You know nothing, Jon Snow

Tak naprawdę, dwie osoby najbardziej. Pracowali na moje zaufanie przez 4/5 lat i w głupi sposób je zrujnowali. Może i mają wyrzuty sumienia jakieś, ale co to zmieni jak ciągle powtarzali te same błędy. Ciągle nie da się wybaczać tego samego. Ja ich nie zawiodłam niczym, wręcz przeciwnie kryłam ich przestępstwa, bo to co robili było przestępstwami, ingerowanie w zdrowie, w cielesność, prywatność itd. Są chorzy psychicznie więc byłam wyrozumiała, ale podobno się leczyli, są inteligentni, znają moje wnętrze więc gdyby chcieli to by tego nie robili. Niektórym sadyzm sprawia przyjemność i nie potrafią się od tego uwolnić, nie chcą.

Skutki tych działań odczuwam ciągle w swoim ciele dość poważne, nawet bardzo poważne, ale mój organizm jest silny. Najgorsze jest to, że psychicznie ciągle darzę ich miłością. A jeszcze gorsze jest to, gdy ktoś wie że mam problemy ogólnie z zaufaniem, że jestem otwarta, ale nie ufna i tą ufność wykorzysta. Wiem, że dobrze kogoś mieć, ale już bardziej niż im nikomu nigdy nie zaufam.

Bardziej z przyjaciół, ale można powiedzieć, że z rodziny. Byli mi bliscy bardziej jak rodzina, byli jak rodzina a jednak zawiedli.

Najbardziej zawodzą nas Ci, których nigdy byśmy o to nie posądzili. Czyli bliskie osoby, a jednak obce, nie warte zaufania, wiary w nie.

Zaufania. Najlepiej nikomu nigdy nie ufać, nikomu NIGDY.