( Dean )^2

Ostatnio czuję się jak śmieć po prostu.Zmarnowałem tydzień ferii na nic nie robienie,nie dbam zupełnie o swoje życie.

Mi też.Bardzo.

Marnuje swoje życie,tak że aż gardze sobą i czasem nie dziwie sie że nikt mnie nie chce i nie mam nic.

( Dean )^2, może po prostu wynikają z Twojego sposobu myślenia, który z kolei jest zdominowany przez utarte schematy, myśli automatyczne, bazujące na głęboko zakorzenionych przekonaniach. ja mam znowu tak że czuję się taka 'zakleszczona' w życiu, trudno zrobić krok w przód, do tyłu też się nie ruszam, stoję w miejscu. w ogóle myślałeś kiedyś o terapii? Ja właśnie o tym mówie.Nie wiem na ile naprawdę moje życie mnie blokuje,a na ile moja głowa,nawyki,przekonania,sposób spędzania czasu.Czuję że totalnie utknąłem,nie mogę ruszyć z miejsca ostatnio.Ciągle jestem sam,męczą mnie twory mojej głowy.Są pozytywy,chociażby to że radzę sobie w końcu jakoś na studiach,nauczyłem się uczyć,chce mi się nawet.No i nie mam tych depresji co kiedyś,przy całej beznadziei jaką czasem czuję to nie ma porównania z tym co było 1,5 roku temu na przykład. Z tym że jestem coraz starszy i wciąż sam,w tym roku bede mial 24 lata a jestem na 2 roku studiów...Do tego ciągły brak kasy to odbiera mi siłe czasem.

No bardzo da sie przeżyc ja jeszcze pół roku temu miałem za 60 zł

Ej no nie....są leki za grosze i psychiatrzy na NFZ.Ja sam mam teraz lek 7 zeta za pudełko...

Czuję się totalnie bezsilny,nie mam pojęcia jak zmienić cokolwiek w swoim życiu.Jestem w klatce.

Wiem masz racje..... Tylko chyba nie o to chodzi.Nie chodzi o to żeby nauczyć się jakoś "zapychać" wolny czas,wciskać tam coś na siłe,tylko żeby mieć go czym wypełnić autentycznie.Mieć znajomych z którymi można wyjść,jakieś hobby,sam nie wiem. Nie wiem na ile jestem realnie uwięziony w rzeczywistości a na ile w mojej własnej głowie.Na ile te trudności z którymi sie zmagam są obiektywne,a na ile wynikają z tego że po prostu nie umiem sobie radzić w życiu.

Ja przynajmniej w wakacje zwykle gdzieś pracuje i mam jakąś kasę i zajecie.Teraz gorzej. Aż głupio tak tęsknić za uczelnią nie??Tym bardziej że jestem w sumie kiepskim studentem.Ci którzy mają podobną srednią do mnie to przynajmniej imprezowicze którzy mają masę znajomych,dziewczynę/chłopaka a ja ani kolegów ani średniej

Heh i po co zrobili nam te ferie na studiach...wolałbym żeby ich nie było,teraz mam tydzień który ciągnie się w nieskończoność.Siedzę sam w pokoju i nie robie zupełnie nic,bo nie mam ani kasy żeby gdzieś wyjść,ani z kim iść.Ani dokąd. Boże czy ta samotność to moja wina?

Ostatnio kiepsko się czuję i wszystko mnie przerasta.Studia,samotność,KASA,to naprawdę nie do udzwignięcia,być mną.

Warto...poczekać. Sam czasem tracę wiarę w życie,a może nawet często.Ale jak zauważyłem czasem warto zacisnąć zęby i poczekać.Bo może wydarzy sie w twoim życiu coś,albo pojawi sie ktoś co/kto nada życiu sens. W moim życiu zdarzyło się parę takich rzeczy które przywróciły mi sens więc może w twoim też się zdarzą...

CIĄGŁY brak kasy mnie dobija po prostu.Dodatkowo zawsze jest miesiąc opóźnienia w wypłatach stypendium socjalnego wiec nie wiem jak przeżyje marzec...

Zaliczyłem egzamin z którego bałem się że bedzie ledwo 3.0 na 4.0 i tyle też dostałem na koniec z tego ważnego przedmiotu Szczęściem w nieszczęściu jest też to że wykładowca który mnie uwalił,powiedział że widzi dużą wprawę w rozwiązywaniu zadań ale braki w teorii nie pozwalają mu dac mi zaliczenia....czyli douczyć sie paru głupich regułek z wykładów i będzie dobrze..

No prorok po prostu:P 2.0

Uwale jutro egzamin za 5 ECTS...mam nadzieję że zrobi trzeci termin ....

To pomyśl o tym...ja kułem nocami a nie zaliczałem aż byłem trochę pośmiewiskiem w grupie......i w końcu uwaliłem semestr. Byłem wściekły na siebie,uczyłem sie całe dnie a byłem najgorszy,uważałem że w takim razie wszyscy inni uczą się jeszcze wiecej,intensywniej i są zdolniejsi.Wpadłem wręcz w obsesje nauki,kułem 24/h a i tak to nic nie dało,pisałem kolokwia na 2.0 chociaż miałem całe zeszyty zapisane rozwiązanymi przykładami...Widziałem że się stresuje ale czułem że to taka wymówka jakbym sie naprawde nauczył to stres by mnie nie zjadł,w końcu każdy coś tam sie denerwuje... Myliłem się.Odkąd psychiatra zapisał mi lek uspokający nie uwaliłem żadnego kolosa na który sie uczyłem.Szkoda że mam go dopiero teraz bo może byłbym rok wyżej...

Ech nie wiem czy ja nie umiem sobie tak zorganizować pracy czy tego jest tak dużo.

To powinno byc w nasze małe i WIELKIE sukcesy,ale dam tu......4.0:D:D

Jutrzejszy egzamin...80% zeby zaliczyć,tylko dwa terminy,nie zaliczysz to powtarzasz semestr....

Ej co wy tam u góry piszecie,tu mają być pozytywne posty nie ukryte jeczenie typu"moj sukces to to ze sie dzis nie zabilam''.... Za to ja mam realny sukces,3.0 z zaliczenia ktorego myslałem że nie zdałem co prawda straciłem pierwszy termin egzaminu przez brak zaliczenia w ustawowym terminie ale nie ma spiny są drugie terminie nie?

Jestem cały w nerwach po prostu,a nie powinienem już brać leku na uspokojenie bo uzależnia;/

Ja w ogóle mam straszne opory żeby płakać chyba jak każdy facet ale pamiętam z najgorszych czasów najgłębszej depresji że jak sie pare razy pobeczałem to mi ulżyło,ale może jeszcze za mało sie nazbierało tego wszystkiego..

Też to mam ale w innej formie nawet moja terapeuta mi to wypominała nieraz choć nie chętnie się z tym godzę.Ciągle się boję że będę jak mój ojciec,że odziedziczyłem ''gen nieudacznictwa'' i skończe dokładnie tak jak on,będę jak on,a wolałbym umrzeć.Może dlatego czasem tak bardzo boję się porażki,bo nie chce być kimś takim jak mój tatuś :*** w lepszych chwilach też miałem takie myśli,mogę Cie pocieszyć że to chwilowe i jeszcze nieraz wroci

Ech przydałoby mi sie rozbeczeć i zrzucić z siebie całe to napięcie ale nie mogę no choć próbuje,widać anydepresanty działają