Selma

wyzdrowieć - dojść do siebie- poczuć sie dobrze, taki skrót myślowy, wiele osob tak mysli o sobie, ja np mysle ze jestem zaburzona, bo tak sie to nazywa wg klasyfikacji, ale mam do tego dystans, wiem ze to etykieta tylko Ja kiedys wcisnelam terapeutce po prostu kartke, niech pani przeczyta i przeczytala tylko znaznaczyla ze i tak musimy o tym rozmawiac, no ale moja syt byla inna bo juz wtedy rozmawialam na inne trudne tematy tylko z tym jednym uznalam ze bedzie mi tak latwiej i szybciej co znaczy ze jedna mysl zabija drugą? to ze niewiele masz do powiedzenia o matce sugeruje jak bardzo intensywne trudne i stlumione sa twoje emocje do niej (to wszystko co pisze jest troche zgadywaniem schematycznym, wiec moge sie mylic, sama zdecyduj czy cos w tym jest) terapeuta pozna wtoja wersje i wlasnie ta jest dla niego i dla ciebie najwazniejsza, niewazne jak bylo czy jest (troche to trudne do przyjecia, dla mnie tez) ale to jak sie to w tobie zapisalo i jak teraz wplywa na twoje odczuwanie i zachowanie! dlaczego masz czas do konca lipca, nie mozesz przedluzyc terapii? wcle nie jestem cierpliwa.. tylko co mam lepszego do roboty niz ciagle probowac i walczyc o siebie? poddac sie i umrzec? zawsze zdążę. Widze postepy choc powolne, wiem ze powane problemy wymagaja czasu chociaz tez sie swciekam z tego powodu ze tyle sie musze męczyć, ale głową muru nie przebije, poganianie sie nie ma sensu wiekszego, terapeuta tez kontroluje tempo pracy.. Ja wierze w skutecznosc terapii, pewnie bez wyksztalcenia psychologicznego bym nie dala rady wytrwac, ale na szczesci wiem ze terapia dziala, musi zadzialac jeslii tego chcemy. A zadaniem terapeuty jest to chcenie w nas podtrzymywac. pozdrawiam;] i przepraszam za bledy

tak, tak było w dziecinnstwie ale teraz jak jestesmy dorosli mozemy probowac to robic i co terapeuta ma zrobic, zalecic profilaktyczny pobyt w szpitalu na czas swojego urlopu? Takie cierpienie jest chyba wliczone w koszty terapii, które próbujemy wytrzymac dla wiekszego dobra czyli wyzdrowienia

pażdziernik - zdzieranie

nie, jestem zła czy masz kogoś kto cię na prawdę kocha?

klon - liść

lęki mogą mieć z tym związek. próbować możesz dalej dobierać leki Wazne pytanie - czy te objawy pojawily sie w jakims konkretnym momencie w twoim zyciu, po jakims wydarzeniu (może być błahe) Mozesz tez wybrac sie do psychoterapeuty, nie psychologa, moze pomoc

czego konkretnie oczekujesz? dobrą pomoc mozesz uzyskac od psychologa

witamy, choc rozumiem ze wolalbys nie musiec wracac;]

tak terapia na prawdę działa, przy zaburzeniach osobowości to jedyna szansa na wyleczenie Sama się zdiagnozowałam, po 5 latach korzystania z pomocy psychologicznej roznej jakosci. Pozniej potwierdzilam diagnoze u psychiatry. Psychiatra praktycznie nie moze postawic diagnozy zab os bez dłużeszej obserwacji w szpitalu, ma za malo danych. Nie znaczy ze byles zle diagnowozany, zab os predysponują do wystepowania innych zab psychicznych Z reszta diagnoza nie ma znaczenia wiekszego, terapia terapia terapia... leki biorę drugi raz w życiu, ssri, przy szczegolnych problemach dodatkowych jak np zaloba. terapeuta mnie na tyle stabilizuje ze nie potrzebuje lekow polecam terapeute z certyfikatem ptp (sprawdz na ich stronie)

nie, tylko zaburzenie czy masz problemy seksualne?

wszystko to o czym piszesz jest bardzo ważne i znam to z autopsji. możesz jej nawet wręczyć kartke i powiedziec zeby sobie przeczytala miedzy sesjami i zaczela rozmowe z toba bo sama nie potrafisz. Najpewniej wiekszosc tego co czujesz do terapeutki to powtorzenie tego jak wygladala twoja relacja z matka, wiec nie jest to raczej nieważne tylko arcyważne. Ja miałam tak - 3 lata nie zaczęłam rozmowy o tym o czym chcialam bo nie umialam. Ale w koncu sie udalo, teraz mowie o wiekszosci rzeczy i dobrze mi z tym. Trzeba próbować. Z kobieta moze byc ci trudniej, ale jesli cos jest tak trudne pewnie znaczy ze rowniez bardzo wazne i nie wyzdrowiejesz poki tego najwazniejszego problemu nie ruszysz.

