anka00

Mi bardzo pomogła terapia. Teraz juz ja zakonczyłam i nie jest idealnie ( tzn normalnie) ale jest o niebo lepiej. Byłam juz w naprawde nieciekawym stanie. Siedziałam cały dzien, czytałam w necie o raku i ryczałam, snułam czarne wizje. Wszędzie czułam jakies guzy, podejrzane zgrubienia, plamki, kropki itd. To była jakas paranoja. Naprawde polecam wszystkim wizyte u psychiatry lub psychologa. Moja terapia trwała prawie rok i nie była łatwa ale było warto. Mi sie do tej pory zdarzają takie dziwne momenty, jakby ataki. Zaczynam czuc niepokój, kreci mi sie w głowie, robi słabo, serce wali jak głupie i chce mi sie wymiotowac. Zdarza sie to coraz rzadziej niz kiedys i z mniejszą intensywnoscią, ale niestety nie zniknęło. Zawsze wtedy towarzyszy mi silny strach ze cos mi sie stanie, ze mam chore serce, ze dostane zawału, strace przytomnosc itd. Oczywiscie wiem ze to przez nerwice. Generalnie takie cos mam juz prawie dwa lata. Przeszłam rezonans głowy, najróżniejsze badania krwi i wszystko ok. Internista kazał mi pic melise. Wszyscy stawiaja ze to nerwica, wiec staram sie nie przerażac i olewac te objawy. Mam juz coraz wiecej takich dni ze bez strachu wychodze z domu, robie zakupy, gotuje obiad i nie czuje zawrotów, nie robi mi sie słabo. Niech tak bedzie juz zawsze...

Mi bardzo pomogła terapia. Teraz juz ja zakonczyłam i nie jest idealnie ( tzn normalnie) ale jest o niebo lepiej. Byłam juz w naprawde nieciekawym stanie. Siedziałam cały dzien, czytałam w necie o raku i ryczałam, snułam czarne wizje. Wszędzie czułam jakies guzy, podejrzane zgrubienia, plamki, kropki itd. To była jakas paranoja. Naprawde polecam wszystkim wizyte u psychiatry lub psychologa. Moja terapia trwała prawie rok i nie była łatwa ale było warto. Mi sie do tej pory zdarzają takie dziwne momenty, jakby ataki. Zaczynam czuc niepokój, kreci mi sie w głowie, robi słabo, serce wali jak głupie i chce mi sie wymiotowac. Zdarza sie to coraz rzadziej niz kiedys i z mniejszą intensywnoscią, ale niestety nie zniknęło. Zawsze wtedy towarzyszy mi silny strach ze cos mi sie stanie, ze mam chore serce, ze dostane zawału, strace przytomnosc itd. Oczywiscie wiem ze to przez nerwice. Generalnie takie cos mam juz prawie dwa lata. Przeszłam rezonans głowy, najróżniejsze badania krwi i wszystko ok. Internista kazał mi pic melise. Wszyscy stawiaja ze to nerwica, wiec staram sie nie przerażac i olewac te objawy. Mam juz coraz wiecej takich dni ze bez strachu wychodze z domu, robie zakupy, gotuje obiad i nie czuje zawrotów, nie robi mi sie słabo. Niech tak bedzie juz zawsze...

