mephion

To co można w sieci na ten temat przeczytać przeczytałem. Jestem tylko ciekaw jakie obserwacje u samych ludzi biorących SSRI?

Czy ktoś kto bierze SSRI (selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny) a więc Lexapro, Mozarin, Elicea, Escitil, Pramatis, Lenuxin, Depralin - zauważył może niewytłumaczalny wzrost cholesterolu? W ostatnim badaniu miałem wynik cholesterolu w okolicy 300 (LDL 222, HDL 50). Biorę Depralin od 3,5 miesiąca. 2 lata temu cholesterol miałem w okolicach 200 i od tego czasu zacząłem unikać smażonych potraw, słodyczy itp. Teoretycznie powinien więc spaść. Czytałem że poziom serotoniny i cholesterol są jakoś ze sobą powiązane. Więcej serotoniny = wyższy cholesterol. Czy ktoś zaobserwował u siebie taki niewytłumaczalny wzrost poziomu cholesterolu?

ernest00, ernest00, jakiego treningu? Podobno niektóre bardziej wrażliwe osoby na skutek intensywnego wysiłku nie mogą spać bo adrenalina w nich buzuje za bardzo. Gdzieś słyszałem taką teorię.

Dzisiaj spróbowałem metody odliczania od 100 do 0. Leząc w łóżku wyobrażałem sobie kolejne liczby na tablicy. Każdą koleiną w wyobraźni ścierałem i zapisywałem w rytmie mojego oddechu. Muszę przyznać że ostatnia liczba którą pamiętam to 20 a później zabrał mnie sen. Technika ta to zlepek kilku prostych chwytów. Po pierwsze sam etap odliczania indukuje sugestię zbliżania się do czegoś. W tym przypadku jest to sugestia snu. Po drugie odliczanie wraz z wyobrażeniem sobie tego procesu wizualnie i jednoczesna koncentracja na oddechu - absorbują uwagę na tyle by myśli mogły samoistnie odsunąć się od problemów dnia codziennego jak i samego problemu bezsenności. Po trzecie technika jest monotonna i jak zauważyłem mózg szybko wzbogaca wyobrażenia z tablicą o dodatkowe elementy wrzucane tam w sposób przypadkowy, takie drobiny różnych skojarzeń i wrażeń z całego dnia a z tego miejsca już tylko krok by spać.... A jeżeli ktoś doliczy do 0 bo może się i tak zdarzyć, to zaczyna przechodzi do odliczania w dół wyobrażając sobie schodzenie po schodach w rytm swojego oddechu. :-)

Sabaidee, opowiadasz sobie na głos czy w myślach? Czego taka historyjka dotyczy? Usypiasz w trakcie opowieści?

A próbował ktoś medytacji? Uważa się że stan głębokiego transu odpowiada falom delta - czyli takim jakie towarzyszą najgłębszemu poziomowi snu pozbawionemu marzeń sennych.

_someone_, może to być tzw. "osobowość unikająca" - zaburzenie osobowości, w którym na pierwszy plan wysuwają się trudności w kontaktach społecznych i unikanie ich, mimo dążenia do bycia akceptowanym, oraz zaniżona nieprawidłowa samoocena. Jednocześnie przeżywane jest cierpienie z powodu braku umiejętności wiązania się z innymi ludźmi i wycofywania się.

Jakie macie sposoby na zasypianie? Myślicie o czymś konkretnym leżąc w łóżku, a może tłumicie myśli? Może liczenie baranów lub długu publicznego? A może telewizor bądź radio odprowadzające was w sen? Ja zazwyczaj staram się zapewnić sobie wygodną pozycję i unikam jej zmiany. Odcinam się od dźwięków z otoczenia zatyczkami do uszu (co prowadzi do fiksacji tych dwóch zmysłów) i pozwalam przewijać się wrażeniom - urywkom obrazów - przed oczyma nie śledząc ich sensu i kierunku. To tak jakby słuchać języka który się zna i jednocześnie nie rozumieć wypowiadanych słów tylko słyszeć same jego brzmienie.

Osamotnienie i bezsilność wobec choroby.

