mieciu

Ja miałem bóle pleców ale to dawno i teraz raczej z tym spokój. Po jedzeniu ciężej mi się oddycha. A jak z tym u Was?

W toalecie to co u Ciebie :). Ja robiłem amylaze i lipaze we krwi i wyszły ok. Za to GGTP wyszło podwyższone a wyczytałem ze to może być od trzustki i to wystarczyło do nakręcenia. Ogólnie ciężko mi po jedzeniu gazy itp...

bóle i kłucia z lewej strony. Także prowadzę intensywne obserwacje w toalecie :). Robiłem kilka razy usg i niby ok ale...

Nie wiem nic o węzłach ale jazdę na trzustkę mam już trzeci rok :(.

Myślę, że nie. Głowa do góry.

Cześć :)

Mi też najbardziej pomogły tabletki. dziesiąte z rzędu ale jednak:)

Witaj. Tak mam go od wielu lat. Teraz jest dużo lepiej niż kiedyś, myślę, że głównie dzięki lekom (w końcu trafiłem na ten odpowiedni). Objawy już wiele razy opisywałem na początku założenia tematu, więc można poczytać:). Dla uproszczenia powiem, że zapewne mam takie same objawy jak reszta "szczęściarzy" na tym forum... Ale powiem wam, że warto walczyć o piękne chwile, bo zdarzają się i takie. Teraz niestety dzięki swojemu idiotycznemu zachowaniu chyba straciłem swoją drugą połówkę... zapewne nerwica trochę w tym pomogła ale nie chcę zwalać na nią całej winy.

Trzymajcie się kochani !!

Oliwio ja także doskonale Cię rozumiem. Choć gdybym tego nie przeżył nie uwierzyłbym, że można tak się męczyć. Że pomimo tego nie chcemy odchodzić. Że coś nas trzyma tak mocno, że nie wyobrażamy sobie życia bez niej/niego. Że można przeżywać tak okropne katusze tylko dlatego, że chcemy być szczęśliwi, szczęśliwi z tą/tym wybrankiem i tylko z tym...nikim innym. Co się z nami dzieje? Nie wiem ale nie zamierzam się poddawać. Z resztą prawie napewno lęki wróciłyby obojętnie co zrobimy, trzeba je pokonać a nie poddać się temu czego chcą. Wytrwałości moje drogie koleżanki i koledzy... pozdrawiam

Marto nie załamuj się. Trzymaj się. Jesteś dzielna, wytrzymasz, to nie może trwać w nieskończoność...

konewko my wszyscy mamy takie myśli, ba robimy tak jak Ty. To co robisz pewnie każde z nas przeszło lub przejdzie. Uwierz, że to nie Ty - tylko nerwica, to najważniejsze.

W derealce chodzi głównie o myślenie więc terapia jest główną metodą na wyleczenie. Co do leków to podobno neuroleptyki działają lepiej na ten stan. Niestety to tylko zaleczanie, do końca możemy tego badziewia pozbyć się tylko sami z pomocą terapeuty. A im więcej myslimy o derealce tym mocniejsza się staje...

Konewko pewnie, że "mamy tak". Pamiętaj, że tak naprawdę to nie jesteśmy z nimi bo oni zasługują na miłość czy są fajni czy jeszcze coś innego. Jesteśmy z nimi bo tego chcemy i robimy to głównie dla siebie, choć czasem z wycieńczenia przerzucamy "odpowiedzialność" na tę drugą osobę. aspik jesteśmy z Ciebie dumni:). jesteś wielka.

Dokładnie tak jak mówisz konewko. Nie liczy się czy i w jakim stopniu to jest nerwica, liczy się tylko to co Ty chcesz. Pomimo, że jesteśmy pewni tego że chcemy być z naszymi połówkami to gdzieś muszą istnieć jakieś wątpliwości. Trzeba je znaleźć i "zrozumieć" jako zwykłe wątpliwości, które zawsze towarzyszą człowiekowi przy bardzo wielu wyborach ( tylko większość ludzi ich nie rozkłada na czynniki pierwsze ) albo wyplenić. Wierzę, że jest to do zrobienia. Powodzonka wam i sobie

Zastanówmy się nad jednym. Dopóki nasze myśli będą sugerowały, że to nasz partner jest naszym problemem - tak będzie. To w naszym umyśle siedzi, że nie będziemy szczęśliwi dopóty się nie rozstaniemy. Pomyślcie dobrze i wsłuchajcie się w siebie. Jeśli tego nie zmienimy to będzie to walka z wiatrakami - z samym sobą...

apropos Twojej wypowiedzi: jeśli wszystkie inne będą się kochały w Andrzeju to i tak nic nie zmieni w Twoim postrzeganiu. Musimy zmienić siebie i tylko siebie.

