anka00

ami dzisiaj wyskoczył jakis powiekszony wezeł na szyi i boli jak sie go dotyka Moja mama stwierdziła ze to migdał i napewni nic groźnego ale ja od rana umieram ze strachu ze to napewno rak. Siostra mnie pocieszyła ze rak w węzłach nie boli, a mnie to boli dosyc mocno przy dotknięciu. Boze juz myslałam ze bedzie spokój z tymi zgrubieniami w mojej szyi -- 14 kwi 2012, 15:49 -- Aha dodam jeszcze ze jakies 1,5 miesiąca temu robiłam usg węzłów chłonnych szyi i ślinianek bo oczywiscie wymyśliłam sobie tam raka i było wszystko ok

sardyna najlepiej nie nastawiac sie na żadne objawy -- 13 kwi 2012, 15:04 -- a tak pozatym to nie miałas jeszcze ospy?

Czapla dziekuje ci za twoje słowa pocieszenia. Wiem ze psychika ma czesto wielkie znaczenie jesli człowiek stara sie o dziecko. Siostra mojej znajomej starała sie 7 lat!!! Kiedy juz dali za wygrana i zaczeli myslec o adopcji ona zaszła w ciąże! Wiem ze jest mnóstwo takich przypadków tylko co z tego?! Jak mam niechciec jak ja chce? Mnóstwo razy próbowałam nastawiac sie inaczej, wrzucic na luz, olac temat, nie myslec o tym, nie nastawiac sie na ciąże, nie wyszukiwac jej objawów i nie robic kilku testów w ciągu 10 dni tylko jak to cholera zrobic?! Jak mam przestac czuc to co czuje? Jesli mi sie udaje przestac nakręcac i myslec o ciązy to udaje mi sie to na góra kilka dni. Co innego jakbym miała normalnie okres co 30-35 dni ale jak mija tak duzo czasu to człowiek zaczyna myslec tylko o ciąży albo o jakiejs strasznej chorobie. Testy wychodza negatywne wiec zostaje ta druga opcja. Tzn leki na mnie nie działają, jest źle, pewnie jestem bezpłodna i kolejnym etapem jest totalna załamka

sardyna tsh, ft3 i ft4 oraz przeciwciała tarczycowe miałam niedawno robione i jest ok, Wczesniej tsh było za wysokie i biore euthyrox. Prolaktyne, estadriol i progesteron robiłam jakies 2 lata temu i z tego co pamieta to tylko progesteron miałam za niski a reszta była ok ale od tego czasu to sie mogło duzo zmienic. Pójde do gina i zobaczymy co mi powie, napewno zleci badania bo juz o tym mi wspominał na ostatnej wizycie ale stwierdził ze jeszcze poczekamy 3 tygodnie, zwiększymy dawke leku i jesli dalej nie bedzie okresu wtedy zdecyduje jakie badania zrobic. Napewno mówił o prolaktynie i estadriolu reszty niepamietam. Powiedział tez ze koszty tych badan sa dosyc wysokie, ale ja mam to w dupie. Ja trzeba bedzie to zrobie debet na koncie albo pozycze kase od kogoś. Niestety chodze do lekarza prywatnie i bede musiała płacic za badania. Zresztą moja znajoma która chodziła do gin na NFZ tez za większosc badan płaciła bo nie sa refundowane -- 13 kwi 2012, 10:51 -- sardyna a co ty znowu z tym rakiem? Jakby kazdy kaszel czy ból gardła to był rak to nas wszystkich by juz tu dawno nie było. Wiem ze ci ciężko i rozumiem co przeżywasz. Postaraj sie moze czyms zająć zeby zagłuszyc te najgorsze mysli

