eleniq

Ja np z natury w ogóle nie jestem agresywny, dlatego jedynie przychodziły mi na myśl rzeczy typu posądzenie tych osób, nasłanie na nich kontroli, zgłoszenie ich do instytucji nadzorujących. Zawsze byłem zwolennikiem takiej cywilizowanej walki o swoje prawa. Wrzeszczenie czy wszelka inna agresja to ostatnie rzeczy, jakie bym wobec kogoś zrobił, chyba że ktoś by mnie zaczął okładać.

Wirusy na świecie były, są i będą. Też każdy ma inną odporność. Ten COVID-19 wywołał panikę, bo powikłania jego zakażenia okazywały się być śmiertelne w skutkach. Są moim zdaniem gorsze wirusy, jak np. Ebola albo HIV.

To może być dobre połączenie.

Teoretycznie wszystkie (poza IMAO) tylko trzeba dostosować dawki leków.

No to dopamina poblokowana porządnie. I receptory serotoninowe w stymulacji. Z doświadczenia wiem, że lekarze bardzo często nie zwracają uwagi na interakcje, bo nie wiedzą jakie są DOKŁADNE losy danego leku w organizmie. Ja już moją kardiolog zdążyłem raz opieprzyć, jak mi chciała dać lek na nadciśnienie, który wchodzi w dość poważną interakcję z Fevarinem. Ja to jestem zbyt zorientowany, by tak bezmyślnie do tego podchodzić.

Reakcja na dany lek to raczej sprawa indywidualna. Zdarza się (rzadko), że leki które w teorii są stymulujące, mogą uspokajać. Ogólna opinia mówi, że lek nie powinien rozkręcać się dłużej niż 3 tygodnie. Jeśli po tym czasie na danej dawce leku obserwuje się działania uboczne i/lub niepełny efekt terapeutyczny to można zmniejszyć/zwiększyć dawkę bądź nawet całkowicie odstawić lek, jeśli przyjmowana od początku dawka była niska. Oczywiście należy się wówczas porozumieć z lekarzem w tej sprawie, chyba że lekarz uprzednio już poinformował i w razie czego zezwolił na samodzielne odstawianie.

A jaki neuroleptyk bierzesz i w jakiej dawce, jeśli można spytać. Nie wiem, czy wiesz, ale trazodon (a konkretniej jego aktywny farmakologicznie metabolit) wchodzi w dość istotną interakcję farmakokinetyczną z bupropionem. Otóż trazodon jest przekształcany przez CYP3A4 do swojego aktywnego metabolitu m-chlorofenylopiperazyny, która jest agonistą receptorów serotoninowych. No i ta m-chlorofenylopiperazyna jest następnie neutralizowana przez CYP2D6, a bupropion jest silnym (podkreślam - SILNYM) inhibitorem właśnie tego enzymu, co w efekcie powoduje, że bupropion w połączeniu z trazodonem powoduje znacznie zwiększone stężenie m-chlorofenylopiperazyny i tym samym zwiększoną stymulację receptorów serotoninowych. A wiadomo, że nadmierna stymulacja receptorów serotoninowych pośrednio powoduje m.in. zmniejszoną transmisję dopaminergiczną. Inne silne inhibitory CYP2D6 to fluoksetyna i paroksetyna - i właśnie w przypadku łączenia trazodonu z fluoksetyną lub paroksetyną istnieją doniesienia o występowaniu zespołu serotoninowego, właśnie poprzez znacznie zwiększoną stymulację receptorów serotoninowych przy dodatkowo hamowanym wychwycie zwrotnym serotoniny.

No dopamina zazwyczaj jest potrzebna osobom, które z trudem reagują na leczenie.

To są już troszkę bardziej zaburzenia lękowe, a nie OCD. Przy OCD lęk może ale nie musi występować.

Aaa no tak, dopiero teraz się skapnąłem, że pisałeś o tym w czasie przeszłym. Sorunia. Mogłem się domyśleć, że wyleczony już jesteś.

No ten rodzaj myśli jest mocno niepokojący wg mnie. Leczysz to jakoś?

