__Jack__

Nordic albo pływanie polecam . Ja w lato zamierzam sobie jebnąć surwiwal w lesie na cały weekend.

Morale mi te zakupy bardzo podniosły :). Zawsze nowy gadżet w kolekcji a te nowe zabawki łechtają ego i co najważniejsze gonię za pędzącym za rozwojem technologicznym społeczeństwem . A prestiż to prestiż - oczywiście napisałem to w przenośni, ale jak ktoś ze znajomych ma to czemu ja mam nie mieć - tak to wszystko działa w sprzedaży. Wiele produktów kupujemy "bo to jest teraz modne" nie będąc nawet tego świadomym. Klient nie kupuje produktu ,ale sprzedawce albo reklamę tego produktu. Tak jest zresztą w każdych usługach. Idę do fryzjerki, którą lubię. Naprawiam u mechanika któremu ufam. Idę po produkt, który znajomy mi polecił. Kto pracował w sprzedaży wie o czym mówię.

Święta, Święta i po świętach. Dołączyłem do grona zaszczytnych konsumentów gównianych telefonicznych gadżetów( od jakieś czasu siedzę w branży telefonicznej). Kupiłem sobie dwa gadżety: powerbanka i słuchawkę bluetooth. Nie wiem co mnie tak naprawdę do tego pokierowało. Chyba bardziej chęć prestiżu niż praktyczność tych urządzeń. Gonie za rozwojem technologicznym i społeczeństwem. "Sąsiad ma to i ja muszę mieć". Zdrowotnie nic się nie zmienia. 5mg Seronilu i jadę sobie tak od dłuższego czasu. Wkręciłem się od jakiegoś czasu znowu w odchudzanie i diety. Straciłem 3 kg. Dowartościowuje mnie odchudzanie. Strata kg działa na mnie zawsze kojąco i łechta moje ego jak nic innego na tym świecie. Wzięło się to zapewne z doświadczeń po mianserynie i mam straszny wtręt do otyłości. Jestem już mocno szczupły ,ale nie zamierzam oczywiście na tym poprzestawać i będę ciągnął temat dalej. Żałądek się skurczył. Do funkcjonowania potrzebuje 2 niskokaloryczne posiłki. Do psychiatry nie chodzę już w ogóle. Po co mi to? Czasy kiedy wierzyłem w odmienienie mojego losu odeszły w zapomnienie. Jedynie w co jeszcze wierzę to Keta i tylko keta. Może za dwa lata doczekamy się skuteczniejszych leków co pomogą nam w walce z tą chorobą.

a e-papierosy są ok

Ja na stronie Eurosportu wykupiłem nawet abonament na playera, ale interesują mnie inne dyscypliny. Co do e-sportu to niestety... Kiedyś ganiało się godzinami za piłką na podwórku a teraz dzisiejsza młodzież ma inne rozrywki "Są orliki, ale nie ma komu na nich grać". Szkoda. Mam nadzieje ,że nie zrobią z tego gówna dyscyplin olimpijskich , bo to by była profanacja po całości.

Yo Spamerzy . Weekend się zaczyna czas lecieć do lasku na nordic walking

Wróciłem na dawkę 5mg Seronilu i mój stan ustabilizował się do "stabilnie słabego". Mogę w miarę funkcjonować na tej dawce i spełniać swoje podstawowe obowiązki. Od miesiąca pracuje w nowej pracy. Umowa zlecenie stawka 13 brutto. Sama praca w miarę lightowa. Mam już doświadczenie w tej branży i radzę sobie w tej firmie całkiem dobrze. Pewnie zaczepie się tutaj na dłużej. Na pewno nie popełnię już takiego błędu jak poprzednio i za chuja nie przyznam się nowemu pracodawcy do choroby. W poprzedniej firmie po moim zwolnieniu zostałem oszkalowany przez kierownictwo do ludzi którzy ze mną jeszcze pracowali i niestety zostało to wykorzystane. Szukając pracy nawet nie byłem świadomy ,że istnieje taka cebula i kurestwo na rynku. Wiele firm łamię prawo i w rzeczywistości nie gwarantuje najniższej ustawowej stawki 13 brutto. Obchodzą to na liczbie godzin. Czyli liczą pensje według swojej stawki np 8 brutto a potem dzielą pobory przez 13 i wychodzi liczba godzin które dają pracownikowi do podpisu. Wniosek taki ,że wszystko można obejść. Tak poza tym w tygodniu basenik,nordic walking i w weekendy oglądanie sportu. Nie zmieni się to chyba to końca moich dni.

