Skrajna

To była moja pierwsza owsianka w życiu i muszę przyznać, że była smaczna. Może dlatego, że nie moja i taka darmowa. Kradzione lepiej smakuje.

Chcę się pochwalić, że zjadłam dziś zdrowe śniadanie, w którego skład wchodziła owsianka którą podpieprzyłam innemu lokatorowi.

Ja też miałam krótki acz niestety ''treściwy'' incydent z uzależnieniem od czegoś kiedyś. I jedynym wyjściem jest tutaj niestety stopniowe, sukcesywne zagryzanie zębów i odstawianie. Droga przez mękę, ale naprawdę do wykonania..

A ja chciałabym ''chcieć'' faceta...

[videoyoutube=2LXj04N6wlg&feature=relmfu][/videoyoutube]

Zebra.

Czyli to wszystko było nieprawdą...? U.

Oj. To widzę, że potrójne rozdwojenie jaźni.. A może ma trzy, niezależne głowy?

A czym jest dla Ciebie normalność i czego Tobie brakuje skoro twierdzisz, że jej nie masz? Ja też sądzę, że każdy jest na swój sposób nienormalny.

Jasne, że będę trzymać, gdybyś chciała pogadać pisz na pw. :) Powodzenia!

Oj to niestety widzę, że Twoi rodzice mają lekko masakryczne podejście. Wymuszają na Tobie presję, przez co tłamsisz w sobie problemy.. To bardzo przykre... Postaraj się jeszcze jakoś porozumieć z mamą, wytłumacz co czujesz i powiedz jej, że bolą Cie jej słowa, że zamiast wsparcia słyszysz tylko, że masz być lepsza.. Więc rzeczywiście zacznij od tego szkolnego psychologa, nawet jeśli jemu konkretnie nie zaufasz może poleci Ci kogoś innego. -- 28 maja 2012, 16:22 -- Zawalcz o siebie.

Hej, czy masz dobre kontakty z rodzicami? Bo jeśli tak naprawdę wolisz zacząć szukać pomocy przez szkolnego psychologa? Naprawdę, spróbuj otworzyć się na rodziców, daj im szansę. Ty nie jesteś dla nich ciężarem, pamiętaj o tym.

Nie bój się tego, że jeśli poprosisz o pomoc to automatycznie ukażesz swoją słabość. Nikt nie jest z marmuru, a proszenie o pomoc nie jest niczym złym czy wstydliwym, musisz w to uwierzyć. Nikogo nie zawiedziesz, nie możesz tak na to patrzeć. Jesteś dzieckiem swoich rodziców, kto jak nie oni mogą pomóc Ci z Twoimi problemami? Oni właśnie po to są. Naprawdę zastanów się nad terapeutą, tylko musisz znaleźć jakiegoś dobrego, z którym załapiesz kontakt, któremu zaufasz. Ja sama takiego szukam, bo ostatni był porażką. I nie odwlekaj tego w czasie, bo z czasem Twoje problemy tylko się nasilą.

Ewidentnie masz jeszcze problemy z żywieniem, kiedyś anoreksja (oby nie było nawrotu) teraz bulimia. I to wszystko może być napędem do depresji. Nie myślałaś o pomocy terapeuty?

Rozumiem Cie, moja koleżanka przechodziła przez to samo kiedyś. Najpierw bez problemu przyznali jej zajęcia indywidualne, a potem o dziwo pomimo złego stanu kazali wrócić do szkoły normalnie... Ale dała radę i za Ciebie też trzymam kciuki. :)

Bez kitu teraz coś mnie tchnęło i te nieszczęsne lody odstawiłam. Dokładnie, teraz jakoś ciało to świetnie znosi, ale za jakiś czas już nie będzie tak fajnie jak nie zmienię swego sposobu odżywiania.

Jezusie, Wy tu ładnie dietkujecie a ja właśnie wpylam lody. Nie mam nadwagi o dziwo, choć jadam masakrycznie czasami, powinnam zmienić to ewidentnie dla samego zdrowie.

Cześć, oczywiście cześć. Prawo, no, no. Zazdroszczę samozaparcia. :) A teraz do sedna. Ewidentnie się uzależniłeś, sam o tym wiesz. A czy próbowałeś go tak fest odstawić? Ile maksymalnie wytrzymywałeś? I jak teraz ogólnie sypiasz?

gra w pchełki - dzieciństwo..

Kolejny dzień spędzony na niczym produktywnym dzięki bierności..

Kęs.

Tatar.

Okno.