Zazulka

Tylko z metryką i tylko z hodowli zrzeszonej w ZKwP. I nie dać sobie wciskać kitu o 7 szczenięciu w miocie i innych bzdur.

Kolejny dzień pod znakiem "spaghetti" I ładnie, jak na prawie roczną przerwę, wypracowany przez sukę ślad. Zadowolona jestem z siebie, że w ogóle dałam radę wyjść z poćwiczyć z psem, z własnej woli, bez odgórnego czyjegoś nakazu. -- 23 lis 2014, 23:08 -- Nie próbuj zagłuszać. Powiedz sobie: to mi się należało. Jestem warta tego, by sprawić sobie odrobinę przyjemności. Ja tak robię

Aktualnie "odkleja mi się rogówka" Nie muszę dodawać, że to tylko wysuszone oko i wystarczającym "zabiegiem/operacją?" są krople do oczu

IPO, ale w zakresie bardzo amatorskim. Głównie po to, byśmy z psicą miały jakieś zajęcie. Fajne pasy można kupić w Hifice

U mnie też dziś/wczoraj kulinarnie: kawałek sernika a potem spaghetti, na które zasadzałam się od dobrego tygodnia i dopiero dziś zabrałam się za spełnienie tego "marzenia". Poza tym rękawiczki kupione specjalnie do ćwiczeń z psem na treningu. I jeszcze bonus nocny: wydziergane 35cm szala. Ogólnie: całkiem udany dzień (choć porządki, które sobie na dziś obiecałam, poszły się paść, zatem zasypiam dziś szczęśliwa, choć w totalnym bałaganie )

Przeglądam forum oraz jednocześnie sprawdzam pogodę na weekend, bo jutro wybieram się na warsztaty tropieniowe :)

A ja żadnego silnego uspokojenia ani wyjebki :)

Witajcie, kochani, po przerwie. Od wiosny mnie tu nie było, ale wracam, by powiedzieć, co u mnie. A u mnie lepiej. Ciągle siedzę na 10mg esci+50mg sulpirydu, śmigam raz w tygodniu do psychologa i jakoś tak leci, z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień. Oczywiście nie wszystko jest cacy. Uścisk w gardle, jakieś kłucia w klatce, to norma, lekkie lęki ogólne też się pojawiają, jakieś obawy dziwne przed czymś nowym, jakąś "akcją" typu wyjazd, spotkanie itp. Ale jeżeli miałabym oceniać stan sprzed leków i teraz, to i tak oceniam go na jakieś 80-90 zmiany na plus. Funkcjonuję zatem powiedzmy, że normalnie. Życie coraz bardziej cieszy. Jak tu wchodziłam to myślałam, że nikogo znajomego już nie zastanę, a tu proszę - ta sama ekipa

Po dwóch miesiącach pełnej dawki esci dopadł mnie dół Na szczęście po tygodniu miałam wizytę u lekarza. Dostałam wspomagająco małą dawkę sulpirydu. Na razie jest w porządku, tak jak przed dołem, czyli czuję się prawie zdrowa . I nie wiem, czy to sulpiryd, czy podświadomość, czy po prostu dół się skończył bo miał się skończyć. I nie jest to ważne w sumie. Ważne, że TERAZ jest dobrze.

Uczcie głodu... pierwszy raz od tygodnia. I nasycenie go ciasteczkami. Mniaaaam!

Tojaaa Może powinnaś zadzwonić do tej czarowniczki, która urzęduje w pewnej stacji telewizyjnej w godzinach popółnocnych, żeby cię odczarowała

Przypomnijcie mi, kochani, czy ktoś z was bierze sulpiryd jako dodatek do esci? Niestety, w ostatnim tygodniu mam pogorszenie samopoczucia więc dostałam dodatkowy lek. Ciekawa jestem waszych doświadczeń.

avild Miałaś jakieś efekty uboczne? Ja dziś (za dwie godziny) biorę dopiero pierwszą tabletkę. Też 50mg. U mnie to dodatek do głównego leku na nerwicę (escitalopram). Ciekawa jestem jak zadziała. Mam nadzieję, że nie przymuli. Biorę najniższą dawkę, więc myślę, że będzie OK. Zwłaszcza, że zaraz bo wzięciu tabletki mam wsiąść za kierownicę. Na szczęście nie jadę daleko i mogę sobie pozwolić na max 40km/h

Której? Której?A tam, od razu chore. Dziś też mnie rozwalił w filmie przyrodniczym motyw słoniątka. Aż w gardle ścisnęło

