essprit

O boże, ale herezje piszecie ....

A mnie zastanawia gdzie w tym całym kołowrotku lekarz - badania - lekarz miejsce na normalne życie ... Powiem Ci tak, najlepsze co możesz zrobić to udać się DO SZPITALA na psychoterapię - raczej szpital lub inny ośrodek dzienny ponieważ masz tam CODZIENNIE psychoterapię. Oczywiście, możesz też skorzystać z opcji prywatnej ale to będzie strasznie długo trwało ... a po szpitalu i tak zazwyczaj kontynuuje się psychoterapię już ambulatoryjnie. 99,9% twoich dolegliwości ma podłoze psychiczne.

No ok, sama mam dylemat i nie mówię, że mam jasne zdanie. Ale idąc tym tokiem - jest osoba w ciężkiej depresji i ma małe dzieci. Nie chce się leczyć, tylko leży & śpi, ma myśli samobójcze. I tyle. No i nie chce pomocy. I co z tym zrobić ? PS. Nie uogólniaj są osoby z CZAD'em, schizofrenią które normalnie mają rodziny, żyją, chorują i nikt im dzieci nie zabiera.

Zujzuj, trudno orzekać w tych sprawach bo znasz tylko przekaz medialny - a jak wiadomo prawda często jest trochę inna Ja z kolei co do Pani w depresji, słyszałam że odmawiała wszelkiej pomocy w tym leczenia. I co z tym zrobić ? A co by było gdyby ta osoba dokonała rozszerzonego samobójstwa ? Zabija siebie i dzieci ? Co by było wtedy ? Osoba dorosła ma wybór, a dzieci - jak wiesz - nie. Może kierowali się tutaj już wyłącznie dobrem dzieci (po propozycjach pomocy matce) ? A co do rodziny B. - jedyne co mnie ciekawi to fakt, że W OGÓLE nie ma żadnych informacji ze strony tego ośrodka/terapeutów. Jeden tylko człowiek coś mówi i nie ma wersji drugiej strony. I na prawdę szczerzę wątpię, że wzięli dzieci z powodu 1 klapsa. Gdyby tak było, to 80%-90% wszystkich dzieciaków w Pl musiałoby siedzieć w domach dziecka.

Obowiązkowo na terapię ...

A ja jestem przekonana, że to tutaj jest KLUCZOWE.

A ja bym chciała przeczytać KONKRETNIE dlaczego nie możesz być w związku ? O co dokładnie chodzi ?

Wiesz co, standardowo to jest tak, że to Ciebie taki psycholog/terapeuta kieruje na daną formę terapii - ind czy grupa. Najlepiej jak po prostu się zapiszesz, i oni sami ocenią co jest dla Ciebie najlepsze. Nie wiem ile grupa, ale sesje ind kosztują w dużych miastach od 80 do 150 za spotkanie, a standardowo to jest 1x/tydż. Jeśli to jest za dużo pieniędzy, albo z innych przyczyn zawsze możesz czegoś poszukać na NFZ.

Ale ONI mają relację ! Tylko taką. Nie ma jakiegoś wzorca, jaka ta relacja ma być ... Ja tworzę taką, Ty Zielona siaką, a Asmo jeszcze inną

Asmo, a co Ci to da że uslyszysz diagnozę ? Mi się zdaję, że tutaj Tobie chodzi o coś innego niż usłyszenie diagnozy. Co jeszcze mi się rzuciło - napisałeś "być może pani nie zbudowała relacji" ... a mi się zdaje, że na to zawsze składają się dwie osoby A nie tylko jedna. I bacząc na to - to Ty do tej relacji wnosisz "wkurwienie", roszczenia i żądania Ha, teraz też dojrzałam twoje słowa - że nawet świadomość zaburzenia nie pozwala inaczej Tobie funkcjonować, więc spytam ponownie po co Ci nazwa na owe "zaburzenie" skoro NIC to nie wnosi ? .

Asmo, to że ona nie mówi co Ci jest nie znaczy że nie wie. Często słyszę właśnie takie podejście - żeby nie etykietować pacjentów, bo sama nazwa de facto NIC Tobie nie daje. I powiedziałabym, że jest to standardem.

A nie lepiej iść na terapię ? Ja nie mam na myśli jakiś "na teraz" skutków brania leków, ale takich długoterminowych ... typu dyskinezy np. http://pl.wikipedia.org/wiki/Dyskineza_p%C3%B3%C5%BAna

Rafallopes, grzecznie zapisz się do kolejki ... a w tzw. międzyczasie szukaj w innych miejscach, czy nie mają szybszych terminów. Zadzwoń sobie (może w necie jest) do NFZ o listę miejsc gdzie prowadzą terapię. Aha, samo nie przejdzie, sam się nie wyleczysz ... więc lepiej nie odkładać tego na później

Dami, zdecydowanie idź do psychoterapeuty/psychologa ! I nie słuchaj rad Kalebx3'a !

