kornelia_lilia

Hej, a ja już nie mogę znieść codziennej senności i zmęczenia, kofeina w moim przypadku jest nie skuteczna, do du** z takim życiem!

ja i tak nie mogę się kąpać ze względu na chore uszka z nudów trafiłam na to forum, może powinnam przestać tu zaglądać, bo jeszcze w jakąś psychozę wpadnę. "lepiej czymś innym głowę zając" łatwo mówić, ja mam co robić, praca mgr czeka

no w sumie, też mam dziś doła, chyba nie powinnam i nie potrafię pomóc, doradzić. szukam pracy, ale jakoś beznadziejnie mi to wychodzi, już tracę i siły i nerwy. Przez te moje myśli nad sensem swego bytu na tym podłym świecie, boję że w jakąś depresję wpadnę, jeśli już jej nie wpadłam. Bo lęki to mam. A nie wiem jak to fachowo nazwać, nigdy nie byłam z tym u specjalisty. I znowu zaczynają się upały, jak ja nie znoszę upałów, chętnie bym się wybrała nad morze, tam pewnie chłodniej niż w środkowej cz. kraju. A wiecie, że ja nigdy nie byłam nad polskim(i żadnym innym) morzem? Tragedia.

Hmm, dominika92 a jest coś co lubisz robić, coś co sprawia ci wielką frajdę i zapominasz wtedy o całej reszcie? Może nam to opiszesz?

dlaczego to wszystko musi być takie trudne ???? Brak silnej woli doprowadza mnie do szału, czemu człowiek taki słaby jest ?!

bo stres powoduje u mnie tycie. ja mam tak samo, przez kortyzol. Kiedy jestem w stresie, myślę sobie po co się ograniczać do minimum skoro przez kortyzol i tak nie ubędzie mi z talii. A że lubię jeść sama, w ukryciu, to chyba znak, ze coś z psyche nie tak

tak, to jest ostateczność. Nie chce tam iść, wcześniej trochę z PUP kombinowałam i ja przyjdę do nich, mogą mieć jakieś 'ale'. mam plan B, ale na razie nie chce po niego sięgnąć. Nie mogąc znaleźć porządnego zatrudnienia, a nie mam jakiś wielkich oczekiwań, czuję się jakbym była nieudacznikiem. A taki stan jak wiadomo nie służy, a ja muszę panować nad stresem, bo mam ogólnie wysoki kortyzol(hormon stresu) i negatywne napięcie odbija się na moim zdrowiu i wyglądzie oczywiście. Wcześniej nie byłam świadoma jak bardzo Chciałabym być tak silna, jak moja znajoma ze szkoły, wiele dziewczyna przeszła, ale się trzyma ... trzyma się myślę że dzięki temu, że ma dla kogo żyć-syn, ukochany facet, który w ogień by za nią wskoczył (choć nie zawsze ma z nim różowo) i w tym chyba tkwi sedno mojego problemu z psyche, że ja nie mam dla kogo ( i właściwie za co) żyć i starać się. Powtarzanie, że jutro będzie lepiej, mało mi pomaga. Wierzę w cuda, ale chyba już nie aż tak wielkie. Dzięki za zainteresowanie.

Oj, bardzo bym chciała się nie przejmować opiniami innych, przez swoje kompleksy jestem jaka jestem-odludek

strach przed tym co nowe

Sory, że nie na temat, wie ktoś może ile kalorii ma bomba Kandulskiego? Nigdzie nie mogę znaleźć. Będę wdzięczna za odp. 3majcie się dziewczyny!!!

No fakt, nie zaprzeczę

no nie wiem, cierpienie innych mnie nie pociesza, nigdy nie wiadomo co jeszcze złego człowieka spotka, jakie licho czyha za drzwiami

chyba coś w tym jest, coraz częściej klapki z oczu opadają

ja to ambicje mam, gorzej z ich realizacją

ŚWIĘTA RACJA -- 06 lip 2011, 10:28 --

to że nie panuję nad ilością zjadanego posiłku gdy jestem wkurzona lub rozczarowana oznacza, że jestem słaba?! Coraz gorzej u mnie z silną wolą...

