Traveller

Zaczyna mi się zjazd w dół. Wizyta dopiero w kwietniu, lekarz nie odpisuje na maile w sprawie wizyty, muszę zadzwonić do rejestracji. Ciągle jestem zmęczony, totalnie wyrąbany.

Siemka:) jestem pod skrzydłami niejakiej lamotryginy, zatem znośnie.

Odnośnie lamotrixu - za pomocą pewnej strony do wyszukiwania leków wyszukałem apteki u siebie, gdzie jest dostępny. Jeżeli już był to góra kilka opakowań - 2 lub 3, co okazywało się po przedzwonieniu do apteki. Ja na recepcje mam 6 opakowań. Wszędzie ta sama śpiewka - nie mogą zamówić bo w hurtowi pustki. Ten lek jest serio taki hmm niedostępny, czy to na śląsku coś kiepsko? Czy mogę zgodzić się na zamiennik, czy powinienem szukać go do skutku?

@jagoda512, dzięki w wielu sprawach masz rację, poczułem się lepiej czytając Twój post, muszę przemyśleć to i owo. O diecie ketogenicznej poczytam lekarza o trzymanie wody, dietę itd.

Chciałem się zwięźle wyżalić. Jest do dupy. Sorry za wyrażanie, inaczej nie mogę tego nazwać. Te zmiany nastroju mnie powalają, są wyczerpujące psychicznie i fizycznie. W ciągu roku 2 razy na pewno miałem hipo, podejrzewam że jest tego więcej. Samego siebie już nie znam, straciłem wszystkie zainteresowania, żyję dniem dzisiejszym, pracą, bieżącymi sprawami, mam 27 lat. Prawie cały czas mam ciągły stan lękowy, aż czasami tchu mi brak, ciągle jest mi duszno, jakby coś na mnie siedziało. W tym miesiącu idę po leki, lekarz chce, bym je przyjmował na stałe, niejako prewencyjnie. Boję się ich efektów ubocznych, ostatnim razem gdy je brałem waga poszła w górę. Najgorsze, że nikt nie rozumie tego jak się czuję, nie potrafię często wypowiedź tego, co przewala mi się przez głowę, czuję się czasami upośledzony mentalnie i towarzysko. Najgorsze, że nie wiem ile moich problemów ze sobą samych to skutek choroby, a co skutkiem innych zaszłych spraw z czasów dorastania itd. Nie wiem kim jestem, ciągle się boje, a dobrze się zapowiadałem, miałem pasje, miałem siebie...

Nie, chodzi mi o to, czy zetknęliście się z depresją psychotyczną.

Cześć, jak było u Ciebie z terapiami, która była dla Ciebie skuteczna?

Zdecydowanie jestem molem książkowym Mam od dłuższego czasu fazę na rosyjską i czeską literaturę. Lubię też fantasy, sci-fi. Na mojej półce zadomowili się Tolkien, Lem, Kundera, Grossman, Dostojewski, Serge Próbuję teraz Wilka Stepowego.

Czy macie takie fazy w depresji, że sobie wmawiacie jakieś zdarzenia, wyolbrzymiacie sprawy?

Właśnie problem z tym, że nie potrafi budować relacji. Ciągle staram się wywrzeć dobre wrażenie na nieznanych mi ludziach, boję się, że nie spełnię ich oczekiwań (nawet jeżeli je sobie potrafię uroić). Zależy mi na akceptacji, przyjęciu jak swojego i to jest błędne koło.

Cześć Jestem trochę molem książkowym, zawsze gdy mam zjazd uciekam do nich, stąd też moje pytanko: Czy macie podobnie, a jeżeli tak, to co lubicie czytać, gdy czujecie się źle?

Tego, że nie spełnię oczekiwań, odrzucenia, że nie będę dość dobry itd.

Cześć, lekarz to pierwszy i duży krok

Tak, wiem że tak powinno to wyglądać, jednak mam problemy z nawiązywaniem kontaktów.

Tak, lęk. Boję się reakcji innych i tego, że jestem zależny bo przychodzę z czymś.

Zawsze gdy mam wejść do jakiegoś pomieszczenia, nawet w pracy, muszę się zatrzymać i przemyśleć jak to zrobić, ciągle jestem podczas tego spięty, czuję się jak intruz.

Zastanawiam się na psychoterapią - jakie macie doświadczenia, pomogło Wam? Trochę boję się chodzenia po tych terapeutach, szukania dobrego...

Super

Cześć

@Mala_Mi2 cześć Tak, takie teksty potrafią być dobijające, zwłaszcza jeżeli wypowiadane są przez osoby przyzwyczajone to tego, że na co dzień ogarniamy życie, pracę, ich samych nawet często. Dla mnie, gdy mam dołek, każda zwykła czynność może urosnąć do rangi problemu. Wiesz, mam podobne odczucia co do terapii, nie chcę jakoś rozdrapywać starych ran, a jednak gdzieś tli mi się nadzieja, że dzięki terapii łatwiej będę nawiązywać dobre relacje z innymi. Czy tak jest? Chciałbym...

Cześć, również miłego dnia

Cześć Tak, analizowanie każdego zachowania jest wyczerpujące...

Myślę, że czasem drugi człowiek może być lustrem, w którym siebie zobaczymy

@anemon, dzięki, chętnie Kiedy i gdzie?

Dzięki