Korba

Vi., Krzysiu, może najpierw zdiagnozuj to pogranicze, zanim się do niego przywiążesz emocjonalnie.

brzmisz jakbyś się przechwalał swoimi zaletami....

milano3, owszem, a najbardziej gdy "przedmiotem" są osoby niejako zakazane i niedostępne robię sobie tym krzywdę i mam powód do karania się (do dumy jednocześnie też). po prostu upadlam się czując przy tym dziką przyjemność. przystopowałam teraz z mężczyznami (kobiety już mam za sobą), bo jestem w dość kiepskim stanie i zwyczajnie nie mam siły. poza tym chciałabym aby ktoś mnie pokochał, a kto pokocha śmiecia i dziwkę i chorą psychicznie w jednym? NIKT

brzmi jak nie tak daleka przeszłość...

_asia_, Asiu, ja już jako nastolatka cierpiałam na bezsenność. Leki główne, które biorę niby mają to regulować, ale tego nie robią. Dlatego dodatkowo biorę nasenne i obawiam się, że tak będzie do końca.

_asia_, ja mam dokładnie tak samo............. mi wystarczy rozmowa telefoniczna, aby zaabsorbować czyjeś uczucia... co do rozszyfrowywania... mam wrażenie, że doskonale wiem, kiedy ktoś mnie okłamuje. ogólnie raczej dobrze wyczuwam ludzi. myślę, że to wynika z tego, że sami jesteśmy świetnymi manipulatorami i kłamcami (przynajmniej ja....) i dlatego widzę dokładnie, kiedy inni usiłują to zrobić. oczywiście, gdy w grę wchodzą silne emocje obraz całkowicie się przekształca.

namiestnik, bingo. idealnie to ująłeś. tylko kto nam odpowie?

Koniec off-topu!!

Asiu, mój pierwszy wybuch emocji u terapeutki nastąpił, gdy zaczęłam mówić o nienawiści do swego ciała. Piszesz, że przez chorobę czujesz się gorsza. A miewasz tak, że czujesz się w pewien sposób może nie lepsza, ale wyjątkowa? Bo mnie towarzyszą oba te odczucia. Jednakże już nie chcę się ukrywać. Sama wiesz, jak to jest nosić maskę i dopasowywać się do otoczenia... Gubimy siebie w tym wszystkim. Powolne wprowadzanie innych w nasze problemy jest takim krokiem ku równowadze... Tak mi się wydaje...

oglądanie Mad Menów bez wyrzutów sumienia oraz poczucie namiastki relaksu i odpoczynku

Asiu, ja nie wiem jak ona to robi... Nie umiem opowiedzieć, jak ze mną rozmawia. Po prostu rozmawia, pyta..., niczego nie podpowiada na siłę. Nie wiem. To jakaś magia. Oczywiście nie jest tak cały czas podczas sesji. Zdarzają się po prostu magiczne momenty, kiedy coś się we mnie otwiera. Co jest dla mnie bardzo nietypowe.

Ty to jeszcze pamiętasz? Ja pamiętam tylko, że nie zadowolił mnie wynik [Dodane po edycji:] Asiu, moja była terapeutka właśnie zawsze mówiła mi, że mnie mama skrzywdziła, że nie była dobrą mamą, że mnie opuściła. bardzo mnie to wściekało. nie mogłyśmy się dogadać z terapeutką. bo im usilniej ona mi mówiła, że odczuwam złość, tym bardziej ja tę złość wypierałam i mówiłam jej wciąż, że nie czuję żadnej złości. moja obecna terapeutka nigdy tak nie powiedziała, ale tak ze mną rozmawia, że ta złość nagle sama wyszła. na początku była bardzo silna, tak bardzo silna, że nie chodziłam długi czas na cmentarz - byłam obrażona na mamę, wściekła. kiedy w końcu poszłam, w myślach nakrzyczałam na nią. nawet coś pod nosem mamrotałam. teraz nie wiem co o niej myślę. myślę, że nie była stworzona do bycia matką. wiem, że kochała mnie, ale na swój sposób. zresztą tak sama mówiła... nie wiem, jak można własne dziecko kochać "na swój sposób", ale przyzwyczaiłam się do tego przez te wszystkie lata. teraz jestem świadoma wszystkiego, co mogła dla mnie zrobić, a nie zrobiła. jestem świadoma jak bardzo mnie skrzywdziła emocjonalnie i jak wielki wpływ miało to na moją osobowość. owszem - tak jak u Ciebie, jest bilans, bo są też dobre rzeczy, które jej zawdzięczam. nie odważyłam się jeszcze porównać strat z zyskami. bo ja porównać coś tak nieuchwytnego jak czułość, miłość, poczucie bezpieczeństwa, z rzeczami materialnymi?

