Mamre

ala1983, czemu depresyjni i z lękami mają najgorzej? Wychodzi na to, że oddziały nie są dla mnie. W sumie to ulga .

dream*, podam Ci polecane poradnie w Warszawie. Pamiętaj, że terapeuta mający tylko certyfikat terapii uzależnień i nie szkoli się w szkole terapeutycznej NIE MOŻE prowadzić terapii DDA/DDD, a co najwyżej poradnictwo lub psychoedukację. http://www.rasztow.pl/ http://www.psychoterapiawarszawa.pl/ (możliwa terapia na NFZ) http://www.pratir.pl/anna-tanalska-duleba-65 http://www.lps.pl/psychoterapia/indywidualna/ http://www.terapiadialog.pl/ http://www.synapsis.pl/ http://www.wolski.med.pl/pl61/teksty173/Poradniazdrowiapsychicznego (NFZ) (Reklamujące się tu http://www.zrodloinspiracji.pl/ wygląda profesjonalnie, patrząc po sylwetkach terapeutek :).) ...i wieeele innych miejsc i osób Nurt nie ma większego znaczenia. Największe uznanie w środowisku, jak mi się wydaje, ma terapia psychodynamiczna i poznawczo-behawioralna. Ja bardziej się odnalazłam w psychodynamicznej.

Bo ma chorą wątrobę i wolałabym jej nie obciążać. Poza tym boję się trwałych skutków ubocznych.

150 mg dziennie. No i narobiłam sobie nadziei na lekkie odstawienie kiedyś .

Kalebx3, czemu? 5-HTP nie zmniejszyłoby objawów odstawiennych?

Vilgefortz, mam nadzieję, że mogę liczyć na rozwinięcie refleksji :). Dziękuję za to, co napisaliście! Rozjaśniło mi to nieco kwestię terapii na oddziale. Utwierdziłam się w tym, że nie powinnam szukać terapii na oddziałach, ale skupić się na tej mojej raz w tygodniu. Jednak już nie będę lekceważyć tej oddziałowej. Muszę przyznać, że ja sama zawiodłam się na oddziale dziennym w Warszawie i dlatego mam sceptyczne nastawienie.

Rozumiem... Ja jestem o tyle dziwna, że raz funkcjonuję (czasem jak na jakimś napędzie ), a raz w ogóle. I sama nie wiem, co ze sobą zrobić.

To ja mam takie pytanko - czy 5-HTP może pomóc w odstawieniu SNRI, np. wenlafaksyny?

Ja to sobie tak myślę, że spędzenie pół roku na oddziale, gdzie ma się np. terapię indywidualną 2 razy w tygodniu, to straszne marnotrawstwo czasu. Już lepiej chodzić 2 razy w tyg. na terapię ambulatoryjnie, nawet prywatnie (oczywiście to możliwość dla ludzi pracujących; na NFZ najwyżej raz w tygodniu - też nieźle). Człowiek nie wyłącza się z życia i na bieżąco pokonuje swoje trudności, a ponadto może się terapeutyzować dłużej niż pół roku. 6 miesięcy to za mało - po oddziale potrzebna jest kontynuacja, a kogo stać na to, by jeździć do Krakowa chociaż raz w tygodniu na terapię (nie licząc Krakowian)? Przy tym mam tu na myśli ludzi, którzy dają radę funkcjonować na co dzień. Wydaje się, że lepszym rozwiązaniem jest 3-miesięczny oddział dzienny blisko miejsca zamieszkania, bo jest więcej zajęć, pacjent nie odrywa się od swojego środowiska, a po wypisie jest możliwość kontynuacji terapii (teoretycznie). Wobec tego nie rozumiem myślenia o 7F jako o ostatniej desce ratunku. Jednak coś mnie do tego oddziału przekonuje. To, że jest tyle czasu wolnego - to byłby znakomity czas na olanie wszelkich obowiązków, nadrobienie zaległości książkowych i rozwijanie pasji . Tyle że w ten sposób pogłębiłabym swoje dysfunkcyjne uciekanie od problemów. Inny plus - gdy lęk paraliżuje życie i na terapię fizycznie się nie dociera, taki oddział może dać poczucie bezpieczeństwa (vide organizacja czasu, życie bez większego wysiłku), dzięki któremu dopiero będzie możliwa terapia. I generalnie taki odpoczynek od obowiązków i codzienności może zbawienny. A może destrukcyjny? Nie wiem. Miałam potrzebę podzielenia się z Wami moimi przemyśleniami i to uczyniłam :). Jestem ciekawa, co Wy na to, bo mimo wszystko mam z tyłu głowy myśl, by kiedyś jednak pójść na ten oddział,.

Pewnie tak... Ale czemu to się tak mocno wiąże z seksualnością?