A mi jest dzisiaj tak przykro i smutno ze wyc sie chce. Mój cykl trwa juz 70 dni!!! Testy wychodzą negatywne. Pewnie przez to pieprzone PCO. Moje zycie ostatnio zatrute jest przez bania, wyniki, testy, cykle, wizyty, leki. Łeb mi pęka. Za tydzien mam wizyte u gin, który podobno specjalizuje sie w leczeniu takich rzeczy. Tak bardzo sie boje ze usłysze ze jestem bezpłodna Chyba bym tego nieprzezyła. Od kilku dni codziennie płacze z tego powodu. Najgorsze jest to ze jak okres nie przychodzi przez 50 dni czy 60 dni to człowiek zaczyna miec nadzieje ze moze ciąża. Ja ta nadzieje próbuje w sobie zabic ale na koniec i tak mnie zrani jak patrze na jedna kreske na teście ciążowym. Niby sobie tłumacze ze wcale mi tak bardzo nie zależy ze pewnie test i tak wyjdzie negatywnie ale sama siebie oszukac niepotrafie. Niedosc ze mam ta cholerna nerwice, hipohondrie to jeszcze to?! Czasem mam wrażenie ze ja tego juz nie udźwigne- jest we mnie tyle bólu. Nie mam nawet zabardzo z kim o tym porozmawiac. Mój mąż ma zupełnie inne podejscie, jest optymistą, nie przejmuje sie i wierzy ze nam sie uda, pociesza mnie ale kompletnie nie rozumie co ja przechodze. Moja rodzina wie o moim schorzeniu ale nie mówilismy nic o tym ze staramy sie o dziecko zeby uniknąc dopytywania: "czy moze juz?" Tak naprawde nikt nie wie co rozgrywa sie w mojej głowie. Nawet na terapi jak zaczełam mówić o tym to mi babka powiedziała ze to nie jest temat naszych spotkań

Kurcze sardyna wiem ze to trudne ale trzeba wierzyc lekarzom i wynikom!!! Bo inaczej nasze życie juz zawsze bedzie zdominowane przez te okropne lęki. Przecierz oni maja wiedze i doświadczenie i to oni studiowali medycyne a nie my. Jesli lekarz twierdzi ze na 100% jest ok to znaczy ze tak jest. Przecierz by cie nie okłamywał. Kochana staraj sie myslec racjonalnie i nie popadac w panike. Wiem ze łatwo sie pisze bo ja robie to samo. Aha i absolutnie przestań szukac w necie informacji o czerniaku bo to najgorze co mozesz w takiej sytuacji zrobic. Mnie własnie takie grzebanie w necie w poszukiwaniu przyczyn moich objawów doprowadziło do stanu w jakim sie znajduje. Na ostatnie wizycie dermatolog powiedziała mi zeby nie czytac w internecie jesli ktos jest taki podatny na lęki jak ja. To co piszą ludzie trzeba brac z DUZYM dystansem, bo kazdy może napisac to co chce i niekoniecznie jest to obiektywne i wiarygodne

Sardyna ja narazie przestałam myślec o czerniaku a zaczełam o tym ze napewno jestem bezpłodna Ta ostatnia lekarka u której byłam tak mnie jakos uspokoiła, kilka razy mi powtarzała ze nie ma sie absolutnie czym przejmowac a jesli dalej bedzie mnie ta sprawa męczyła to wytne ten piperzyk w cholere i juz. Wcale sie nie dziwie ze boisz sie wyników, a kiedy będą? Ja jak robie nawet najzwyklejsze badanie krwi czy moczu to po odbiór wyników ide spocona z nerwów z walącym sercem. Dziewczyny bede sie za nas modlic. I bede tak upierdliwa ze wkoncu mnie tam na górze usłyszą

u mnie dzisiaj ciąg dalszy totalnego doła

najgorsze, że jak dopada mnie ten stan lękowy to zaczynam wegetować jak roślinka i zupełnie jestem nie do życia (nie śpię, nie jem, nie rozmawiam...do niczego się nie nadaję) Sardyna mam to samo U mnie dzisiaj totalna załamka, siedze i rycze. Test ciążowy wyszedł negatywny Mój porąbany cykl trwa juz prawie 70 dni!!! Mam pco i insulinoopornosc. Żre od 2 miesięcy leki na to i dupa. Jestem załamana. 3 tygodnie temu byłam u gina, zrobił usg i kazał jeszcze poczekac, to jest mój pierwszy cykl po odstawieniu tabletek anty. Zapisałam sie do niego ale dopiero za 9 dni mam wizyte. Tak bardzo sie boje ze wkoncu okaże sie ze jestem bezpłodna, ja tego nieprzezyje

