anka00

jeraha ja kiedys czytałam na forum gdzie pisali ludzie którzy chorowali na ziarnice. Pisali ze przy ziarnicy węzły są duze. Nie trzeba ich jakos wnikliwie szukac. Ja mam takie kulki pod żuchwą juz od ok roku, robiłam nawet 8 miesięcy temu usg i nic złego nie wykazało, a mi sie te wezły przypomniały i dalej sie boje. Taki zemnie głupek Mi internista powiedział ze to pewnie są zwapnienia, czyli pozostałość po przebytych kiedys infekcjach. Powiedział tez ze jesli są takie małe ( u mnie najwiekszy ma ok 1cm) i sie nie powiekszaja i nic sie z nimi nie dzieje to mam sprawe olac. Moja siostra tez ma taki guzek pod żuchwą i mój tata mówił mi ze kiedys często cos takiego miał. jeraha ja tez mam alergie, i słyszałam ze od alergii tez sie moga węzły powiekszac, podobno nawet od popsutego zęba moze wezeł wywalic. Ja jestem, chyba, uczulona na kurz i na roztocza kicham i leje mi sie katar z nosa jak tylko mam kontakt z kurzem -- 14 gru 2012, 22:10 -- Jesli cie te twoje węzły niepokoją to idz do internisty. Chodze na terapie indywidualną, jestem tylko ja i pani psycholog, rozmawiamy sobie, ona zadaje różne pytania itd

Leków nie biore, bo staram sie o ciąże. Kiedys brałam leki jak leczyłam depresje i trwało to dwa lata. Chodze na terapie i to mi pomaga

Przed chwila sie poryczałam... brakuje mi sił Mam wspaniałego męża, fajną rodzine, w sobote wprowadzamy sie do nowego mieszkania, a ja wcale sie tym nie ciesze. siedze i macam węzły. Jestem żałosna

emgiel masz racje. Tylko mi tak ciężko zaufac lekarzom. Mam w tej chwili problemy hormonalne, bałagan w organizmie i problem z zajsciem w ciąże przez niedopatrzenia lekarza sprzed lat wiec dlatego tak ciężko mi zaufac. Wiem ze niemozna generalizowac ze wszyscy lekarze olewaja temat, ale dla hipochondryka to jest cholernie trudne. Są dni kiedy wydaje mi sie ze wygrywam ale sa tez takie jak dzisiaj i wczoraj i jest ich chyba wiecej

A jakby tego było mało to martwie sie jeszcze o pieprzyki. W tym roku byłam u dermatologów chyba z 6 albo 7 razy. JUz ciężko to zliczyc. Miałam usuwane jedno znamie na plecach które okazało sie zwykłym pieprzykiem. Pozostały mi jeszcze dwa pieprzyki na plecach i sie martwie czy one czasem nie sa czerniakiem. Na ostatniej wizycie dermatolog switerdziła ze ona nie widzi zadnych podstaw do usunięcia tych znamion i powiedziała ze moge ewentualnie przyjsc na wizyte za pół roku do kontroli. Te znamiona mam od dziecka. Teraz sie zastanawiam czy ta lekarka sie nie pomyliła. Czytałam kiedys historie dziewczyny której pomylono sie przy badaniu wyciętego znamienia pod mikroskopem!!! Tyle sie słyszy o różnych pomyłkacg ze człowiek popada w paranoje i juz nikomu nie ufa. To jest najgorsze bo co z tego ze pójde po raz piąty do lekarza z moimi węzłąmi jak wiem juz co usłysze. Wtedy jak chodziłam taka spanikowana to nawet skierowania na usg mi nie chcieli dac bo nie widzieli podstaw do robienia usg. Zapłaciłam za nie sama, bo juz nie mogłam wytrzymac -- 13 gru 2012, 13:33 -- Efekt jest taki ze z wezłami byłam u 3 internistów i na usg, a ze znamionami u 3 róznych dermatologów plus oglądał mi je chirurg w szpitalu. A i tak panikuje. Jak ja mam sie pozbyc tego strachu, to mi marnuje życie! Modle sie duzo

