niosaca_radosc

nazywam się niewarto, nie chodzi o to, że będą patrzeli, ale o to, że za dużo zjem. A potem znowu wyrzuty sumienia, wymioty, przeczyszczanie itp. itd... Nie chcę tego... Wolę siedzieć w domu i nic nie jeść. sleepwalker, nawet nie próbuję się przełamać. Nie chcę.

Szymo19, a wiesz dlaczego lekarz nie zalecił psychoterapii?

Źle mi... Przez jedzenie rezygnuję z wyjazdu. Nienormalna jestem

Moim celem jest zniszczenie siebie. I obojętnie jak dziwnie to brzmi, to tak, tego właśnie pragnę. A okaleczanie to najlepsze ku temu narzędzie.

Stark, gdyby to było takie proste... Dla mnie okaleczanie jest czymś bez czego nie potrafię żyć, bez czego nie chcę żyć. Po prostu w moim przypadku jest to świadome dążenie do destrukcji.

depresyjny21lat, dokładnie, musisz chcieć. To jest pierwszy i najważniejszy warunek. Jeśli będziesz chciał, nawet porażki będzie łatwiej znieść. Nie poddawaj się.

nazywam się niewarto, i ja Cię nie krytykuję.

greeniwoszek, masz kotki - dla nich się nie krzywdź.

Kiya, jeśli się zastanawiasz, to lepiej uciekaj od tego tematu jak najdalej. Dla własnego dobra.

greeniwoszek, a na co się leczysz? Anoreksja? Bo powiem szczerze, że to bardzo niedobrze, że tyle czasu nie jesz. Powinnaś jeść. Ludzki organizm potrzebuje jedzenia. Wiem, że łatwo się mówi, ale naprawdę powinnaś zjeść coś pożywnego. Nawet bardzo niewiele, ale zjeść

greeniwoszek, nikt Cię stąd nie wyrzuci. Powiedz coś o sobie. Leczysz się? Byłaś w ogóle kiedyś u lekarza? No i niejedzenie od 4 dni? Proszę Cię, nie katuj się tak! Wiem, że łatwo się mówi, ale powinnaś coś zjeść.

greeniwoszek, witaj. Cieszę się, że tu jesteś i mam nadzieję, że szybko się zadomowisz.

nazywam się niewarto, tylko Tobie tak się wydaję. Ja darzę Ciebie szacunkiem i podziwiam Cię za to, co już dokonałaś. A dokonałaś wiele. Dlatego proszę Cię, nie uciekaj teraz w utarte schematy, nie wmawiaj sobie, że jesteś zła, tylko walcz. Walcz z tymi chorobami, to Ty nad nimi panujesz, nie one nad Tobą.

nazywam się niewarto, dokładnie - to choroba. To ona wpędza Cię w takie schematy. Tylko proszę, nie bagatelizuje tego.

nazywam się niewarto, Lilith ma rację. To Ty bagatelizujesz problem i szukasz u innych zachowań, które to potwierdzają. I tak naprawdę wydaje mi się, że obojętnie jak zareagowałaby lekarka, znalazłabyś coś, co by Ci nie pasowało i podważyłabyś jej cele.

dominika92, drugie śniadanie i kolacje mogą być mniejsze, jeśli już naprawdę musisz. Ale zróżnicuj trochę posiłki i nie zapełniaj ich tylko jogurtem. Raz owoc, raz mała kanapka, raz jogurt, raz pomidor w jogurcie, raz serek wiejski itp. itd.

dominika92, ja też wymądrzam się tutaj i teoretyzuję, a sama się tego nie trzymam i wyczyniam takie głupoty, że ho ho. Także doskonale Cię rozumiem. Ważne żeby starać się i próbować trzymać się tych zasad. Myślę, że u Ciebie na początek większe śniadanie, a potem małymi kroczkami do celu, który sobie nałożysz.