Tworzenie muzyki również może mieć zbawienny wpływ. Pozwala uwolnić emocje. Problem w tym że można również się nakręcić na melancholię jeżeli gustuje się w dźwiękach o takim właśnie zabarwieniu. Niestety mam słabość do depresujnego zawodzenia w wolnym tempie

Z tego co się orientuję uświadomienie nieuświadomionego pomaga w sposób bezpośredni tylko przy lekkich zaburzeniach. W przypadkach gdy wyparcie jest wieloletnie i utworzyły się wokół niego skomplikowane struktury sam fakt uświadomienia to tylko pierwszy krok. Trzeba rozpracować wszystkie kolejne przejawy dążenia neurotycznego aby się od niego uwolnić. Często pierwszy wgląd okazuje się tylko fasadą kryjącą drugie dno - inne dążenie neurotyczne nakręcające się wzajemnie z pierwszym. Reasumując uświadomienie nieuświadomionego to pierwszy krok na długiej i trudnej drodze.

fallen02, niestety nawet tego typu wnikliwy opis nie pozwoli ot tak stwierdzić jaka jest natura twojego problemu. Może dystymia? (zniechęcenie, brak motywacji do działania, przygnębienie) Twoja refleksja na temat relacji z innymi ludźmi wskazuje iż jesteś zdolny do empatii. Niezdolność do nawiązania głębszych relacji jest jakiegoś rodzaju zahamowaniem ale na czym owo zahamowanie polega? Może u źródeł tkwi neurotyczna potrzeba uznania i jednoczesny lęk przed odrzuceniem które wyrosły z zaniżonego poczucia własnej wartości? Lęk przed odrzuceniem z kolei może powodować niezdolność do nawiązania głębszych kontaktów - jeżeli nie ma więzi to nie ma odrzucenia a więc brak więzi jest tu "bezpiecznym schronieniem". Ale w sumie wróżę teraz z fusów. Pomyśl o psychoterapii - nie boli, a może rozwikłasz swój problem choć pewnie to trochę potrwa. Lepiej siebie zrozumiesz i ruszysz do przodu. Życzę powodzenia.

Można iść na kasę chorych. Jak tak teraz robię. Tyle że prowadząca jest raczej świeżo upieczoną mgr i trochę wątpię w jej kompetencje. Jak mi nie siadzie to spróbuję prywatnie. W skali miesiąca to jednak z 500 zeta lekko mnie wyniesie :-/ niespecjalnie mi się to uśmiecha no ale mam przynajmniej na oku sprawdzonego gościa który jest supervisorem innych psychoterapeutów.

Pozwolę sobie na małą uwagę natury socjologicznej. Czytając ten wątek można odnieść wrażenie że bezsenność jest sprawą beznadziejną. Większość wypowiedzi to bowiem wypowiedzi osób które mają z nią poważny problem i tylko nieliczne głosy osób które z niej wyszyły. Rzecz w tym że jak ktoś wyszedł z bezsenności siłą rzeczy traci zainteresowanie wypowiadaniem się na forum. Zapomina o całej sprawie i zamiast na forum o bezsenności siedzi na YouTube albo idzie spać. Tak więc uwzględniając to zjawisko bezsenność nie jest sprawą tak beznadziejna jak może się wydawać czytając ten wątek.

najwyraźniej twoja podświadomość daje o sobie znać.... powinnaś koniecznie skonsultować się z psychiatrą lub psychologiem. Nie ma bezpodstawnych emocji.

30 lat. Leczę się od 3 miesięcy. Problemy z pogranicza depresji i dystymi od paru lat.

Mleczyk nadmierna senność może być jednym z objawów depresji. W każdym bądź razie ja i pewnie połowa osób z tego wątku szczerze ci zazdroszczę Nie pamiętam kiedy przespałem ostatnio 8 godzin.

Efekty uboczne miną. Ja obecnie nie mam już właściwie żadnych po Depralinie, a na początku były i tak dość nieznaczne. Powoli przechodzą również uboczne objawy brania Miansec (ten od 2 tygodni dopiero biorę).

