little angel

no trzeba wytrzymać..! dziś źle, problemy żołądkowe..

Jestem pewna, że nikogo nie denerwujesz... Jesteś wyjątkową osobą na tym forum. Niech te dziwne myśli wyparują z Twojej głowy!

lepiej, w końcu przespałam ciągiem 6 godzin cud

już wypita... więc czas na drugą

No z tym znikaniem to też nie jest reguła... I to też bardziej wśród znajomych niż przyjaciół, których za wielu nie miałam, mało kogo uznaję za przyjaciela, tylko mogę uznać jednego, który akurat w pełni mnie rozumie i mamy tę obustronną pewność, że nie znikniemy na dobre, bo po prostu jesteśmy z tego samego świata i po 10 latach, nawet jak tego kontaktu będzie niewiele (a tak się zdarza, raz widzimy się i piszemy częściej, raz mniej, raz w ogóle, normalna sprawa), to dalej będziemy się zastanawiać co u nas. Zdarzało się przy poznawaniu różnych ludzi, że po czasie tego znikomego kontaktu, wcale mnie w sumie nie obchodziło co się z nimi dzieje, więc naturalnie ten kontakt został urywany, ale są też tacy, którzy pomimo "niedbania o relację" siedzą mi w tej głowie i będą siedzieć i potem się okazuje, że ja im też siedzę w głowie, więc coś tam jednak niewidzialnego nas łączy, bo potem się spotykamy i jest jak dawniej, jest normalnie, fajnie, bez spiny, nawet jak się kompletnie zmieniliśmy, to wciąż żadne z nas tej nitki nie chce rozrywać i jest ciekawy życia drugiego. Lubię takie relacje, w których każdy żyje oddzielnym życiem, a potem znów gdzieś tam się przeplatamy. Ale też lubię czasem być na bieżąco, choć wtedy wiem, że szybciej się w taki sposób wypalę, więc nie może być tego za często. A porównywanie związku do przyjaźni jest jak porównywanie banana do śliwki, @RosePrick, obie rzeczy są smaczne, ale śliwek nie będziesz jeść codziennie, bo przesadzisz z pobytami w toalecie, za to banana można wcinać na śniadanie dzień w dzień, czy w formie owsianki czy chlebka bananowego, żeby się nim nie znudzić, i nic ci nie będzie. Związek to związek, zobowiązanie do współdzielenia życia. Przyjaźń jest elastyczna, ona jest i będzie, nie zniknie, jak będzie trochę mniej kontaktu niż przedtem, a potem znowu więcej.

no właśnie, @Przemek_Leniak ma w głowie obraz kobiet na podstawie tych, którymi się otaczał nudne takie generalizowanie, co człowiek to inna bajka, niezależnie od płci

no... tylko ludzie...

Może tak pomyślały, dlatego się zaśmiały, pewnie sporo mają na co dzień zabawnych sytuacji w aptece

