maeglinne

pojedynek w południe - szachy

jestem wegetarianką (wiem, że raczej się nie odpisuje tu, ale jednak...) ladywind, śpi

wygląda na naprawdę dobry pomysł, wybiorę się zaraz w poniedziałek przed szkołą dziękuję :3

wczoraj koło północy, czyli dopiero po niemalże 48 godzinach niespania udało mi się zasnąć obawiam się niestety, że to przez leki, których dawkę zwiększono mi około 2 tyg. temu :c a wizytę u lekarza mam ustaloną dopiero na piątek...

Troszeńkę banalnie, zarówno pod względem środków poetyckiego wyrazu, jak i samej formy. Chyba nie nazwałabym tego tworu wierszem (:

mit - metafora

ja byłam raz i pani irydolog powiedziała mi wszystko co się sprawdziło + dostałam leki od niej, ale nie homeopaty tylko takie z ziół, prawdziwie działające moja kuzynka też była i zdiagnozował jej coś, co później potwierdziło jej się, gdy poszła na badania tak samo dziewczyna mojego brata, miała problemy z jelitami (takie konkretne) i lekarze nie mogli dojść do tego co z nimi jest, poszła do tejże samej pani irydolog i ona jej wszystko powiedziała... wtedy wróciła do swojego lekarza porozmawiała o badaniach na to (w końcu się udało) i jej to zdiagnozowali

kora

hmmm, tak myślałam (: ps chyba czas na śniadanie

4w5

aneursyma, szuka kapci

melancholik 16 sangwinik 11 choleryk 8 flegmatyk 5 ale nie byłam pewna niektórych odpowiedzi

ach, to musi (musiał) być piękny widok (:

świnka - choroba

alarm

ciepłe koc czy kołdra

ja nie przepadam za zachodami, chyba że latem, choć i tak się smutnieje a wraz ze wschodami zawsze trochę nadziei przychodzi, trochę jak tu: piętnaście po czwartej rano wszystko wydaje się możliwe. absolutnie wszystko. - stephen king

tak tylko, smutno ale lubię jak nadchodzą wschody słońca

zoloft, początkowo 50mg, bo jestem młodziutka i podobno większych dawek się nie powinno od jakiegoś czasu 100mg, ale jest coraz gorzej, więc zapewne czekają na mnie tygodnie w zawieszeniu, czyli odstawianie i wprowadzanie nowego leku... :c

tak trochę smutno, może dlatego tu przyszłam, posmucić jeszcze bardziej (:

zdiagnozowali mi to, ale nie jestem pewna mam ogromne problemy z sobą, ale też trudno mi powiedzieć do końca, że zamykają się w borderline

jeszcze niedawno się cięłam... ale można by powiedzieć, że to paradoksalnie był lepszy czas to znaczy lepszy niż teraz, kiedy nie mam siły wstać z łóżka, brak mi siły by podnieść choćby ten głupi nóż nawet gdybym bardzo chciała choć nie, bardzo - to słowo, którego brakuje ostatnio w moim słowniku nic nie jest... bardzo

nie powinnam czuć się samotnie, kiedy wokół tylu serdecznych ludzi, ale jakoś tak, mimo ich obecności, pusto

wiem, trochę wczesno/późna pora, ostatnio przez bezsenność tak mi wychodzi i nie śpię, a za oknem wstaje dzień i to jaki śliczny dzień i tylko ja czuję się tak bezsilnie ale to nieważne, witajcie, mam prawie osiemnaście lat i jestem licealistką z krakowa