devnull

10mg to bardzo mało. Spróbuj chociaż 20mg.

sam sobie odpowiedziałeś na to pytanie, tak ma być. jedynie atypowym neuroleptykiem można się wtedy lekko przebudzić. ja dziś przywaliłem 50mg AMI i czuję, że staję na nogi, wraca logiczne myślenie, odrobina prawdziwych emocji i minimum sił by chociaż wyjść na spacer czy posprzątać po sobie. Dochodzę do wniosku, że przynajmniej 50% depresyjnych stąd, nie ma szans na powodzenie leczenia w monoterapii. Jestem na tym forum od lat, czasem codziennie, czasem rzadziej, moje spostrzeżenia nie biorą się z kosmosu.

W dystymii u mnie sprawdza się jedynie Amisulpryd, dodatkowo do leczenia dystymii w mojej książce (Podstawy Psychofarm. wg. Stephena Stahla) zarejestrowany jest sulpiryd i reboksetyna. Oczywiście jako augumentacja, bo podstawą jest dobranie najlepiej tolerowanego antydepresanta, a potem dopiero "szlifowanie/poprawianie", tego czego mu brakuje w naszych objawach. Dla mnie Amisulpryd okazał się zbawczy, wiele lat przeleżałem w łóżku zajebany samym SSRI, dopiero w 2010r. kiedy znalazłem info w książce o psychofarmakologii na temat Amisulprydu, poprosiłem o niego lekarza, sam on nie wie do dziś czemu ten lek mi pomaga i jednocześnie wkurwia mnie to, że lekarze rzadko go przepisują, odcinając szanse tym chorym, którzy by go potrzebowali. Psychiatrzy to jednak debile. Dobrze, że jest to forum, bo inaczej przez tych pajaców dawno byśmy leżeli 2m pod ziemią.

Za komuny takich jak my leczyła odpowiednia praca i wódka, dzisiaj nie ma pracy dla takich jak my, a sama chemia nic nie zmieni. My musimy czuć, że mamy cokolwiek do powiedzenia, że jesteśmy potrzebni, że ktoś potwierdzi nasze zalety. A pracę jaką Nam obecnie oferują to cywilizowane niewolnictwo, marne grosze za tyranię. Za komuny czy się stało czy się leży 2000 się należy, owszem praca była gówno warta, ale człowiek miał chociaż jakieś zajęcie, miał przez to kontakt z innymi, a dziś słabi są skazani na stagnację. Dla takich jak my powinni oferować darmową psychoterapię, socjoterapię i terapię zajęciową, ale przecież niby czemu ? dzisiaj każdy chce na czymś zarobić i nawet leczenie jest płatne. Wiem, że za komuny nie było wolności, ale ta dzisiejsza wolność mnie zabija, bo to tylko pozorna wolność. Być może się mocno mylę i narzekam jak głupi, ale to też efekt mojej choroby.

Ehh, życia nie oszukamy, czasem jest lepiej a czasem gorzej, nie mamy często na to wpływu, lub możliwości zmiany tego stanu, jedyny sens jest w zmianie dawek leku, czasem trzeba wysokich a czasem niskich, ze względu na aktualny stan. Wychodzę z założenia, że osoby "zahartowane" w lekach, powinny bardzo szybko wchodzić na najwyższe dawki, tłumiąc efekty uboczne i zły nastrój przeczekiwać na benzodiazepinach, lekach sedatywnych itp. Bo stratą czasu jest zabawa w powolne zwiększanie dawki, przy takim podejściu traci się masę czasu, często miesiące i lata.

anhedonia przypomina apatię z abulią.

ja żyję w anhedonii od wielu lat, pojawiła się po kilku latach brania antydepresantów, czasem miałem tzw. "okienka" parominutowe olśnienia kiedy mijała i chciałem za wszelką cenę ten stan podtrzymać ale nie dało się. jedyne co trzeba robić w anhedonii to gdy czuje się, że jest odrobina sił to podejmowanie się czegokolwiek, spacer, rower, rolki, bieganie, basen, jakikolwiek sport lub coś innego co jest przyjemne, no i ciągłe próbowanie pomimo braku radości, mózg musi się nauczyć na nowo doświadczania radości, neurony muszą się "ustawić". choć sam tkwię w anhedonii, ale to stan trochę ochronny, bo bez niego lęki pożarłyby mnie do końca, dawno byłbym martwy.

ale tylko chory w pełni zrozumie chorego, wyjątkiem jest osoba która jest zdrowa i pełna empatii, która się zaopiekuje taką osobą, ale to też nie łatwe i prędzej czy póżniej relacja się wypali.

