maggieflakes

witaj mam nadzieję, że znajdziesz na tym forum tego co potrzebujesz pozdrawiam

ludzie z reguły krytykują innych, aby pogorszyć im samopoczucie, wyładować własną frustrację itd, więc na pewno nie jest to krytyka konstruktywna, która naprawdę rzadko wystepuje, z reguły słyszę tą złą, niekonstruktywną krytykę z którą sobie nie radzę mnie też bardziej mobilizują pochwały, ale, że prawie w ogóle nie występują...no cóż

u mnie trudno powiedzieć, kiedy się to zaczęło...zawsze byłam spokojnym dzieckiem, aż nazbyt...moje dzieciństwo było samotne, nie miałam dobrych kontaktów z rówieśnikami, którzy mi dokuczali i wyśmiewali się ze mnie, a rodzice mnie zawsze krytykowali, nie dostawałam od nich zbyt dużo uczucia ( a od ojca w ogóle nic nie dostawałam oprócz bicia, krytyki i wyśmiewania się ze mnie )

przy nieśmiałości raczej nie ma się rozsądnego podejścia do ludzi

Nie wiem co Ci doradzić, ale mogę napisać, co ja zrobiłam. Mając 20 lat zaczęłam swoją pierwszą pracę, wytrzymałam w niej parę miesięcy, potem były inne w których też niezbyt długo wytrzymałam, gdyż nie układały mi się kontakty z innymi ludźmi ze względu na nieśmiałość. Poza tym z nerwów jak ktoś coś do mnie mówił w pracy to miałam taką pustkę w głowie i nie rozumiałam za bardzo co do mnie mówi. Teraz mam 29 lat i od ponad 3 lat nie pracuję już, nie próbuje walczyć, poddałam się, a moja fobia społeczna się pogłębia. Muszę to jakoś pokonać, choć leki jakoś mi nie pomagają, a od niedawna zaczęłam chodzić do nowego psychologa. W międzyczasie muszę jeszcze skończyć w końcu pracę magisterską, co też mi idzie opornie. Nie wiem jak wybrnąć z tej klatki w którą się sama zapędziłam, bo dałam wygrać swoim lękom. Na samą myśl o szukaniu pracy i stykaniu się z innymi ludźmi robi mi się słabo i zaczyna mnie boleć w różnych miejscach ciała, a poza tym czy ktoś teraz przyjmie gdzieś kogoś takiego jak ja. Ta świadomość mnie dręczy tak jak wiele innych rzeczy...Spróbuj sie jeszcze nie poddawać, bo sama napisałaś, że jak zrezygnujesz z tej pracy, to znowu będziesz siedzieć w domu, choć wiem jak bardzo boli to, gdy otoczenie jest dla Ciebie niemiłe. Trzymam kciuki i życzę powodzenia pozdrawiam

ale dobrze, że większość udało ci się pokonać, ja jestem daleko od tego, jeszcze ostatnio męczą mnie znowu jakieś nerwobóle, na samą myśl o przyszłość i zmianach...a za niedługo znowu mnie czeka wizyta w urzędzie pracy

moja nieśmiałość przerodziła się w fobię społeczną i strach przed ludźmi...też mam wrażenie, że nikt mnie nie lubi...jak już wyjde z domu i mam gdzieś iść, zwłaszcza w małej miejscowości gdzie mieszkam, to wydaje mi się, że wszyscy (zwłaszcza sąsiedzi) śmieją sie ze mnie za plecami i wskazują na mnie jako dziwaczkę...już lepiej jest gdzieś w obcym mieście...czuje się mniej dziwacznie, ale i tak nie jest dobrze, czasem mam taką załamkę, że nie chce mi sie już żyć

ja też mam ten sam problem, straszne zahamowania związane z seksem, późno rozpoczęłam współżycie, na początku było fajnie, a potem coraz mniej mi się podobało gdy zaczął się mój stan psychiczny pogarszać, teraz już od dawna w ogóle nie mam ochoty (nie wiem czy to też przez to, ze biorę leki)...jestem oziębła i zimna jak lód

też mieszkam na wsi, na szczęście nie ma tam takich dużych pająków jak u Ciebie

powodzenia w dochodzeniu do siebie

jkasia06 a z jakiego miasta jesteś? ja tez jestem ze śląska i leczę się bezpłatnie na nfz, na pewno w twoim mieście będą takie poradnie zdrowia psychicznego

rozumiem co czujesz...zawsze możesz ze mną pogadać mój nr gg 7811047 pozdrawiam serdecznie

skąd ja to znam witam i pozdrawiam serdecznie

a ja nie wiem o co chodzi

witaj ja tez nie mogę się pogodzić z upływającym czasem, chciałabym być młodsza niż jestem, może nie dzieckiem, bo z dzieciństwa nie mam zbyt wiele dobrych wspomnień, no i szkoła ale poniekąd Cię rozumiem, chcesz znowu wrócić do tej beztroski lat dziecinnych...niestety nie jest to już możliwe, a szkoda... pozdrawiam

cześć

hej wprawdzie nie jestem z Bielska, ale mieszkam w niedużej miejscowości pomiędzy Bielskiem a Cieszynem. Zagląda tu jeszcze ktoś?

ja ogólnie brzydzę się owadami, są takie paskudne i upierdliwe, zwłaszcza osy (pszczółki są pożyteczne, bo robią miodek ), ale najbardziej mną trzepie jak widzę pająka, koszmar...wrr...już jak widzę słowo "pająk" to przed moimi oczami pojawia się to wstrętne żyjątko....feeee, dobrze, że chociaż w naszym kraju nie ma tych takich dużych...uff

nie tylko ty czujesz się nieszczęśliwy...masa ludzi tak się czuje, ale żeby jakoś poczuć się lepiej ze sobą szukamy pomocy u specjalistów (psycholog i psychiatra), czasem niestety trzeba brać leki...spróbuj więc poszukać takiej pomocy, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś...to, że teraz źle się czujesz nie znaczy, ze tak będzie wiecznie...jeszcze wszystko się może zmienić, tylko nie rezygnuj z walki o swoje życie, bo ono jest tylko TWOJE i nikogo innego!!!młodość to twój potencjał, jesteś u progu dorosłości, pomyśl o tym co lubisz robić, co sprawia ci frajdę, co chciałbyś robić w przyszłości i podążaj tym szlakiem jeśli się da...może na początek praca na wakacje, jak ktoś wcześniej ci radził, zawsze to własne pieniądze i satysfakcja z tego, że coś robisz... trzymaj się ciepło

qlemur napisz potem jak ci poszło u lekarza trzymaj się ciepło

coś w tym jest

mi tez rano nie chce sie w ogóle wstawać z łóżka, najpierw pojawia się zniechęcenie, że kolejny dzień przede mną, a potem lęk, a że ostatnio śpie prawie do 11 to ciągle się czuję śpiąca i przymulona na maksa, jeszcze gorzej się czuję jak wiem, ze muszę gdzieś iść...jak mi sie nic nie chce

witaj wiem jak to jest nie widzieć dla siebie przyszłości pozdrawiam i mocno przytulam

witaj