mark123

metka betoniarka

obrót

mech zwrotka

trop

trop zamczysko

bez puszka czy butelka ?

Ja też

A ja od dziecka wolałem osoby dorosłe, np. żeby słuchać o czym rozmawiają, nigdy nie pasowały mi tematy rówieśników. Zarówno, żeby nie zostać wyśmianym, jak i skrytykowanym, a także żeby się nie okazało, że moja wypowiedź będzie niezrozumiała. A jeśli chcę się odnieść do jakiejś wypowiedzi, to czasami nie rozumiem intencji, zbyt łatwo coś odbiorę jako próbę ataku na mnie lub wyśmiania, a wiem, że pewne rzeczy mogę błędnie odbierać, dlatego wtedy muszę to przemyśleć. Często też mam tak, że nie wiem, co wypada napisać, a czego nie. No na czatach, to głównie krótkie zdania są. Ja na czatach się nie wypowiadam, bo tam są przede wszystkim całkiem luźne dyskusje, a w takich nie potrafię się udzielać. To znaczy w przypadku takich postów, z których treści wynika, że kieruję je do drugiej osoby lub do grupy osób, np. przywitanie się, udzielenie komuś jakiejś wskazówki, porady lub skomentowanie czyjejś wypowiedzi opierając się tylko na niej (nie stosując własnych poglądów). Nie wiem, czy to dobrze wytłumaczyłem, ale lepiej nie potrafię. No chyba, że jestem nowy, to wtedy lęk odczuwam przy pisaniu czegokolwiek, nawet tu na forum gdy byłem całkiem nowy i opisałem swoją całą historię, to podczas pisania jej czułem lęk.

zakręty - "coś być musi do cholery za zakrętem"

Ja z relacjami też mam problem także tymi w internecie, przy czym w internecie przy zwykłym wypowiadaniu się nie mam problemów lękowych, jedynie problem z doborem słów, przez co czasem pisanie wypowiedzi zajmuje mi długo, a przy całkiem luźnych tematach to już w ogóle nie potrafię dobrać słów, ale gdy zdarzy mi się skierować swoją wypowiedź do drugiej osoby lub do grupy osób bezpośrednio, to już lęk jest i się trzęsę podczas jej pisania i wysyłania. Natomiast w realu gdy muszę coś mówić, to zazwyczaj jest silny lęk. Nawet gdy muszę powiedzieć "cześć", czy "dzień dobry", też towarzyszy temu lęk. Gdy miałem jakieś 10-11 lat to miałem propozycję terapii, żebym zwalczył lęk oraz miał chęć otwarcia się, ale moja matka się nie zgodziła i przekonała mnie, że terapia to coś bardzo upokarzającego, a ojciec to się tym za bardzo nie interesował.

zaburzenie

Topię smutki w napoju energetycznym.

nie czy masz ochotę jeszcze pospać ?

rama

teraźniejszość

zakalec - ciasto

[videoyoutube=dv1kTn0lS3M][/videoyoutube]

arena

gol marmur

Szczęśliwego nowego roku.

nie Czy masz kamerę ?

remont beznadzieja

animacja

szkoła - brak bezpieczeństwa

[videoyoutube=lyl5DlrsU90][/videoyoutube]