monapayne

Tak. -- 24 wrz 2013, 17:06 -- Też macie ogromne problemy z pamięcia i inteligencją? Bo u mnie to widać jak na dłoni, jest to wielka różnica. Mi pomaga glebokie oddychanie

Nie miałam gdzie bo w domu były kłótnie, po których tracilam głowę

zima, bo chciałam dobrze. Poszłam tam, bo nie miałam gdzie.

zima, na początku sertralinę, a za drugim razem odmówiłam. Nic nie brałam.

Rebelia, chodzi o to, że nie czujesz upływu czasu pomiędzy swoją świadomością? Mam tak, jak piszesz w ostatnim zdaniu. Do tego dochodzi mi jeszcze nieodróżnianie snu od jawy. -- 23 wrz 2013, 18:11 -- Bo się czuję jak automat odkąd byłam w psychiatryku.

Nie mogę nawet tego skomentować. Dwa inne światy z nas.

Uważam więc, że to smutne.

Ironia, prawda?

A ja powiadam - leki to, k...rwa, nie wszystko.

zima, opisałaś to jak przeciętny nerwicowy egocentryk, więc ciężko stwierdzić, czy to jest to. Ja tak mam od urodzenia, więc to cecha mojej osobowości trochę, ale prawdziwa depersonalizacja i depresja są bardzo przykre - wg mnie to głównie coś fizycznie nie pasuje lub jest ogromna blokada emocjonalna. / trauma

u mnie też depresja... ja to już nawet lęków nie mam, mózg odmawia, nie ma sił na lęk, jest tylko tak głucha pusta ściana...

derealizacja/ depersonalizacja = d i d = dd ja mam to od dziecka, ale teraz jak schudłam to się pogłębiło na maxa, jak nigdy, do tego kilka traum ostatnio i po prostu coś strasznego = brak istnienia, brak życia, wieczne otępienie

To musi minąć. Prawda? Mi się zaczęlo, gdy przestałam mieć życie - studia rzuciłam, kompletnie nie to wybrałam. Kompletnie za dużo zawirowań w moim życiu było. Schudłam. Czy to ma duży związek? Waga ciała a dd?

Siema... ja nie wiem czy mam anoreksję czy nie... Ale rozumiem to. Rozumiem anoreksję. Ja to po prostu nie tyle, że boję się przytyć, bo szczerze mówiąc to troche mam gdzieś jak wyglądam - zawse bylam szczupła, teraz chuda, i zawsze będę raczej szczupła - taka natura... W głębi to widzę siebie inaczej. A w drugiej głębi [ bo mam dwie obecnie, heh ] to widzę siebie w kobiecych kształtach, że tak to nazwę. Ja po prostu nie lubię samego jedzenia, samego w sobie, to, że trzeba spozywać, bo inaczej dedniesz. Dla mnie jedzenie często jest aseksualne. Zależy co się je. Tak mam, tak mam. Co mam zrobić. Od dwóch dni jem bardzo dużo. Cały czas coś jem i staram się zdrowo i kalorycznie. Muszę przytyć, bo jest mi źle. Fizycznie. Serce. Wszystko. Sypię się. I nagle znowu całe życie wypełnione jedzeniem. Znowu. Znowu ta wielka przeszkoda. Moja intymność i tajemnica największa - jedzenie. Wszyscy widzą, że ja jem, że ja gotuję. Staram się więc mieć to w d...pie. Całe życie tak walczę. I to doprowadza do braku uczuć. Gdybym nie musiała jeść, robić samego tego aktu... Byłoby tak pięknie. Ja nie gonię za piękną slwetką. Ja gonię za brakiem jedzenia. Czynność. Czy ktoś jest w stanie to pojąć? Wpisane miałam od psychiatry 'anoreksja'. Ale ona nawet nie spojrzała mi w oczy. Tylko zważyła. Waga... Mój znak zodiaku to takze waga... a dzisiaj urodziny... Żyć powietrzem to moje marzenie. I mieć ladną figurę 55 kg. Pozdrawiam, 40 kg.

hania, taka prawda. Trudna, ale prawdziwa. deader, tracisz swój cenny czas na głupoty.

egocentrzyczna, <3 : )

Ludzie boją się żyć.

Zaśmiałam się w środku.

No tracę pamięć i ogólnie, trace psychikę bardzo mocno, szybko, ostro.

Słuchajcie... z tego da się wyjść? Ja nawet nie mam teraz żadnej pomocy... Czy ktoś na tym forum też był już na granicy?

No mam, ale musiałabym jechać pociągiem do domu po nie. Albo matka musiałaby mi je wysłać. A ja nawet mebli tutaj nie mam. Wszystko rzucone na kupę, w pokoju.

Nie kontaktowałam, jestem sama w nowym mieście... Nie wiem jak pojdę na studia... Jak będę miała nfz to pojdę.

Słuchajcie... proszę o pomoc... już mój organizm nic nie przyjmuje, nie wiem co mam jeść. Wymiotuję albo mam ostre kłucia w jelitach.

Niby wiem. To znaczy oczywiście, że wiem, ale nie wiem jak sobie z tym poradzić. Boję się, że już na zawsze będę chora.

Tak, myślałam o tym, cały czas myślę, jeszcze nie wiem czy pójdę, ... Bo możliwe, że dam radę, muszę tylko najpierw mieć siłę wstać z łóżka. Nie wiem kiedy to się nawet stało. To niedożywienie. Nie zwróciłam uwagi, po prostu przestałam jeść.