ekspert_abcZdrowie

cranberrries, nie mam pojęcia z czego mogą wynikać Twoje problemy z wymową. Nie określę tego przez Internet, zresztą nie jestem logopopedą, więc nie mam nawet takiego prawa. Dlatego odesłałam Cię do specjality. Przyjmuje się, że stres jako taki nie może być przyczyną jąkania, ale może nasilać jąkanie. W stanach napięcia psychicznego osobom trudniej się wypowiadać, robią więcej pauz, częściej się blokują. Nie mam pojęcia, dlaczego u Ciebie zaburzenia mowy pojawiły się akurat teraz, a wcześniej było wszystko w porządku.

ankieta

http://www.zespoldepresja.pl/ - link

korozja

nalot

black swan, osoby z niską samooceną oceniają siebie nie tyle w sposób negatywny, co raczej neutralny, to znaczy nie jest to ocena definitywnie na minus, co raczej oscylująca wokół zera. O ile ludzie z wysoką samooceną oceniają się wyraźnie na plus (+), o tyle z niską samooceną nie oceniają się na minus (-), tylko raczej nie wiedzą, jak w ogóle się ocenić. Ich opinie są też wewnętrznie niespójne, tzn. są pełne sprzeczności, np. ktoś może jednocześnie twierdzić, że jest samowystarczalny, bo boi się ludzi, ale z drugiej strony wykazuje oznaki dużej potrzeby akceptacji i afiliacji i będzie wręcz zabiegał o kontakt z ludźmi. Najbardziej popularne testy do badania samooceny, to: SES Rosenberga (Skala Samooceny Rosenberga) i MSEI - Wielowymiarowy Kwestionariusz Samooceny. Ten pierwszy jest narzędziem jednowymiarowym pozwalającym na ocenę poziomu ogólnej samooceny - względnie stałej dyspozycji rozumianej jako świadoma postawa (pozytywna lub negatywna) wobec Ja. Ten drugi test składa się z 11 skal - dziewięć z nich bezpośrednio dotyczy poczucia własnej wartości, jego ogólnego poziomu oraz ośmiu komponentów odnoszących się do szczegółowych aspektów funkcjonowania człowieka, takich jak: kompetencje, bycie kochanym, popularność, zdolności przywódcze, samokontrola, samoakceptacja moralna, atrakcyjność fizyczna i witalność. Ponadto zawiera skalę do oceny spójności obrazu siebie świadczącej o efektywności procesu samopoznania, a także skalę pozwalającą ocenić poziom potrzeby aprobaty społecznej. MSEI składa się aż ze 116 pozycji testowych.

zastrzyk

wegetacja - depresja

finlandia, nie rozumiem, dlaczego odrzucasz diagnozę nerwicy. Upierasz się przy założeniu, że nie może to być nerwica i już. Jeżeli badania wychodzą prawidłowo, to źródło Twoich dolegliwości ma najprawdopodobniej swój początek w psychice. Nie dziwię się zatem, że lekarze proponują Ci wizytę u psychiatry i podjęcie psychoterapii. Boisz się etykiety diagnostycznej? Może nie masz rzeczywiście nerwicy, ale i tak warto skonsultować się z psychiatrą. Skoro Twój zły nastrój trwa już około dwóch lat, być może jest to dystymia albo jakiś rodzaj zaburzeń depresyjnych, które maskują się pod objawami somatycznymi. Pozwól sobie pomóc, bo w przeciwnym razie będziesz się tylko zadręczała i przeżywała, że z każdym dniem czujesz się coraz gorzej. Jeżeli dokuczają Ci zawroty głowy, zaburzenia równowagi, odwiedź też neurologa. Jeżeli w mózgu nie będzie żadnych nieprawidłowości, rozważ wizytę u psychiatry. To żaden wstyd.

amoniak

pigwa - roślina

black swan, masz rację, że nie powinno mówic się tylko o niskiej vs. wysokiej samoocenie. Jest wiele wymiarów poczucia własnej wartości. Jest samoocena stabilna i chwiejna, adekwatna i nieadekwatna, pozytywna i negatywna, zawyżona i zaniżona. Ludzie o pozytywnej samoocenie istotnie widzą siebie w pozytywny sposób, ale wcale nie jest tak, że osoby o niskiej samoocenie widzą siebie jednoznacznie negatywnie. Badania dowodzą, że ich samooceny są raczej neutralne wartościująco, a przede wszystkim są one niepewne, zmienne i wewnętrznie niespójne. O samowspółczuciu nie wiem zbyt dużo. Przeczytałam kiedyś o badaniach Neff przy okazji czytania czegoś o mindfulness, ale była to zaledwie wzmianka. Niemniej jednak bardzo ciekawy temat i chyba musze sie z tego dokształcić

cranberrries, zaburzenia mowy, jakie prezentujesz, mają charakter nabyty i najprawdopodobniej wynikają z podłoża psychogennego. Dotyczą mowy jako takiej, czyli artykulacji, fonacji, płynności itp. Podejrzewam, że u Ciebie mamy do czynienia z jąkaniem, czyli zaburzeniem rytmicznego przepływu mowy. Pojawiają się przedłużenia niektórych głosek/sylab/słów, zawahania lub pauzy w trakcie mówienia. Najlepiej jednak, byś po fachową diagnozę udał się do logopedy.

kino okulary czy soczewki?

Elixia, tydzień to naprawdę niedługi okres czasu. Zdaję sobie sprawę, że skoro do tej pory mieszkaliście ze sobą i praktycznie większość czasu spędzaliście ze sobą, to tygodniowa rozłąka jest dla Ciebie wyzwaniem, ale nie warto ograniczać swojego życia tylko do partnera. Fajnie, jak się ma kawałek przestrzeni tylko dla siebie. No i czasem fajnie od siebie odpocząć i zatęsknić. :) Spróbuj do rozłąki podejśc nie na zasadzie "Jak ja to przeżyję, to straszne", ale na zasadzie pewnej szansy - Co mi daje fakt, że zostaję sama bez partnera, jakie mam z tego pozytywy? Spojrzyj na sytuację z tej strony. Poza tym, mamy XXI wiek, więc możecie do siebie dzwonić, pisac SMSy, maile, rozmawiać przez komunikatory... Odsyłam Cię również do tekstu: http://portal.abczdrowie.pl/jak-sobie-radzic-z-tesknota. Pozdrawiam!

praca umysłowa truskawki czy maliny?

jogurt Activia - probiotyk

czerwień srebro czy złoto?

skleroza - cholesterol

alarm

skynx, Twoja mama gustuje w wysokich mężczyznach, ale wzrost to nie jedyna cecha, jaką kobiety biorą pod uwagę, wybierając partnera dla siebie. Jedna zwróci uwagę na oczy, druga na muskulaturę ciała, trzecia na twarz, a czwarta bardziej zwróci uwagę na osobowośc faceta, jego pewność siebie, inteligencję. Gust Twojej mamy nie jest wyrocznią, dlatego postaraj się znaleźć u siebie inne mocne cechy. Mniej myśl o swoich deficytach czy brakach, a bardziej staraj się uwypuklać swoje zalety, które bez wątpienia posiadasz.

kotlet

paznokcie naturalne :) kolczyki czy klipsy?

zapomnienie - niepamięć

śrubokręt