A nie boicie się skutków ubocznych przez wieloletnie branie leków ? A mieć je na pewno będziecie ;/

Mightman, rozbawiło mnie "za ciula pana" Jasne przecież, że nie odbieram tego jako ataku ! A swoją drogą tak bardzo się nie różnimy - oboje mówimy przecież to samo - leczenie poprzez psychoterapię ... A różnica polega na tym, że Ty bardziej piszesz ze swojej perspektywy (tak b.ochronnie), a ja staram się spojrzeć też z perspektywy żony - jej dobra (ona jak pisze też ma niełatwo). Sam napisałeś o byciu pępkiem świata A im bardziej autorka (z dobrych chęci, oczywiście) mu pomaga, tym dłużej on nie podejmuje leczenia.

A ja dość przeciwnie ciut do przedmówców Nie opiekuj się nim tak, nie niańcz, nie zabieraj specjalnie na spacery, nie kupuj leków (jak ktoś wyżej pisał) ... bo to WSZYSTKO co dla niego robisz ma ODWROTNY SKUTEK. Po co ma się leczyć skoro TY wszystko zrobisz, uspokoisz go, zrozumiesz , pogłaszczesz i przytulisz ... zawieziesz na terapię, napiszesz w jego sprawie na forum, znajdziesz specjalistów etc. ? Ba, jeszcze ma wiarę taką, że Ty jesteś specjalistą od zaburzeń psychicznych Spytaj się męża czy jak będzie mieć problem kardiologiczny to też będzie od Ciebie żądał leczenia ? Domowa koronografia czy co ? Stawiaj warunki, jasno i konkretnie - leczenie. Niech zobaczy też tą rzeczywistość z twojej strony - jesteś tym po prostu zmęczona, jesteś niezadowolona z waszego wspólnego życia. I trwa to już LATA ! Nie jest to kwestia miesiąca przecież ... A terapia - standardem jest 1 x tydz. Są też ośrodki na NFZ - gdzie masz grupową terapię (stacjonarną/ambulatoryjną) - i jest to skomasowane (codziennie przez 3 m-ce). Warto znaleźć psychoterapeutę certyfikowanego przez PTPsychiatryczny/Psychologiczny (google).

A dała jej przynajmniej jakieś leki ? I to jest niestety realność leczenia - obojętnie jakiego ... jak pacjent nie chce/odmawia leczenia to nic, ALE TO NIC, nie można zrobić. Z działki somatycznej pogotowie, na wyraźne życzenie pacjenta, już miało odjeżdżać bez niego ... gdyby nie moja ciotka (krzycząca, grożąca sądem etc), która ich zmusiła żeby delikwenta wzięli do szpitala. W przeciwnym razie umarłby w przeciągu 0,5 godziny. Clue tego jest takie, żeby pokazać mamie że jest chora i leczenie jej pomoże. Wiem jak to brzmi ... ale to jest jedyne co możesz zrobić. Inna opcja, zostawić to tak jak jest ... ratując swoje zdrowie i stan psyche ...

Sugar, to co opisujesz nawet w 1 % nie ociera się o schizofrenię ! Więc wyluzuj.

Jeśli chcesz być zdrowa to tak. A jeśli nie przeszkadza się chorowanie, to nie

No dobra, doczytałam teraz Ale też chyba nie jest tak - bo piszesz, że masz żal do mamy. A tak z ciekawości, to ile brat jest Ci winien ? Teraz co sobie pomyślałam to możesz zrobić jedną rzecz i to zamknęłoby wasze spory ... Jeśli brat nie będzie chciał oddać Tobie pieniędzy teraz, to możesz z nim spisać "umowę" ... i odda Ci to z przyszłego spadku po rodzicach.

Hola hola, a z jakiej paki twoja Mama ma Tobie oddawać pieniądze ? Dlaczego wobec niej kierujesz swoje pretensje ? Jedyną osobą wobec której możesz mieć żal/złość etc jest twój brat .... i Ty sama ! Po co brałaś kredyt dla brata ? Normalnie kołomyja ! Najmniej "winna" osoba, a najbardziej jej się od innych dostaje ... A jak mieszkanie sprzedane jest mamy, to ma święte prawo zrobić sobie z tymi pieniędzmi co jej się żywnie podoba, ot choćby tonę wacików kupić. A nie spłacać kredyt syna, swojej córce ! Ty się zobowiązałaś, ty byłaś tak "dobra"/"naiwna" że wzięłaś za niego kredyt - więc TY ponosisz konsekwencje, a nie Twoja mama ! Nijak nie ogarniam logiki - żeby mama miała płacić. Dlaczego ? Dorośli ludzie, a teksty "wyrzekanie się matki" brzmi co najmniej jak słowa 6 latka.

Jak będziesz chciała to mogę Ci polecić bdb ośrodek do leczenia ed. Pobyt - za darmo yyy, poprawka - w ramach NFZ.

A w jakim ośrodku byłaś ?

Andrzeju B. vel Elko.abc, To jest dział gdzie terapeuci/psychologowie/psychiatrzy nie muszą podszywać się pod inne osoby, mogą zareklamować swój gabinet oficjalnie.