mark123

Analizuję możliwość uszkodzenia mikroobszaru w mózgu odpowiedzialnego za emocje i odczucia.

Że forum znowu popsute.

Pewna osoba w mojej rodzinie ma astmę i ma taki przyrząd z rurką do robienia wdechu i trzema pojemnikami z kulkami. Ta osoba po zrobieniu wdechu podniesie jedną kulkę do końca i drugą prawie do końca, trzecia leży. Ja jakiś czas temu sprawdzałem sobie z ciekawości ile podniosę i podnosiłem tylko jedną kulkę prawie do końca i to z ledwością, pozostałem dwie leżały

Podkładam sobie czasem w myślach różne głosy podczas czytania wypowiedzi w internecie. Wygląda to tak, że gdy czytam jakąś wypowiedź to w myślach czyta to głos, często jest piskliwy , ale nie chodzi o to, że ja słyszę ten piskliwy głos, nie słyszę go, to jest tylko taka jakby piskliwa myśl czytająca wypowiedź. Myśl czasem ma inny głos, nie zawsze jest piskliwa. No nie umiem tego dobrze wytłumaczyć.

"śpię"

Ja zazwyczaj nie oglądam się w lustrze, ale w sumie to chyba od zawsze jestem beznadziejny.

Nie wiem, czy ma niedobór, czy nie, nie robiłem badań na poziom witamin i minerałów we krwi. W dzieciństwie natomiast miałem problemy z żelazem, miałem nawracające anemie i odwodnienia do około 7 roku życia, podobno już od okresu niemowlęcego, potem nagle problemy z żelazem znikły. Wyraźne problemy z sennością zacząłem mieć mniej więcej od momentu, gdy poszedłem na studia. Bardziej nadpobudliwy to zacząłem się robić jeszcze kilka lat przed tym, zanim zacząłem pić energetyki, a nadwrażliwy to jestem od dziecka.

Łamię swoją obietnicę na dzisiejsze popołudnie i otwieram puszkę z energetykiem.

Ja np. nie wiem, gdy przechodzą mnie ciarki czy są one związane z jakąś emocją czy z czymś innym. To samo w przypadku zawrotów głowy, zakłucia w podbrzuszu i nadpobudliwości ruchowej. W innych sytuacjach raczej wiem (tak mi się wydaję), kiedy coś jest u mnie związane z emocją, a kiedy nie.

Ja nie mam za bardzo problemu z odczuwaniem emocji, bardziej chyba z nazywaniem wielu z nich, ale są też takie, których tak jakbym nie potrafił w ogóle odczuwać.

Jem obiad i myślę o nerwicy endogennej.

Przez tydzień nie miałem dostępu do internetu z powodu pewnej awarii. Bardzo mi się nudziło, trochę też z powodu obecności rodziców. Gdy jestem w pokoju bez rodziców to jeszcze jakoś potrafię zająć się czymś, by się nie nudzić, a gdy z rodzicem/rodzicami to już jakoś nie. Przez większą część dnia się nudziłem, bo matka w jednym pokoju, ojciec w drugim i nie mogłem być sam. Poza tym przez czas braku dostępu do internetu czułem się jakiś jakby samotny, jakby ktoś ważny odszedł ode mnie.

Chyba każdy określa dla samego siebie, co mu wypada robić, a czego nie.

Obserwuję burzę.

Dość dobrze do mnie chyba pasuje zespół uzależnienia od późnego chodzenia spać.

Piję colę i myślę o tym, że niedługo muszę położyć się spać, a mam komara w pokoju. Ja też się często kiwam.

Psychopatia w całości nie jest nabyta, ale pewne zachowania być może tak. Oglądałem w zeszłym tygodniu taki program, w którym m.in. było o psychopatii. Pewien naukowiec (który przyznał się, że sam jest psychopatą) prowadzi badania nad tym zaburzeniem. Naukowiec ten uważa że do bycia "pełnym" psychopatą nie wystarczą zmiany w mózgu, warunkiem koniecznym jest też pochodzenie z patologicznej rodziny, musi zaistnieć jedno i drugie, by być "pełnym" psychopatą.

Nie wszystko mam tak, jak pisze w tym artykule. Może dlatego, że jestem z rodziny alkoholowo-nadopiekuńczej.

Normalne to raczej nie. Ze strony ojca (i częściowo także ze strony brata mojej matki) było pijactwo, a w moich pierwszych kilku latach życia także awantury. Matka i babcia zaś wyręczały mnie zawsze we wszystkim, nigdy nie miałem żadnych obowiązków, tyle że matka jest nerwowa, babcia natomiast ani razu na mnie nie krzyknęła i była osobą, której najbardziej ufałem ze wszystkich osób pod kątem tego, że całkowicie nic mi z jej strony nie zagraża w żadnej sytuacji. Babcia okazywała mi najwięcej ciepła emocjonalnego, tyle że mój mózg tego... nie przetwarzał. -- 20 maja 2013, 22:17:56 -- W dzieciństwie i okresie nastoletnim myślałem, że mam całkowicie normalne dzieciństwo, nawet pijactwo ojca uważałem za całkowicie normalne, widocznie mam bardzo "wysokie" IQ -- 21 wrz 2014, 15:39:19 -- Bzdura

Być może w takich sytuacjach zależy to od intensywności stresu (niekoniecznie uświadomionego, więc można czuć się pozornie spokojnie), im większy stres tym bardziej się to nasila.

Ostatniej nocy śniło mi się, że byłem gdzieś w jakiejś szkole i zajęcia miały odbyć się... w windzie. Chciałem windę ustawić tak, by podczas zajęć jeździła w górę i w dół, ale prowadzący się nie zgodził.

Do kolacji cola ? Jakoś mi nie pasuje. Przy posiłku to colę/ewentualnie energetyk piję tylko przy obiedzie, a przy śniadaniu i kolacji to herbata.

Piję herbatę, jem kanapki i myślę o swojej tępocie.

No akurat pogoda może być, bo lubię zjawiska pogodowe. Dla jednych naturalna, dla drugich nie. Dla mnie nawet powiedzenie "cześć" w realu komuś, komu powinienem powiedzieć jest problemem od zawsze i zazwyczaj nie mówię.

Czasami, gdy idę jakąś wąską drogą, a po bokach są drzewa, albo mury; lub gdy idę klatką schodową to mam myśli że ktoś lub coś za mną idzie i za chwilę mnie złapie Np. dzisiaj je przez chwilę miałem.