Prusak

Jedna z moich ulubionych historii, bo nie spodziewałam się takiego zakończenia Ściana tekstu, ale szybko się czyta A co do cytatów, to ja je wręcz kolekcjonuje (bo te słowa są mądrzejsze niż to co sama mogłabym wymyślić), ale nie będę ich tu wszystkich wypisywała :) Pewnego dnia, pewien stary profesor zostal zaangażowany aby przeprowadzic kurs dla grupy dwunastu szefow wielkich koncernów amerykanskich, na temat skutecznego planowania czasu. Kurs ten był jednym z pięciu modułów przewidzianych na dzien szkolenia. Stary profesor miał więc do dyspozycji tylko jedną godzinę by wyłożyć swój przedmiot. Stojąc przed tą elitarną grupą (która gotowa była zanotować wszystko, czego ekspert będzie nauczał), stary profesor popatrzył powoli na każdego z osobna, nastepnie powiedzial: 'Przeprowadzimy doświadczenie'. Spod biurka, ktore go oddzielało od studentow, stary profesor wyjął wielki dzban (o pojemnosci 4 litrow), który postawil delikatnie przed sobą. Następnie wyjął około dwunastu kamieni, wielkości piłki do tenisa, i delikatnie włożył je kolejno do dzbana. Gdy dzban byl wypełniony po brzegi i niemożliwe bylo dorzucenie jeszcze jednego kamienia, podniósł wzrok na swoich studentow i zapytał: Czy dzban jest pełen?' Wszyscy odpowiedzieli: 'Tak'. Poczekał kilka sekund i dodał: 'Na pewno?'. Następnie pochylił się znowu i wyjął spod biurka naczynie wypełnione żwirem. Delikatnie wysypał żwir na kamienie po czym potrząsnął lekko dzbanem. Żwir zajął miejsce między kamieniami... aż do dna dzbana. Stary profesor znów podniósł wzrok na audytorium i znów zapytał: 'Czy dzban jest pełen?' Tym razem świetni studenci zaczęli rozumieć. Jeden z nich odpowiedział: 'Prawdopodobie nie'. 'Dobrze' odpowiedział stary profesor. Pochylił się jeszcze raz i wyjął spod biurka naczynie z piaskiem. Z uwagą wsypał piasek do dzbana. Piasek zajął wolną przestrzeń między kamieniami i żwirem. Jeszcze raz zapytał: 'Czy dzban jest pełen?' Tym razem, bez zająknięcia, świetni studenci odpowiedzieli chórem: 'Nie'. 'Dobrze' odpowiedział stary profesor I tak, jak sie spodziewali, wziął butelkę wody, która stała na biurku i wypełnił dzban aż po brzegi. Stary profesor podniósł wzrok na grupę studentow i zapytał: 'Jaką wielką prawdę ukazuje nam to doswiadczenie?' Niegłupi, najbardziej odważny z uczniów, biorąc pod uwagę przedmiot kursu, odpowiedział: 'To pokazuje, że nawet jeśli nasz kalendarz jest całkiem zapełniony, jeśli naprawdę chcemy, możemy dorzucic więcej spotkań, więcej rzeczy do zrobienia'. 'Nie' odpowiedział stary profesor, 'To nie o to chodziło'. 'Wielka prawda, którą przedstawia to doświadczenie jest następująca: jeśli nie włożymy kamieni, jako pierwszych do dzbana, później nie będzie to możliwe'. Zapanowało głębokie milczenie, każdy uświadomił sobie oczywistość tego stwierdzenia. Stary profesor zapytał: 'Co stanowi kamienie w waszym życiu?' 'Wasze zdrowie?' 'Wasza rodzina?' 'Przyjaciele?' 'Zrealizowanie marzeń?' 'Robienie tego, co jest waszą pasją?' ?Uczyć się?' 'Odpoczywać?' 'Dać sobie czas...?' 'Albo jeszcze coś innego?' 'Należy zapamiętać, że najważniejsze jest włożyć swoje KAMIENIE jako pierwsze do życia, w przeciwnym wypadku ryzykujemy przegrać... własne życie. Jeśli damy pierwszeństwo drobiazgom (żwir, piasek), wypełnimy życie drobiazgami i nie będziemy mieć wystarczająco dużo cennego czasu, by poświęcić go na ważne elementy życia. Zatem nie zapomnijcie zadać sobie pytania: 'Co stanowi kamienie w moim życiu?' Następnie, włóżcie je na początku do waszego dzbana (życia)' Przyjacielskim gestem dloni, stary profesor pozdrowił audytorium i powoli opuścił salę...