Jejku widze ze jakas załamka zaczyna panowac na forum bo u większosci jest pogorszenie. U mnie niestety tez. Od wczoraj obsesyjnie macam swoje węzły chłonne pod żuchwą. Mam tam takie kulki. 2 po jednej stronie i jedna po drugiej. Są niewielkie i podczas zwykłego badania jakie robi internista ich nie czuc. Trezba mocno wcisnąc palec pod żuchwe i wtedy sie je wyczuwa. Mama mnie opierdzieliła ze ona w życiu by sobie palca tak głeboko nie wepchnęła. jakies 8 miesięcy temu byłam u 3 lekarzy z tymi kulkami i zawsze słyszałam ze to moga byc jakies zwapnienia, ze są malenkie, ze jesli sie nie powieksza to mam to olac. A jedna lekarka była zdziwiona jakim cudem to wymacałam. Ja oczywiscie panikowałam ze to ziarnica lub inny rak w węzłach chłonnych. Zrobiam nawet usg, które nic nie wykazało i sie uspokoiłam az do teraz. Zaczęłam sie martwic ze moze te kulki sie powiekszają. Wczoraj cały dzien macałam to miejsce az mnie zaczęło bolec i nie moge przestac. Raz mi sie wydaje ze te kulki są wieksze a raz ze nie są. I tak trwa moja męczarnia. Juz czułam sie lepiej ale ta pieprzona nerwica niechce dac o sobie zapomniec. Tak sie pocieszam ze gdyby to był rak to napewno juz bym o tym wiedziała. Wkoncu jak sie zastanowie to zauważyłam te kulki jakies 10 miesięcy temu. Czytałam gdzies ze przy ziarnicy węzłów nie trzeba jakos specjalnie wyszukiwac i wymacywac bo sa one duze. Moje tak na oko nie maja wiecej jak 1 cm. Tak mi sie przynajmniej wydaje -- 13 gru 2012, 13:01 -- Dodatkowo mój stan potęguje fakt ze miesiąc temu zmarła na raka moja teściowa. Była przy tym, widziałam jak cierpi. To jest straszna trauma

paulag to super ze wynik ok :) Ja tez mam takie kulki. kilka miesięcy temu robiłam usg które nic złego nie wykazało. A te kulki mam juz prawie od roku albo i dłużej No niestety przy PCO ciezko jest zajsc w ciąze ale nie trace nadziei

xjoasiax jest dokładnie tak jak piszesz. Nie zachodze w ciąże i sie stresuje a stres powoduje ze tymbardziej nie moge zajsc i koło sie zamyka. Na początku staran byłam wyluzowana, lekarz kazał mi byc dobrej mysli i nie nakręcac sie, ale z kazdym kolejnym miesiącem jest coraz gorzej. Ile ja juz testów zrobiłam i ile łez nad nimi wylałam ... Słyszałam nieraz ze najlepiej odpuścic i olac temat a wtedy sie uda, tylko jak to zrobic?! jak wyluzowac?! nie mam pojecia

xjoasiax ja staram sie o swoje pierwsze dziecko od 10 miesięcy i tez nic nie wychodzi Tylko ze ja mam zaburzenia hormonalne które lecze plus do tego nerwica tez zle wpływa na poczęcie.