zyjealeczywarto, czekam na relację. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

dominika92, udowodniono, że najlepszym sposobem na schudnięcie jest jedzenie 4,5 posiłków dziennie. Dobrze piszesz, chodzi o to, aby jeść częściej, ale mniej, ale ja akurat trafiłam na takie menu: Mamy więc tylko 3 posiłki i w dodatku kiepskie jakościowo. Staraj się jeść więcej warzyw, zamiast jogurtów owocowych jedz naturalne owoce, a jeśli wybierasz jogurt naturalny to np. jako dodatek do pomidorów, sałatek itp. Głównie chodzi o to, żeby organizm przyzwyczajać do jedzenia warzyw, a ich możemy naprawdę dużo jeść. Skutek jest taki, że jesz dużo, więc nie jesteś głodna, mniejsze prawdopodobieństwo grzeszków i w dodatku zdrowo. Poza tym możesz dorzucić pełnoziarniste pieczywko i do tego ok. 1,5-2 l wody. Dla Ciebie, jeśli chcesz schudnąć tylko 3 kg, to w ogóle nie powinnaś stosować diety redukcyjnej, ale jeść tyle ile wynosi Twoje zapotrzebowanie energetyczne i po prostu ćwiczyć trochę. Pomoże to nie tylko na sylwetkę, ale także poprawi humor, dzięki naturalnemu wydzielaniu się endorfin, których pewnie Ci brakuje, skoro masz chętki na czekoladę.

To świetnie Oby tak dalej, ale wydaje mi się, że nie powinnaś tak stanowczo odrzucać lekarki. To o czym piszesz, to przykład zniekształceń poznawczych, a konkretniej czytanie w myślach. Nie masz pojęcia, co pomyślała lekarka i czy naprawdę uznała to za istotne, a jednak ciągle to sobie powtarzasz. Jedyne co wiesz, to że nie zachowała się tak jak tego oczekiwałaś. Fakt, mogła zachować się inaczej, ale nie zrobiła tego. Było, minęło, teraz trzeba walczyć dalej i myślę, że skoro i tak czekasz na terapię, to warto więcej rozmawiać z lekarką, żebyś nie zostawała z tym sama.

nazywam się niewarto, właśnie o tym mówię. Ty nie wierzysz, że lekarka może Ci pomóc, więc nawet nie próbujesz jej o tym dokładniej opowiedzieć. Spróbowałaś raz, tak jakby dla świętego spokoju, a tak naprawdę pewnie skończyło się na wspomnieniu o anoreksji i przejściu do innego tematu. A co może lekarka zrobić? Może przepisać Ci leki wspomagające apetyt, żebyś nie wyniszczała organizmu. Może przepisać Ci leki przeciwwymiotne, żeby wymuszanie wymiotów nie było takie proste, może z Tobą rozmawiać, wysłuchać Cię i zapewnić, że Cię z tym nie zostawi samą, a myślę, że w Twoim przypadku zrzucenie tego "brzemienia" może być dla Ciebie wielką ulgą. Co jeszcze? Może skierować Cię do psychologa, przyśpieszyć terapię i pewnie jeszcze wiele rzeczy, o których ja nie mam pojęcia. Musisz tylko spróbować i nie wycofywać się tak od razu, nie chować się w skorupce...

Zacznij może od przekazania suchych faktów lekarzowi, omijając emocje.

madlen92, nie tak ostro. Wielu ludzi nie wie jak się zdrowo odżywiać i że dieta wcale nie polega na jedzeniu listka sałaty dziennie. Tu trzeba tłumaczyć, a nie karcić. A jedzenie czekolady (w rozsądnych ilościach) nie jest wg mnie głupie, bo dieta to ma być nowy styl życia, zdrowego życia, a ja np. nie wyobrażam sobie nie jedzenia słodyczy do końca życia. Tylko jak pisałam, trzeba zachować rozsądek i zjedzenie czekolady na raz nie jest dobre, ale wydaje mi się, że dominika92 zdaje sobie z tego sprawę.

zyjealeczywarto, jeśli to niedobór witamin, to zanim uzupełnisz je w formie syntetycznej minie trochę czasu, często początkowo zalecana są duże dawki, a dopiero potem "normalne". No ale nie wiesz czy to niedobór witamin czy coś innego, dlatego warto wybrać się do lekarza, porobić badania i mieć wyniki czarno na białym.

nazywam się niewarto, wiem, że próbowałaś powiedzieć, ale wydaje mi się, że mówiąc o anoreksji lekarce sama bagatelizowałaś problem. Wspomniałaś o chorobie nie pokazując po sobie jakie to dla Ciebie trudne i że ciągle masz problemy z jedzeniem. Lekarka nie jest wszechwiedząca i jeśli jasno i wyraźnie nie powiesz co się z Tobą dzieje, sama do tego nie dojdzie. Może się domyślać, ale pomóc może Ci tylko jeśli Ty jej na to pozwolisz. A póki co, wydaje mi się, że nie pozwalasz.