Sardyna jesli w wyniku nie było mowy o czerniaku to nie mógł to byc czerniak. Umówmy sie ze nie jest on na tyle cwany zeby sie chowac w labolatorium, lub uciekac przed ludzmi którzy wykonuja takie badania :) Wiem ze łatwo sie mówi ale powinnas zaufac swojemu onkologowi. Jesli chodzi o facetów to mój mąż generalnie mnie wspiera ale kompletnie nie rozumie. Tez wiele razy czułam sie sama z moim strachem i wiem jakie to okropne. Próbowałam rozmawiac z mężem z mamą z siostra itd ale ich argumenty do mnie nie trafiały albo trafiały na krótko. Kończyło sie na tym ze zamykałam sie sama w pokoju i ryczałam. Oni totalnie nie rozumieli o co mi chodzi. Mąż cały czas mi powtarza : nie martw sie, wszystko bedzie dobrze, nie mysl o tym itp ale to prawie nic nie daje

kami bardzo ci współczuje tego bólu i nerwów. Moja koleżanka miała kiedys piasek w nerkach i miała podobne objawy ale jakos sie z tego wyleczyła, niepamietam czy brała jakies lekarstwa. Pisz co u Ciebie i trzymaj sie. Sardyna a co konkretnie powiedział onkolog na to? Nie martw sie przecierz wyniki badan wycietego znamienia były ok -- 10 kwi 2012, 11:03 -- ja dzisiaj byłam na terapi i taki jakis mam niedosyt ogólnie jesli chodzi o te spotkania bo kiedy rozwijamy z terapeutka jakis temat w cos sie zagłębiam a ona nagle: "no to konczymy na dzisiaj" i tak sie nagle cały wątek ucina a ja wychodze z poczuciem jakiegos niedosytu. Czy tak powinno to wyglądac? Ja wiem ze nie bede z nią rozmawiac godzinami i ze czekaja tez inni pacjenci ale takie to jakies dziwne

kami83 to fajnie. odechniesz troche. Jedyna rzecza o której teraz mysle to moja płodnosc i zastanawiam sie czy jestem w ciązy czy nie. Nie chce sie nakręcac bo pewnie nic z tego ale sutki nigdy mnie tak jeszcze nie bolały i nie były takie duze -- 06 kwi 2012, 21:35 -- gdyby mój mąż miał gdzies leciec samolotem to bym chyba do reszty ześwirowała

Słuchajcie chyba ktos na górze nademna czuwa i chce zebym miała spokojne świeta. Dzisiaj rano jak sie obudziłam to niewiem czemu przyszła mi do głowy taka mysl zeby zadzwonic do jednej przychodni w moim miescie takiej w której nigdy nie byłam, nie mam pojecia ską mi sie ta mysl wzieła i zapytac o dermatologa. I zadzwoniłam zapytałam na kiedy mozna sie umówic na wizyte i babka mi mówi ze na dzisiaj!!!! No to ja sie pytam ile kosztuje wizyta a ona na to ze bedzie to wizyta na NFZ bo ktos odwołał i zwolniło sie miejsce!!! Poleciałam do tej przychodni znerwicowana, serce mi waliło jak głupie. Dermatolog zbadała mi znamie i powiedziała ze absolutnie nic złego sie nie dzieje Powiedziała tez ze jesli ma mnie to tak martwic i męczyc to ona moze mi dac skierowanie zeby to wyciąc ( musiałam wyglądac na niezle spanikowaną). Ja sie troche wahałam bo staram sie o dziecko a podobno takich zabiegów nalezy raczej unikac w ciąży. I ona powiedziała zebym sie zastanowiła, zobaczyła czy dalej tak mnie to martwi i ewentualnie mam przyjsc na kontrole za 3 miesiące dla własnego spokoju. Ufff ulżyło mi A pozatym od jakis 3 dni mam powiększone i bolące sutki, jeśli nie dostane okresu to po świetach robie test ciążowy

dominika mam czasem podobnie do Ciebie. Ja znowu sobie przypomniałam o moim pieprzyku i az sie poryczałam. Ubzdurałam sobie ze jak byłam u dermatologa 7 miesiecy temu z tym pieprzykiem to ona wcale go niezbadała bo go niezauwazyła bo mi sie np schował pod ramiączkiem od stanika albo cos. W sumie nie mam oczu z tyłu głowy i nie widziałam które pieprzyki ta lekarka oglądała. Boze jak ja sie boje. Juz wszystko mi sie wydaje w tym pieprzyku podejrzane. Jestem kłębkiem nerwów i czuje ze to sie zle skonczy. Ja chyba zwariuje