perla pamietam cie. Strasznie mi przykro ze twoja ciąża sie nie utrzymała. Starasz sie dalej? Ja sie strasznie boje ze nigdy nie bedzie mi dane miec dzieci Najgorsze jest to ze wszyscy dookoła zachodzą w ciąże, mają dzieciaczki tylko nie my. Normalnie serce człowiekowi pęka. Ile ja juz łez wylałam... jeraha ja tez poza PCO mam niedoczynnosc tarczycy, insulinoopornosc i hiperprolaktynemie czynnościową. MASAKRA. Jest ktos kto mnie przebije? Cały czas sie lecze. Wyniki mam juz ok. Na leki miesięcznie wydaje 200zl. Moje cykle mały po 60 dni i wiecej jeszcze rok temu. Teraz od jakis 3 miesięcy wszystko sie ładnie reguluje. Moje 3 ostatnie cykle miały po 33, 33, i 30 dni. Miałam płodny sluz, wszystko pieknie ładnie a ciąży nadal brak. Jezeli chodzi o wymyślone choroby i lęki to narazie mam wmiare spokój ( tzn cały czas walcze sama ze sobą), ale jesli chodzi o pozostałe problemy to juz nie jest tak dobrze. Jest mi strasznie ciężko. Mam mega doła. Mąż robił badania nasienia i wyszły ok. Na ostatniej wizycie mój ginekolog stwierdził ze na tym etapie to on nie widzi przeciwskazan do tego zebym zaszła. Powiedział ze jesli nadal sie nie uda to dobrze byłoby zajrzec do środka, pousuwac torbielki, sprawdzic czy nie ma czasem ognisk endometriozy ( jakby jeszcze było mało zaburzen), pousuwac ewentualne zrosty itd. Kazał mi przyjechac do niego za 2 miesiące i wtedy cos ustalimy. Boje sie jak jasna cholera. Cały czas mam nadzieje ze ta laparoskopia nie bedzie potrzebna. Chyba dam sobie na nia jeszcze czas. Ale jesli za jakies pół roku dalej nie bedzie ciąży to nie bede sie dłużej zastanawiac. Lekarz kazał sie wyluzowac.... jasne... wez sie tu człowieku wyluzuj....ciekawe jak?! Tu sie chyba przeniosła moja nerwica. Boje sie ze nigdy nie zajde w ciąże, boje sie zabiegów, boje sie co mnie jeszcze czeka. I cały czas mysle tylko o jednym- zeby zajsc w ciąże. Wiem ze powinnam odpuscic, ze takie nastawienie nie pomaga a wrecz przeciwnie. Znam przypadki gdzie ludzie sie latami starali a jak olali temat to sie udało. Ale jak ja mam cholera olac to wszystko? Chyba niepotrafie. Niestety zyje w ciągłym napięciu.

perla pamietam cie. Strasznie mi przykro ze twoja ciąża sie nie utrzymała. Starasz sie dalej? Ja sie strasznie boje ze nigdy nie bedzie mi dane miec dzieci Najgorsze jest to ze wszyscy dookoła zachodzą w ciąże, mają dzieciaczki tylko nie my. Normalnie serce człowiekowi pęka. Ile ja juz łez wylałam... jeraha ja tez poza PCO mam niedoczynnosc tarczycy, insulinoopornosc i hiperprolaktynemie czynnościową. MASAKRA. Jest ktos kto mnie przebije? Cały czas sie lecze. Wyniki mam juz ok. Na leki miesięcznie wydaje 200zl. Moje cykle mały po 60 dni i wiecej jeszcze rok temu. Teraz od jakis 3 miesięcy wszystko sie ładnie reguluje. Moje 3 ostatnie cykle miały po 33, 33, i 30 dni. Miałam płodny sluz, wszystko pieknie ładnie a ciąży nadal brak. Jezeli chodzi o wymyślone choroby i lęki to narazie mam wmiare spokój ( tzn cały czas walcze sama ze sobą), ale jesli chodzi o pozostałe problemy to juz nie jest tak dobrze. Jest mi strasznie ciężko. Mam mega doła. Mąż robił badania nasienia i wyszły ok. Na ostatniej wizycie mój ginekolog stwierdził ze na tym etapie to on nie widzi przeciwskazan do tego zebym zaszła. Powiedział ze jesli nadal sie nie uda to dobrze byłoby zajrzec do środka, pousuwac torbielki, sprawdzic czy nie ma czasem ognisk endometriozy ( jakby jeszcze było mało zaburzen), pousuwac ewentualne zrosty itd. Kazał mi przyjechac do niego za 2 miesiące i wtedy cos ustalimy. Boje sie jak jasna cholera. Cały czas mam nadzieje ze ta laparoskopia nie bedzie potrzebna. Chyba dam sobie na nia jeszcze czas. Ale jesli za jakies pół roku dalej nie bedzie ciąży to nie bede sie dłużej zastanawiac. Lekarz kazał sie wyluzowac.... jasne... wez sie tu człowieku wyluzuj....ciekawe jak?! Tu sie chyba przeniosła moja nerwica. Boje sie ze nigdy nie zajde w ciąże, boje sie zabiegów, boje sie co mnie jeszcze czeka. I cały czas mysle tylko o jednym- zeby zajsc w ciąże. Wiem ze powinnam odpuscic, ze takie nastawienie nie pomaga a wrecz przeciwnie. Znam przypadki gdzie ludzie sie latami starali a jak olali temat to sie udało. Ale jak ja mam cholera olac to wszystko? Chyba niepotrafie. Niestety zyje w ciągłym napięciu.