To czemu nie bierzesz TLPD, tylko walisz fluoksetyne ? Zaprzeczasz sam sobie. "wiem ze predzej czy pózniej cos odpierdole, chcem zyc, chcem znalezc dobra kobiete, wybudowac dom, posadzic drzewo" Jesteś analfabetą, wstydziłbym się na twoim miejscu, podstawówka skończona ? Poszczekaj mi trochę, bo śmieszny i zarazem żałosny jesteś, a lubię takich ułomków. chcem Buahahahaha!

Podpisuję się pod tym, ja przestałem od paru lat chodzić ze znajomymi na piwo, bo wychodziło z nich buractwo, kiedy ja zaczynałem sensowny temat to oni odpadali, kpili lub jedynie mamrotali. My potrzebujemy sensownych ludzi by zdrowieć a nie byle plebsu, choroba Nas mocno doświadczyła i wyrobiła w Nas pewnien "fason" - to akurat zaleta, no ale większość to idioci, taka prawda, więc stąd nasza samotność. A internet dla Nas to zbawienie, tylko tutaj możemy bezpiecznie i skutecznie kogoś znaleźć, to taki azyl. Dar od Boga dosłownie.

Ale człowieku, gdyby nie SSRI żarłbyś teraz TLPD po których byś chodził na czworakach (bo chyba nie brałeś) a pamiętam te czasy, wielu ludzi dawno by odebrało sobie życie gdyby nie SSRI, rozumiem twoje rozczarowanie, ale lepsze to niż nic, kiedyś zabijano takich jak my, bo słaby nie miał racji instnienia. A jak szukasz wrażeń i radości "z niczego" to kup se worek koksu albo ecstasy. To jest Polska i tu się cierpi, jest nędza, brak pracy, albo praca na czarno za śmieszne pieniądze lub tyranie w pocie czoła by zarobić na samego siebie.

Efekt anhedonii jest efektem pożądanym na tym leku, bo lęk spada do takiego stopnia, że to co nas stymulowało/straszyło odeszło, trzeba wtedy zmienić podejście do życia, zmienić się z "tygrysa" w powolnego "osiołka", albo jeśli ten stan nie pasuje to zmniejszyć dawki i dorzucić pobudzacz typu amisulpryd itp.

Ja na razie nie biorę, nie mam kasy na to. To mała dawka, sprawdź w dawce 20mg.

U mnie w końcu lepiej, ale aż 30mg muszę brać by poczuć cokolwiek. Tolerancja po wielu latach brania tak urosła, że potrzebuję takich dawek :/

Dark Passenger jest zaprawiony w lekach, dawka 15mg niejednego by ostro poklepała, wielu zaczyna branie od 3,25mg, potem 7,5mg - co jest dawką optymalną w depresji, tzn. średnią, niektórzy mogą potrzebować 15mg ale to na prawdę rzadkość, z resztą ten lek w depresji stosuje się góra 2-3 miesiące, bo mimo wszystko to neuroleptyk i jego działanie zaczyna w końcu lekko zamulać/kastrować emocje, co sprawia, że lek traci swoją atrakcyjność. Dobrym przykładem jest np. Zbychu 1977.