o, to też ja, podoba mi się ale dziś akurat mam plany

Również miałam na myśli realną paczkę kumpli, ale z jakimś wspólnym komunikatorem, na którym nie wymagano by ode mnie odpowiedzi tu i teraz, tylko kto by chciał (tak jak na forum), to by sobie pisał "in real time", wysyłał zdjęcia i takie tam, byle nie za dużo, bo bym nie wyrabiała z czytaniem tego wszystkiego. Ale tak sobie myślę, że takie pisanie na forum w zupełności zaspokaja mi potrzebę przynależności. No ja takich pytań sobie nie zadaję, tylko odczytuję wiadomość, w której prawdopodobnie będzie zawarte po co piszą. I zdarzało się, że wracały do mnie osoby "po coś", to w zależności od prośby, załatwialiśmy sprawę (lub nie). Nawet jakbym miała być czyimś plasterkiem, a tak było, to nic mnie to nie kosztowało powspierać przez chwilę... Przecież nic się nie stało. Nie traktuję milczenia jako zaniedbanie czy brak szacunku. i ja też Zgadzam się z tym, dlatego wiele moich znajomości nie trwało długo, bo właśnie męczyło mnie to, że ktoś chciał pisać ze mną dzień w dzień czy spotykać się co tydzień, a jak tego nie dostawał, to się obrażał... No ja jestem przede wszystkim priorytetem. Nie kto inny. Lubię niewymagające znajomości, a w przyjaźni nie chodzi o to, żeby regularnie rozmawiać i się spotykać, bo inaczej łamie się jakieś niezapisane zasady, tylko żeby to wszystko robić, kiedy ma się ochotę, i przede wszystkim mieć do siebie zaufanie, co nie? Coś na zasadzie braterstwa, rodzeństwa. Jest nierozrywalna więź, a kontakt jest... kiedy jest. Ok, miałam w życiu różne znajomości - jedne na zasadzie listownej korespondencji, czyli emocjonalnie bardzo angażujące, gdzie czasem przychodziło i wychodziło tekstu na kilka stron A4. Jak siadałam do tekstu, to mijały mi godziny, a czasem nawet do kilku dni układałam wiadomość. Taki rodzaj znajomości sprawdza się u mnie tylko wtedy, kiedy mam nieograniczony czas odpowiedzi i to samo daję w zamian. Inne na zasadzie "real talku", gdzie często dostawałam wiadomość w momencie, w którym zajmowałam się po prostu sobą i nie chciałam nikim innym, nigdy długo nie trwały. Co poradzę, że nie chce mi się pisać akurat w momencie, kiedy drugiej osobie się chce. Żadna wiadomość mi oczywiście nie umyka, jesteśmy otoczeni technologią, mogę nie odpisać na coś błahego prowadzącego do byle-rozmowy, tak samo ktoś mi może nie odpisać, ale jakbym zobaczyła wiadomość proszącą o pomoc, to można na mnie liczyć i tego samego oczekiwałabym od przyjaciela. No to widocznie nie rozumiem i będę szukać niezdrowych relacji. Lub nie będę, bo już się zmęczyłam odpisywaniem Może przeprowadzę się do Meksyku, tam mają większy luz

Prawda. Normalnie. Jak tu na forum... jak chcę, to coś napiszę, jak nie, to nie. Nikt mi konta nie dezaktywuje. To wypadnę. Na co mi tacy ludzie w takim razie... I tak jesteśmy wszyscy w jednej i tej samej paczce zwaną społeczeństwem. Wszędzie ludzie wpadają i wypadają. Nie mam z tym problemu. A ja bym właśnie mogła taką mieć, bo bym ją w pełni rozumiała. Każdy przechodzi różne okresy w życiu, ja mam częściej takie, w których nie chcę się kontaktować w ogóle z nikim prywatnie i nawet nie wiem kiedy mijają te tygodnie, miesiące czy lata... Zresztą, pisali do mnie znajomi po latach - normalnie odpisywałam, nie miałam z tym problemu. Jeśli ktoś wyciąga do mnie rękę, to ją złapię, przyciągnę i przytulę tego człowieka. Nie jest mi przecież obcy, a to że się nie odzywał długo, no to co, widocznie miał lepsze rzeczy do roboty (i bardzo dobrze) lub mu się nie chciało (też dobrze, regenerował się po prostu). Jak często? Co z pracą, rodziną, dojazdami, dbaniem o siebie i swoje zainteresowania? Spotkanie dwa razy w roku by mi wystarczyło na podzielenie się większym updatem życiowym, który raczej i tak niewiele się zmienił... Chyba że jeszcze spotkać się można ot tak na wypad do sklepu czy gdzieś, związane z jakąś aktywnością. Nie chcę żadnych zasad, czy wypada czy nie wypada, chciałabym mieć taką przyjaciółkę, na którą wiem, że mogę liczyć, i vice-versa. Która po prostu jest. Istnieje sobie gdzieś tam i swobodnie w każdej chwili możemy do siebie zadzwonić, napisać, spotkać się lub, jak nie mamy ochoty, to w ogóle się nie kontaktować tygodniami i też będzie ok. No i żeby się tylko nie martwić o siebie, jak już mijają ze 2-3 tygodnie czy miesiące, to można napisać "sry, nie mam głowy do tego teraz, dam znać, jak będę chciała". Taka trochę siostra po prostu...