jovana ja miałam cykle po 60 dni i na usg mnóstwo pęcherzyków na jajnikach. Wiem ze robi sie tez badania hormonalne ale niewiem dokładnie jakie. Ja miałam kiedys wywoływany okres luteiną. Potem kolejny lekarz stwierdził ze to nie ma sensu. Wiec juz sama nie wiedziałam co robic. Napewno trzeba konsultowac wszystko z lekarzem. To lekarz powinien ci wszystko wyjasnic i zlecic badania. Kazda kobieta ma inny organizm, Rózne sa objawy i skutki PCO. Najważniejsze to znalesc dobrego lekarza. Ja odwiedziłam sporo ginekologów zanim trafiłam na odpowiedniego. jovana lekarz często porównuje jedne wyniki z innymi, na ich podstawie zleca jeszcze kolejne badania. Ciężko mi jest cokolwiek doradzac poza wizyta i rozmową z lekarzem. Czytałam ze najlepiej chodzic do ginekologa endokrynologa w przypadku takich zaburzen -- 25 lut 2013, 21:54 -- Ja mam jeszcze jeden problem z którym walcze. Chodzi o paniczny strach o bliskich. Np o mojego męża. Mąż dwa razy w tygodniu chodzi pograc w piłke nożną. Ciesze sie ze ma taka pasje i tym samym dba o kondycje. Wychodzi dosłownie na półtorej godziny. Jak gra to wiadomo ze nie ma przy sobie telefonu. Na boisko jeździ samochodem i dojazd zajmuje mu 5 minut. Oczywiscie jak zbliza sie godzina jego powrotu ja siedze z walącym sercem, cała w nerwach i w głowie mam tysiące myśli. Jak tylko konczy grac to odrazu do mnie dzwoni ze juz wraca zebym sie nie denerwowała. Ja mam oczywiscie milion czarnych mysli i paniczny strach ze stanie mu sie cos złego. Wszystko mija jak ręką odjął gdy tylko usłysze go przez telefon, ale przez kilkanascie minut przezywam ogromny stres. Jakos niepotrafie sobie z tym poradzic. Macie moze jakies pomysły? Wiem ze to nie jest normalne, taka panika i próbuje sobie jakos tłumaczyc ze wszystko jest ok ale jest to cholernie trudne

jovana ja miałam cykle po 60 dni i na usg mnóstwo pęcherzyków na jajnikach. Wiem ze robi sie tez badania hormonalne ale niewiem dokładnie jakie. Ja miałam kiedys wywoływany okres luteiną. Potem kolejny lekarz stwierdził ze to nie ma sensu. Wiec juz sama nie wiedziałam co robic. Napewno trzeba konsultowac wszystko z lekarzem. To lekarz powinien ci wszystko wyjasnic i zlecic badania. Kazda kobieta ma inny organizm, Rózne sa objawy i skutki PCO. Najważniejsze to znalesc dobrego lekarza. Ja odwiedziłam sporo ginekologów zanim trafiłam na odpowiedniego. jovana lekarz często porównuje jedne wyniki z innymi, na ich podstawie zleca jeszcze kolejne badania. Ciężko mi jest cokolwiek doradzac poza wizyta i rozmową z lekarzem. Czytałam ze najlepiej chodzic do ginekologa endokrynologa w przypadku takich zaburzen -- 25 lut 2013, 21:54 -- Ja mam jeszcze jeden problem z którym walcze. Chodzi o paniczny strach o bliskich. Np o mojego męża. Mąż dwa razy w tygodniu chodzi pograc w piłke nożną. Ciesze sie ze ma taka pasje i tym samym dba o kondycje. Wychodzi dosłownie na półtorej godziny. Jak gra to wiadomo ze nie ma przy sobie telefonu. Na boisko jeździ samochodem i dojazd zajmuje mu 5 minut. Oczywiscie jak zbliza sie godzina jego powrotu ja siedze z walącym sercem, cała w nerwach i w głowie mam tysiące myśli. Jak tylko konczy grac to odrazu do mnie dzwoni ze juz wraca zebym sie nie denerwowała. Ja mam oczywiscie milion czarnych mysli i paniczny strach ze stanie mu sie cos złego. Wszystko mija jak ręką odjął gdy tylko usłysze go przez telefon, ale przez kilkanascie minut przezywam ogromny stres. Jakos niepotrafie sobie z tym poradzic. Macie moze jakies pomysły? Wiem ze to nie jest normalne, taka panika i próbuje sobie jakos tłumaczyc ze wszystko jest ok ale jest to cholernie trudne