Nie wiem, jak opisać to, co chcę opisać. To cholernie wstydliwe i jeszcze nigdy się z nikim tym nie dzieliłam. Mam coś takiego, szczególnie na terapii, ale nie tylko, że gdy ktoś okazuje mi szczególną uwagę i współczucie, to ja się rozpływam. Ale wpływa to też na pobudzenie seksualne. Oczywiście nie chodzi o to, że chciałabym w tym momencie uprawiać seks . Nie, absolutnie. Tak jakby sama uwaga, słowa pełne współczucia działały na mnie jak kojący dotyk. Niepokoi mnie tylko, że na ten werbalny "kojący dotyk" reaguję w taki dziwny sposób... Czy ktokolwiek ma podobnie? Czy to normalne?

kupido2, na Dolnej 42 Centrum Psychoterapii to polecany ośrodek z tego, co słyszałam. I mają dobrą terapię poznawczo-behawioralną. Tyle że prowadzą terapię przede wszystkim 3-miesięczną dzienną.

zima, ten test mają tylko psycholodzy (trzeba mieć na niego licencję) i tylko psycholog może zinterpretować odpowiedzi, bo nie oblicza się wyniku automatycznie. Ja miałam MMPI 4 lata temu i coś tam wyszło - generalnie cechy bordera .

Może być za 110zł? http://www.karolmarkiewicz.home.pl/ (Nie znam w ogóle, znalazłam w google) Znalazłam ofertę taką: pierwsza wizyta za 80zł, kolejne za 120zł http://www.centrum-terapii.pl/cennik-warszawa/ Dokładnie za 100zł: http://www.tim-med.pl/cennik i http://www.pcts.pl/arts/Cennik-wizyt-u-specjalisty-a13-61.html

Ale stwierdzasz to na podstawie cytatu z KKK, który zamieściłam? Bo ja tu tego nie widzę.

Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: "Samobójstwo 2280 Każdy jest odpowiedzialny przed Bogiem za swoje życie, które od Niego otrzymał. Bóg pozostaje najwyższym Panem życia. Jesteśmy obowiązani przyjąć je z wdzięcznością i chronić je ze względu na Jego cześć i dla zbawienia naszych dusz. Jesteśmy zarządcami, a nie właścicielami życia, które Bóg nam powierzył. Nie rozporządzamy nim. 2281 Samobójstwo zaprzecza naturalnemu dążeniu istoty ludzkiej do zachowania i przedłużenia swojego życia. Pozostaje ono w głębokiej sprzeczności z należytą miłością siebie. Jest także zniewagą miłości bliźniego, ponieważ w sposób nieuzasadniony zrywa więzy solidarności ze społecznością rodzinną, narodową i ludzką, wobec których mamy zobowiązania. Samobójstwo sprzeciwia się miłości Boga żywego. 2282 Samobójstwo popełnione z zamiarem dania "przykładu", zwłaszcza ludziom młodym, nabiera dodatkowo ciężaru zgorszenia. Dobrowolne współdziałanie w samobójstwie jest sprzeczne z prawem moralnym. Ciężkie zaburzenia psychiczne, strach lub poważna obawa przed próbą, cierpieniem lub torturami mogą zmniejszyć odpowiedzialność samobójcy. 2283 Nie powinno się tracić nadziei dotyczącej wiecznego zbawienia osób, które odebrały sobie życie. Bóg, w sobie wiadomy sposób, może dać im możliwość zbawiennego żalu. Kościół modli się za ludzi, którzy odebrali sobie życie". Źródło: http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkIII-2-2.htm

Zauważyłam, że PZP przy Szpitalu Wolskim zgromadziła bardzo zacną grupę psychoterapeutów (tak wnioskuję): http://www.wolski.med.pl/pl61/teksty173/Poradniazdrowiapsychicznego . Z mojej zasłyszanej wiedzy wynika, że Kraszewski i Żebrowski są bardzo dobrzy.

Ja byłam na oddziale dziennym w Klinice Nerwic w Warszawie i nie odstawili mi leków. Oddziału dziennego nie polecam...

Co znalazłam: http://www.mawiko.pl/ http://szukaj.sluzbazdrowia.pl/Oddzial-leczenia-zaburzen-nerwicowych/Wielkopolskie/Oddzial-szpitalny-psychiatryczny-woniesc/S17,s4704,W30,k212508.html Ale opinie już trzeba w necie poszukać :). I znalazłam coś ciekawego tak poza tym: http://leczenie-nerwic.pl/ I fajna strona https://www.sanatoria.org/

maciekpoznan, ponoć tu: http://www.ipin.edu.pl/wordpress/oferta-uslug/klinika-nerwic

Raz w tygodniu godzinę u terapeuty. U psychiatry wizyta zazwyczaj co miesiąc i rzadziej. Może udałoby Ci się przemęczyć? Na pewno to byłaby bardzo ważna inwestycja w Twoim życiu, o ile na ten moment nie najważniejsza. Też nie chodzi o to, żeby leki zaraz brać - może są potrzebne, a może nie. Ale z traumą można sobie poradzić tylko na terapii. Napisałaś o Krakowie, więc szukałam w Krakowie :). Znalazłam poza tym cztery PZP w Nowym Sączu: http://www.medbiz.pl/poradnia-zdrowia-psychicznego-nowy-sacz/ , więc nawet niekoniecznie musiałabyś do Krakowa jeździć. Zapytaj koleżankę, gdzie chodziła i do kogo i po prostu unikaj tej osoby. Możesz też sprawdzać opinie w Internecie, np. http://www.znanylekarz.pl/anna-salapa/psychiatra/nowy-sacz . W razie długich kolejek radzę dzwonić co parę dni, bo a nuż ktoś odwoła, lub szukać gdzie indziej lub nieco dalej.

