initium

Czuję się fatalnie, chce mi się wyć. Czy kiedykolwiek może być dobrze? Czy ja mam w ogóle jakiekolwiek szanse na szczęście?

Słabo. Zdrowie fizyczne szwankuje. Psychicznie czuję się jak kapeć i chce mi się płakać, a muszę iść do pracy

Boli mnie ząb. Jestem zmęczona psychicznie. Chciałabym odpocząć, ale boję się, że jak odpuszczę sobie choć na chwilę, to wszystko się posypie.

Trzeba było sikać w butelkę

/cenzura/owo. Wszystko jest nie tak. Już nie wiem co mam robić

Jest mi smutno, jestem zmęczona, przebodźcowana i nikt mnie nie lubi. Bez sensu to wszystko

Do d.py, ciągle tylko ryczę i się zamartwiam

Ja byłam szczepiona, ale jako dziecko i do tego jedną dawkę pominęłam. Muszę się zaszczepić, ale znalezienie dogodnego terminu na wizytę u lekarza to dramat u mnie. Ja nie mogę się przyzwyczaić, że to już koniec wolnego. Nie czuję się jakbym była w pracy.

Teraz krzusiec właśnie się często pojawia. Ja miałam kontakt z osobą, która miała kontakt z chorym, więc przez chwilę się bałam. Współczuję Ci, to poważna choroba. Czy Wam też ciężko wrócić do "normalności" po majówce?

Czuję się bardzo źle i chce mi się płakać

Czuję się jakby coś było nie tak i nie wiem dlaczego ani co mam zrobić

Zmęczona i zła

Mam dosyć sama siebie. Tydzień po zakończeniu terapii już nie czuję się silna i wracam na stare tory myślenia.

Osiągnąć ten stan: @przyszlamtusobie a gdzie mieszkasz?

Wkurza mnie, że ostatnio głównie zawodzę się na ludziach. Na kilku środowiskach, które okazują się być wcale nie takie fajne. Na osobie, która dużo mi obiecała, a żadnej z tych obietnic nie dotrzymuje i miesiącami wykręca się od rozmowy i spotkania. Mam dosyć przejmowania się ludźmi, a nie potrafię inaczej.

Czuję się źle, bo jestem przeziębiona

Wkurza mnie, że napisałam maila z pytaniem czy mogę się zapisać na zajęcia i od paru dni nie mam odpowiedzi, a zajęcia są w poniedziałek.

Jestem smutna. Nie wiem jak zwalczyć blokadę przed odezwaniem się do niektórych

Nie sądzę. Książki mogą być pomocne, ale terapia polega na kontakcie z drugą osobą. Tego książka Ci nie zapewni. Oczywiście książki nie są bezużyteczne i samopomoc jest ważna. Moim zdaniem może. Nie widzę powodu dlaczego miałby mieć zakaz.

Moim zdaniem najkorzystniej byłoby pójść na terapię i wspomagać się książkami. OCD jest zdradliwym zaburzeniem. Czasem nawet niezauważa się, że robi się kompulsje. Myślę, że psychoterapeuta będzie raczej promował siebie.

Ja słabo spałam, bo pakowałam się na ostatnią chwilę i zmarnowałam dużo czasu. Nie czuję się psychicznie przygotowana na dzisiejszą terapię.

Psychopaci raczej nie boją się, że nimi są. Posłuchaj psychoterapeutów. Nie nakręcaj natrętnych myśli zastanawianiem się, bo to tylko pogarsza sprawę.

Ja umiem płakać i robię to całkiem często, ale w niektórych sytuacjach mam podobnie. Uświadomiłam sobie, że czuję ból, który jest stłumiony i dopiero jak go trochę uwolnię, to zbiera mi się na płacz. U mnie to jest związane na pewno z tym, że w dzieciństwie nauczyłam się, że emocje i ich okazywanie to coś złego, oznaka słabości, przez którą wszyscy się z ciebie śmieją. Muszę małymi krokami rozmontowywać w sobie te mechanizmy. Skoro o tym piszesz, to najwidoczniej potrzebujesz z jakiegoś powodu tego płaczu. Warto nad tym popracować. Niestety nie mam innego pomysłu niż terapia albo próbowanie na własną rękę.

Remis

Dobro