Olka

Fresz współczuję Ci tego rozstania:( ........dla mnie skutecznym leczeniem okazała sie psychoterapia, szczególnie grupowa:) Trzymaj się chłopie! Nie trać wiary....napweno kogoś poznasz..........założe się ze kiedyś przyjdzie do Ciebie miłostka i nawet nie bedziesz wiedział kiedy:) Buziaki

Dziewczyno nerwica to nie wyrok!!! Spokojnie.......:))))) Najważniejsze by znaleźć przyczynę tego bólu głowy! W takim razie życzę efektywnej wizyty:))))

hem......ja myśle, ze nie jest to możliwe w ciągu kilkunastu dni....chyba zeby to było jakies zamkniete leczenie z intensywną terapią. U mnie trwało to kilka miesiecy. Wiem, ze człowiek w takich chwilach jest niecierpliwy......ale niestety nie możesz spodziewac sie jakiegos cudu. To wszystko dzieje sie bardzo powoli....tak jak nauczyłas sie reagowac lekiem tak teraz bedziesz musiała nauczyć sie innego sposobu reagowania, przede wszystkim myslenia, a to troche trwa! Ale nie zniechęcaj się zobaczysz jak bedą Cie cieszyły pierwsze sukcesy.....które beda napędzały kolejne:) Moim zdaniem nie ma znaczenia czy wykryto ja "wczesnie" wydaje mi sie ze niemalze kazda nerwica zostaje wykryta dopiero wtedy gdy pojawiaja sie ataki. Ale duże znaczenia ma to kiedy wybierzesz sie do psychologa. Ja źle zrobiłam....miesiącami liczyłam na to, że poradze sobie sama aż w końcu jak juz bałam sie wszystkiego zdecydowałam się....szkoda ze tak późno, bo lęków było juz znacznie wiecej niz na poczatku. Po za tym człowiek utrwala sobie pewne złe sposoby walki z lekiem, potem trudno jest tego sie oduczyć. A u ciebie te zachowania pewnie sie jeszcze nie utrwaliły, tak wiec bedzie łatwiej. Także nie czekaj dłuzej! Trzymam kciuki :)

Mów wszystko....nie czekaj aż Cie zapyta! Napewno ułatwisz mu tym zadanie:)))))))

Młoda jedyne co możesz zrobić to wybrać sie do psychologa:))) nie zwlekaj im szybciej tam sie udasz tym szybciej z tego wyjdziesz:) a jesteś "świerza" wiec powinno sprawnie pójsć:))))))) Nie licz na to, że przejdzie samo, bo zazwyczaj jest odwrotnie.....lęki zataczają coraz szersze kręgi......i przenoszą sie na inne sytuacje. Tak wiec zachęcam:)) Zycze powodzenia:)

Sad girl, czasem tak własnie jest, że po kilku sukcesach w końcu ponosimy też porażkę, to normalne! :) Najważniejsze tylko, żeby zbyt mocno sie nie krytykować po tej porażce i szybko puścić ja w niepamięć, natomiast sukcesy trzeba sobie ciągle przypominać iiiii cieszyć sie nimi, nawet tymi najmniejszymi:))))) Nie zastanawiaj sie zbyt długo nad wizyta u psychologa.....to naprawde doby pomysł:)))) trzym sie!!!:)

Picasso nie martw sie !:) Jak zaczniesz prace z psychologiem zobaczysz.....jak wszystko powoli sie zmienia!!! Przyjdzie taki dzień, że nie tylko nie bedziesz już unikał kontaktu z ludźmi, ale bedziesz ich sam zaczepiał!!! Mówie Ci........a wiesz jaka bedzie radocha!!!!!:))))???

Dokładnie tak jest Korek - w momencie kiedy przestajemy sie bać ataków, przestajemy je miewać!!!!!:)))))

Ale teraz jesteśmy mądralińscy co, DarkAngel???:)))) hehe:) Ja myśle, ze wiedza na temat naszej choroby to podstawa!!!! Wtedy lepiej możemy zrozumieć siebie i stan w jakim sie znajdujemy! Lubie być świadoma swoich uczuć i wiedzieć dlaczego tak sie czuje, a nie inaczej........wszystko jest wtedy mniej tajemnicze, mniej straszne, nie ma juz tych nieprzyjemnych niespodzianek! :))))

oooooo to dopiero ciekawy temat poruszyłas!!! Ja na licencjacie prawie wcale nie chodziłam na cwiczenia, a później miałam ogromne problemy zeby wszystko pozaliczac! Nie ze względu na brak wiedzy......ale przez te nieobecności! Zazwyczaj na cwiczeniach sprawdzali liste! Ale teraz jest juz spoczko......ostatnio nawet cos bąknełam jak mnie zapytano!!!!:))) W zasadzie nie myśle juz w ogóle o atakach iiiiiii.......poprostu przestałam je mieć!! To efekt pracy z moim psychologiem:)))))......ale i oczywiście wszystkie sukcesy przypisuję tylko sobie:))) hehe:)))) Wiesz Aniu....najlepiej zacznij od tego by czasem sama rzucic choc jedno zdanie na głos, gdy naprzykład pada pytanie do całej grupy, na dobry początek to wystarczy! hehe......pamietam jak kiedys na licencjacie probowałam tak zrobic....iiii zanim sie namysliłam czy powiedzieć to juz padło inne pytanie i znowu lipa! Ale jescze wtedy było to zadanie zbyt straszne.......zeby je zrobić!