nie wiem, skąd mam wiedzieć? Sama wiesz o sobie najwięcej;]

inflacja - kanadyjskie dolary (nie to nie ma sensu;p)

zielona, myślałam o cięciu się w ogóle, niekoniecznie o próbach samobojczych, w porównaniu do jawnego okazywania złości np wobec rodziców zrozumiałąm co napisałaś;] polemizowałabym czy to była porażka terapeutki, czy twoja.. To przecież ty jestes odpowiedzialna za siebie, nie ona. Ona tylko może próbować pomóc jak umie najlepiej. coś zegary na forum niezbyt działają widzę. u mnie jest 9.55

polecam psychoterapie by dowiedziec sie jakie sa przyczyny twoich objawow

i oczekujesz czego na tym forum, odpowiedzi? Nikt ci nie postawi diagnozy tutaj. Możesz iść do psychiatry jeśłi to nerwica to po lekach np ssri powinno być lepiej Ja proponuje psychologa

spróbuj oprzeć się na terapeucie, przez internet trudno o prawdziwe wsparcie. Myślę że bycie rodzicem daje dużo siły żeby poradzić sobie ze swoimi problemami nie tylko dla siebie ale i dla dziecka. Dobrze ze szukasz profesjonalnej pomocy, to dobry kierunek pozdrawiam

jeśli ten post jest na poważnie to na poważnie odpowiem: jeśli to jest jedyna forma zaspokajania twoich potrzeb to jest problem, jeśli nie to nie

bezrobocie - Kuroń

mam tylko wątpliwość na ile te ogorki kiszone na trwałe poprawią nasze zdrowie psychiczne

to co opisujecie to nie psychopatia tylko problemy z emocjami, ich tłumienie lub nierozpoznawianie. W okresie dojrzewania naturalnie dochodzi do załamanie pwnego i przebudowania osobowości, wychodzą na jaw nierozwiązane problemy z dziecinstwa. A osobowosc sie nadal kształtuje i w strukturalizuje we wczesnej młodości wtedy tez mozna dopiero diagnozowac zaburzenia osobowosci bo wtedy pojawiaja sie juz objawy nie wszystkie ale wiele. zaburzenia zawsze powstaja w dziecinstwie, ale tylko specjalista jest w stanie wychwycic w retrospekcji ich symptomy, dzieci przeciez roznia sie sposobami reagowania od dorosłych najnowsze badania faktycznie dowodza ze psychopatia jest powiazana z deficytami neurologicznymi. Istnieje cos takiego jak "zmiana osobwosci" w czasie doroslego zycia ale bardzo zadko sie zdarza przykladem moze byc tzw homolopatia czyli nieprawidlowe przystosowanie do kalectwa.

ale wy zgryźliwi, od razu ile energii życiowej w was

nienienie!! floris absolutnie nie rezygnuj wszystko o czym piszesz jest normalne! twoim problemem jest właśnei zaufanie i bliskość i nad tym teraz pracujesz, to jest problem który rozwiązujesz. twoje odczucia i wątpliwości są bardzo częste w terapii. moja rada - bardzo gorąco radze ci wydrukować tego posta z forum i wręczyć terapeucie. na prawdę. Albo opowiedzic o tym, najważniejsze to rozmawiac o wszelkich wątpliwościach. Jest tu tyle wątków, świetnie i bardzo jasno potrafisz opisać co cie trapi, zapewne rozmowie z terapeuta jest o wiele trudniejsze dlatego proponuje wesprzeć się kartką.. Płeć nie musi mieć znaczenia.

sądzę że takie zachowanie jak jamnik wynika również z dużego cierpienia i zagubienia, a nie z wyrachowania. Więcej empatii. Jamnik czym dla ciebie właściwie jest ta próba? jeśli ktoś popełnia próbę to znaczy że jest...? zielona, a urażasz że to w jakiś sposób lepsze niź jawna złość? Może mniej groźne?

zapewne nie skojarzył tego ten lekarz Czyżbyś był tym ;WREDNYM" SZEFEM i chcesz to podważyć? Nie wygrasz z lekarzem.