ale kiedy? kieeeeedyyy????????????!!

milano3, niezupełnie. przyjmujcie pokornie cierpienia, a będziecie ze mną. gdzie tu róże? [Dodane po edycji:] daj mi jeszcze trochę czasu na zdefiniowanie

Wujek_Dobra_Rada, Ty to jesteś całkiem odrębny unikatowy przypadek

dominika92, zazdroszczę. Marzy mi się labrador albo golden Cały dzień oglądam Mad Menów (Don Draper mniam ) Plecy wciąż bolą. Ale chwilowo niczym się nie zadręczam. Pozwoliłam sobie być trochę w niebycie...

Usłane różami? Eeeee, Ty czytałeś kiedyś Biblię? Asiu, bardzo trudno mi było dopuścić do świadomości fakt, że moja mama nie była dobrą matką. Ja ją zawsze idealizowałam i tłumaczyłam jej zaniedbania. To jest pewna automatyczna samoobrona, bo naprawdę trudno jest dopuścić do świadomości to, że ktoś Ci najbliższy, matka, może wyrządzić Ci krzywdę. PS. Mam wrażenie, że wszyscy tu chcą być borderami

milano3, nie wydziwiaj i zrób jak Asia radzi.

A jakie ma to znaczenie jak to nazwiesz? Skoro to zaburzenie to znaczy, że to coś lżejszego? Mniej poważnego? Ja się czuję chora i nazewnictwo niczego tu nie zmieni.

Przespałam noc po zażyciu kolejno: 2mg xanaxu, 2 tabletki stilnoxu oraz 25mg ketrelu. Spałam do 11.20 i tylko 2 razy się przebierałam w nocy. Jestem wyspana, nastrój minimalnie lepszy, byłoby super, gdybym umiała przyjemnie spędzać czas, zrobić coś co lubię. Ale ja nie umiem wypoczywać, czerpać z czasu wolnego i relaksować się. Po wczorajszych ćwiczeniach niestety plecy i reszta wciąż bolą...

coma, nie wtrącasz się w rozmowę Skarbie. Border jest pełen sprzeczności. Mocno czegoś chce i czegoś nie chce jednocześnie. Kocha i nienawidzi. Często na pytanie terapeutki "jak się czujesz?" odpowiadam "źle i dobrze". To jest życie w ciągłych sprzecznościach.

Asieńko, to takie typowo borderowe... jedna część Ciebie chce wyzdrowieć, druga chce czegoś całkiem odwrotnego i uporczywie trzyma się choroby. Co do Twojego nowego znajomego, jeśli czujesz, że Ci zależy, warto powiedzieć prawdę. Oczywiście nie odrazu całą prawdę, ale o tym, że nie lubisz podróży, że nie jesteś zdrowa i nie możesz jeść wszystkiego itp. Takie najistotniejsze sprawy na teraz. Nie rezygnuj z tego. Musimy próbować łączyć normalność z naszą nienormalnością.

za dużo filmów..... nie do końca chyba łapiesz borderlizm

na zdrowy, naturalny, regenerujący sen...

jedno jest pewne, nie słucham głosu rozsądku....