Paula postaraj sie uspokoic, wiem jakie to trudne bo dwa lata temu przechodziłam to co ty. Zaczęło sie od tego ze jak siedziałam w pracy przy komputerze to nagle zaczynało mi sie robic słabo. Potem pojawiły sie zawroty głowy tak silne ze nie byłam w stanie prosto isc. Te zawroty trwały 2 tygodnie, to był koszmar. Siedziałam przez ten czas na zwolnieniu lekarskim i byłam pewna ze to rak mózgu. Do zawrotów doszły drętwienia ręki i niektórych częsci twarzy. Na samym początku trafiłam do internisty który zlecił mi zrobienie badan z krwi, było tego mnóstwo. Jak poszłam do niego z wynikami to stwierdził ze są ok i dostałam skierowanie do neurologa. A tam dostałam skierowanie na rezonans głowy. Na badanie czekałam bardzo krótko bo tylko tydzien, ale dla mnie to był koszmar. Siedziałam i ryczałam cały czas, nie spałam, nie jadłam, masakra. Byłam pewna ze cos napewno wyjdzie nie tak bo ską nagle u młodej osoby takie objawy?! Musi byc cos bardzo złego. Na rezonans jechałam dzien przed wigilią, modliłam sie całą droge. Byłam w takim stresie, ze tak sie trzęsłam , ze jak sie położyłam pod ta maszyną to bałam sie ze badanie nie wyjdzie bo nie wolno sie poruszyc a ja nie mogłam sie opanowac i wszystko mi sie trzęsło. Miałam mdłosci, robiło mi sie słabo, wydawało mi sie ze zaraz zwymiotuje i prosiłam boga zebym wytrzymała ten stres. Jak wstałam to odrazu weszła do mnie pielęgniarka, złapała mnie za reke i powiedziała z usmiechem ze wszystko jest wporządku, za nią wszedł lekarz i to potwierdził. Poczułam tak wielką ulge ze miałam ochote skakac. Jak juz dostałam wyniki poszłam z nimi do neurologa, miałam robione jeszcze kolejne badania z krwi i stwierdzono ze to nerwica. Dostałam wtedy jakies leki na uspokojenie i zawroty minęły. Dzis czasem pojawiają sie te objawy ale staram sie o nich nie myslec i przechodzi. Nie zdawałam sobie sprawy ze nasza psychika i nerwy, stresy moga doprowadzic to takich reakcji organizmu.Byłam pewna ze to jakas ciężka choroba. Paulag zrób ten rezonans, trzymam za ciebie kciuki -- 05 gru 2012, 11:55 -- Ale niestety od tej historii zaczęła sie moja hipochondria. Wczesniej miałam nerwice ale nie było takich lęków jak teraz. Wczoraj miałam mdłosci i odrazu postawiłam sobie diagnoze: rak żołądka, dzisiaj znowu zaczęłam sie wgapiac w swoje pieprzyki, i macac zgrubienia na szyi. Walcze z tym z całej siły i staram sie życ normalnie. Jest to bardzo trudne ale warto. Warto zawalczyc o siebie, o swoje szczęscie i szczęscie naszych bliskich.