O niczym ciekawym, w tym momencie jak przeczytałam Twoje pytanie zastanawiałam się kiedy do domu przyjdzie moja mama, bo chcę już jechać do babci A ogólnie zawsze myślę o zbyt wielu rzeczach :) Jak się czujesz w tłumie obcych Ci ludzi?

luciana mi również bardzo się podoba co napisałaś. A teraz trzeba zrobić wszystko by wcielić te słowa w życie :)

[videoyoutube=pDumx9YaTM0][/videoyoutube] [videoyoutube=zeQZbaIcfxQ&feature=related][/videoyoutube] No co?

Jeszcze tak, pani psychiatra mówi, że na razie mi go nie odstawi (po ostatniej wizycie to jej się nie dziwię bo zaczęła mi zadawać pewne pytania i stwierdziła, że jest jej przykro z powodu tego co odpowiedziałam... a mi słowo przykro wcale nie pomaga ) ... chciałam sama odstawić leki, ale moja mama mi zabroniła, bo nie chce mieć jarzynki zamiast córki Zawsze słuchasz zaleceń psychiatry?

Nie chcę ale jeśliby do tego doszło to pogodzę się z losem... pamiętajcie, że wtedy będziecie mogli mi podrzucać zabłąkane koty co by mi towarzystwa dotrzymywały A Ty planujesz kiedyś ślub?

Ja nie spadam, bo się potłukę TAO właśnie popijam tę kawę... pyszna Tylko nie dodałam cukru i piję ją z mlekiem. Czuję się jakby były Święta, dziękuję Jesteś typem osoby, która wszystko planuje?

Witamy Rudą kitę na pokładzie :) Mam nadzieję, że znajdziesz tu wsparcie jakiego Ci trzeba

Powyższy filmik jest cudowny :) Vi., szkoda, że mimo Twoich chęci masz takie warunki do trzymania zwierzaka, ale na pewno uda Ci się to jakoś wszystko pogodzić :) Swoją drogą ja mam takie szczęście, że obecnie mogę sobie pozwolić, by po moim pokoju hasało co chciało (nie mam łózka tylko materac i 2 mebelki, więc nigdzie się nie zaklinuje) . Mój niedoszły chomik będzie miał mój pokój dla siebie... nawet zmobilizowałam sąsiadów do zbierania rolek po papierze toaletowym, bo chce mu zrobić labirynt, żeby się nie nudził jak mnie nie będzie w pokoju :) A klatkę mam niestety dość małą (podstawa jest podobnej wielkości jak gazeta z programem telewizyjnym), dlatego mój pokój będzie jego pokojem :)

Nie spotkam, ale możliwe że odwiedzę rodzinę. ... i nie mam pojęcia czemu ten pies szczeka Często masz myśli, że na coś nie zasługujesz? Ah, TAO! Dziękuję za pomysł na pyszną kawę... miałam już nie pić kawy, ale wręcz muszę się skusić na takie smakowe doznanie - już czuję ten zapach

Na śniadanie koktajl owocowy: banan, siemię lniane i otręby żytnie... na drugie zaraz robię omlet z pieczarkami i pomidorem Namiestnik - jeszcze zależy co zrobiłeś? Uważam, że jeśli sam jesteś sobie coś w stanie wybaczyć to druga osoba zrobi to tym bardziej :) Jeśli u Ciebie tez jest dziś piękna pogoda - pójdziesz na spacer?

Ja w ogóle lubię jak jest ciemno :) Mam zadatki na następce Drakuli - blada cera, kły-wampirki i lubość do nocy Nie płakała, ale miałam zmartwienie z powodu mojej mamy. A Ty?

Nie, ale lubię majsterkować :) Lubisz siedzieć w ciemnym pokoju?

Po prostu być :) Uważasz się za złotą rączkę?

winterfresch20, linka ma rację, udaj się jak najszybciej do psychiatry. Przeczytałam Twój post i miałam wrażenie jakbym czytała osobę, która opowiada o swoim śnie.

Gainsbourg - wrażenia niezapomniane Ale jest dość specyficzny, więc nie wiem czy przypadnie Ci do gustu :) Korzystasz z rad innych czy jesteś na nie głucha/y?