Słuchajcie jest cos co mnie strasznie męczy. To uczucie słabosci, zmęczenia, które towarzyszy mi od wielu, wielu miesięcy, nawet niewiem czy nie gdzies z rok juz to nie trwa. Wygląda to tak ze boje sie isc nawet na zakupy po po jakims czasie dostaje zadyszki, robi mi sie słabo i opadam z sił, nieraz ledwo doczłapałam sie do domu. Ostatnio tak sie przez to rozpłakałam ze cały dzien nie mogłam sie uspokoic. Męczy mnie nawet bardzo krótki spacer, po chwili jestem spocona i mam dosc. Miałam robione jakis czas temu różne badania min morfologie, magnez, potas, tsh. Wyszło mi troche za wysokie tsh i trafiłam do endokrynologa i biore lek na niedoczynnosc tarczycy. Wszyscy lekarze zgodnie orzekli ze moja słabosc jest spowodowana nerwicą albo początkami niedoczynnosci tarczycy. Tyle ze wyniki tarczycy mam juz w normie a czuje sie dalej zle. Ostatnio przyszło mi do głowy ze moze ja mam cos z sercem??? Czy mozliwe zeby stres powodował u mnie takie uczucie osłabienia i tego ze bardzo szybko sie męcze??? Dziwne jest tez to ze byłam ostatnio na zakupach w centrum handlowym i byłam bardzo zajeta szukaniem sukienki na wesele i zmęczenie odczułam ale uwaga dopiero po 3 godzinach chodzenia!!! Nic juz z tego nie rozumiem i martwie sie tym

Mąż mnie rozumie i mówi ze dla niego najważniejsze jest zebym odzyskała spokój. Carlosbueno ja tez odkąd pamiętam mam niską samoocene i to strasznie człowiekowi wszystko utrudnia. A co masz na mysli pisząc o zaniedbaniu życia?

carlosbueno wiem ze nie kazdy moze byc lekarzem czy miec jakies wielkie sukcesy, ale ja czuje sie totalnie do niczego. Nawet nie szukam pracy bo w moim obecnym stanie nie dałabym rady do niej chodzic, bardzo szybko sie męcze, poce, mam zawroty głowy i robi mi sie słabo, pozatym jak przegladam oferty to jest totalna lipa. A dodatkowe pieniądze bardzo by sie nam przydały, wiadomo co dwie pensje to nie jedna. Mam z tego powodu poczucie winy.

amelia83 ja tez chodze na terapie. Tego tematu jeszcze nie poruszałam bo skupiłam sie głównie na moich lękach. Czuje taki wewnętrzy ból, smutek

Witam postanowiłam założyc ten temat bo od pewnego czasu męczy mnie cos. Zaczne moze od początku. Nerwice stwierdzono u mnie jakis rok temu i mam tez zaburzenia lekowe związane ze strachem o własne zdrowie. Do tego od dłuzszego czasu zyje w przeświadczeniu ze kazdy inny człowiek jest odemnie lepszy. Bardzo mi to utrudnia życie i podejmowanie jakichkolwiek działan. Zawsze miałam dosc niskie poczucie własnej wartosci, ale jakies 2 miesiące temu straciłam prace poczułam sie kompletnie niezaradna życiowo. Mam męza, dzieci jeszcze nie mamy choc bardzo bysmy chcieli. Nie chce wyjsc tu materialistke ale jak widze ludzi którym sie w życiu powiodło, maja fajne duze domy, odnoszą sukcesy to im zazdroszcze ale nie tych domów, samochodów i pieniędzy tylko podejscia do życia, odwagi, przebojowosci, przedsiębiorczości, mądrosci, telentu. Ja tych cech nie posiadam i czuje sie jakas taka bezwartościowa. Np mój lekarz ginekolog do którego chodze jest wspaniałym i dobrym człowiekiem, wybitnym specjalistą i otworzył własną klinike i odniósł sukces, uratował wiele kobiet w naprawde trudnych sytuacjach. Ja podziwiam takich ludzi i jednoczesnie boli mnie ze ja taka nie jestem i nigdy nie będe. Nie mysle tu o jakis wielkich osiągnięciach. Zawsze chciałam miec swój sklep z fajnymi kobiecymi ubraniami ale jest to poza moim zasięgiem- zwyczajnie nie mam na to środków. Zaczełam studiowac prawo i administracje i nawet dobrze mi szło ale skonczyłam te studia na zrobieniu licencjata bo dopadła mnie ta cholerna nerwica, miałam okropne objawy które do tej pory uniemożliwiaja mi wyjazdy gdziekolwiek. Mam zawroty głowy, i zdarzyło mi sie ze straciłam przytomnosc na ulicy. Widze sporo fajnych i szczesliwych ludzi wokół siebie którym udało sie cos osiągnąc a ja nawet im do pięt niedorastam. Dla mnie duzym osiągnięciem byłoby takze wychowanie dzieci, ale mam problemy z jajnikami i z zajsciem w ciąze. W każdej dziedzinie zycia jestem do niczego- takie odnosze wrażenie

