JOSE 2

Chłopcze to forum, a szczególnie ten dział ma nam ciężko chorym na czad pomagać. Mamy sobie udzielać wskazówek jak uniknąć pewnych pomyłek w naszej chorobie. Są inne fora na których możesz błysnąć swą elokwencją. Życzę Ci mocnych i zdrowych kolan!!! Ja Przeżyłem życie z czad, mam nastoletnie wnuki -- zdrowe. Życzę tego każdemu z chorujących. Udało mi się, pomimo choroby zwiedzić kraje świata o których jako dziecko marzyłem (niektóre już z wnukami). Jeszcze raz powtarzam - z czadem da się żyć.

ORh+ Naprawdę zajebiste masz to poczucie humoru. Jeżeli nie jesteś chory na to świństwo, to się nie wpierd>>>>>>j. Mamy własne problemy, a niuanse czy przeżyć czy żyć normalnie pozostaw sobie. Ja PRZEŻYŁEM i to jak. W poniedziałek odbieram nowy samochód, wart 80 tys (nówka z salonu). Drugi który mam to HONDA Accord sedan. Na niej mam przejechane 99 tys. Nie sprzedaję jej. Wyliczać dalej? My czadowcy możemy to pokręcone życie przeżyć z większymi i mniejszymi komplikacjami. Tylko raz targnąłem się na własne życie. Trzykrotnie byłem w psychiatryku - raz po próbie i dwa razy na własne życzenie, ponieważ dalszy pobyt w domu zagrażał memu bezpieczeństwu. Teraz Ketrel postawił mnie na nogi. Razem z kochaną Depakiną Chrono 500. Pozdrawiam wszystkich. Robert co poniedziałek jestem na kontroli prac w KWK Mak> Z Katowic jadę wcześnie rano, póżniej narada u dyrektora. Na spotkanie przy kielichu nie ma szans. Mogę Ci załatwić pracę na Makoszowach. Wybór należy do Ciebie. Oczywiście praca pod ziemią. My czadowcy nie boimy się śmierci. Ja w wieku 62 lat nadal okazjonalnie zjeżdżam pod ziemię. ORh+

ORh+ pomimo że ukończyłem dwa fakultety, to jestem za ciemny by zrozumieć twój post. Co ty wiesz o życiu??? Ja mam 62 lata i trochę przeżyłem.

Nie załamujcie się, można z czadem przeżyć życie. Jestem tego przykładem. Co do snu- to ja prawie zawsze zasypiałem z książką w łóżku. Teraz jest to telewizor, daję wyłącznik czasowy i po ketrelu odpływam.

Trzymam kciuki, też chcę z niego zrezygnować.

Widmo jakoś się udaje oszukiwać prezesa. Czad zabrał mi niestety okazję wyższych awansów Witaj Robert!!!!! Brakowało mi Ciebie. Ostro wstawiłem się za Tobą po Twym nieszczęsnym poście. Oberwało mi się zdrowo od Jednego z adminów. Jedno się sprawdziło (przewidziałem to i pisałem o tym), że powrócisz. Raz w tygodniu jestem w Zabrzu na kontroli w KWK Makoszowy.

Wszystkim chorym na czad współczuję. Nie ma na to świństwo lekarstwa. Wraz z upływem czasu będzie coraz gorzej. Znacie wykres funkcji sinusx? Z wiekiem jej wykres będzie nieuchronnie miał wyższe amplitudy. Im póżniej ktoś zacznie z lekarstwami, tym ma większe szanse na dożycie sędziwego wieku (50 ) Czad to najgorsza choroba jaka może spotkać człowieka. To moje zdanie o chorobach. Tyle razy marzyłem o raku, zawale, udarze itp. Nadal żyję.

Miałem na myśli to, że w ciężkiej depresji czadowej, mózg pracuje tak jak czadowiec się czuje. Jeżeli ma ciężką depresję, którą można zwalczyć tylko i wyłącznie lekarstwami, a łubudubu zostałeś sparaliżowany, to nie możesz poprosić o tabletki, które wybawiłyby cię z depresji. Poza tym nie wiem nawet czy chorujesz na czad. Raczej wtrącasz tu swe trzy grosze, w najmniej odpowiednim momencie. Jak długo chorujesz na czad???

Nie znam nikogo komu psychoterapie pomogły w czadzie. Mnie nigdy, szczególnie w depresji. Moim koszmarem jest jak pomyślę o końcu życia który może np. wyglądać tak, że leżę sparaliżowany w ciężkiej depresji - mózg pracuje normalnie, a ja jestem niezdolny nawet do samobójstwa.