Leczę się od 3 miesięcy, ale problemy z bezsennością już od kilku lat się pojawiały. Dopiero niedawno jednak zmusiły mnie do szukania pomocy. Po dwóch-trzech całkowicie nieprzespanych nocach z rzędu normalnie chodziłem po ścianach. Teraz gdy prześpię w nocy 5 godzin czuję się jak młody Bóg :-) -- 09 sty 2012, 19:23 -- Dla tych co stosują Miansec, Deprexolet itp. czyli Mianseryne w różnej postaci - artykuł o leczeniu bezsenności z jej wykorzystaniem: mianeryna w leczeniu bezsenności pierwotnej niestety niewiele na temat odstawiania tego leku :-/ -- 09 sty 2012, 19:34 -- I jeszcze coś o lekach nasennych: leczenie farmakologiczne bezsenności

Myślę że przy dobrym leczeniu w większości przypadków naturalny dobry sen w końcu powraca. Mamy już kilka placówek specjalizujących się w tym zakresie: Poradnia Zaburzeń Snu przy Poradni Zdrowia Psychicznego Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, ul. Sobieskiego 9 (www.sen-instytut.pl) Wspomagające leczenie zaburzeń snu z wykorzystywaniem EEG BIOFEEDBACK - Kraków Górna 5A (www.biofeedback-eeg.pl) Poradnia leczenia zaburzeń snu, Szpital Avimed Sp.z o.o. ul.Gliwicka 159 40-857 Katowice (www.grupa.avimed.pl/artykul.php?cid=67) Na razie jednak spokojnie łykam Miansec (deprexolet) i czekam aż leki i psychoterapia pomogą. Mam nadzieję (choć może się łudzę) że bezsenność spełnia jakąś konkretną funkcję w naszych organizmach i w jakiś przewrotny sposób jest potrzebna organizmowi, choćby po to by zwrócić uwagę na to że coś jest nie tak.

misiek_1 moja psychiatrka również byłą zdziwiona :-/ wcześniej dostałem od niej chlorprothixen i stilnox również ze słabymi efektami. Widać mam wyższą tolerancję na leki. (albo wyższy poziom nieuświadomionego lęku który nie pozwala mi spać choć to już moja własna teoria) Na razie nie chcę brać większych dawek. Po kilku godzinach snu funkcjonuję niemal normalnie. Da się wytrzymać. Może w końcu się wyreguluje. W sumie od wielu lat miałem raczej marny sen i zdarzały się bezsenne noce ale prawdziwa bezsenność zaczęła się dopiero przed 3 miesiącami. Niedługo idę na psychoterapię, mam nadzieję że znajdę powód moich problemów, rozwiążę je i normalny naturalny sen wróci.

Kiedyś po prostu stan depresji nazywano melancholią. Z uwagi na to iż ludzie żyli znacznie krócej (w XIX średnia wieku wynosiła 40 lat) pewnie rzadziej miała się kiedy rozwinąć. Świat jednocześnie był bardziej uporządkowany. Role społeczne jasne i konkretne. Więzi rodzinne mocne. Zmartwienia bardziej namacalne.

8 tydzień. Całkiem znośnie działa, w szczelności jeżeli chodzi o lęk. Może lekka poprawa nastroju. Poza tym raczej constans. Mam nadzieję że jeszcze coś na + zadziała bo jeżeli na tym koniec to będę niepocieszony

Niebawem zaczynam psychoterapię. mam nadzieję że trafię na kogoś ze szkoły poznawczo-behawioralnej. Ciekawy tekst o zniekształceniach poznawczych w takich zaburzeniach jak depresja, fobia społeczna itp.: http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=433

Zasypiam, budzę się, zasypiam, budzę się... i tak nawet 10 razy w nocy. W sumie mój cały sen składa się z wielu półgodzinnych najwyżej drzemek. Prawie po każdym wybudzeniu pamiętam nowy sen. Miał tak ktoś? Biorę obecnie Miancec 60 mg na noc (to samo chyba co Deprexolet) i Depralin 10 mg rano. W sumie i tak jest lepiej bo zdarzało mi się nie spać wcale nawet po 3 doby. :-/