jovana niestety przy PCO problemy z cyklami sa na porządku dziennym, ale trzeba sie leczyc. Napewno warto znalesc sobie dobrego ginekologa. Ja z prolaktyna miałam tak ze ta pierwsza była ok ale po obciążeniu wynik w kosmos. Biore leki i jest ok. Oprócz tego przy PCO czesc kobiet ma insulinoopornosc i to własnie ona nieleczona prowadzi do cukrzycy. Tak jest tez w moim przypadku biore leki i musze unikac słodyczy, białego pieczywa i ogólnie produktów o wysokim indeksie glikemicznym i jest ok. Zeby sprawdzic czy wystepuje insulinoopornosc robi sie badanie z krwi na krzywą cukrowa i insulinowa ale to powinien zlecic lekarz i wyjasnic wszystko. Gdyby ta cytologia która robiłas kiedys wyszła zle to mysle ze dzwoniliy do ciebie albo szukali kontaktu zeby przekazac wynik. Do mnie zadzwonili z przychodni jak robiłam cytologie, myslałam ze dostane zawału ale okazało sie ze wszystko wyszło ok poza tym ze miałam jakies bakterie i mały stan zapalny na który dostałam globulki. Wiec tymbardziej jak wychodzi cos nie tak to nie zostawiają tego tak sobie. Pozatym mam teraz straszny mętlik w głowie, tzn dostałam okres i trwał tylko 3 dni. Nigdy tak krótko nie miałam, zawsze minimum 5 dni. @ pierwsze dni były bardzo obfite, 3 dzien lekkie plamienia i koniec. Naczytałam sie ze mozna byc w ciąży i miec krwawienia takie jak okres i sie wystraszyłam bo przedwczoraj piłam alkohol. Stwierdziłam ze skoro mam okres i nie jestem w ciązy to moge sie napic. A jesli jednak jestem i zaszkodziłam tym alkoholem?! Boje sie. Niewiem co mam teraz robic. Moze powinnam zrobic dla pewnosci test? Gdyby to krwawienie trwało normalnie 4 albo 5 dni to bym sie nad tym wogule niezastanawiała.

jovana niestety przy PCO problemy z cyklami sa na porządku dziennym, ale trzeba sie leczyc. Napewno warto znalesc sobie dobrego ginekologa. Ja z prolaktyna miałam tak ze ta pierwsza była ok ale po obciążeniu wynik w kosmos. Biore leki i jest ok. Oprócz tego przy PCO czesc kobiet ma insulinoopornosc i to własnie ona nieleczona prowadzi do cukrzycy. Tak jest tez w moim przypadku biore leki i musze unikac słodyczy, białego pieczywa i ogólnie produktów o wysokim indeksie glikemicznym i jest ok. Zeby sprawdzic czy wystepuje insulinoopornosc robi sie badanie z krwi na krzywą cukrowa i insulinowa ale to powinien zlecic lekarz i wyjasnic wszystko. Gdyby ta cytologia która robiłas kiedys wyszła zle to mysle ze dzwoniliy do ciebie albo szukali kontaktu zeby przekazac wynik. Do mnie zadzwonili z przychodni jak robiłam cytologie, myslałam ze dostane zawału ale okazało sie ze wszystko wyszło ok poza tym ze miałam jakies bakterie i mały stan zapalny na który dostałam globulki. Wiec tymbardziej jak wychodzi cos nie tak to nie zostawiają tego tak sobie. Pozatym mam teraz straszny mętlik w głowie, tzn dostałam okres i trwał tylko 3 dni. Nigdy tak krótko nie miałam, zawsze minimum 5 dni. @ pierwsze dni były bardzo obfite, 3 dzien lekkie plamienia i koniec. Naczytałam sie ze mozna byc w ciąży i miec krwawienia takie jak okres i sie wystraszyłam bo przedwczoraj piłam alkohol. Stwierdziłam ze skoro mam okres i nie jestem w ciązy to moge sie napic. A jesli jednak jestem i zaszkodziłam tym alkoholem?! Boje sie. Niewiem co mam teraz robic. Moze powinnam zrobic dla pewnosci test? Gdyby to krwawienie trwało normalnie 4 albo 5 dni to bym sie nad tym wogule niezastanawiała.

