cynthia

@z o.o. jak dla mnie warte uwagi są pozycje następujące: Kara no Kyoukai, Cossette no Shouzou, Aoi Bungaku Series, Kiseijuu: Sei no Kakuritsu, Shinsekai Yori, Ergo Proxy. Większość z nich na pewno daje do myślenia.

Właśnie skończyłam oglądać Hyouka. Anime chwilami nudne i strasznie monotonne, ale posiada w sobie jakiś urok. Kreska bardzo ładna, bohaterowie niczego sobie. Teraz postanowiłam spróbować One Piece. Co do tasiemców, to mam za sobą Naruto, które uwielbiam. Bleacha ledwo co obejrzałam, a FT porzuciłam po stu odcinkach. Jestem ciekawa jak mi pójdzie z OP.

Piesek

No niestety takie są kolejki do psychiatry. Ale życzę powodzenia!

Problemy psychiczne i leczenie się psychiatrycznie nie jest powodem do wstydu. Nie jest to też oznaką, że się przegrało. Po prostu niektórzy są bardziej wrażliwi i potrzebują drugiej pomocy. Za dużo myślisz o tym co się może wydarzyć i co ludzie powiedzą. A walić ich! Nie znają ciebie i twoich problemów. Niech sobie mówią. To naprawdę takie ważne? Sama mieszkam w małej miejscowości i wszyscy wiedzą, że próbowałam skoczyć z mostu zaraz za miasteczkiem. I wiesz co? Mam to gdzieś. Niech sobie mówią. Nie znają mnie, nie znają moich problemów. Jakbym miała jeszcze tym się przejmować to serio bym zwariowała. Czasem trzeba odciąć się od takich ludzi i pomyśleć w końcu o sobie. Powinnaś to zrobić. Pomyśleć o jakiejś terapii, może zmiana leków skoro te słabo działają. Twój mąż na pewno będzie przy tobie. Nie bój się być słaba. Każdy czasem potrzebuje wyhamować i odpocząć. Pozdrawiam.

Tak, starsza o 10 lat. Mieszka z w Irlandii

nie masz domową biblioteczkę?

krew

Rozmowa z siostrą przez kamerkę.

Witaj na forum.

Okej, pomyślę i zajmę się tym

Mogę się tym zająć, ale najpierw musi się zgłosić więcej chętnych.

Czasem terapia musi trwać długo, by było widać efekty. Bądź cierpliwy. Życzę ci dużo wytrwałości. Jaki smak lodów najbardziej lubisz?

Cześć. Opowiedz coś o sobie. Co Cię tu sprowadza?

urodziny

Witaj. Opowiedz coś o sobie. Czym się interesujesz?

Nie masz rolki?

gaz

Ojej, ja zawsze z matematyką miałam problemy. Może wybierz studia matematyczne skoro aż tak dobrze ci z niej idzie? Słuchaj, każdy kiedyś zaczynał od zera i się uczy przez całe życie. A co do choroby to można ją przeskoczyć, czy pokonać. Fobia społeczna to nie wyrok. Depresja to nie wyrok. Schizofrenia też nie... można żyć z tymi chorobami tylko trzeba się leczyć, trzeba je trzymać w ryzach, trzeba je oswoić, by kiedyś, jak na ciebie taka depresja, czy fobia trafi powie "oh shit not you again". To nie ty masz depresję, to depresja ma ciebie Wszystko można. Życzę wytrwałości i powodzenia.

Aha, a masz już jakieś plany? Na jakim profilu jesteś?

Czyli możesz już iść do psychologa/psychiatry sam, bez rodziców. Spróbuj, przedstaw sytuację ze swojego punktu widzenia, psycholog wtedy powinien ci jakoś doradzić.

A ile masz lat? Jesteś pełnoletni już?

Dziwne mi się to trochę wydaje. Wybacz, że to zasugeruję, ale skoro mama się z nią nie dogaduje to może to właśnie ona coś nagadała tej lekarce...

może nie chodziło jej o same rozmowy z babcią, tylko że powinieneś pomyśleć o kolegach i z nimi prowadzić częstsze rozmowy w celu jakieś integracji.