Wiem, że jest na to odpowiedni wątek, ale dla zachęty podam link do miejsca, gdzie można skorzystać z bezpłatnej terapii: http://www.sdn.org.pl/index.php?id=55 , a tu cała lista różnych poradni: http://www.poradnia3.krakow.pl/kontakt/pomoc-psychologiczna.html Są różne poradnie, które mają różne źródła finansowania: NFZ, miasto, fundacje, a pacjent nie płaci. Liwiaa, Twoja historia bardzo mnie poruszyła i bardzo bym chciała, żeby udało Ci się uwolnić od tej traumy.

O, właśnie ten wątek przerabiam na swojej terapii. Po gimnazjum się zablokowałam i jakoś tak byle jak brnę do przodu. A chodzi o to, że swoją samoocenę chciałam udowadniać przez osiągnięcia edukacyjne i naukowe, więc przestałam mieć przyjemność z nauki. Co więcej - nauka zaczęła wymagać więcej wysiłku w liceum, więc nieświadomie stwierdziłam, że skoro wiedza sama mi nie wchodzi do głowy, to nie jestem wartościowa, bo nie jestem geniuszem. W końcu lęk mnie zdominował, nauka kojarzyła mi się głównie z lękiem. Bałam się utraty swojej wartości. Bałam się, że nie nauczę się doskonale, że nie napiszę pracy doskonale, więc dla komfortu psychicznego "tu i teraz" unikałam nauki. Komfort trwał do porażki. Potem nadrabiałam straty nie wiadomo jak i kiedy i proces się zaczynał od nowa. To, że jeszcze czegoś muszę się uczyć, jest dla mnie dowodem tego, że jeszcze nie jestem pełna w jakiś sposób, że nie jestem w pełni wartościowa. Tak jakby dopiero wiedza o wszystkim dana znikąd mogła dać mi pełną wartość. Ja nie mówię, że to racjonalne .

mateusz_, już podawałam całą listę ofert dla młodzieży, ale mogę jeszcze raz, może nikt mnie nie zbanuje . To co już się pojawiło na tej stronie: http://www.psychoterapiawarszawa.pl/ . Przyjmują też na NFZ. CZYTAJ najpierw wątek, proszę :). Nie musisz iść na terapię na NFZ do Poradni Zdrowia Psychicznego, ale możesz. Niekoniecznie trzeba czekać długo. Spis: http://www.nfz-warszawa.pl/leczenie/IKTU304/IBUM404170000102/IMSC918123/index.html / http://www.um.warszawa.pl/ksiazka-adresowa/opieka-zdrowotna-793/poradnie-zdrowia-psychicznego-796 . Podaję pod spodem listę poradni finansowanych z miasta i NFZ-u (niektóre). Poradnia Poza iluzją http://www.pozailuzja.pl/ Poradnia OPTA http://www.optaporadnia.pl/ Specjalistyczna Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna „TOP” ds. dysfunkcji dzieci i młodzieży (polecam dwie terapeutki: panią Ziętak-Kajkę oraz panią Marzec) http://www.poradnia-top.pl/ Towarzystwo Pomocy Młodzieży http://www.tpm.free.ngo.pl/ Młodzieżowy Ośrodek Profilaktyki i Psychoterapii MOP http://www.mop-poradnia.pl/ Stowarzyszenie Aslan http://www.aslan.org.pl Powiślańska Fundacja Społeczna Poradnia Uzależnień dla Młodzieży http://www.pfs.pl Stowarzyszenie OD-DO http://www.od-do.org Fundacja "Cel" http://fundacja.cel.free.ngo.pl Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w Warszawie (warto przejrzeć resztę ofert, wszystko na NFZ) http://www.centrumzagorze.pl/poradnie/27-poradnia-zdrowia-psychicznego-dla-dzieci-i-mlodziezy-w-warszawie http://www.poradnia-top.pl/?idl=1&idp=75 (świetne są: Justyna Marzec, Teresa Ziętak-Kajka) http://www.poradnia-top.pl/?idl=1&idp=97 - spis poradni dla dzieci i młodzieży http://www.poradnia-top.pl/?idl=1&idp=98 - podobny spis Dla studentów: http://www.uw.edu.pl/pismo/kwart_0503/psych.html Dla wszystkich: http://www.akademiadobregozycia.waw.pl/

Są dwa naprawdę dobre ośrodki w Warszawie: http://www.rasztow.pl/ http://www.psychoterapiawarszawa.pl/ A ja polecam dwóch terapeutów, u których miałam terapię grupową: http://www.synapsis.pl/Nasz-zespol-lekarze-psychiatrzy-i-psychoterapeuci/Wojciech-Otawa.html http://www.terapiadialog.pl/nasz-zespol/psycholodzy/ewa-szczygielska/