Amandio nie wiem czy stety czy niestety ale raczej masz nerwicę, a przynajmniej problemy z emocjami. Zaczynasz "wariować" bo myślisz, że coś jest nie tak. Wszyscy mamy dokładnie takie same myśli a juz dwóm osobom udało się z tego wyjść. Więc walczmy i wyjdźmy z tego także. Daj znać jak tam u lekarza. pozdrawiam

Ja też to miewam czasami. Trzeba nauczyć się odwrócić od tego uwagę i ani się obejrzysz zaczniesz oddychac autmomatycznie. Neurotycy sprawdzają wszystko począwszy od niezamkniętych drzwi a kończąc na tym, że kontrolują bicie serca i rytm oddychania. Im bardziej będziesz myślał o oddychaniu tym bardziej będzie Ci się wydawało, że ciężej oddychasz lub bardziej nierówno, tak jak z serduchem... Wg. mnie nauczenie się odwracania uwagi od tego nie jest trudne więc głowa do góry.

Leki faktycznie dają czasem taki efekt ale bardziej prawdopodobne wydaje mi się jednak to co powiedział terapeuta. Jeśli tłamsisz w sobie jakieś emocje ( a MY wszyscy tłamsimy różnorakie) to po jakimś czasie wszelkie emocje znikają. Ale spoko potem się znowu pojawiają a potem znowu znikają aż do wyleczenia. Nie przejmuj się ( tak jakby można było nie przejmować się takim gównem jak nwerwica...) to całkiem "normalny" objaw śmierdzącej nerwicy.

Apsiczku Ty mądra babka jesteś, podziwiam. Bo co innego wiedzieć to wszystko a co innego wcielić w życie - to milion razy trudniejsze, zrozumieć, zaakceptować i stosować z automatu a nie za każdym raze namyślać się. Jesteś tu naszą nadzieją, że tak Cię nazwę... pozdrowionka

Witajcie MartoF nie jesteś w najlepszej sytuacji widzę... podobno w takiej sytuacji dobrze zrobiłaby przerwa w związku...aczkolwiek ja z tej rady nie skorzystałem. Sama piszesz, że Go nie kochasz, dlaczego? Jeśli nie jesteś pewne lub jeśli coś wywyłuje mętlik to raczej nie radzę tak pisać. MY wierzymy w zbyt wiele rzeczy -zasłyszanych, przeczytanych - i to raczej w te złe niż te dobre, niestety. U mnie coraz gorzej, mam wrażenie, że zapadam się w siebie i nie będę się już potrafił wygrzebać. Nie zamierzam się jednak poddawać. Mam tylko nadzieję, że moja Pani to wytrzyma. Bo to staje się coraz bardziej nie do wytrzymania. Po kilku fajnych dniach zawsze przychodzą te gorsze... eh... trzymajcie się pozdrawiam

apsiczku odstawiałem tak jak mówiła mi pani psychiatra tzn powoli aż do jednej tabletki. Myślałem, że będzie ok ale nie jest:(. od jutrwa zaczynam brać leki homeopatyczne - zobaczymy, może to coś pomoże. pozdrowionka

Witajcie Ja zszedłem z leków. Jest gorzej niż mogłem sobie wyobrazić...myślałem kiedyś, że jestem wrakiem - teraz dowiedziałem się iż nie byłem wrakiem bo brakowałoby mi nazewnictwa na obecny stan. Wszystko wróciło z poczwórną siłą...juz nie daję rady. Przepraszam was ale musiałem się wygadać...

Koneweczko jeśli już Ci przeszło to nie siedź tu z nami i nie czytaj naszych wypowiedzi bo jeśli jesteś wrażliwa i podatna to może się jeszcze źle skończyć. Życzę z całego serca żebyś nigdy nie musiała tu zaglądać.