perla dobrze ze juz jestes po. A jakie masz rokowania dalsze? Bedziesz sie jakos dalej leczyc czy cos? Ja dzisiaj byłam znowu na terapi i taki jakis mam niedosyt, ale nieważne Wczoraj udało mi sie nie martwic moim peprzykiem, ale dzisiaj lęki wróciły ze zdwojona siłą Wizyte u dermatologa mam dopiero za 3 tygodnie. Mama mi tłumaczy ze ten pieprzyk zawsze taki był i wtedy troche sie uspokajam. Byłam u lekarza z nim 7 miesięcy temu i miałam przyjsc do kontroli za rok, no to przyjde pare miesięcy wczesniej. Chciałabym zeby to sie juz skonczyło,ehhh..... trudne to wszystko, ide robic obiad

asiq najgorszą rzecza jaka moze robic osoba z takim problemem jak my mamy to szukac informacji o chorobach i objawach w internecie!!! Ja przeklinam dzien w którym usiadłam do komputera zeby poczytac o objawach. W necie mozna wyczytac same najgorsze rzeczy, nowotwory itp. Gdybym cos mnie nie podkusiło i nie zaczełabym grzebac to miałabym mniej siwych włosów na głowie i nie byłabym teraz zniszczona przez nerwy. Mam dopiero 26 lat a musze farbowac włosy bo mam duzo siwych. Zamiast cieszyc sie zyciem i małżenstwem ja walcze cały czas sama ze sobą, chodze na terapie, każdy dzien przynosi mi lęk, strach ,ból, smutek. Prawda jest taka ze jesli ide na badania i okazuje sie ze z jedną rzecza jest ok to czuje chwilowa ulge ale za dwa dni wynajduje sobie cos nowego i tak w kółko. Miałam juz min guza mózgu, stwardnienie rozsiane, czerniaka,zakrzepice, raka jajnika i macicy, ziarnice i sama niepamietam co jeszcze. Moimi objawami które jak potem sie okazało powodował stres były silne zawroty głowy, omdlenia, zasłabnięcia, kołatanie serca, mdłości, róznego rodzaju bóle, mrowienia rąk itd. Miałam robione najróżniejsze badania min morfologia i ob, zelazo, magnez, potas,glukoza, tsh, ft3, ft4, antyTPO, mocz, rezonans magnetyczny mózgu, usg- piersi, ślinianki, jajniki, węzły chłonne szyjne i większosc z tych badan opłacałam sama bo albo nie chcieli mi dac skierowanie bo nie widzieli potrzeby albo musiałabym bardzo długo czekac. To wszystko trwało ponad rok. Jestem wiec totalnie spłukana i jeszcze straciłam prace Dobrze ze mój mąż pracuje, ale przez to wszystko nie mamy żadnych oszczednosci, nie pojedziemy na wakacje Mam straszne poczucie winy, chociarz mąż mnie pociesza i mówi ze nie ma sie czym przejmowac. ehhh... musiałam sie wygadac

