maja_naga

Mam związane z tym doświadczenia.... byłam w związku, kochałam mocno, on też na swój sposób, ale zakończyłam wszystko... nie było wsparcia, 2 zaburzone osoby nie potrafią się wspierać.... tzn. to skomplikowane. ale to był toksyczny związek do dzisiaj załuję, że tak postąpiłam (namowy psychiatry), bo wierzę wciąż (naiwnie?), że może by się zmienił i przestał pić... a ja może nie byłabym w takim stanie, w jakim jestem teraz... to tak jakbym ja żałowała że zerwał ze mną chłopak który mnie dusił (oczywiście, miał za dużo siły w rękach i był nieco nerwowy)

szpital nowowiejski- owszem, tylko uważaj, bo wcześniej trzeba wpisać się na listę oczekujących. najłatwiej dostać się ze skierowaniem od psychiatry z poradni na Dzielnej 7, by potem zostać wpisanym na tą listę.

polecam biografię Stryjeńskiej!

oczywiście, skoro za późno na jedzenie to jakoś chciałam "odreagować", ale sytuacja opanowana

auć, znowu boli... rozmawiam o prywatnych sprawach z dobrym kolegą a on stwierdza "niedobrze mi" a mi jest teraz jeszcze bardziej i zaraz wezmę nóż, jak zwykle w takich chwilach

matko bosko skłodowsko, skąd ja to znam. U mnie to jest często "pokaz", wszyscy słyszą i widzą, chociaż próbuję się z tym kryć (trudno o prywatność mieszkając z pięcioma członkami rodziny). Jest mi przykro, że to słyszą. Najbardziej boli mnie jak mój brat to widzi, mówi wtedy "zdechnij/ wynoś się " etc.

Spotkanie w stolycy- ktoś, coś w nadchodzącym tygodniu? ->priv

moja żarłoczność przybrała monstrualne rozmiary, fuj! z każdym dniem z coraz większą niechęcią patrzę w lustro, jeśli w ogóle to robię... na myśl, że jeszcze niespełna miesiąc temu ważyłam raptem 40 kg. twarz spuchnięta, nie wiem czy to kwestia pękniętej kości nosowej i obrzęku, brzuch ciążowy, ohyda! nihil novi- 5 razy dziennie (co najmniej!) napady obżarstwa (dzięki bogu, że od czterech lat jestem weganką) i toaleta. lekarz za dwa tygodnie, fluo mnie nie przekonuje...

odkąd odstawiłam moje ukochane benzo straciłam chęć i motywację do wszystkiego. przeżywając stany maniakalne dzięki którym działałam i pędziłam na przód, w chwili obecnej czuję, że stoję w miejscu. najgorsze, że pojawiają się emocje, od których sukcesywnie udawało mi się odcinać od kwietnia, czyli odkąd zaczęłam przygodę z relanium, xanaxem SL etc. mimo wszystko, nie jest tak źle jak wcześniej- objawów F.40.1 nie widzę, psychiatra dopiero za dwa tygodnie, bo pieniążków brak na prywatną wizytę :c

haha, samobójczynią nie jestem

i ja zadam pytanie, wczoraj wzięłam cloranxen, jedną tabletkę, parę godzin później miałam obajwy derealki, oderwania duszy od ciała (przez chwilę ale jednak), no i przez cały wieczór przyspieszone bicie serca, chciałam wziąć propranolol, ale sobie darowałam, no i czułam lęki, zamierzam o tym powiedzieć lekarzowi przy następnej wizycie, co sądzicie o tych objawach? też tak mieliście?

ma ktoś ochotę spotkać się na spacer po Warszawie?

czy fluo daje kopa i energię do życia? czy tylko wenla ma takie działanie z ssri?

biorę rano parogen 20mg, jak ten lek współdziała z alkoholem? chodzi mi o piwko, można wypić 1-2?

Kalebx3, nie boję, dwa dni temu trzymałam nóż, a powstrzymała mnie matka kiedy niespodziewanie weszła do pokoju... lęków teraz w ogóle nie mam, z czego bardzo się cieszę, bo wcześniej potrafiły przyjść z nikąd i ogarnąć mnie całą... wtedy bałam się, że zaraz wyskoczę przez balkon.