jovana80 z pieprzykami jest juz ok.Mąż był u dermatologa. Ja miałam skontrolowac swoje za jakis miesiąc. Czasem cos mi przemknie przez głowe ale zwalczam te lęki i od jakiegos czasu jest ok. Modle sie zeby tak zostało. Jesli chodzi o starania to lipa. Tzn ciązy nie ma, ale cykle mi sie pieknie wyregulowały ( mam PCO ). Jestem pod stałą kontrolą ginekologa i endokrynologa. Na ostatniej wizycie mój gin przebąkiwał cos o badaniu drozności jajowodów i o laparoskopi. Umieram ze strachu na sama mysl, najbardziej boje sie narkozy przy laparo. Kolejną wizyte mam za 2 miesiące i jesli do tego czasu nie zajde w ciąże to bedziemy sie zastanawiac co dalej. Mąż robił badania nasienia i są ok. 2 dni temu dostałam okres, przeryczałam całą noc bo juz myslałam ze sie udało, miałam przeczucie i dupa. Staramy sie juz ponad rok . Jest mi strasznie ciężko i przykro. Jovana ja postanowiłam nie czytac w necie o czerniaku. Czasem kusi jak cholera ale nie poddaje sie i czuje sie duzo lepiej. Cholera, ale miałas pecha z tą cytologią. Wpółczuje ci bo wiem co to znaczy czekac na wynik. Aha uważaj na ten propolis, ja np. mam na niego uczulenie. Kiedys przy infekcji intymnej kupiłam sobie czopki z propolisem i dostałam takiego uczulenia ze masakra. Juz nie chodze na terapie. Moja psycholog mi ja zakonczyła... Duzo sie modle i to mi bardzo pomaga. Pracy niestety nadal nie mam

jovana80 z pieprzykami jest juz ok.Mąż był u dermatologa. Ja miałam skontrolowac swoje za jakis miesiąc. Czasem cos mi przemknie przez głowe ale zwalczam te lęki i od jakiegos czasu jest ok. Modle sie zeby tak zostało. Jesli chodzi o starania to lipa. Tzn ciązy nie ma, ale cykle mi sie pieknie wyregulowały ( mam PCO ). Jestem pod stałą kontrolą ginekologa i endokrynologa. Na ostatniej wizycie mój gin przebąkiwał cos o badaniu drozności jajowodów i o laparoskopi. Umieram ze strachu na sama mysl, najbardziej boje sie narkozy przy laparo. Kolejną wizyte mam za 2 miesiące i jesli do tego czasu nie zajde w ciąże to bedziemy sie zastanawiac co dalej. Mąż robił badania nasienia i są ok. 2 dni temu dostałam okres, przeryczałam całą noc bo juz myslałam ze sie udało, miałam przeczucie i dupa. Staramy sie juz ponad rok . Jest mi strasznie ciężko i przykro. Jovana ja postanowiłam nie czytac w necie o czerniaku. Czasem kusi jak cholera ale nie poddaje sie i czuje sie duzo lepiej. Cholera, ale miałas pecha z tą cytologią. Wpółczuje ci bo wiem co to znaczy czekac na wynik. Aha uważaj na ten propolis, ja np. mam na niego uczulenie. Kiedys przy infekcji intymnej kupiłam sobie czopki z propolisem i dostałam takiego uczulenia ze masakra. Juz nie chodze na terapie. Moja psycholog mi ja zakonczyła... Duzo sie modle i to mi bardzo pomaga. Pracy niestety nadal nie mam

A ja znowu sie naczytałam jak to ktos chodził do dermatologa ze znamieniem i lekarz twierdził ze jest ok a po jakims czasie okazało sie ze to zaawansowany czerniak. Kurde czemu zawsze wpadaja w moje ręce takie historie. Mam fioła na punkcie czerniaka. Gapie sie na pieprzyki męża i swoje. W zeszłym roku byłam u dermatologów 6 razy. Mam 2 dziwne pieprzyki na plecach, ale lekarze twierdzili zawsze ze nie ma podstaw zeby je wycinac. Boje sie tez o swojego męża i jego pieprzyk z którym juz był 2 razy u dermatologa. Raz juz wycinałam znamie, duze bo miało 8mm, było bardzo ciemne i miało jeszcze takie czarne plamki, ale okazało sie zwykłym pieprzykiem, niczym groźnym ale co ja przezyłam czekając na wynik to sie nie da opisac. To były 3 tygodnie koszmaru, przybyło mi sporo siwych włosów( mam 27 lat) i straciłam kilka kg. Najchetniej powycinałabym wszystko ale przecierz żaden chirurg sie na to niezgodzi. pozatym podobno połowa czerniaków powstaje na niezmienionej skórze wiec wycinanie wszystkich pieprzyków nic nie daje. Ostatnio byłam u dermatologa i mówiłam jej ze tak sie boje czerniaka i martwie o 2 znamiona na plecach. Babka powiedziała ze jesli mam byc spokojniejsza psychicznie to ona da mi skierowanie na wycięcie, ale jak obejrzała znamiona pod dermatoskopem to powiedziała ze ona nie widzi podstaw zeby cokolwiek wycinac i powiedziała ze ewentualnie moge przyjsc do kontroli za pół roku. To pół roku minie w marcu, a ja juz sie denerwuje. Te pieprzyki mają po ok 5mm i są nierówno wybarwione i to mnie najbardziej martwi. Jakis czas miałam spokój ale wszystko znowu wraca. Chodziłam przez rok na terapie ale pani psycholog mi ją zakonczyła narazie mam sobie radzic sama. Chciałabym życ normalnie i cieszyc sie tym życiem. Niedawno na raka zmarł brat kolegi i moja tesciowa. To mną wstrząsneło i jest strasznie ciężko