Moja psycholog tez skupiła sie na dzieciństwie, ale tylko na początku terapii

Witajcie. Dawno mnie tu niebyło. W ciągu ostatniego miesiąca bardzo duzo sie wydarzyło w moim życiu. Jak juz wczesniej wspominałam moja tesciowa zmarła na raka. Byłam przy niej razem z mężem. To było straszne, wstrząsające, nie doopisania. Minął juz prawie miesiąć a ja dalej nie moge sie z tego otrząsnąć. Oczywiscie jak sie nie trudno domyslic nasiliły sie moje lęki. Gdyby nie psycholog i terapia to niewiem jak bym sobie dała rade. Jest ciężko, czasem nawet bardzo ciężko. Wszytsko wróciło. Boje sie czerniaka, boje sie raka w węzłach chłonnych. W ciągu ostatniego roku byłam u dermatologów chyba z 6 razy, 1 pieprzyk miałam wycinany na własne życzenie bo wydawało mi sie ( byłam pewna) ze to czerniak. Okazało sie ze to nie było nic groźnego, ale martwie sie o pozostałe znamiona. Oprócz tego mam różne guzki na szyi i pod żuchwą. Tez byłam juz kilka razy u lekarza. Usłyszałam ze to moga byc zwapnione węzły chłonne tzn nic groźnego i jesli sie niepowiekszają to nic sie z tym nie robi. Guzki są małe i niewidoczne gołym okiem, ale są. Nie uwierzyłam lekarzom, poszłam i za własne pieniądze zrobiłam sobie usg szyi i ślinianek i wszystko było wporządku. To było 8 miesięcy temu a teraz leki powróciły. macam sobie szyje codziennie i sprawdzam czy nic sie nie powieksza. Wiem ze to głupie, takie obsesyjne wymacywanie zgrubien ale ja jestem w tym mistrzem. Jestem szupła wiec z wyczuciem różnych nierównosci nie mam żadnego problemu. Juz był czas ze było tak dobrze, a teraz od nowa..... modle sie zeby mnie ta cholerna nerwica zostawiła w spokoju. Oprócz tego cały czas przezywamy z mężem żałobe. Jest nam trudno ale sie wspieramy. Urządzamy sobie tez nasze mieszkanie i to jest taka nasza odskocznia -- 04 gru 2012, 11:58 -- jeraha ja widze ze ty masz ten sam problem co ja czyli ciężko nam zaufac lekarzom. Ja mam tak ze jak wychodze z gabinetu to czuje ulge, ale mija 5 minut i odrazu rodzą sie u mnie wątpliwosci -- 04 gru 2012, 12:03 -- Ciągle prowadze wewnętrzną walke z moimi lękami i jest to dla mnie strasznie wyczerpujące. Ostatnio moja psycholog postawiła przedemną krzesło, powiedziała ze siedzi na nim mój lęk i kazał mi do niego powiedziec to co mam mu do powiedzenia. Na początku wydawało mi sie to głupie i śmieszne ale wiecie ze tak jakos lżej mi sie zrobiło. Teraz jak mnie nachodzi strach to mysle sobie: o nie, nie poddam sie tobie, nie zapanujesz nademną, albo zwyczajnie: odpie...ol sie. I to pomaga, czuje sie wtedy silniejsza. Moze to taki smieszny albo głupi sposób, moze na dłuższą mete nie pomoze ale zawsze cos

kilka dni temu moja teściowa zmarła na raka Byłam przy tej śmierci, to było straszne, wstrząsające, nie do opisania. Nic nie wskazywało ze to sie tak skonczy, jeszcze dzien wczesniej byłam u niej w szpitalu i rozmawiałysmy. Miała robione badania. wszystko szło ku dobremu i nagle serce nie wytrzymało, była bardzo słaba przez radioterapie. Wszystko potoczyło sie bardzo szybko. Koło południa siostra mężą zadzwoniła do mnie i powiedziała ze miała telefon ze szpitala ze nastapiło nagłe pogorszenie. Ja szybko zadzwoniłam do męża, który wyszedł z pracy i popędziliśmy do szpitala, w międzyczasie miałam kolejny telefon ze tesciowa jest umierająca. Po godzinie 13 byliśmy w szpitalu a po 14 tesciowa zmarła. To był wielki cios dla nas wszystkich. Nigdy nie widziałam czyjejs smierci, tego sie nie da opowiedziec. Przez dwie noce wogule nie spałam, wymiotowałam. Jej córka, czyli siostra mojego m jest w fatalnym stanie. Tez była przy niej. Najgorsze było jak mósiałysmy wejsc do mieszkania i poszukac ubran do trumny. Siedziałysmy i wyłyśmy nad każdą rzeczą. Moje lęki sie nasiliły -- 12 lis 2012, 11:01 -- A tesc jest w szpitalu psychiatrycznym. Tego samego dnia jakies 3 godziny przed smiercią tesciowej chciał popełnic samobójstwo.

A najgorsze jest to ze niewiadomo kiedy je zrobie bo musze czekac na dni płodne i typowo płodny śluz. A moje cykle raz maja 30 dni a raz 50. I tak naprawde niewiem ile mi przyjdzie jeszcze życ w takiej niepewnosci.