[videoyoutube=1QkYC-ks4os][/videoyoutube]

A daj spokój. Chodziłem do psychologa z 1,5 roku. Żaden lekarz i żadna nauka. W pewnym momencie porzuciłem to w cholerę. Początkowo chodziłem do szpitala ale wizyty były po 30 min raz na 2 tygodnie. Potem już udawałem się raz w tygodniu prywatnie. W zasadzie nic mi to nie pomogło. Drenaż portfela, brak tematów do rozmowy + ciągłe zwodzenie ,że terapia daje efekty po dwóch,trzech latach regularnego uczęszczania. W pewnym momencie poczułem już zażenowanie. Przypominałem bohaterkę filmu"Poranek Kojota" aka "raz w tygodniu do psychoterapeuty".Dużo lepsza jest taka terapia i daje przynajmniej jakieś efekty [videoyoutube=1QkYC-ks4os][/videoyoutube]

Hej. Dawno tutaj nie pisałem. Postanowiłem całkowicie odstawić leki i niestety zrobiło się jeszcze gorzej. Wszystko byłoby w miarę ok ,ale zaczęły mnie męczyć niepokój i lęki a także odczuwałem spowolnione mówienie i jeszcze słabszą koncentracje niż miałem na lekach. Te objawy mocno utrudniły mi codzienne funkcjonowanie. Dwa miesiące temu zmieniłem pracę i niestety nie dałem rady w tej nowej może właśnie przez to ;(. Od poniedziałku na szczęście idę do kolejnej, ale już na umowę zlecenie i trochę łatwiejszej. Zobaczymy jak pójdzie. Wskoczyłem znowu na 5mg Seronilu. Nie ma wyjścia z tej pułapki i swoją drogą śmieszą mnie teorie ,że leki antydepresyjne nie uzależniają. Uzależniają jak cholera. Tak poza tym drenaż portfela przez utrzymanie auta. Samo OC 650 zł plus wymiana drążka 215 zł a teraz jeszcze klocki się kończą. Ja jeb.ie. Mam nadzieje ,że w czwartek już będzie wiadomo ,że jedziemy na Mundial. Tyle u mnie

Rozmowa Konia z dyszlem . Rozmowa z której i tak nic nie wyniknie, bo jesteśmy małymi mrówkami na tle całego świata Zamiast tak się kłócić włączcie sobie dobrą muzyczkę relaksacyjną [videoyoutube=nDMvr1pMuGM][/videoyoutube]

Mi też by się przydało . Może coś w końcu wymyślą na tą chorobę . Mam jednak pewne obawy szczególnie jak patrzę na dzisiejszą młodzież [videoyoutube=6WrVMsNMpTE][/videoyoutube]

Nadchodzi jesień - moja ulubiona pora roku

Ciebie jak i paru innych tez przemio czytac ty stary oceanie itak wiem ze ta uszczypliwosc z sympatia odczytasz bo taka byla intencja. Intel jack to samo wy dinozaury. Od tylu lat w tej branży . U mnie we wrześniu pyknie 10- lecie brania leków. Jak szybko ten czas leci. Nadzieje w obecne leki straciłem ,ale całkowitej wiary w wyleczenie i stabilne życie nie straciłem. Za 2-3 lata wejdą leki na ketamine. Może to coś wniesie do mojego leczenia i leczenia wielu pacjentów. Tak ,więc dużo za nami ,ale wciąż jeszcze więcej przed nami .