Sad girl......pytasz czy psycholog pomaga.......i czy to ma sens????!!!!! Powiem tak - to własnie jest jedyne sensowne rozwiązanie!!!! Nie zapominaj, ze nerwica to choroba emocji, którą leczy się terapią:)))) Leki to metoda wspomagająca, tak wiec bez terapi ani rusz!!!!!!!:))))

Janse,że bedzie lepiej.....trzeba tylko sie uzbroić w cierpliwość i wierzyć......:)))) Ja własnie wracam..........znów jestem tak radosna jak kiedyś:))) Jestem na etapie odbudowywania kontaktów towarzyskich, a idzie mi nieźle!!!:)))))Strasznie mi sie ten podoba ten powrót ....po latach ......heh:))))

Nie martw się:))) Większość z nas przechodziła przez to samo......odizolowanie się od przyjaciół, to poczucie bezpieczeństwa tylko w domu......!!!jak bedziesz pracować nad sobą ( włączjac w to terapie- jako warunek konieczny) napewno wyjdziesz na prostą:)))))) Fakt, że to trwa dość długo...niestety! Wiesz, jeśli chodzi o nadmierne jedzenie, to też jest między innymi niewłaściwy sposób na redukcję lęku, także to objadanie sie może miec jakieś powiązanie z nerwicą:)) Pozdrawiam :)

heh.....mysle ze każdy najpierw sam zaczyna na własna reke sie leczyc:)))) brałam kiedys homeopatyczne leki....niestety mojego problemu nie rozwiązały! Te problemy tkwią w naszej główce...i nasze myslenie zeszło na złe tory, a leki nie sa w stanie tego odwrócić:)))) Wiesz mysle ze szkoda czasu i pieniędzy na homeopatię przy nerwicy, ja bym proponowała bardziej rozsądne rozwiązanie...-poradnie psychologiczną:)))))))))))))

Racja Bibi, każdy z nas musi przejść po kolei wszystkie etepy:) Trzeba sie najpierw czegoś nauczyc, coś zrozumieć .......by moc działać! A kiedy juz możemy działać najważniejsze by zaczynać od spełniania tych najmniejszych marzeń i chwalić siebie za wszystkie sukcesy! Mechanizm nerwicy jest taki sam, mino iż moze dotyczyć roznych sytuacji. Pokonywanie małych leków sprawia, ze to pozytywne doswiadczenie przenosi sie na inne sytuacje....i te trudne staja sie zdecydowanie mniej trudne! Zycze wszystkim powodzenia w tej "przyjemnej walce":)))

Korek!!! Masz absolutna racje jesli chodzi o te "powroty" nerwicy. Ja tez uwazam, że nie ma nagłych "powrotów"......... Jeżleli nerwice zalecza sie lekami, to tak własnie moze wygladać! Co innego jeżeli człowiek dociera do przyczyny takiego stanu i zmienia swoje myslenie.........:)))))) Nie ma to jak mysleć optymistycznie!!!!!!!:)))))) Pozdrawiam:)))

heh.......udało sie:))))))))))))))) przemówiłam do ludu:)))))!!!! Ah...jak przyjemnie jest robić małe kroczki do przodu:))))) na razie kilkanaście słow.......ale to dopiero początek:)))))) Mam ochotę na wiecej........:))))) !!

Mi sie nigdy nie zdarzyło, by od razu na starcie usparwiedliwiać sie " Nie moge, bo jestem chora":)

Ja stawiam na psychologa!! Podstawowym lekiem na nerwice jest psychoteriapia......!!! Zreszta efekty po niej są naprawde widoczne, conajmiej u mnie!!! Pozdrawiam:)

fajnie o tym piszesz.......:)czekam na nastepną część:)))

wybierz się do psychologa, on Ci powie czy masz nerwice:)..."Jak to jest możliwe, że człowiek fizyczne objawy może wywołać swoimi myslami??" To jest bardzo proste, myslisz o czym smutnym- płaczesz, myslisz o czyms, czego sie boisz- kołacze Ci serce, może Ci brzuch rozboleć....Dusza i ciało to jedność, jezeli jedno szwankuje,,,,to i drugie zaczyna...

Wiesz ja myśle....ze sama nie jestes w stanie dotrzeć do źródła Twojej nerwicy i lęku. A wydaje mi sie że trzeba dojść do tego, by móc zrozumieć......bo, nie wiesz co jest początkiem tego nerwicowego koła, dlatego nie będziesz umiała go przerwać. Ja tam uwielbiam moje wizyty w poradani.......a jak wychodze czuje, że jestem naładowana jakąś enegią i pozytywnym myśleniem:)))

Amelka wysłałam.....mam nadzieje ze doszło tym razem:) Pozdrawiam

Shadow_no...........opowiedz nam jak było, bo jestem bardzo ciekawa, czekam.......:))))))

dokładnie- fatalny!!! Sreduszko kołacze po papierosku..........!