kami ja jak odstawiałam tabletki anty to przez kilka dni płakałam codziennie. Tak mi jest strasznie ciężko Niby na zewnątrz jest normalnie, zrobiłam obiad, posprzątałam troszke ale w środku cała sie trzese. Czapla z tym wpadaniem w amok to ja tez bym mogła tak nazwac mój stan. Zachwuje sie wtedy jak totalny świrus i żadne argumenty do mnie nie przemawiają. To ja wiem najlepiej ze mam raka, ze czeka mnie straszna choroba, tragedia, ból, cierpienie, śmierć. Po jakims czasie to mija, np pójde do lekarza i zrobie jakies badania itp które wykluczy chorobe i na jakis czas odpuszcza mi by znowu powrócic. -- 29 mar 2012, 16:28 -- czapla moja mama tez cierpi na migrenowe bóle głowy. Dostała jakis czas temu recepte na tabletki które jej bardzo pomagają, ale ty napewno tez zdązyłas wypróbowac wiele środków przez te wszystkie lata. Słyszałam tez ze w takich przypadkach pomaga akupunktura ale ja chyba za bardzo w to nie wierze

estera1 teraz nie biore żadnych leków, kiedys brałam ale niewiele mi to pomogło. sardyna ja myslałam nawet o wycięciu tego co mnie niepokoi ale ja bym chyba nieprzezyła oczekiwania na wyniki badan histopatologicznych, wiec jesli lekarz mi nie sugeruje niczego takiego to chyba wole dac spokój z tym wycinaniem. Chyba ze byłaby mozliwosc ze mi wytna i tego samego dnia bedzie wynik. dwóch tygodni nie wytrzymam psychicznie -- 29 mar 2012, 13:36 -- Najgorsze jest to ze ja juz niepotrafie racjonalnie myslec i zaufac nawet moim bliskim którzy twierdza ze od ostatniej wizyty u dermatologa mój pieprzyk jest taki sam. A ja widze ze sie zmienił tzn czasem mi sie tak wydaje a czasem nie. Potrafie gapic sie na niego bardzo długo i wpatrywac w kazdy milimetr i nie wiem czego ja kurde tam szukam. Przecierz moja mama i mąż troszcza sie o mnie i jakby zauwazyli cokolwiek odrazu by mnie wysłali do lekarza. Ja czasem mysle ze oni nie obserwuja tego pieprzyka wystarczająco dokładnie i moga cos pominąc. Tzn nie maja obsesji tak jak ja, dlatego czasem mysle ze nie maja racji. aaaaaaaaaaaaaaaaa ma tego dosc!!!!!

o masz dziewczyny niepotrzebnie wam napisałam bo teraz dałam wam dodatkowy powód do schizowania. Nie ma to jak wsparcie na forum :) Moim największym i całkiem realnym problemem jest to ze bardzo boje sie niepłodności. Juz wczesniej pisałam ze mam PCO i insulinooporność i biore leki. Okresu nie mam juz od 50 dni i wcale w ciąży nie jestem. Jesli nic sie nie zmieni to po świetach mam znowu jechac do gin na usg i pewnie bede musiała porobic jakies kolejne badania. Najbardziej martwi mnie to ze bede oporna na leczenie. Chociarz jak w zeszłym tygodniu tak z ciekawosci robiłam sobie testy owulacujne to jeden wyszedł mi pozytywnie wiec moze cos sie wreszcie ruszyło. oby

asiq jakis czas temu miałam taka sama jazde z węzłami chłonnymi, powiększyły mi sie te podżuchwowe, tzn moim zdaniem bo lekarze ich nie wyczuwali. Tez oczywiscie myslałam ze to na bank ziarnica. Potrafiłam tak macac te wężły ze bolała mnie od tego cała szyja. Uspokoiłam sie dopiero po zrobieniu usg Eh...ciężkie to wszystko. Ja sie uczepiłam tego mojego pieprzyka. Mama mi ciągle tłumaczy ze nie mam sie czym przejmowac, przecierz byłam u lekarza. No tak byłam ale 7 miesięcy temu. Tak sie pocieszam ze jakby ta dermatolog miała jakiekolwiek wątpliwosci to by mnie wysłała do onkologa albo kazał przyjsc do kontroli np za 3 miesiące a nie za rok