Patologia ciągnie 500+ i wszędzie zrobiły się recesje na etatach. Ktoś ze znajomych opowiadał ,że mogą wyciągnąć nawet 3 kloce ze wszystkimi dodatkami(rodzinne) w ogóle nie pracując. W sumie to z drugiej strony dobrze. Ja szukałem pracy dosłownie tydzień. Wszędzie oddzwaniali, wszędzie mnie chcieli. Ogólnie nie było problemu aż sam byłem w szoku ,że poszło to tak łatwo. Miasto moje nie jest za duże ma mniej niż 100 tys. W poniedziałek zaczynam.

Wydaje mi się ,że zamknąłeś się w swojej strefie komfortu i boisz się podjąć jakieś działania ,żeby coś zmienić w swoim życiu. Teraz z pracą w ogóle nie ma problemu . Tym bardziej w większych miastach.Zrobił się rynek pracownika i pracodawcy w wielu firmach zabiegają o ludzi. Wiadomo nie musisz pobierać pracy za 3-4 tys zł gdzie są stanowiska skomplikowane ,ale pracy za 1,5 tys zł w Warszawie na pewno jest pełno. Myślę ,żebyś sobie poradził i stałbyś się bardziej niezależny finansowo co by Cię z pewnością podbudowało. Też myślałem ,że sobie nie poradzę idąc z chorobą do firmy, ale często okazuje się tak ,że strach ma tylko wielkie oczy a problemy sami sobie stwarzamy w naszej chorej głowie.

Wróciłem tydzień temu z Sanatoryjnych wojaży. Z Dziewczyną oczywiście nie wyszło. W sumie to i dobrze bo odległości zamieszkania są zbyt duże. Aktualnie biorę 3,5 mg Seronilu czyli praktycznie jestem bez leków. Upały dobijają i czekam na ich koniec. Rzuciłem pracę którą wykonywałem ponad 3 lata. Dość już miałem umowy zlecenie i mobbingu w firmie. Od poniedziałku zaczynam nowy rozdział zawodowy. Tym razem z umową o pracę na okres 3 miesięcy. Odczuwam lekki niepokój ,ale mam nadzieje ,że sobie poradzę i przetrwam tutaj co najmniej rok.

Biorę już 3,5 mg Seronilu czyli praktycznie nic. Zauważyłem ,że wraca mi potencja. Jest oczywiście słabsza niż przed chorobą ,ale jakaś jest. Objawów odstawiennych też nie czuje. Wszystko jest pod kontrolą. Nigdy więcej tego gówna a jak będę zmuszony to tylko jakieś minimalne dawki najmniej szkodliwych leków.

Witajcie . Chilluje dalej w Sanatorium. Warunki są super - jak w prawdziwym ośrodku rekomendowanym przez ZUS :). Codziennie latam na nordic i basen. Wczoraj byłem chwile na Dancingu, ale lipa była. Masa Januszy i emerytek. Dupeczki(takie ok 40) same mnie wyrywają . Dzisiaj jestem umówiony z jedną a potem z drugą. Ludzie tutaj zachowują się jak zerwani ze smyczy. Wczoraj jeden "Janusz "przede mną w kolejce w spożywczaku kupił dwie połówki i kilka browarów i przeniósł wszystko w siatce z Kauflandu . Trzymajcie się. Intel powodzenia w Psychuszce i nie zazdroszczę Ci warunków. A tak poza tym Tylko Rogal DDL !! [videoyoutube=3Oyq_bAzk68][/videoyoutube]

Monster dzięki za wsparcie i dobre słowo. Mam nadzieje ,że też Ci się ułoży.

No niestety też mam negatywne doświadczenia z lekarzami. Błędy lekarskie są nagminne i nie tylko w dziedzinie psychiatrii. Jednak z psychiatrami miałem najgorsze doświadczenia. Jednej babie nie mogłem darować jak mnie roztyła mianseryną. Konsekwencji i tak pacjent nie może z ich działań wyciągnąć. W ogóle żałuje ,że wjebałem się w te leki. Postanowiłem wyjść trochę ze swojej strefy komfortu.W sanatorium poszedłem na randkę z fajną dziewczyną(nie jakaś blachara). Spędziliśmy 4 godziny. Na prawdę miło się rozmawiało. Dziewczyna w moim wieku, inteligentna. Myślę ,że coś się z tego wykluje. Męczą mnie jednak myśli ,że w dalszej fazie relacji będę musiał powiedzieć ,że łykam antydepresanty. Jak to będzie przez nią przyjęte itd. Może tragizuje ,ale wolałbym nie mieć takich dylematów. Mam zawsze co prawda wariant cofnięcia i powrotu do swojej strefy bezpieczeństwa. Jednak ciągłe życie w pojedynkę nie napawa optymizmem. Rodzice w końcu kiedyś umrą. W wieku 30 lat kończy się też powoli życie "dla siebie" a coraz odważniej budzi się chęć życia dla kogoś.