Witajcie kochani. Jakis czas sie nieodzywałam, miałam trocghe spokoju, lęki powoli ustepowały, kupilismy z mężem mieszkanie i zajelismy sie tym tematem. Kilka dni temu byłam u mojego ginekologa, staramy sie o dziecko od 9 miesięcy ( mam PCO i rózne zaburzenia hormonalne które lecze). ginekolog zlecił zrobic jeszcze jedno badanie. Taki test po stosunku. Robi sie go w trakcie dni płodnych, ok 6-12 godzin po stosunku musze pojechac do kliniki zeby mi pobrali wymaz z szyjki macicy i sprawdzili jak plemniki radzą sobie w moim sluzie. Tak mi to objasnił lekarz. Ja oczywiscie włazłam do internetu zeby troche o tym poczytac i okazuje sie ze to badabnie robi sie po to zeby wykluczyc obecnosc przeciwciał przeciwplemnikowych w sluzie. Jesli wyjdzie ze mam te przeciwciała to nie mamy wtedy szans na naturalne poczęcie Jestem w panice, jest mi przykro i smutno, powoli sie załamuje i strasznie boje wyniku tego badania

Mightman tak chyba zrobie, bo co innego mi pozostaje, pójscie do kolejnego internisty z tym samym to głupota. Juz to próbowałam pół roku temu i nic nowego sie nie dowiedziałam. Te zgrubienia tak normalnie to nie są wyczuwalne. Dopiero jak tak mocniej zaczne wymacywac sobie szyje opuszkami palców to wtedy to czuc -- 18 paź 2012, 19:52 -- Pamietam jak wyczytałam kiedys ze przy nowotworach w węzłach to tych węzłow nie trezba jakos specjalnie szukac, czy wymacywac bo sa one nieraz widoczne gołym okiem. A lbo sa na tyle duze ze odrazu wiadomo ze cos jest nie tak -- 18 paź 2012, 19:55 -- Podobno jesli dany węzeł nie przekracza 1 cm to nie jest to powód do niepokoju, a moje nieprzekraczają. Pozatym ja mam niestety tendencje do róznych zwapnien w weżłach po przebytych chorobach w przeszłosci. Mam wyczuwalne węzły pod żuchwą po obu stronach i jeden w pachwinie i tak mam od kilku lat. Lekarze i usg twierdza ze to zwapnienia i każa dac sobie z tym spokój. Ale te zgrubiebia co teraz zauwazłyłam to niewiem czy miałam wczesniej czy teraz mi sie pojawiły. A moze mam po prostu taka budowe? -- 18 paź 2012, 19:57 -- eh.... tak sie pocieszam cały czas i próbuje życ normalnie -- 18 paź 2012, 19:57 -- Dodam ze dwa miesiące temu robiłam morfologie i wyniki miałam bardzo dobre -- 18 paź 2012, 19:58 -- Tak sie zastanawiam ze moze powtórze ta morfologie i przy okazji zrobie tez ob? Mysliecie ze ma to sens?

Myślicie ze moge zaufac lekarzowi ( internista) i nie przejmowac sie juz tymi zgrubieniami na szyi? Mąz mi tłumaczy ze gdyby lekarz miał choć cien wątpliwosci to by mnie wysłał na jakies badania. Chociarz morfologie, albo usg. Juz mnie od tego ciągłego macania boli cała szyja -- 18 paź 2012, 15:25 -- Jak pokazałam siostrez czym sie martwie to ona popukała sie w czoło i powiedziała ze ona w żcyiu by nie poszła z taką głupotą do lekarza