Z racji wieku chciałbym coś wspomnieć o tej strasznej chorobie. Życie układało mi się jak w bajce, studia, stanowiska, piękne dziewczyny, póżniej piękna żona itp. Lecz już będąc tuż po studiach potrafiłem zazdrościć typowym nieudacznikom grasującym w śmietnikach. Nie potrafiłem sobie wytłumaczyć czego. Te objawy zdarzały mi się dosyć często, lecz ja nie wiedziałem wtedy na jak straszną chorobę choruję. Jestem przykładem, że można z tą chorobą żyć normalnie, mieć zdrowe dzieci i robić karierę na starość dzięki KETRELOWI!!! -- 01 maja 2013, 09:09 -- W młodości miałem straszne objawy czad (depresja), lecz nie zdawałem sobie do końca sprawę, dlaczego mam te dolegliwości. Zawsze winnym byłem ja (słabsze oceny, nie ta dziewczyna, zrobienie czegoś głupiego itp.) Udawało mi się z tego wyjść, sam do końca nie wiem dlaczego. Możliwe, że dzięki sukcesom w życiu. Niestety pokosztowałem prawdziwej depresji czadowej (która jest straszniejsza od normalnej). Doprowadziła mój rozum po przejściu na emeryturę do samobójstwa. Dziwne ale prawdziwe. Miałem przyzwoitą emeryturę i pracującą żonę. Teraz dalej w dwójkę pracujemy, mając trzy pensje.

Takie są uroki naszej choroby - niestety!!!

Przeczytaj ulotkę dołączoną do lekarstwa, każdy reaguje inaczej. Depakina ma różne wpływy uboczne na nasz organizm.

Alkohol jest depresjogenny. Zawsze tak mam po nim gdy jestem w remisji lub lekkiej depresji. Natomiast w hipo to każdy wie Czadowcy mają skłonność do alkoholu.

Czuję się w miarę dobrze. Pomogła praca po 12 godzin, nie mogę brać wolnego Lekarstwa dalej te same. Wiem co było powodem mini depresji.

Witam po dłuższej nieobecności. Barsinister ja nie wiem, nigdy nie składałem takiego wniosku. Może inni wiedzą?

Masz rację. Przeszła mi agresja, teraz czuję się jak zero. Walczę o życie - łatwo to pisać, trudniej wykonać W pracy mam urlop, leżę na wyrku niezbyt rozumiejąc co do mnie się mówi. Jestem w innym świecie, tym czarnym i mrocznym. Zadaję sobie pytanie - dlaczego ja??? -- 29 mar 2013, 12:20 -- Mam od dawna plan na me samobójstwo. Nie jak chciał Robert, zabijając niewinnych ludzi. Ubezpieczyłem się na dosyć dużą kwotę. W przypadku samobójstwa nici z tego. Kocham rodzinę i chciałbym aby nie wstydzili się za mnie. To będzie przypadkowa śmierć. Dwukrotnie sprawdzałem ten scenariusz.

Sens znam to świństwo, chce mi się wyć z bólu do księżyca. Mam tylko ketrel i Depakiny. Walę Ketrel po dwie tabletki co trzy godziny. Jak nie przejdzie to mam dwa wyjścia - albo pogotowie albo nicość tak uwielbiana .

Lilith dotarło, mam ciężką depresję, pierwszą od 2,5 roku. Szlag by trafił to popieprzone życie czadowca. Tyle razy modliłem się o śmierć naturalną. Nadal żyję. Nie mogę jeść, nie mogę bez tabletek spać. Tak mocno pragnę śmierci. Jestem już bardzo zmęczony tą chorobą. Niby mam wszystko czego pragnąłem. Czwarty raz nie wyląduję w szpitalu. Przed nadeściem depresji miałem okres wzmożonej agresji. Nigdy nie zrozumię tej choroby.

Jak Cię pocieszyć? Ja nie wiem. Nie żyjemy w średniowieczu, są środki antykoncepcyjne. Jeżeli nie miałaś środków na utrzymanie rodziny itp. to możesz mieć żal tylko do siebie zakładając ją z przygodnymi - ojcami. Podobno każdy kowalem swego losu. Żal mi Cię.

Jak Cię pocieszyć? Ja nie wiem. Nie żyjemy w średniowieczu, są środki antykoncepcyjne. Jeżeli nie miałaś środków na utrzymanie rodziny itp. to możesz mieć żal tylko do siebie zakładając ją z przygodnymi - ojcami. Podobno każdy kowalem swego losu. Żal mi Cię.

Nigdy, z tym ukierunkowaniem się rodzimy. To sprawa genów, a nie uwarunkowań zewętrznych jak chciałyby pisuary. (pewna partia). Moja NN pojawiła się chyba od narodzenia. Od najmłodzych lat wszyscy mi mówili, dlaczego ciągle mrugam powiekami. Nie mogłem tego tiku powstrzymać. Póżniej pojawił się tik kiwania ciągle głową w znaku tak, czyli z góry na dół. W wieku ok. 11-12 lat postanowiłem coś z tym zrobić (zaczęto mnie nazywać kiwogłowka). Te tiki nie zawsze mogłem kontrolować. Zauważyłem, że jeżeli kiwię głową na znak nie, to nie wywołuje to takiej sensacji, jak ciągłe tak. Po prostu robiłem to dziesięciokrotnie mniej i za każdym razem wzbudzało to mą czujność. Naprawdę walczyłem z tym , angażując się całkowicie. Z mruganiem wygrałem, z kiwaniem w czasie najgorszego stresu w 90%, teraz w stu.. Nie wiedziałem najgorszego --- że mam czad. Co do dzieciństwa i starości - dalej wybieram niektóre cegły w trotuarze.