Byłam ostatnio u ginekologa i stwierdził ze jesli w ciągu najbliższych 2 , 3 miesięcy nie zajde w ciąze to trzeba bedzie sprawdzic droznosc jajowodów i zrobic laparoskopie. jestem przerazona, nie spała 2 noce. Najbardziej chyba boje sie narkozy. Boje sie ze sie nie wybudze. Dzisiaj dodatkowo zrobiło mi sie bardzo słabo jak stałam w kolejce w sklepie, myslałam ze zemdleje, ledwo doszłam do domu, byłam cała spocona, az sie prawie popłakałam ze strachu. Uspokoiłam sie i zmierzyłam sobie cisnienie i puls i jest ok. Niedawno robiłam tez morfologie i wyniki mam super. To dlaczego robi mi sie tak słabo? Mąż mi ciągle powtarza ze to napewno przez nerwy. Ja juz sie boje ze mam jakąś wade serca, albo inna ukryta chorobe

xjoasiax wiem co czujesz. To jest strasznie przykre i bolesne. Juz nieraz siedziałam i ryczałam nad negatywnym testem ciążowym

fuzzystone pewnie masz racje. Boje sie jak cholera jesli chodzi o nowotwory. A jesli chodzi o bliska mi osobe to boje sie duzo bardziej niz o siebie. xjoasiax ja tez chciałabym miec dziecko. Staramy sie juz prawie rok i nic, ale ja mam PCO o inne zaburzenia hormonalne które lecze

Panicznie boje sie o pieprzyk mojego męża. Siedze i wyje ze zostane sama na tym świecie. Naczytałam sie o czerniaku, o ludziach którzy stracili najbliższych. Mąż ma za 2 tygodnie wizyte u dermatologa. Juz trzecią. Idzie na nią tylko dlatego ze widzi mój stan i jest mu mnie szkoda. Mi sie cały czas wydaje ze na tym pieprzyku zrobiła sie taka malutka plmeczka brązowa a kiedys jej nie było. Siedze i wyje ze to czerniak. Juz nie daje rady. Wszyscy na mnie krzyczą i pukaja sie w głowy a ja juz nie moge. W wyobraźni widze jak mąż umiera. Niedawno na raka zmarła moja tesciowa. Byłam przy tym i to wszystko mnie prześladuje. Tak bardzo boje sie o męża

Witam. Właśnie wróciłam z wyjazdu z gór. Było pieknie, mnóstwo śniegu i choc na chwile udało mi sie zapomniec troche o lękach. Ale... wróciłam do domu i wróciły lęki ze zdwojoną siłą. Boje sie o pieprzyk na plecach męża. Jest to rudy pueprzyk z taka malutką brązową plamką. Mąż był z nim dwa razy u dermatologa w ciągu 2012 roku. I zawsze lekarze mółwili ze jest ok. A ja sie boje panicznie bo wydaje mi sie ze ta plamka sie powiekszyła, ze kiedys była mniejsza. Ze lekarze cos przeoczyli. Boje sie ze mąż zachoruje i zostane sama na tym świecie. Codziennie płacze z tego powodu. Nie daje juz rady -- 13 sty 2013, 20:12 -- Mąż powiedział ze skoro tak panikuje to zebym go zapisała kolejny raz do dermatologa. Jutro to zrobie tylko pewnie termin wizyty bedzie za jakis miesiąc albo dwa. A ja niewiem jak ja wytrzymam do tego czasu