Ja przez to wszystko co sie dzieje zaczęłam miec jakąs fobie na pukcie raka. Cały czas mi sie wydaje ze ja tez moge go miec. Wymacałam sobie na szyi jakies zgrubienie, taki mały cos co mi sie przesuwa pod palcem jak dotykam, jest malutkie, miękkie, dzisiaj zauważyłam ze mam takich zgrubien kilka. Wyczytałam w necie ze to moga byc węzły chłonne i oczywiscie nowotwór w tych węzłach Wczoraj w panice pobiegłam do lekarza. Powiedziałam o tych moich stanach lękowych i przy okazji o tych zgrubieniach. babka obmacała mi szyje i stwierdziła ze to nic takiego. Dostałam jakis lek na uspokojenie. Później byłam u psychologa i teraz jest mi lżej. W moim otoczeniu duzo ludzi choruje na raka i ja sie napatrzyłam juz na te wszystkie tragedie i tak to na mnie działa. Ostatnio zmarł mój kolega z powodu raka. Tesciowa jest w bardzo złym stanie i dowiedziałam sie o 3 kolejnych osobach u których wykryto nowotwory. Mozna zwariowac. Wszyscy w domu mi tłumacza ze szyja i wogule ciało nie jest idealnie gładkie. A ja jestem dosc szczupła wiec wyczuwam różne nierówności. Pozatym jakis czas temu miałam schizy na punkcie raka w węzłach chłonnych i robiłam wtedy usg i było wszystko ok. To było w kwietniu Boze ja juz niechce sie bac, ja chce normalnie życ!!!

Eh a ja mam znowu te dziwne napady. Tzn puls mi wali jak oszalały, robi mi sie słabo i niedobrze od żołądka, czuje sie wtedy strasznie zdenerwowana ale nie wiem czym. Juz mi sie kiedys tak robiło ale przeszło. Panicznie sie boje ze strace przytomność. Myślicie ze to moze byc od nerwicy??? Jakies 2 miesiące temu robiłam morfologie i wyniki mam ponoć super. Przed chwilą zmierzyłam sobie puls i mam 104 i tak gdzies od godziny 14. Cisnienie mam 120/80 wiec jest ok. Odkąd pamietam miałam zawsze wysoki puls, nieraz lekarze sie dziwili ze mam cisnienie w normie a puls taki duzy. Kiedys mi jeden powiedział ze tak włąsnie jest przy nerwicy. Normalnie puls mam przeważnie ok 80

No to ja sie dopisuje bo mnie tez głowa boli. Tak nad oczami. Oprócz tego zauważyłam u siebie taki guziczek na szyi. Tzn malutkie zrubienie które sie przesuwa pod palcem. Niepamietam czy nie mam tego od zawsze. Ma moze z 5mm. Nie czuje tego wogule i dosc trudno je wymacac. Natrafiłam na nie zupełnym przypadkiem no i zaczeło sie obsesyjne macanie szyi, Nie mogłam wczoraj zasnąc bo w głowie kłebiły mi sie mysli o raku w węzłąch chłonnych. Przechodziłam kiedys taki etap. Biegałam po lekarzach bo wyczuwałam jakies zgrubienia pod żuchwą i na szyi i naczytałam sie ze to moze byc ziarnica złośliwa albo nowotwór ślinianki. Lekarze mówili mi ze to nic takiego i ze to moga byc najzwyklejsze zwapnienia. Mówili ze przy nowotworach węzły są o wiele wieksze niz moje i mają zupełnie inną konsystencje itd. Ale ja mimo to poszłam za własne pieniądze zrobiłam sobie usg węzłów i dopiero to mnie uspokoiło. Było to w kwietniu tego roku. Pozatym żeby znalesc to zgrubienie to musze sie niezle naszukac i namacac. POwiedziałam dzisiaj rano mężowi co mnie martwi. On usiadł, spojrzał mi głeboko w oczy i mówi: ''skarbie jestes całkowicie zdrowa i powtarzaj sobie to cały czas, pozatym powiedział ze on tez ma różne zgrubienia w szyi i ze zaden człowiek nie jest idealnie gładki, równy i symetryczny. Boje sie ze to moze byc cos złego. -- 15 paź 2012, 11:22 -- Pamietam ze przeczytałam kiedys w necie ze przy nowotworach węzłów chłonnych nie trzeba tych węzłów specjalnie wyszukiwac i wymacywac bo są tak duze ze niemal widoczne gołym okiem, wielkosci np śliwki

Ja kupiłam sobie książke ''Potega podswiadomości'' i mam zamiar zacząc ją czytac. Dzisiaj jade z mężem na mecz na stadion narodowy wiec mam nadzieje ze sie odstresuje. I ze to cholerstwo co sobie rozdrapałam na szyi sie zagoi.