Nigdy, z tym ukierunkowaniem się rodzimy. To sprawa genów, a nie uwarunkowań zewętrznych jak chciałyby pisuary. (pewna partia). Moja NN pojawiła się chyba od narodzenia. Od najmłodzych lat wszyscy mi mówili, dlaczego ciągle mrugam powiekami. Nie mogłem tego tiku powstrzymać. Póżniej pojawił się tik kiwania ciągle głową w znaku tak, czyli z góry na dół. W wieku ok. 11-12 lat postanowiłem coś z tym zrobić (zaczęto mnie nazywać kiwogłowka). Te tiki nie zawsze mogłem kontrolować. Zauważyłem, że jeżeli kiwię głową na znak nie, to nie wywołuje to takiej sensacji, jak ciągłe tak. Po prostu robiłem to dziesięciokrotnie mniej i za każdym razem wzbudzało to mą czujność. Naprawdę walczyłem z tym , angażując się całkowicie. Z mruganiem wygrałem, z kiwaniem w czasie najgorszego stresu w 90%, teraz w stu.. Nie wiedziałem najgorszego --- że mam czad. Co do dzieciństwa i starości - dalej wybieram niektóre cegły w trotuarze.

Mnie zawsze ciągnął w dół, nigdy nie zdarzyło mi się hipo. -- 15 mar 2013, 11:28 -- Wiecie co Wam chciałem powiedzieć? Martwi mnie Wasza obojętnośc na los Intela czyli Reberta.. Każdy z nas przeżywa szaleńcze chwile kiedy się upije. Alkohol jest nieodłącznie związany z czadem. Kto choruje na czad, ten przynajmniej raz w życiu się upił i narobił głupstw. Ten dział po raz pierwszy założył Robert i miał (i ma) super talent w określaniu swej choroby. Moim zdaniem dla tej choroby powinien być wyznaczony jeden admin rozumiejący jej przebieg, a nie dziewczyna o awatarze prawie w negliżu (ona czy nie ona - śmieszne) w oknie jakiegoś domu, nic nie wiedząca o przebiegu tej choroby i podejmująca decyzję ot tak sobie. Dziewczyno Intel za chwilę by przeprosił. Znam skutki tej choroby najlepiej z Was wszystkich, przeżyłem 62 lata!!!!!!!!!!!! Ciągle zmagam się z tą chorobom. Teraz z innej beczki. Gdybym był właścicielem tego forum, to zakazałbym wklejania awatarów. Tu trwa wyścig na to, kto jest bardziej atrakcyjny na awatarze. Młody chory chłopak pisząc o swych kłopotach sercowych i depresji z tym związanej, myśli że pisze do super lasek i doznaje jeszcze większego wstrząsu czytając ich posty. Jeżeli jesteśmy chorzy to wyrównajmy szanse - albo bez awatara, albo każdy ten sam. To nie jest forum o modzie lub urodzie, TO JEST FORUM O ZDROWIU PSYCHICZNYM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Niektórzy zrozumieją.

Mnie zawsze ciągnął w dół, nigdy nie zdarzyło mi się hipo. -- 15 mar 2013, 11:28 -- Wiecie co Wam chciałem powiedzieć? Martwi mnie Wasza obojętnośc na los Intela czyli Reberta.. Każdy z nas przeżywa szaleńcze chwile kiedy się upije. Alkohol jest nieodłącznie związany z czadem. Kto choruje na czad, ten przynajmniej raz w życiu się upił i narobił głupstw. Ten dział po raz pierwszy założył Robert i miał (i ma) super talent w określaniu swej choroby. Moim zdaniem dla tej choroby powinien być wyznaczony jeden admin rozumiejący jej przebieg, a nie dziewczyna o awatarze prawie w negliżu (ona czy nie ona - śmieszne) w oknie jakiegoś domu, nic nie wiedząca o przebiegu tej choroby i podejmująca decyzję ot tak sobie. Dziewczyno Intel za chwilę by przeprosił. Znam skutki tej choroby najlepiej z Was wszystkich, przeżyłem 62 lata!!!!!!!!!!!! Ciągle zmagam się z tą chorobom. Teraz z innej beczki. Gdybym był właścicielem tego forum, to zakazałbym wklejania awatarów. Tu trwa wyścig na to, kto jest bardziej atrakcyjny na awatarze. Młody chory chłopak pisząc o swych kłopotach sercowych i depresji z tym związanej, myśli że pisze do super lasek i doznaje jeszcze większego wstrząsu czytając ich posty. Jeżeli jesteśmy chorzy to wyrównajmy szanse - albo bez awatara, albo każdy ten sam. To nie jest forum o modzie lub urodzie, TO JEST FORUM O ZDROWIU PSYCHICZNYM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Niektórzy zrozumieją.

Intel to błyskotliwy facet, niestety choruje na czad a post powyżej jest jej skutkiem. Po raz drugi opuścił to forum.