Nauczyć się grać na gitarze :) ... tylko szkoda, że jej nie mam - jeszcze

Wiecie, dziś moja mama lekko ulżyła moim obawom. Zachorowała a ja się nią opiekują i powiedziała mojemu tacie coś dla mnie bardzo ważnego, mianowicie, że jestem jak ona (... a nie zupełnie jestem ), a charakter po tacie odziedziczył mój brat (to prawda, bo są bardzo podobni ) Czyli to jednak prawda, że mozna popełniać błędy rodziców. Moja mama dała mi nadzieję, że jednak nie mam zadatków na bycie klonem mojego taty, ale mimo wszystko to nadal w człowieku tkwi... nie dająca spokoju obawa, bo co by było gdybym za kilka lat się zmieniła, nie wiem czy mogłabym ze sobą wytrzymać jako z osobą, której bym szczerze nienawidziła Najgorsze jest to, że boję się (tak, boję) ludzi, którzy piją alkohol. Mam coś w sobie zakodowanego, że alkohol=zło, a przecież to, że ktoś wypił 2 piwa nie znaczy, że będzie się zachowywał jak mój tata. Mam nadzieję, że mi to w końcu minie do końca, bo teraz i tak jest lepiej niż kiedyś, gdzie przechodziły mnie dreszcze na dźwięk otwieranego piwa. Nie znoszę mieć takich rozterek.

A spróbuje tylko nie być dobrze, to mi się narazi ten cały los :) Odpowiem czy anioł ma skrzydła jeśli takiego spotkam (ale podoba mi się idea aniołów - szczególnie tych z sześcioma skrzydłami ) Boisz się chodzić do lekarzy?

Również macie obawy, że możecie popełnić błędy swoich rodziców? Ja jestem wręcz przerażona, że mogłabym pójść w ślady taty a tego nie chcę, nie chcę być złą osobą. Przez to mam poczucie winy prawie z każdego powodu, jeśli tylko mam wrażenie, że kogoś krzywdzę. Tak bardzo chcę być dobrym człowiekiem, że chyba zbyt przerysowuje swoje zachowanie... nawet najbliższa mi koleżanka nie potrafiła nigdy rozgryźć jakim cudem mogę być taka dobra (jej słowa), co się za tym kryję - gdy opowiedziałam jej o syndromie DDA zrozumiała. Ale przez tą całą sytuację, by nie powielać schematu złego domu, nie potrafię ukazywać złości - dopiero się tego uczę a i tak mi nie wychodzi, a do tej pory wszytko kumulowałam w sobie - rezultat? Depresja A co do tego cytaty to się z nim zgadzam i staram się być jak najlepszym człowiekiem - a czy mi wychodzi? Nie mi oceniać, ale oby

Jako osoba niepaląca cieszę się, że jest taki zakaz (ale tylko dlatego, że wiele razy nawdychałam się dymu na przystankach itp. miejscach i jeśli czasami zdarzało mi się zwracać na to uwagę to trafiałam na nieprzyjemne odzywki, dlatego już się nie odzywam). Nie mam nic przeciwko by ktoś sobie palił papierosa z dala od innych osób :) Choć gdybym była palaczem byłabym wściekła na ograniczenie mojej swobody. Najlepiej gdyby zaczęli produkować papierosy, które nie miałyby opcji wypuszczenia dymku poza obręb płuc osoby palącej.

Ok, dobra niech mi ktoś powie jakim cudem mnie tak łatwo poznać na forum? Paradoksy nie jesteś pierwszą, która mnie wykryła (szok, szok ), ale nic to Zazdroszczę spostrzegawczości, bo ja bym chyba tak nie umiała :) Lubisz rozwiązywać zagadki czy wolisz mieć rozwiązanie podane na tacy?

nic wielkiego - niepotrzebne zmartwienie

Rodzicom 10zł (ale przed reformą pieniężną... to chyba było 100.000zł?) - z tym była zabawna sytuacja, cukierki ze sklepów (ale po jednej sztuce, czasami dwie) - ogólnie miałam lepkie rączki jako dziecko, ale to były drobiazgi i sklep na pewno nie odczuł moich wizyt Potrafisz się przyznać do winy?

będzie adrenalina i kasa :) ... i wyrok Więc pomysł nie za dobry, choć ciekawy Jakie rzeczy ukradłaś/eś jako dziecko? Pamiętasz? (z góry zakładam, że każde dziecko coś zwinęło, choćby cukierka koleżance)