Ja mam juz naprawde dość. Dzisiaj przypadkiem zauwazyłam z boku szyi takie małe rózowo-cieliste guzki- wygladaja jak zwykłe włókniaki albo brodawki i pamietam ze miałam je tam. Ale na jednym z nich zauwazyłam maluteńką ciemna kropeczke. Z nerwów juz nie moge wytrzymac. Boje sie ze to moze byc czerniak. Ten włókniak ( jesli to wogule jest włókniak) ma góra 3mm a ta kropeczka nawet nie ma milimetra tak na oko. Nie mam pojecia czy była tam wczesniej. Niewiem czy powinnam isc z tym do dermatologa? W ciągu 2012 roku byłam u dermatologów jakies 6 razy. Tak mysle ze jak ogladali znamina na plecach to by zauwazyli ze cos nie tak na szyi. A moze nie, moze to jest zbyt małe albo wczesniej nie było tego ciemnego punktu? Boze czy ja nogdy nie zaznam spokoju?!

A ja od nowa boje sie czerniaka. Włąsnie przeczytałam historie dziewczyny która zmarła na ta chorobę. ja byłam juz wiele razy u dermatologa. jedno znamie miałam wycinane i okazało sie ok. 3 miesiące temu byłam u dermatologa z pieprzykami na plecach. Babka mnie obejrzała i powiedział ze na ta chwile ona nie widzi podstaw do wycinania czegokolwiek. Kazała przyjsc do kontroli za 6 miesięcy i była zdziwiona ze tak sie denerwuje. Teraz wszystko wróciło. Boje sie ze moge miec to paskudztwo

jovana bardzo sie ciesze ze u ciebie nic powaznego. Z tym PCO to da sie zyc, tak na codzien nie odczuwam skutków tego schorzenia. Dziekuje Ci za twoje wsparcie. Staram sie wyluzowac z całych sił

jovana80 ja jestem pewna ze bez bozej pomocy to napewno nie osiągnęłabym tego co osiągnęłam. A udało mi sie zapanowac nad lękiem. Jest on dalej i dalej mnie męczy ale niepozwalam mu tak sobą zawładnąć jak kiedys. Napisz koniecznie co powiedział lekarz i postaraj sie zachowac spokój. Wiem jakie to trudne. Plamienia ma mnóstwo kobiet. Mi sie kiedys okres zatrzymał na 3 miesiące i jakos nie umarłam z tego powodu. Mam coprawda PCO i zaburzenia hormonalne ale nie jest to smiertelna choroba z powodzeniem mozna to leczyc

jovana trzymam kciuki z całej siły. Wiem co czujesz bo wiele razy przezywałam to samo czękając na wizyte. Dziekuje bardzo za twoje słowa. Wiem ze moja psychika działa bardzo niekorzystnie dlatego z całej siły walcze zeby byc spokojna, wolna od lęków. -- 04 sty 2013, 15:04 -- Najgorsze jest to ze na nic nie mam siły ostatnio. Często robi mi sie słabo i mam zawroty głowy, szczególnie jak jestem poza domem. Mam tez wysoki puls i niskie ciśnienie. W poniedziałek mam zamiar isc z tym do lekarza i pewnie znowu usłysze ze to nerwica. Ale nie moge tak siedziec i nic nie robic bo czuje sie naprawde fatalnie. Mieszkam na 4 piętrze i z trudem wchodze po schodach a mam dopiero 27 lat a nie 80!!! No i ten cholerny walący puls. Doprowadza mnie to na skraj załamania. Wczoraj niewytrzymałam i przeryczałam pół wieczoru, z żalu , z bezsilności. Takie zawroty i osłabienie miałam juz 2 lata temu. Miałam wtedy mase badan razem z rezonansem głowy i wszystko ok. Teraz zrobiłam sobie morfologie i hormony tarczycy i wyniki w normie. Boje sie bardzo ze to jakas ukryta choroba, ze lekarze bagatelizuja problem zwalając wszystko na nerwice -- 04 sty 2013, 15:07 -- Codziennie modle sie o poprawe. I w sumie poprawa jest bo nie mam juz takich silnych lęków i nie przezywam takich nerwów i tragedi jak jeszcze kilka miesięcy temu. Zebym jeszcze fizycznie dobrze sie czuła to byłabym chyba najszczęśliwsza na świecie. Ja nawet w kościele nie jestem w stanie wystac całą msze. Mija 20 minut i musze wyjsc nazewnątrz bo kęci mi sie w głowie i robi słabo -- 04 sty 2013, 15:09 -- teraz np puls mam 92, rano było koło 80