Lody amerykańskie, czekoladowo-śmietankowe, średnie. I ciasto z rabarbarem. Osobno oczywiście. I kawa z mlekiem

U nas zapowiadają 15 stopni i deszcz, więc raczej grillowania nie planuję. Zwłaszcza, że grill leży odłogiem od 2 lat chyba i nawet nie wiem, w jakim jest stanie. Może przerdzewiał na wylot, bo to był taki za 20zł. Gradrec może babcia miała rację z tym sprawdzeniem czachy? Teraz jak ci się w głowie zakręci to się zaczniesz wkręcać, że wstrząśnienie masz. A sprawdziłbyś i miałbyś to (nomen omen) z głowy. A guza (i siniaków) współczuję, choć jestem też odrobinkę rozbawiona. Nie, nie twoim nieszczęściem, tylko wspomnieniem mojej mamy, która też po ciemku przyłożyła w balustradę i jak jej siniaki rozkwitły to wyglądała jak Zorro. Miny znajomych - bezcenne -- 30 kwi 2014, 10:05 -- Prawda? Też mnie to cieszy

A myślisz, że co u mnie na oknie zostało? Same sukulenty. Reszta zdechła, że tak powiem nieładnie

Cieszyć się, cieszyć! Koniecznie!

A kto powiedział, że tylko on ma mieć z tego przyjemność W końcu kroczymy do wolności, nie powinniśmy sobie odmawiać odrobiny radochy

To ja też w ten deseń: podjęłam decyzję, kupuję doniczki na okna i kwiaty; to poważna decyzja, kwiecia u mnie nie było od kilku lat, a teraz czuję ekscytację na samą myśl o babraniu się w ziemi

A po czym jeszcze miałabyś ochotę?

U mnie wręcz przeciwnie - zwiększona chęć do ruchu, nawet bardzo. Tylko bym coś robiła, nawet, o zgrozo, naszła mnie ochota na bieganie , czego do tej pory nie robiłam, wręcz unikałam jak ognia. Kto wie, może się skuszę Wróciłam też do treningów z psem i jest cudownie. Naaarreeszcie! No i życie, świat cały zaczynam widzieć wreszcie w kolorach, zaczynam dostrzegać rzeczy, których do tej pory nie zauważałam, jakbym cały czas miała głowę spuszczoną do ziemi i patrzyła tylko pod nogi. Jeśli chodzi o 5mg, w moim przypadku oczywiście... powiedziałabym, że nadzieja może czynić cuda ale też, nadzieja jest matką głupich Innymi słowy na 5 czułam się o niebo lepiej niż przed braniem leków i już myślałam, że to jest właśnie to, ale dopiero 10mg i odczekanie odpowiedniego czasu przyniosło efekt. I tak między piątką i dziesiątką w moim przypadku jest przepaść. Na plus dla dziesiątki oczywiście. Teraz mówię sobie, że będzie już tylko lepiej. Trzymam się tej myśli mocno, z całych sił!

U mnie tradycyjnie: budzę się, jest OK, potem spadek, a potem się rozkręcam. Teraz właśnie przechodzę przez lekkie rozkręcenie. I tak dobrze, bo jeszcze nawet pierwszej nie ma. Do tej pory rozkręcałam się nie wcześniej niż ok 16-17 (znaczy pozbierałam się do tego stopnia, by coś zrobić, pójść na zakupy, załatwić sprawy w pracy, ugotować jakiś lekki posiłek).Na skupienie się na pracy czas przychodził ok. 20-21, w zatrybiałam dopiero koło 22. Spać szłam zwykle między 4 a 6 rano. Teraz widzę, że coś drgnęło i zaczynam być zdatna do życia wcześniej. Co cieszy, bo całe dnie mi gdzieś umykały, słońce ukradkiem tylko docierało do mojej świadomości, lato gdzieś bokiem mnie obchodziło, zimy w ogóle nie było (bo w ciemnościach trudno cokolwiek zauważyć). A to nie życie przecież, to wegetacja

A możesz wrócić do pracy, gdy poczujesz się na siłach, zamiast czekać na koniec zwolnienia? Może to byłby dobry pomysł, by sobie samemu zdecydować, kiedy już można wrócić. Siedzenie w domu jest fajne, pod warunkiem, że nie siedzi się sam na sam tylko ze swoimi myślami. Trzeba się czymś zająć, czymkolwiek.

Dziś - powrót do ciemnego pieczywa z ziarnami po półrocznej diecie jasnopieczywnej. Małe, ale jak cieszy