Cześć! Pytanie jak w nagłówku Moje myśli OCD dotyczą znieważania, poniżania i zastraszania zwłaszcza przez pracowników służb medycznych, czyli osób, które w większości powinny nieść pomoc zamiast szkodzić. Wystąpiły u mnie po pobycie w szpitalu Tworkowskim. Jednak największe swoje nasilenie osiągnęły po 1,5 roku od czasu opuszczenia tego szpitala (byłem już wtedy po nagłej śmierci mamy, pobycie w innym szpitalu psychiatrycznym, przerwanym pobycie na oddziale dziennym i nieudanej 2,5-letniej psychoterapii indywidualnej). Także jak widać, nagromadzenie silnego stresu po prostu wyzwoliło OCD na tym tle. Są to myśli o bardzo dużym ładunku emocjonalnym, zmuszające mnie do ciągłego dyskutowania samemu na ich temat. Bardzo przykre a zarazem wielce prawdziwe myśli, bo dotyczące wydarzeń, które naprawdę miały miejsce. Oczywiście w chwili obecnej te OCD jest bardzo intensywnie leczone farmakologicznie. Psychoterapie bez odpowiednio dobranych leków przynosiły niewielką i krótkotrwałą poprawę. A u Was jak to wygląda?

@fixumdyrdum Chciałem spytać, ile ty masz lat? Przepraszam, jeśli to zbyt osobiste pytanie, ale też chcę ci powiedzieć, że z wiekiem mózg może być mniej podatny na pobudzenie, po prostu się starzeje i powolutku neurony z wiekiem obumierają. Nawet ja to u siebie zauważam, bo jak brałem leki w wieku 21-22 lat, to pobudzały mnie naprawdę dużo fajniej niż teraz. Bo teraz mając już 26 lat, to nie czuję tego pobudzenia co wtedy. Podobno procesy starzenia w mózgu zaczynają się już gdzieś około 25. roku życia (niektórzy naukowcy podejrzewają, że nawet nieco później). Chodzi tu podobno o to, że do tego czasu kora przedczołowa jeszcze jest jakby "w budowie", bo kształtuje się ta ostateczna struktura osobowości. Oczywiście działanie leku to kwestia indywidualna. No i wiesz, rozumiem, że w swoim odczuciu potrzebujesz dopaminy i endorfin, no ale to każdy by tak chciał być cały czas na tych dobrych falach. Nie jestem lekarzem, więc może nie powinienem się wypowiadać o tym, ale wydaje mi się, że jakiekolwiek problemy z dopaminą to już musi być serio poważna sprawa - taka jakby mega ciężka depresja, z totalnym spowolnieniem, wypraniem z emocji, jakby taka schizofrenia prosta, same objawy negatywne, coś takiego... Bywały na tym forum takie osoby, które oczekiwały od leków takiego efektu, żeby ciągle być na takim dopaminowym speedzie, ale jestem ciekaw, co z nimi będzie, jak oni to odstawią - czy układ dopaminowy nie będzie wtedy taki jakby "wypalony" i nie będzie gorzej niż przed leczeniem. A to były osoby, które (przynajmniej po tym co pisały) nie wydawały się mieć na moje oko żadnych problemów z dopaminą. Oczywiście nie mi to oceniać, ale no z tą dopaminą ja bym naprawdę mocno uważał.

Ciężko mi powiedzieć, bo staram się na takie rzeczy nie zwracać uwagi. Ale jeśli już miałbym coś wskazać, no to może tego, że nie jestem Murzynem. Serio. Chciałbym być czarnej rasy.

Moja lekarka mówi, że złe samopoczucie przy wprowadzaniu leku psychotropowego NIGDY nie może być dłuższe niż 1-3 tygodnie. A tak naprawdę nie powinno być dłuższe niż kilka góra kilkanaście dni. Wielu lekarzy myśli, że może to trwać nawet 3 miesiące, co wg mnie jest bzdurą, bo te 3 miesiące to jest maksymalny czas rozwoju pełnego działania leku, a nie okres trwania nasilonych skutków ubocznych. W ulotkach nawet jest to napisane.