Purpurowy

Dzień dobry.

Eee... to słabo. Ja to potrafiłem każdej nocy rzygać, jeszcze kilka miesięcy temu.

"Veni, vidi, wino!"

Aha... przypuszczałem że własnie o to chodzi, ale myślałem że to może po Włosku.

Yyyy... cześć?

Dziękuję, już robię sobie listę co jutro powiem. Ostatnio też się przerzuciłem na paczkomaty (koszulkę też dzisiaj odebrałem z paczkomatu) Jest o bardzo szybka forma przesyłania zakupionych przedmiotów, ale dużo tańsza niż formy kurierskie. I tak matula co najmniej 3 razy w tygodniu jeździ do sklepu pod którym, stoi paczkomat, więc nie ma też problemu że jedzie się tylko po odbiór paczki.

Jutro jadę w niej do głowologa. (niech widzi że oszołom przyjechał )

Cześć. Zważywszy na profil ideologiczny zespołu... to prawidłowo Ci się kojarzy. A kordła nie moja, tylko rodziców.

Ale ja Ci mówię ze to nie żart, tylko naprawdę tak uważam...

Dlaczego dziwnie? Witaj. Udało mi się dodzwonić, podobno ktoś tam gdzieś tam zrezygnował i za około tydzień mam wizytę.

Przecież wiesz że to nie śmichy... ja naprawdę tak uważam.

tosia_j, cześć i czołem piękna!

Przepraszam, dopiero doczytałem że pytasz jak było ostatnio u głowologa. Żeby się nie wdawać w szczegóły, to wylądowałem w łapskach zwyrola w spódnicy, w "szpitalu" w którym działy się takie rzeczy, które w żadnym innym szpitalu w którym byłem, po prostu by nie przeszły. Od tamtego czasu unikam głowologów i chodzę do nich tylko kiedy naprawdę jest konieczność.

Ale głowolog jutro. A koszuleczka

Dzień dobry. Koszuleczki jeszcze nie ma (utknęła w lokalnym oddziale InPostu) Jutro wizyta u głowologa. Mam nadzieję że nie będzie tak jak ostatnio...

Idę spróbować się kimnąć (jestem coraz gorszy w tej kwestii) Dobranoc.

takie tam, cześć.

Domyślam się że nikogo związanego z LWP lub MO tutaj nie ma?

Sigrun, cześć. Moja koszuleczka już w drodze.

Przypuszczam że raczej nie. Jest kolorowo czy nie?

Ale co się czułem przez tą 1h potrzebny i kochany, to moje.

Ona już chyba jutro wraca do siebie z tego co udało mi się dowiedzieć.

Trochę chyba się pogmatwało. Ona ma swój dom, ale dzisiaj odwoziłem pieska cioci do hotelu dla psów, który nawiasem mówiąc prowadzi pani która mnie uczyła w liceum. Buba jest u nie już tydzień i praktycznie tylko siedzi na tyłku, nie reaguje na żadne zawołania ani nic, a za mną chodziła krok w krok.

Na razie się do mnie nie wprowadza i chyba ten związek będzie trudny. Spotkałem ją w hotelu dla psów.

Znalazłem kobietę swojego życia. Nie odstępowała mnie na krok. Nazywa się Buba i jest buldogiem francuskim.