęsy, brwi), z przedramion oraz okolic miejsc intymnych. Bardzo często trichotillomania mylona jest z łysieniem plackowatym lub też z postacią skórną tocznia rumieniowatego. Czasem towarzyszy jej trichofagia, czyli przymus zjadania wyrywanych włosów. Jej skutkiem może być powstawanie kamieni włosowych, tzw. tichobezoarów, które mogą powodować niedrożność jelit. Przypadki trichotillomanii stwierdza się zarówno u dzieci jak i u dorosłych, wedłud szacunków osoby chore na to zaburzenie stanowią około 2-3% całej populacji. Głównymi objawami widocznymi na ciele chorych są łyse miejsca na głowie, rękach, w okolicach pachwin, rzadkie rzęsy, brwi lub ich brak. W większości przypadków osoby cierpiące na trichotillomanię ukrywają swój problem przed otoczeniem. Zaburzenie to leczy się psychoterapeutyczne oraz farmakologicznie, zwykle za pomocą leków z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Wybór sposobu leczenia zależy od wieku pacjenta. Dzieciom zazwyczaj wystarczy opieka psychologiczna bądź też terapia behawioralna przeprowadzona pod nadzorem psychiatry. U osób dorosłych często konieczne jest włączenie farmakoterapii, jedną ze skuteczniejszych metod walki z TTM jest także terapia behawioralno-poznawcza. Dla pacjentów cierpiących na trichotillomanię bardzo istotne jest poczucie akceptacji ze strony otoczenia. Bardzo często osoby cierpiące na tę przypadłość czują się bowiem bardzo osamotnione i niezrozumiane, obawiają się reakcji bliskich oraz poniżenia. Zwykle unikają też bliskich kontaktów cielesnych w obawie przed wstydem spowodowanym ubytkami w owłosieniu. Dostrzegacie podobny problem u siebie lub u osoby w Waszym otoczeniu? Zapraszam do dyskusji.

Metallica - Orion http://www.youtube.com/watch?v=d7kfD4lsy4o

MOCca, nie wywołuj przysłowiowego wilka z lasu.

Myślę, że utrata dziecka jest niezwykle traumatycznym wydarzeniem w życiu każdej matki. Trudno wyobrazić sobie ogrom Twojego bólu i cierpienia, tym bardziej, że stało się to w tak tragicznych okolicznościach. Rozumiem i nie dziwię się, że trudno jest Ci pozbierać się po takiej tragedii. Zdaję sobie sprawę, że pocieszanie Cię nie przynosi Ci ulgi. W Twych słowach pisanych tu na forum, słychać ogrom tego cierpienia, z którym ciężko teraz żyć. Cieszę się, że trafiłaś na to forum, bo chociaż w ten sposób będziesz mogła wyrzucić z siebie choćby niewielką część tego bólu. Może dzięki temu będzie troszkę lżej. Zostań z nami.

Massive Attack - Angel http://www.youtube.com/watch?v=kaef2NgwqHY

yans, cieszę się, że masz zacięcie, walczysz z tym i dzielisz się z nami swoimi spostrzeżeniami. Prawda jest taka, że wiele osób często w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego paskudnego nałogu. Trzymam kciuki, oby udało Ci się wygrać z tym raz na zawsze

Legenda - Marylin Monroe

O tak, sałatki są rozkoszą dla mego podniebienia Też będę nadrabiać zaległości w menu

Alien81, serdecznie witam na forum. Rozumiem, że obecnie znajdujesz się w trudnej dla Ciebie sytuacji. Trzymam kciuki, aby Twoja jutrzejsza wizyta u psychiatry przyniosła Ci ulgę i pozytywne efekty. Pozdrawiam

Ja osobiście chodziłam po galeriach z rękodziełem w moim mieście. Najczęściej proszą o przyniesienie kilku sztuk biżuterii do pokazania. Najchętniej przyjmują taki rodzaj lub styl, którego jeszcze w danej galerii nie ma. Chodzi tu o oryginalność i niepowtarzalność przedmiotów. A potem to już wszystko zależy od sprzedaży. Póki co doświadczenia mam miłe, spotkałam sympatyczne osoby w tym fachu Co do pośrednictwa też pewnie bym miała obawy.

Nie wiem jak to jest do końca z tym skręcaniem długopisów, ale moją znajomą zrobili w tej kwestii w bambooko. Nikt nie pojawił się ponownie po odbiór towaru, a uprzednio pobrał pieniądze za swego rodzaju zestaw startowy. No i tak została ze stertą długopisów . Osobiście nigdy nie korzystałam z tego typu ofert. Jednakże jeśli chodzi o pracę chałupniczą, można np. wykonywać biżuterię hand made i nawiązać kontakt z jakąś galerią, gdzie przyjmują rękodzieło na zasadzie komisu. Pobierają zwykle prowizję, ale jakiś grosz wpadnie Wszystko zależy od ilości sprzedaży.

Hehehe, rąk do tyłu nie wiązałam Minelo już kilkanaście lat odkąd pozbyłam się tego nawyku i w zasadzie do końca nie pamiętam tego procesu. W każdym razie dominowała silna wola i chęć zadbania o własne pazurki. Słyszałam, że są jakiś preparaty, którymi powleka się płytkę paznokcia, są niemiłe w smaku i można się oduczyć, ale nigdy ich nie próbowałam i nie wiem, czy przynoszą pożądane efekty.

Inna nie znaczy gorsza. Inna czyli wyjątkowa. Nie poddawaj się. Warto czekać na wschód słońca, nawet po burzy.

Onychofagia (z gr.: onycho – paznokieć, phagia – jeść) oznacza nawykowe obgryzanie paznokci, najczęściej występujące u dzieci i młodzieży. Istnieją dwie odmiany tego zaburzenia: „łagodna onychofagia” oraz „niebezpieczna onychofagia”. Pierwszy przypadek to sporadyczne obgryzanie paznokci i skórek w stanie silnego wzburzenia emocjonalnego, natomiast w drugim - kaleczenie dłoni jest jedynym sposobem na radzenie sobie z nerwami. Gdy tylko ta czynność daje chwile ukojenia, mamy do czynienia z formą autoagresji i samookaleczania. Obgryzanie czasem stanowi główną aktywność lub też towarzyszy chorym podczas wykonywania innych czynności. Najczęściej odbywa się w sposób automatyczny. Onychofagia może być niezdrowym nawykiem, prostym i szybkim sposobem na rozładowanie negatywnych uczuć, ale może też być skutkiem głębszych zaburzeń osobowości. Gdy w miejsce zwalczonego nałogu obgryzania paznokci pojawi się inne uzależnienie, oznacza to, iż przyczyna zaburzeń tkwi głębiej. Czy ktoś z was boryka się właśnie z tym problemem Próbowaliście sobie jakoś z nim poradzić Zapraszam do dyskusji

uwielbiam zbierać - płyty winylowe

jeden przyjaciel góry czy Mazury

Mam nadzieję, że jeszcze dziś Co najczęściej nosisz w prawej kieszeni spodni

Dog in the fogg - wódka