Wrwsw

Cześć, dostałem podejrzenie/mocną sugestie od specjalisty i się zastanawiam. ogolnie funkcjonuje tak: codziennie idąc ulicą patrze kto się na mnie patrzy każde spojrzenie miłe od kogoś to uzdrowienie dla mojego poczucia wartości, czuję się ważny, każde pominięcie spojrzenia przez obcego to cios. Dbam o wizerunek żeby nie wydać negatywnych emocji. Patrzę w lustro codziennie od wielu lat i się zachwycam sobą, wyobrażam sobie relacje romantyczne i swoje powodzenie w nich, czuję się wyjątkowy, od zawsze liczę na specjalne traktowanie czuję wewnętrznie że jestem na tyle wyjątkowy dla siebie i innych że mogę je mieć i należy mi się. Uwielbiam plotkować, mówienie o innych z kimś daje mi siłę „my jesteśmy wyjątkowymi - możemy” Często szukam w innych korzyści jakie mogę osiągnąć, ale robie to raczej pośrednio, a nie w sposób chłodny, wykalkulowany. empatię - chyba czuję, ale jest u mnie natychmiastowo blokowana żebym nie musiał dźwigać i wchłaniać czyichś emocji (bo nie chcę tego) a mam ASD i silnie chłonę emocje z otoczenia. Ale jak wchodzi w grę utrzymanie podtrzymanie relacji to mogę ją odegrać bardzo dobrze (nw czy czuje ją, ale robie wszystko żeby czuć i reagować autentycznie) - stały rytuał u mnie - puszczanie muzyki przeglądanie się wyobrażanie sukcesu idealnego związku życia i swojej doskonałości (tyle że nie wiem czy to rytuał nie z ASD czasem) i podstawą - czemu się w ogóle przejmuję tym teraz. I ostatnie co mnie spotkało - fryzjerka zwaliła fryzurę, straciłem poczucie siebie, tożsamości - od tamtego momentu od razu czuję napięcie, nie czuję siebie mam depresję napady paniki bo nie mogę patrzeć w lustro i skupiać się na wyglądzie. Straciłem mój glowny punkt odniesienia w życiu - WYGLĄD. Czuję się fatalnie, bezwartościowy. czy to znak że maska spadłaa i wyszło prawdziwe zerowee poczucie, które we mnie siedzi to wam wygląda na NPD, cechy czy mechanizmy obronne? tak jak mówię pod spodem chyba siedzi niskie poczucie wartości które chce być ciaaaaagke zaspokajane. w wypisie z oddziału dziennego „zaburzenia osobowości mieszanej” „nadmiernie skoncentrowany na sobie, brak patrzenia na potrzeby innycy” „skupianie uwagi personelu i innych pacjentów” „refleksja powierzchowna mimo deklaracji pracy nad sobą” „wchodzenie w relacje z osobami chwiejnymi/opozycyjnymi” „wgląd adekwatny z tendencja do egocentryzmu”

Zmieniłem fryzurę, odpalił się lęk: nie jestem atrakcyjny, nie czuję się sobą, ludzie już nie patrzą na mnie, jestem nikim, straciłem poczucie siebie i serio straciłem poczucie siebie, moje dłuższe włosy to był część mojej tozsamosci, czuje się fatalnie teraz nie sobą co zrobić, ktoś miał coś takiego?

staryy mem, ale ktoś tak postrzega terapeutów? ja mam trochę inne spostrzeżenia i wg mnie często terapeuta > psychiatra w kwestii zdrowia psychicznego u dużej liczby pacjentów (oprócz depresji dwubiegunowek, schizofrenii itp)

aha, to ja chyba byłem zbyt egocentryczny wtedy może teraz bym nosił.

wiesz jak kazali u np. u lekarza to zakładałem, bo nie mialem wyjścia, ale z własnej woli nigdy i mandatu tez nie dostałem to się nazywa nonkonformizmw hahah

głównie ocd, ale tez na objadanie się.

biorę od kilku dni, czekam na pierwsze efekty

co się stało z użytkownikiem archentia styx? Ban czy usunęła konto? ciekawy jestem, bo wiele lat się udzielała

parogen delikatnie uspokajał i tyle.

to słuchaj, u mnie na uczelni z kolei my czasami dowiadywaliśmy się w dniu egzaminu, że kto zaliczył ćwiczenia w poprawce (czyli kolokwium) ma tylko 1 termin egzaminu i nara xd. ale no pewnie i u ciebie jakieś problemy były hahah tylko lepiej wsopominnac te dobre chwile.

WoW to gdzie ty chodziłaś?! bo u mnie można pomarzyć o czymś takim.

chyba każdy z ocd sobie kiedyś wkręcał schizofrenię hahahah

to typowy objaw OCD i żaden terapeuta nie weźmie cie za "świra", bo OCD to typowe zaburzenie lękowe, które rozumie każdy psycholog/terapeuta. a to, że się boisz o tym mówić to tez objaw OCD (lęk przed oceną), który musisz przełamać, żeby ruszyć z miejsca. Możesz zacząć mówić o tym stopniowo jak się boisz od razu, czyli np. Najpierw "czasami mam jakieś myśli dziwnee". tak dalej iść w temat powoli,to pomaga

Idę na 3 miesiące za tydzień xd.... jak się czuliście PO oddziale, duże zmiany w lęku, samopoczuciu, kontaktach społecznych, remisji ? Jak u was wyglądała popraw i ile czasu byliście?

Może jakieś grupy wsparcia dla osób z autyzmem? Żeby poczuć się mniej samotnyy? Albo znaleźć jakieś pochłaniające zainteresowanie, które zabije czas? Jakieś antydepresanty? Może jakiś oddział dzienny psychiatryczny (tam są często treningi umiejętności społecznych, terapie itp.) Z tą terapią to rozumiem cie w pełni, chodziłem przez 9 miesięcy na poznawczo-behawioralną i tez rady typu "wyjdź do ludzi" były irytujące, bo to tak trochę jakby bagatelizować stan pacjenta i wpędzanie w poczucie winy, brak zrozumienia, bo to nie jest takie proste.... - dlatego też zmieniłem nurt na psychodynamiczny i dużo bardziej mi odpowiada. Ja tez borykam się z autyzmem, odczuwam izolacje - idę na oddział dzienny dla osób w spektrum autyzmu na 3 miesiące - pokładam w tym nadzieje na stabilizacje stanu, bo tam są TUSY, terapie zajeciowe itp. Tyle, że tam przyjmują osoby bez. niepełnosprawności intelektualnej. może znalezienie specjalisty od asd.