No dokladnie wiem co czujesz. Mam identyczne odczucia w czasie urlopu wśród zdrowych, nachlanych, bawiących się ludzi. Ja dzisiaj rozpocząłem turnus w Sanatorium. Pojechałem tym razem przez ZUS a nie przez NFZ. Warunki dosłownie jak w 5-cio gwiazdkowym Hotelu. Wszystko na karty magnetyczne, plazma wisi w pokoju itd. ( Jak porównam sobie te warunki np. do warunków w szpitalu psychiatrycznym to masakra)Dodatkowo jest ten plus, że w okół są przegrani przez choroby ludzie( wiem ,że to słabe ,ale daje poczucie ,że nie jest z Tobą jeszcze tak źle). Gościowi który ze mną jest w pokoju grozi poważnie wózek inwalidzki. Wniosek? Na tego typu wakacjach jest mi chyba najlepiej. Jest poczucie zrozumienia i wsparcia. P.S. 3 lata temu w Sanatorium zaznaczałem w ankiecie przy rejestracji Nieleczony na choroby psychiczne i nie przyjmuje żadnych leków. Dzisiaj Baba podała mi przy Rejestracji Oświadczenie do podpisu. Jestem Gotowy do badania u lekarza i nie choruje na żadne choroby psychiczne w tym depresję. Musiałem podpisać chociaż trochę się zawahałem.

No chyba nikt z nas chorych śmierci się nie boi a nawet traktuje to jako wybawienie. W Turcji teraz ciekawie. Ceny wyjazdów tam mocno spadły plus możliwa śmierć w pakiecie(korzyść). Ja byłem w Grecji. Kurorty turystyczne są ładne ale np. Warszawa przy Atenach to Europejska metropolia. Uchodźców, ćpunów ze strzykawkami w życiu tyle nie widziałem co tam.

W tym roku pierwszy raz w życiu leciałem samolotem. Szkoda ,że nie było katastrofy lotniczej..

Słabszy okres mam ostatnio. Samopoczucie do bani. Chyba się też trochę zapętliłem w nudnej życiowej rutynie w dodatku łapią mnie już jakieś starokawalerskie nawyki. Zaszyłem się w swojej strefie komfortu. Wszystkie czynności w tygodniu wykonuje mniej więcej o tych samych porach.Spać chodzę najpóźniej 21:30 i to łącznie z weekendami. Staram się nie zaniedbywać basenu i kijków ,ale z coraz większym wysiłkiem mi to przychodzi.Coraz większy wstręt odczuwam do wykonywanej przez siebie pracy i użerania się z klientami. Być może dopadają mnie już syndromy wypalenia zawodowego, ale w każdym bądź razie nie mam już takiego zapału jaki miałem wcześniej. Życie w cebuli też nie ułatwia sprawy. Jebiesz za najniższe pieniądze na zleceniu bez żadnych perspektyw rozwoju o płatnym urlopie i emeryturze możesz pomarzyć. Towarzysko praktycznie też nie istnieje. Po prostu nie odczuwam większej potrzeby obcowania z ludźmi. Ostatnio wybrałem się z kolegami do restauracji na KSW. Przyszedłem o 20 a wyszedłem godzinę później i zaraz potem poszedłem spać. Udało mi się ogarnąć bilet na mecz z Rumunią. Mam jechać za tydzień ,ale średnio mi się chcę. Do lekarza już nie chodzę w ogóle. Łykam tylko 5 mg Seronilu i nic poza tym. Idzie lato..