Purpurowy

Mam pytanie, może się wydać dla niektórych bardzo osobiste, ale bardzo mi zależy na odpowiedzi. Pytanie brzmi - która z pań udzielających się na spamowej, ma syna?

Jak by mi ktoś jeszcze wczoraj powiedział że będę planował wyjazd na Woodstock, to bym się popukał w czoło.

Prawdę powiedziawszy w tym przypadku zespoły nie grają dla mnie jakiejś większej roli. Bardziej chodzi mi o to żeby wyrwać się na jakiś czas z domu i pobyć wśród ludzi. Bardzo mi tego brakuje.

Już zaczęliśmy ustalać szczegóły na FB.

Ludzkość zmierza ku zagładzie, a że tylko do tego się nadaje, to tak, zmierza w dobrym kierunku. W jakim Ty zmierzasz kierunku?

Strzel z procy, może spadnie.

Wiesz co... w sumie zawsze to jakaś integracja, wyjście do ludzi itp, więc czemu nie?

Już ktoś się za to zabrał. [videoyoutube=EnbraxN0tgc][/videoyoutube]

Wiem, ale środowiska prawicowe i katolickie bardzo ją atakują, więc chciałem zaznaczyć że to moje wtrącenie o przyjechaniu tam czołgiem nie świadczy o jakichkolwiek powiązaniach z takimi organizacjami.

Dzień dobry. Też jadę na Woodstock - czołgiem. Nie no, nie popieram żadnych organizacji prawicowych ani katolickich. Po prostu nie cierpię skupisk młodych ludzi. Z resztą samemu jechać to żadna frajda. Ale jak ktoś lubi tego typu imprezy, to proszę bardzo, nie mam nic przeciwko.

Pieniądze. Do innych wartości nie miałem nigdy dostępu, więc pokochałem pieniądze. Lubisz pieniądze?

A może być więcej niż jedno? -Bezwartościowość mojej osoby. -Brak jakichkolwiek osiągnięć. -Wieczna samotność (już nawet brat ma mnie w dupie) -Niemożność naprawy któregokolwiek z powyższych. Co Cię najbardziej cieszy w życiu?

Tak, ale mi to już obojętne. Co nie jest Ci obojętne?

Wyjść nie mam do kogo ani, gdzie, to muszę lubić. Gdzie najczęściej wychodzisz?

Ktoś do pogadania PW / GG?

Nigdy nie leżałem w hamaku. Lubisz siedzieć całe dnie w domu?

"Kiedy znajdziesz sobie dziewczynę". Zwłaszcza zadawane 100 razy przez tą samą osobę, której już odpowiadałem 100 razy. A Ty?

Znając mnie to jeszcze zagrzebię się głęboko pod warstwami mułu. Nic nie wskazuje na to że będzie lepiej. Już chyba tylko pociąg może mi pomóc. Oczywiście jak będzie odpowiednio szybko jechał.

Dalej dno...

No i na poprzedniej terapii było naprawdę dobrze. Aż tu nagle jakieś 2 miesiące temu - "bum!" poczucie totalnego bezsensu, brak perspektyw na cokolwiek.

Nic w życiu nie osiągnąłem (i wątpliwe że osiągnę) Jestem wiecznie samotny, nie mam nawet z kim wyjść pogadać. Z rodziną też się nie dogaduję, nawet brat już ma mnie w dupie. Osiągnąłem dno i tylko do tego się nadaję, żeby być na dnie.

Nawet nie ma po co żyć.

Już mi się odechciało czekać. Na cokolwiek. Już mi się żyć nawet nie chce.

Jeszcze się nie znalazła. Zazwyczaj pierwsze pytanie jest o zdjęcie / samochód i po mojej odpowiedzi rozmowa się urywa.

No to nie bardzo wiem co kieruje taką desperatką (to chyba dobre słowo?) że pisze do mnie.