Siebie chce przede wszystkim zadowolić, chce móć nazwać się człowiekiem szczęsliwym i spełnionym, cieszyc się młodością. I tak nikt nie będzie za mną jakoś specjalnie tęsknić, środowisko mnie uważa kogoś leniwego(nikt nie rozumie, ze nie mam sił) i egoistycznego. Czuję też winna, bo w wielu kwestiach ja sama siebie skrzywdziłam i zawiodłam. Chce mi się ryczeć wlaściwie juz ryczę. Do psychologa nie pójdę, nie mieszkam w dużym mieście, póki nie znajdę pracy nie mam ubezpieczenia, a prywatnie też odpada. Dno, dno...

Na moje otoczenie nie mogę liczyć, każdy mój problem ich wkurza, narzekają i mają pretensje. To przez rodziców mam niską samoocenę. Np. w dzieciństwie miałam zapalenie ucha, nie byłam u lekarza, ich zdaniem "po co" i teraz w wieku 26 lat pogłębia mi się niedosłuch, operacja perlaka, czeka mnie kolejna za ponad m-c. Czuję się ospała i zmęczona, brak mi sił. Od jakiegoś roku jest gorzej. Hormony mogą mieć wpływ na mój stan ducha, choć podstawowe badania ok. szukam pracy, nie mogę znaleźć, a w dzień w dzień słyszę, że jestem do niczego. Chcę pracować, bo potrzebuje kasę na życie oraz leczenie na moją drugą chorobę skórną-oczną ( mam nużeńce, które mogą wynikać z osłabienia odporności spowodowanej np. stresem). Czy coś ze mną nie tak, jeśli co noc myślę o samobójstwie, nigdy nie byłam u psychologa, nie myśle w ten sposób pod wpływem emocji tylko analizuje swoje dotychczasowe życie i wniosek nasuwa się taki, że zawiodłam wszystkich, a najbardziej siebie, a pewnych rzeczy nie da się cofnąć. Po co tak żyć ? Boję się wszystkiego, mam same negatywne myśli. ze np w pracy sobie nie poradzę, tak bardzo brakuje mi wsparcia, żeby ktoś przytulił i powiedział, że będzie kiedyś dobrze, ale z każdym dniem coraz mniej w to wierzę...

Hej, jestem tu nowa. Żałuję,że wcześniej nie trafiłam na to forum. Nie chodzę na żadne terapie, a może powinnam. Mam dość swego życia, mam 26 l. a czuję, że się skończyło zanim tak naprawdę się zaczęło. Same złe decyzje podejmuje, brak wsparcia, brak kasy, szukanie pracy kiepsko mi idzie. Czasami rodzina tak mnie rani i dobija, że tylko śmierć wydaje mi się rozwiązaniem, który zatrzyma ten ból. Nawet nie wiedzą jak bardzo mnie ranią ich słowa, nienawidzę ich. Czuję się w domu jak w więzieniu, nie mam dokąd uciec!!!! Reasumując, brak środków do życia, problemy zdrowotne, brak wsparcia, brak miłości- po co żyć????

Trudno się nie poddawać kiedy nie ma się wsparcia w otoczeniu, nie chodzę na żadną terapię, chyba mam po prostu "doła", nic mi ostatnio nie wychodzi, same złe decyzje. Może to forum pomoże mi przetrwać trudne chwile samotności i rozczarowania. Dla mnie niestety szklanka jest zawsze do połowy pusta. Piszę niestety, bo chciałabym być inna, pomocy!!!!

słuchajcie, jakie testy?

może nic straconego?

autsajder, a kim jest Katarzyna Skowrońska ? sory, ale nie wiem