acherontia styx

Moja matka choruje na schizofrenie. Strach przed tym, że ja też kiedyś zachoruje jest gdzieś cały czas obecny. Jednak póki co staram się żyć chwilą obecną i nie myśleć o tym.

mogłabym napisać dokładnie to samo. a dzień pomimo, że zapowiadał się kiepsko okazał się całkiem fajny

Wróciłam z praktyk z psychiatrii. Piję kawę, czekam na obiad

Ostatnio powróciły moje autodestrukcyjne myśli. Staram się sobie wmówić, że to tylko chwilowy dołek, że będzie ok. Pytanie tylko jak długo można siebie tak oszukiwać....

Leczył się ktoś u dr Joanny Pawlak?

spędzę w książkach. żeby było śmieszniej od psychiatrii. niech już się skończą te praktyki na oddziale.

jeśli nie spróbuję to się nie dowiem żałuję tylko, że na terapię nie mogłabym chodzić do pewnej osoby, która mnie zmotywowała i ma z psychiatrią bardzo dużo wspólnego.

Może. Przynajmniej ja mam taki zamiar chociaż przez moją nerwicę miałam nie raz duże problemy na uczelni, wcale nie przez nieobecności czy problemy z nauką (ale to długa historia). Przez 2 lata równocześnie pracowałam w weekendy (studiuję dziennie), ponieważ nie mogę liczyć na finansową pomoc rodziców i dotrwałam do ostatniego roku studiów. Co prawda znów mam dość groźnie wyglądające zawirowania na uczelni, ale jestem dobrej myśli

w skrócie to zaburzenia lękowe pod postacią somatyczną. ciągnące się 7-8 lat. ogólnie dłuuuga historia. ale teraz powiedziałam sobie, że zacznę leczenie i je skończę. ktoś mnie do tego zmotywował. i nie chce tej osoby zawieść. ale przede wszystkim chce to zrobić dla siebie. 'zmęczyło' mnie już takie życie.

w czym zawaliłam? we wszystkim. miałam pierdyliard okazji do leczenia/terapii, zawsze po 2-3 wizytach odpuszczałam. pomimo tego, że otrzymałam stypendium miasta i rektora dla uzdolnionych studentów grozi mi wylot ze studiów. i to na ostatnim roku.

zwrot 'dzień dobry' byłby nieadekwatny do dzisiejszego dnia, toteż witam wszystkich. lat 22. leaslie = głupek, oszołom. obecnie jest to chyba najbardziej adekwatne określenie mnie. Dlaczego? zawaliłam, jak zawsze.