Aleksy

Sen, samodzielnie zrobione jedzenie - owsianka na śniadanie, warzywa z kurczakiem w przyprawach na obiad. Teraz jestem zmęczony i smutny, ale radość sprawia mi pisanie o tym co wcześniej sprawiło mi radość :)

Ja brałem od sierpnia 3 tabletki dziennie pregabaliny (jedna rano, dwie wieczorem). Działała na mnie bardzo usypiająco i trochę hamowała seksualnie. Jako, że gdy mi się skończyła odczułem pewną poprawę (łatwiej wybudzałem się rano, nie chodziłem prawie do południa jak niedorozwinięte zombii) lekarz psychiatra zmniejszył mi dawkę do 2 tabletek dziennie i kazał zadzwonić za dwa tygodnie jak się po tych lekach (biorę też inne) w aktualnych dawkach czuję. No, ale u mnie bez psychoterapii ani rusz.

Cel - wyjść na życiową prostą po kryzysie psychicznym. Składowe celu - Odnowienie dawnych i zawarcie nowych znajomości. Kontynuacja leczenia i pełne wyzdrowienie. Samodzielność życiowa, ale nie izolacja. Powrót do formy fizycznej. Ta jedna, jedyna :)

Mam to samo co jarr25, coś co psychiatra opisał jako "okresowe myśli suicydalne bez tendencji do ich realizacji". Póki co jestem w kropce - biorę to co zostało mi przepisane, odwiedzam regularnie gabinet psychoterapii, ale takiego zjazdu nie da się zaprogramować - zdarza się mi raz na tydzień, bądź dwa bez widocznego powodu. Najlepiej działałaby rozmowa z kimś mega empatycznym i coś na sen, ale rzadko zdarza się na to możliwość. Wspieram i liczę na wsparcie.

Ja jestem dobrym słuchaczem, lubię gry planszowe. Mogę się spotkać w ten weekend :)

dobrze dobrane leki - stabilność i spokój. problemem jest jednak brak chęci i pustka w głowie.

Co mi dziś sprawiło radość? To:

Jejku, prosta sprawa. Po pierwsze zaakceptować brak doświadczenia swojego. Po drugie mieć dużo zainteresowań, pasje. Po trzecie znaleźć grupę osób, z którymi te pasje dzielisz (np. klub literacki, filmowy, sekcja aikido). Po czwarte poznać się z tymi ludźmi i jak podejdzie Ci jaka panna i Ty jej to się spiknąć. Tempo dobierasz w zależności od partnerki. Pamiętaj, że to kobieta wybiera. Powodzenia

Miałem takie doświadczenie w początkach swojego leczenia u pani psycholog na ulicy Kaszubskiej we Wrocławiu. To chyba był ten gabinet, ale mogę się mylić - http://barbara-skrzypczak.pl/. W każdym razie poleciła mi pod koniec wizyty czytanie Biblii Akurat byłem w swojej fazie ateistycznej więc przeżyłem lekki szok i więcej się tam nie pojawiłem.

Oglądałem wczoraj anime Berserk 2016 i jest w deseczkę! Dziś się uczyłem i robiłem testy na aplikację. Daję sobie radę pomimo mętliku w głowie.

Odkrycie, że wookół mnie jest jakieś życie i to co się dzieje niekoniecznie dotyczy mnie!

pewnie, że chciałby ;D

Mimo, że przez kilka miesięcy prawie w nie wychodziłem z domu udało mi się iść do nowej pracy. Pracowałem przez 2,5 miesiąca nabrałem pewności siebie, też po części w kontaktach społecznych. Zaprosiłem koleżankę z pracy do kina i się zgodziła. Było fajnie :]

Niestety źle się czuję, pustka w głowie, pustka wewnętrzna. Mam prawie wszystko czego zawsze chciałem, ale przez to jak się czuję i jak się zachowuję wszystko się rozpada, zawsze jestem niewystarczający i nie wiem jak sobie pomóc, a skoro sam tego nie wiem to nie potrafię też się porozumieć z nikim, nawet jeżeli ktoś chciałby mi pomóc. Czuję się odrzucony, a świadomość tego, że tak naprawdę sam odrzucam wcale nie ułatwia sprawy.

