Bertha

Oj tam, od razu wielu znajomych... Mnie by wystarczyło kilku, którzy by o mnie pamiętali.

Ja też czuje się samotna. Jakoś nie potrafię nic więcej napisać.

Smutna historia. Pewnie coś siedziało w Twojej podświadomości, co ukazywało się w Twoich snach, co mogło by Ciebie popchnąć do kolejnej próby samobójczej.

Może masz wrażenie, że przebywanie wśród ludzi jest dla Ciebie czymś nienaturalnym. Ja wychodzę z założenia, że im częściej będę przebywała wśród ludzi tym bardziej stanie się to dla mnie naturalne i tym mnie lęku będzie generowało.

filip133, nie myśl o sobie, że jesteś wyjątkowo nienormalny. Podobnie pomyślałam o sobie, kiedy terapeutka stwierdziła, że musi ze mną pracować dwa razy w tygodniu (a zwykle terapie indywidualne odbywają się raz w tygodniu). Dziwne, że tylko na podstawie snów o samobójstwie śniło dali Ci skierowanie na oddział zamknięty.

Miałam taki krytyczny moment w terapii grupowej, że chciałam zrezygnować (na 4 tygodnie przed końcem), ale mama mnie wybłagała, żebym została na terapii. I ukończyłam terapię.

Semir, nie znam Cię, ale wierzę, że jesteś do odratowania. Obyś częściej spotykał się z takimi pozytywnie nastawionymi znajomymi. Terapia w szpitalach jest zbyt krótka, by przeprowadzić "gruntowny remont" własnej osoby. Jestem jeszcze studentką, dlatego mam czas na terapię indywidualną dwa razy w tygodniu po 50 minut. Nie mam tak naprawdę innych obowiązków poza nauką. Ale jak już pójdę do pracy, to nie wiem jak to będzie z terapią. Czas pokaże.

Ja też miałam psychoterapię grupową w trybie stacjonarnym na oddziale nerwic. Do dzisiaj sobie wyrzucam, że nie zżyłam się bardziej z ludźmi z mojej grupy terapeutycznej. Hamowały mnie lęki, obawy przed tym, jak zostanę odebrana. Mój stan po tej psychoterapii nie uległ poprawie, co najwyżej miałam lepszy wgląd w to kim jestem i jakie są powody moich zachowań, skąd się biorą moje emocje. Mimo to nie żałuję, że podjęłam się tej krótkiej (trwała tylko 10 tygodni) terapii grupowej, bo zyskałam dzięki niej większą wiedzę na swój temat, tak więc teraz na terapii indywidualnej korzystam z tego. Semir, daj sobie czas. Może na razie nie widzisz żadnej różnicy, ale kto wie może za tydzień albo dwa albo pod sam koniec terapii coś się ruszy...

Podpinam się pod topic jako kolejna samotna osoba. Praktycznie nie mam znajomych. Mam nierzadko wrażenie, że ludzie się do mnie odzywają głównie wtedy, gdy mają do mnie jakiś interes. To jest przykre. A ja marzę o tym, żeby ktoś mi napisał esemesa z prostym i banalnym pytaniem: "Co słychać"? Chciałabym, żeby ludzie czuli się dobrze w moim towarzystwie, żeby nie spoglądali się nerwowo na zegarek, żeby nie kończyli ze mną spotkania tłumacząc się jakimś banalnym powodem. Inna kwestią jest to, że ja z kolei czuje się źle w towarzystwie innych osób. Chcę być bardziej wyluzowana i spontaniczna, mniej zalękniona. Nie chcę przejmować się, gdy pojawia się niezręczna cisza. Nie chcę myśleć o sobie w ten sposób: "ale Ty jesteś głupia, nudna itp."

Evia, cześć! Kiedyś tamto forum tętniło życiem. Poznałam przez depresję.ws mojego byłego już chłopaka. Teraz prawie nic tam się nie dzieje. Na depresji.ws toczyło się wiele sporów, dlatego sporo osób z tego forum postanowiło wykasować konto.

Jakiś czas temu pisałam na tym forum, ale zmieniłam to forum na depresja.ws. Tam też po pewnym czasie przestałam pisać. Chciałam wrócić na depresję.ws, ale widzę, że to forum umarło. Mało kto teraz tam się udziela. Tutaj widzę aktywność jest dość duża, więc postanowiłam, że tutaj będę pisać. Od około 13 lat choruję na nerwicę, depresję, od dziecka prawdopodobnie mam osobowość zależną. Chyba 20 psychiatrów mną się zajmowało, pół roku spędziłam w różnych szpitalach psychiatrycznych. Obecnie czuję się lepiej. Chcę przełamać moją skłonność do izolacji, dlatego tutaj piszę z nadzieją na zawarcie znajomości, których z racji mojej fobii społecznej mi brakuje. Może z czasem napiszę coś więcej o sobie. Pozdrawiam serdecznie :)

Myślę, że to jest możliwe w sytuacji, gdy nerwicy towarzyszy depresja. Często w przebiegu nerwicy pojawia się depresja.

Prawie bydgoszczanka się kłania. Witam wszystkich z Bydgoszczy i okolic. :)

Na szczęście sytuacja sama się rozwiązała. Nie musiałam prosić pani doktor o oddzielną receptę na Zyban. W jednej aptece zrealizowali mi receptę na Wellbutrin w taki sposób, że dali mi "odpowiednik Wellbutrinu z Wielkiej Brytanii", czyli Zyban. Farmaceuci mogą wydawać Zyban w zastępstwie Wellbutrinu, tylko nie wszystkie apteki dokonują takiej zamiany.

Martwi mnie to, że Wellbutrinu nie ma ani w aptekach, ani w hurtowaniach. Czy istnieje taka możliwość, żeby lek stosowany w uzależnieniu od nikotyny, czyli Zyban, został przepisany przez psychiatrę w celu leczenia depresji? Zyban w zasadzie ma ten sam skład, co Wellbutrin, tak więc jego działanie powinno być zbliżone do działania Wellbutrinu. Martwię się, że moja pani doktor nie przepisze mi Zybanu, gdyż pewne procedury mogą na to nie pozwalać, a z niej jest taka służbistka...

Dzisiaj mam doła spowodowanego PMS. Boję się o jutrzejszy egzamin z biofizyki. Tak bardzo chciałabym go zdać w pierwszym terminie.

Twoje objawy sugerują nerwicę lękową z objawami somatycznymi (bóle brzucha, przemęczenie, kłucie w sercu, itp.). Płaczliwość i rozdrażnienie mogą z kolei wskazywać na problemy depresyjne. Tak bowiem się składa, że nierzadko nerwica lękowa po pewnym czasie daje objawy typowe dla depresji. Powinnaś jak najszybciej skonsultować się z psychiatrą, który lepiej Ci wyjaśni ode mnie na czym polegają Twoje dolegliwości.

białe zęby - pasta Colgate

córka - syn

To może ja jeszcze coś ciekawego zapodam.

Ja jednak nie chciałabym posiadać akwarium, ponieważ wiem, że pewnie to by się źle skończyło. Chętnie natomiast kupiłabym sobie pieska, takiego jak ten na zdjęciu.

Kiryski to muszą być fajne rybki Ja kiedyś miałam żółwie wodne. Pływały sobie w 25 litrowym akwarium. Zbyt rzadko jednak zmieniałam wodę, więc zalęgły się w niej drobnoustroje chorobotwórcze, które wywołały u moich żółwi megabiegunkę.

Zombie - anioł

Wyszukane przeze mnie demoty

Doda - naturalna uroda