MicMic

https://youtube.com/watch?v=IAaQhoKbeew&si=cPtrkZKrF4Kyb3gj

To tam było gówno do jedzenia?

To jak się czujesz nie ma aż takiego znaczenia, ważne jak jest w istocie. W każdym razie, ja dziś znów czuję się przegrywem. Ostatnio się to, niestety, nasila. Zwiększa się liczba rzeczy, które mnie triggerują do takich uczuć. Chyba zamknę się w domu, żeby się nie bodźcować. I potem obudzę się jako jeszcze większy przygryw hehe.

Spoko, fajnie by było gdybym tylko takie miał.

No i bardzo dobrze! Też wszystko co mogę, robię sam. I przy aucie i przy motocyklu.

Myjesz się raz w tygodniu? Hmm możesz spróbować na tym zarobić, są kolesie co płacą z tego typu fetysz. Albo stare gacie, skarpety itp.

@Maat Omg jaka Catriona, nazywajcie Panią starym nickiem, czyli Anacrocośtam. Rzadko kto mnie tak wkurwia, więc to musi być ona.

Samochód pewnie też reperujesz, bo szkoda Ci na mechaników

Wierzysz w coś takiego? Miłość życia? Jedyna osoba, Tobie przeznaczona? Uważam, że to bajki, Daliu.

Masz specyficzny gust filmowy, muszę przyznać.

Fajny masz ten domek. Jak survival w jakiejś grze No i samodzielna naprawa samochodu się bardzo chwali, a dobie leniuchów o dwóch lewych rękach, którzy byle olej oddają do warsztatu, bo mają lepsze rzeczy do roboty.

Musiało być fascynujące. Xd

To chyba zależy od stażu związku. I od wielu innych rzeczy przypuszczam.

Pewnie tak.

Lądujemy w Porto, Lizbona dopiero potem. Niestety, to tak u mnie nie działa. Jak mi brat /cenzura/i o jakichś dyżurach i tego kto jak będzie kontrybuował do dobra wspólnego to mam odrazu zachowania buntownicze i uczieczkowe. I że jestem jakiś /cenzura/owy bo nie potrafię się dostosować. Samochód jest na niego, więc i każdą rzecz będzie trzeba konsultować z resztą. Do tego przypomniało mi się jakie mam na wyjazdach napady obezwładniajacego smutku, którego źródła nie umiem zlokalizować. Nie było ich tylko na wyjazdach z dziewczyną.

Tak, z rodziną do Portugalii. Jest możliwość się wycofać, ale boję się z kolei zostać sam (chociaż teraz w sumie I tak siedzę sam, to nielogiczne, ale jednak) i jednak zawsze chciałem zobaczyć Lizbonę. Do tego kończy mi się terapia.

/cenzura/owo, chyba lęk przed zbliżającym się wyjazdem daje o sobie znać. Trochę czuję się jak w pułapce.

Ale dotyczące czego? Platon jest uważany za największego filozofa wszechczasów, a cała filozofię często określa się mianem "przypisów do Platona", więc nie wiem o co dokładnie pytasz. On stworzył tego bardzo dużo, a ja nie jestem też specjalistą w zakresie historii filozofii. Może lepiej będzie poczytać na necie, albo kupić sobie książkę o historii filozofii?

Zachłysnal sie Tobą.

Ech, wiem kim jesteś.

A może Ci się tylko wydaje, że się uporałaś? Mnie się wydawało, że już mnie to nie dotyczy, ale po kilku latach wróciło. Może nie warto było w ogóle się zajmować własną psychiką? Nie widzę, żebym lepiej egzystował od tych, którzy bezrefleksyjnie idą przez życie.

Tu już zdania są podzielone, czy uczucia, a wlaściwie chodzi o tzw. qualia, są redukowalne do materii czy nie. Np. Chalmers twierdzi, że nie, a Churchland i, o ile dobrze pamiętam, Dawkins, że jak najbardziej.

No Tobie się udało, nie znaczy, że każdemu się uda. Ja "pracuję" z przerwami już prawie 20 lat także ten.

Przecież ja tego nie rozpamiętuje. Co więcej, im bardziej się próbuję ich pozbyć, tym mocniej wracają. Albo uderzają nagle, po kilku latach, jak teraz.

Wstyd się przyznać do samego czucia się przegrywem. A ma to związek z różnymi tramatycznymi zdarzeniami z młodości, które od czasu do czasu dają o sobie znać i bardzo miażdżą.