Kinga ja sama po sobie wiem ze nieraz ciężko jest zaufac lekarzom. Moj spokój nie trwał długo. Cos sobie niechcący zdrapałam z tyłu szyi i niewiem co to było. Chyba taki włókniak ale nie jestem pewna. Na początku myślałam ze zrobiła mi sie krosta i majstrowałam przy tym. Potem poszłam do lustra, patrze a to nie krosta. Pokazałam mamie i ona stwierdziła ze znowu panikuje przez jakąś głupote. A jesli to był jakis pieprzyk i teraz cos mi sie z tego zrobi?! To było dwa dni temu. Zrobił mi sie strupek, który dzisiaj niechcący zerwałam i leciałą krew. Jak przejade palcem to czuje zgrubienie w tym miejscu. Tak jakby tam była krosta. Ale krosta to to nie jest. Jest zaróżowione i sie teraz troche paprze. Jest wielkości ok 3mm

Ja wiem ze 8 miesięcy staran to z medycznego punktu widzenia mało ale z psychicznego to całe wieki. Ja sobie niewyobrazam ze miałabym sie starac kilka lat. Chyba tego nie zniose. Wiem ze mój stres wpływa bardzo zle na zajscie w ciąże, dlatego walcze z nim cały czas. Jutro mam wizyte u psychologa. Wymyśliłam sobie juz nawet kolejnego raka, ale nie poddaje sie tym razem. Nawet wam sie nie przyznam jakiego Wiem tez ze jesli ktos bardzo chce zajsc to czesto sie nie udaje bo organizm jest spięty i robi sie jakas blokada. Tylko jak ja mam niechciec, jak ja chce z całego serca?! Próbowałam sobie nawet wmówic ze nie zalezy mi na dziecku. Ale nie udało mi sie to. Choroby sobie wmawiac to owszem, pstryk i juz a przestac tak obsesyjnie myslec o ciąży to juz nie takie proste

A mnie teraz trapi inny problem i to całkiem realny. Boje sie ze jestem bezpłodna. Mam PCO, insulinoopornosc i hiperprolaktynemie. Staram sie o dziecko od 8 miesięcy i nic nie wychodzi. Jestem pod stałą kontrolą ginekologa i biore leki. Jak narazie bez rezultatów. Jest mi z tym strasznie ciężko, normalnie serce mi pęka

jovana a ja myslałam ze Ty juz sobie poradziłaś z tymi lękami. Ja niestety cały czas w tym tkwie. Teraz jest chwilowy spokój , ale pewnie nie na długo. Przez ostatnie kilka dni miałam wielką nadzieje ze jestem w ciąży, ale nic z tego bo dostałam okres. Popłakałam sie wczoraj bo zrobiło mi sie strasznie przykro ze znowu sie nie udało -- 06 paź 2012, 09:25 -- jovana ja mam identyczne myślenie do twojego. Tezmam takie poczucie ze za szczęście bede musiała kiedys zapłacic. Ja wręcz boje sie byc szczęśliwa bo wydaje mi sie ze waśnie wtedy cos sie złego wydarzy. Kiedy mam jakies lęki mąż mi tłumaczy ze to tylko sie dzieje w mojej głowie i zgadzam sie z nim ale niepotrafie przestac sie bac. Dodatkowo moje lęki potęguje fakt ze w moim otoczeniu ostatnio coraz wiecej osób choruje na raka, a niedawno zmarł mój kolega.