Powtarzam sobie ten test osobowości średnio co 1-2 lata. Na początku długo byłam INTJ, potem na przemian INTP i INFJ, a ostatnio (rok temu) ISTJ i teraz też mi wyszło ISTJ, czyli Logistyk. Grunt, że niezmiennie jestem introwertykiem. To się nigdy nie zmieni.

Im więcej, tym lepiej! Byle nie kończyły się w tym samym czasie, konkurs jesienny wymaga większego wkładu.

Skąd ja to znam, mam swój ulubiony kubek w małym rozmiarze i robię w nim kawę jedną po drugiej. Kiedy robię w większym, to mi nie smakuje, gubię proporcje mleka do kawy.

Kule mocy, czekoladowo-daktylowe lub ja np. lubię zgnieść banana widelcem, dodać trochę masła orzechowego (bez cukru), orzechy pekan czy inne, płatki owsiane i zrobić z tego kulki, obtoczyć w płatkach owsianych lub wiórkach kokosowych (możliwości jest od groma), do lodówki i są pycha. Jak za mało słodkie, to można dodać troszkę miodu lub syropu z agawy, ale sam dojrzały banan powinien zaspokoić ochotę na słodkie.

noo i tak jemy masę śmieci, nawet o tym nie wiedząc... lepiej sobie robić samemu przetwory, dobrze @Maat że masz swój własny ogródek, jak dobrze pamiętam, wiesz co jesz ja niestety miastowa, więc muszę patrzeć dokładnie na składy warzywa i owoce myję w sodzie oczyszczonej a leków jak na najmniej...

nie straszę, normalnie ma w składzie E 171, które UE zakazało stosowania w żywności od 2022 r., ale dalej jest w obrocie w lekach, suplementach, pastach, żywności, która już wyszła... pewnie w małych ilościach nie szkodzi, ale i tak lepiej unikać... Produkty zawierające dwutlenek tytanu, pomimo, że mogą jeszcze znajdować się w obrocie, nie mogą już być stosowane do dalszej produkcji. Dwutlenek tytanu może nadal być stosowany do produkcji produktów leczniczych. no jak wycofują z żywności, to i w lekach bym unikała ale proszki są małe, wiele tego barwnika nie potrzebują

ibuprom zawiera rakotwórczą biel tytanową

umyłam samochód

to prawda, cukier to śmierć nie jem słodyczy, chyba że z piekarni jakieś rogaliki, i niestety słodzę kawę

fajny pomysł

no wiem, dzięki, teraz tylko wytrzymać te bóle, chciałabym kiedyś w końcu normalnie spać, a obecnie wyrywa mnie serce z bólu ze snu, tak to obecnie wygląda jakby moje ciało bało się zasnąć, w momencie zasypiania jest taki wyrzut, oczy mi wystrzeliwują i biorę głęboki wdech niemal z krzykiem, do tego pobudki w nocy, śpię bardzo, bardzo mało, dlatego mi wszystko wysiada po kolei

tak, teraz jest dobry czas na to, jak jesteś z powrotem na dobrych torach

nie mogę już nic brać na znieczulenie w ogóle nic, mam zakaz, jeśli będę się słuchać wytycznych, to po może tygodniu ból, jaki mi towarzyszy, przejdzie.. póki co siedzę i boli mnie serce, boli kręgosłup i kończyny po wygięciach ostatnich, boli głowa i dusza, najbardziej boli zawód, zawiodłam się sobą, ale to nic, od nowa wszystko znowu i znowu, droga mi się wydłużyła nie lubię swojej głowy aktualnie, płata mi figle