To, że usta nie potrafią przekazać wszystkiego co pomyśli głowa.

Na moje oko brakuje Wam lidera :)

Widze, że ktoś tutaj miał depresyjny nastrój. Narcyz, który zostaje wyleczony z narcyzmu zaczyna tak naprawdę żyć. Nie musi już obawiać się o swój wycyzelowany wizerunek i może zbudować prawdziwe, bliskie relacje pozbawione pozy i fałszu.

Niedawno miałem okazję przetestować ten sposób, bez rezultatu. 5 wizyt, jedna tygodniowo, każda u innej pani. Wrażenia? 100x lepszy seks z kobietą którą się zna/kocha. Nie wpływa na podniesienie samooceny, no chyba, że bardzo na Ciebie działa komplement z ust prostytutki. Zresztą te są rzadkie. Można wykluczyć niektóre medyczne wątpliwości typu "nie staje mi bo partnerka mnie nie kręci" tudzież "straciłem zainteresowanie seksem". Można spróbować nowych rzeczy i poprawić technikę, ale chyba fajniej eksperymentować z partnerką. Miejsca były schludne, a panie nie wyglądały na wykorzystywane, raczej trochę znudzone, więc nie miałem żadnych moralnych dylematów. Nie byłem prawiczkiem przed pójściem do agencji. Kwestia tracenia cnoty w takim miejscu to bardzo indywidualna sprawa.

Kajdany

NIe nie mam. Ostatnio żyję bez większej świadomości. Tak z dnia na dzień. Czy Bóg istnieje naprawdę?

Przekonałem swojego ojca do zaciągnięcia kredytu hipotecznego (chyba dobrze zrobiłem )

Hej! Mam spory problem. Z jakiegoś powodu przyciągam do siebie osoby z zaburzeniem osobowości zależnej (kobiety). Zazwyczaj takie osoby budzą we mnie sporą sympatię, może dlatego. Często po jakimś czasie zaczynam czuć do takich osób coś więcej i zasadniczo jest to odwzajemniane przez drugą stronę. Z drugiej strony jestem bardzo wstydliwym facetem, mam cechy charakterystyczne dla osobowości anankastycznej i unikającej (nie stwierdzono zaburzeń, ale cechy są z pewnością). Często będąc już w relacji obawiam się zdrady i wykorzystania mnie przez kobietę. Mam nieprzyjemne doświadczenia bo raz zostałem zdradzony (dziewczyna nie miała cech osobowości zależnej, ale zaburzenia odżywiania - często wchodzę w dziwne relacje). Mam pytanie, jak wyglądają relacje osób z osobowością zależną od strony seksualnej (ilość, jakość) i kwestia wierności w związku. Czy macie z tym problem?

Jestem po psychoterapii grupowej, aktualnie w trakcie indywidualnej, mam spory wgląd w emocje. Zauważyłem, że te dwa stwierdzenia (podkreślam stwierdzenia) tak jakby wyciągały mnie z psychicznego dołka. Proponuję popisać kilka takich pozytywnych stwierdzeń w podobnym stylu i czytając skupić się na emocjach, które się czuje. PIerwsze ode mnie. Dziewczyna jest ładna.

Dobre jest słuchanie muzyki. W czasie słuchania staraj się skupić na jednym słyszalnym w utworze instrumencie.

Wkurza mnie, że miałem wypadek samochodowy. Mnie w sumie nic nie jest poza paroma siniakami, ale samochód nadaje się na złom. Wkurza mnie, że mój psychoterapeuta na pewno powie, że rozbiłem się bo chciałem zrobić na złość ojcu, bo auto było jego i jestem jeszcze na jego utrzymaniu, a przez zaburzenia nie umiem się na niego zezłościć wprost...