jeraha bardzo dziekuje. Ehh... od kilku dni mam bardzo wysoki puls, dosłownie czuje jak wali mi serce. Bardzo sie wtedy boje ze cos mi sie stanie. Wczoraj wieczorem tak mi waliło ze nie mogłam zasnąc. Chciałam isc do lekarza ale nie było juz miejsc na dzisiaj. Byłam z tym problemem u lekarza jakies 2 miesiące temu i wtdy babka powiedziała ze jak przy niskim cisnieniu jest duzy puls to pewnie przez nerwice i ona zadnych leków obnizających puls nie moze mi dac bo te leki obniżaja tez cisnienie, a ja mam cisnienie niskie i jak je jeszcze obinize to zemdleje. Kazała mi pic melise i brac jakies ziołowe leki uspokajajace. Przez jakis czas miałam spokój i teraz od nowa. A moze ja mam jakąs wade serca albo cos innego?!

jovana a ciąże wykluczasz? Ja miałam juz mnóstwo razy takie plamienia i moja siostra tez i okazało sie ze to zaburzenia hormonalne. Napewno trzeba isc w takiej sytuacji do ginekologa ale nie martw sie na zapas. Moja mama nie była u gina przez 10 lat i poszła tylko dlatego ze ja wypchnęłam siłą. Ja mam niestety PCO i inne zaburzenia. Lecze sie cały czas i od prawie roku staram sie o dziecko i nic. To tak strasznie boli. Niedawno znajomi poinformowali nas ze zostana rodzicami. Ucieszyłam sie, pogratulowałam im ale jak poszli to przeryczałam całą noc. Normalnie serce mi pęka. Pozatym narazie jakos sobie radze z chorobami, poza pieprzykiem mojego męża. Był z nim juz u dwóch dermatologów kilka miesięcy temu i powiedzieli ze jest wszystko ok a ja i tak sie dalej boje. Wczoraj miałam małą załamke, mąż powiedział ze jesli mnie to uspokoi to on pójdzie jeszcze raz do dermatologa. Tylko ze ja wiem ze mnie to nieuspokoi na długo. Sama niewiem co robic. Cały czas walcze o siebie, o swój spokój i o dzieciątko. Biore leki, chodze regularnie na wizyty kontrolne do ginekologa, robie badania. Mąz bedzie robił niedługo badania nasienia i modle sie zeby wyszły ok. Tak bardzo pragniemy naszego małego cudu

jeraha wzajemnie :) Ja chyba bede miała zrąbane swieta. Cały czas mysle o pieprzyku męża. Boje sie ze tam sie rozwija cos złego. Boje sie ze spotka nas jakas kolejna tragedia ( pierwsza to smierc tesciowej miesiąc temu). Ten strach odbiera mi wszystko. Byłam dzisiaj u spowiedzi. Duzo sie modle. Mam nadzieje ze ktos mnie tam słyszy na górze i mi pomoże bo ja juz naprawde jestem wrakiem pod względem psychicznym. Ostatni raz mąż był z tym pieprzykiem u dermatologa jakies 6 miesięcy temu. Lekarka go wtedy troche wysmiała ze przychodzi z taka pierdołą ale przy okazji obejrzała mu wszystkie znamiona na plecach

A ja sie znowu boje czerniaka. Mam na plecach znamiona które mnie niepokoją. W tym roku byłam u dermatologów chyba z 6 razy. Na ostatniej wizycie babka powiedziała ze na ta chwile ona absolutnie nie widzi potrzeby zeby cokolwiek wycinac i ewentualnie mam przyjsc do kontroli za pół roku. A te pół roku minie jakos w marcu. A ja juz sie wgapiam w pieprzyk i zastanawiam czy sie nie zmienił, molestuje męża, mame, siostre zeby mi go oglądali i boje sie jak jasna cholera. -- 22 gru 2012, 13:26 -- Dodatkowo boje sie tez o pieprzyk męża. Mąż za moja namową był z tym pieprzykiem 2 razy u dermatologa. Na drugiej wizycie dostał opierdziel ze po co wogule przyszedł drugi raz tak szybko?! -- 22 gru 2012, 13:30 -- A ja patrze na ten jego pieprzyk i jest on rudy i ma taka maleńką ciemniejsza plameczke w miejscu gdzie wyrasta włos i mam wrażenie ze ta plamka kiedys była mniejsza i teraz sie odrobine powiekszyła. Oczywiscie mąz nawet niechce słyszec o kolejnej wizycie i o pieprzyku.