U mnie wielki kryzys. Od 4 dni walę łącznie 1mg/dobę, co jest dla mnie mega-dawką. 5 dni temu dowiedziałem się o śmierci moich 2 znajomych, w tym jednego przyjaciela, który odebrał sobie życie, drugi zmarł na raka, próbowałem to wyrzucić z głowy, zatupać, niestety odczuwam stłumioną rozpacz, mam przez to mega lęki, opowiedziałem o tym rodzinie, oni są ze stali, niewiele ich rusza. Jutro idę do psychiatry, powiem mu, że zwiększyłem tymczasowo dawkę, czekam aż zadziała maksymalna dawka SSRI i zmniejszę Alprę do 0,5mg tak jak było, nie odstawiam benzo zupełnie, bo jak na razie jest za mało pozytywnych czynników, które mogłyby mi pomóc w tym, to nie moment. Największym problemem jest znalezienie dobrego psychoterapeuty, w ramach NFZ, który poświęci mi czas a wiadomo, że wizyta raz na miesiąc to żadna terapia, u mnie terapia pomagała gdy było spotkanie raz w tygodniu, a teraz mało kto może mi to zaoferować. Na pocieszenie dodam, że udało mi się rzucić fajki w zeszłym roku, palę na razie e-papierosa z nikotyną 14mg/ml (średni), zamierzam po jakimś czasie przejść na liquidy z 0mg nikotyny, czyli sama gliceryna/glikol. @Przemek_44 Tnij cytaty, skracaj je, bo momentami ciężko przeglądać ten temat, bo połowa strony to twój post, który jest zlepkiem wielu cytatów. To tylko prośba a nie nakaz -- 11 lut 2015, 23:06 -- BTW. Mój lekarz, były dyrektor, obecnie ordynator oddziału V szpitala na Nowowiejskiej przy zejściu z benzo poza zmniejszaniem dawek stosuje taki mix Chloroprotyksenu z Depakiną, uważa, że nie ma nic mocniejszego na objawy odstawienne. Z resztą Chloro stosuje się u alkoholików.

Ze mną też źle, też pewnie tam trafię, z resztą już kiedyś próbowałem, jeśli chodzi Ci o ośrodek Familia w Gliwicach ?

Ja od dziś 22,5mg bo chcę jak najszybciej się spacyfikować, czekam na zombie mode, bo za dużo porażek mnie ostatnio spotkało. Jutro do psychiatry po kolejne 23552194 opakowanie benzo, a w piątek do stomatologa. Myślę tylko by zaliczyć te 2 wizyty, a dzień dzisiejszy najchętniej przewinąłbym (>>) niczym nudny film bez znaczenia.

Wstyd mi kurva jak przeglądam facebooka moich znajomych z podstawówki, pożenieni, z jakimś życiorysem, przeglądam ich profile jak szpieg, ja jakiś zboczeniec patrzący z zagrody. Trzymam ich na dystans nie wysyłam zaproszeń, wstyd przed kompromitacją, pomimo, że nie każdy wiedzie "cudowne" życie, ale nikt z nich nie boryka się z własną "głową".

Ja po 14 dniach przerwy z ESCI wracam, migreny minęły, nie szczypię się, wpierw 2 dni 5mg, potem 2 dni 10mg a dzisiaj 20mg, czekam aż zamuli. W międzyczasie dowiedziałem się o śmierci 2 znajomych w tym jeden bliski, więc depresja szarpie znacznie i trzeba mi dużo serotoniny i przespania tego stanu. Za 3 dni będę jak nowy. Cieszę się że ESCI i CITA tak szybko działają i poza sporym poceniem się nie odczuwam żadnych uboków.

Wklejam Wam fragment książki Becka na temat leczenia osobowości unikającej: Wartoby to gdzieś "przykleić" by inni to widzieli zanim ten post zostane zasypany przez inne.

Siedzą górnicy w koooopalni ... Siedzą. Bo są niejadalni !!!

siedziałem na fotelu i gadałem ze starymi i czułem, że robię się coraz słabszy, nie mam siły mówić, nie mogłem nadążyć nad tym co mówi ojciec, to było bardzo nieprzyjemne, miałem wrazenie ze zaraz zemdleje, było mi słabo i czułem do tego znaczny dyskomfort w żoładku. reszte leków biore od wielu miesięcy i znam ich działanie, nic takiego nie powodowały. za to żadnego swędzenia nie miałem. spało się nawet lepiej i jakby zdrowiej, bo nawet o 1h wczesniej sie budziłem i nie mialem ochoty spac dalej.

zarzucasz mi hipochondrie, pierdolisz jednym słowem. moj stosunek do LAMO był bardzo pozytywny, dlatego się sparzyłem mocno.

Dlatego najwyżej wrócę do Lamo biorąc zaledwie 25mg, które pomogą w migrenach, bo nie zamierzam 3 krotnie podwyższać dawki do 100mg, by przechodzić przez piekło gastryczne i umysłowe osłupienie.