dorosledzieckoalkoholika

Czy to że nie chce mieć dzieci jest normalne.nie chce mieć dzieci ponieważ nie czuje tego boje się że nie dałabym rady sobie je wychowadz z moją nerwica partner chce mieć bardzo dziecko mam się zgodzić tylko po to bo tak chce partner bo tak jest że każdy ma dziecko. Dziecko jest to cholerna odpowiedzialność i ciężka praca odpowiedzialność za czyjes życie a ja się boje tej odpowiedzialność boje się że wychowam źle dziecko i przez to będzie miało jakieś problemy w życiu tam jak ja.

Rozumiem cię doskonale bo też się zmagam z takim podobnymi problemami jak ty wydaje mi się że my DDA na sile chcemy zbudować związek ja jestem dziś w związku małżeńskim od pół roku i nie potrafię dogadać się z partnerem ale też nie chce być sama, wydaje mi się że w twoim przypadku może pomogła by ci psychoterapia może coś ci by pokazała inaczej byw spojrzała na pewne rzeczy tym bardziej że jesteś DDA ale trzeba mieć odwagę by przejść przez to ja niestety nie mam jej

Dziękuję bardzo za odpowiedzi;) tak masz rację nie chce bo nie chce przechodzić przez to jeszcze raz chociaż wiem że to głupie bo jeśli tego nie zrobię to cały czas męczy mnie i jestem w tym, jeżdżę do domu dlatego że jest tam moja mama wprawdzie jeżdżę tylko z tego względu. Gratuluję że dalas sobie radę i czytając twoje wypowiedzi widać że jesteś mądra świadoma kobieta .

Rozumiem cię ja sama jakiś czas temu przechodziłam przez to samo tylko u mnie były to ataki pani przed ludźmi gdy przypomnę sobie ten moment to też nic mi się nie chciało nie chciało mi się po prostu żyć robić cokolwiek tylko płakałam ale poszłam do psychiatry uczęszczałam na psychoterapie krótko i za krotko, brałam leki pół roku pomogły mi wyciszyły mnie zobaczyłam że można żyć od nowa ale też dużo od siebie trzeba samemu ja zmuszałam się zaczęłam czytać dużo w internecie jak ludzie wyszli z tego świństwa to mi pomogło dziś nie biorę leków pół roku jak się czuje napewno trochę gorzej niż bez nich natomiast nie tak jak kiedyś więc może i u ciebie warto by było udać się do specjalisty ile masz lat jesteś w jakimś związku ?

Rozumiem cię ja sama jakiś czas temu przechodziłam przez to samo tylko u mnie były to ataki pani przed ludźmi gdy przypomnę sobie ten moment to też nic mi się nie chciało nie chciało mi się po prostu żyć robić cokolwiek tylko płakałam ale poszłam do psychiatry uczęszczałam na psychoterapie krótko i za krotko, brałam leki pół roku pomogły mi wyciszyły mnie zobaczyłam że można żyć od nowa ale też dużo od siebie trzeba samemu ja zmuszałam się zaczęłam czytać dużo w internecie jak ludzie wyszli z tego świństwa to mi pomogło dziś nie biorę leków pół roku jak się czuje napewno trochę gorzej niż bez nich natomiast nie tak jak kiedyś więc może i u ciebie warto by było udać się do specjalisty ile masz lat jesteś w jakimś związku ?

Czy byłaś kiedykolwiek u psychologa psychiatry wydaje mi się jakieś lekki z doświadczenia wiem że takie ziołowe leki nic nie dają, natomiast trzeba się zagłębić skąd u ciebie się wziely te lęki czy wydarzyło się coś w życiu co to mogło spowodować ?

Opowiec to co cię męczy

Mówisz że twój chłopak cię kocha ale czy ty go kochasz ?skoro spotkałaś się z kimś innym i wracasz do tego czasu to może warto się zastanowić czy może nie jesteś do końca szczeliwa ze swoim partnerem (oczywiście to tylko moje zdanie)Ojciec alkoholik napewno wypłynął na twoje życie i dlatego może spotkałaś się z innym mężczyzną, wydaje mi się ze potrzebna jest terapia, może właśnie terapia coś ci uświadomi.

Witam jestem tutaj nową osoba chętnie cię wyslucham.

Tak ale każdy w każdym momencie może być osoba uzależniona od alkoholu gratuluję i oby tak dalej

Dziękuję bardzo za odpowiedzi;) tak masz rację nie chce bo nie chce przechodzić przez to jeszcze raz chociaż wiem że to głupie bo jeśli tego nie zrobię to cały czas męczy mnie i jestem w tym, jeżdżę do domu dlatego że jest tam moja mama wprawdzie jeżdżę tylko z tego względu. Gratuluję że dalas sobie radę i czytając twoje wypowiedzi widać że jesteś mądra świadoma kobieta .

Psycholog powiedziała mi że nie umiem się otworzyć ja chyba nie chciałam i nie chce chyba przez to raz jeszcze przechodzić rozpamiętywać, myśleć chociaż wiem że to głupie bo i tak teraz myślę i siedzi to gdzieś gleboko. Myślałam że gdy się wyprowadzę z domu rodzinnego będzie mi łatwiej owszem może jest w jakimś stopniu bo nie patrzę na to ale gdy przyjedzam do domu rodzinnego wszytko wraca strach lęk. Nie wiem jak mam się wgl zachować w tym momencie przyjeżdżając do domu rodzinnego nie wiem co mam powiedzieć część tato wchodzę i czasem nie mówię nic ktoś odebrał by to jakoś brak szacunku kultury i wgl.

Ale czujesz się lepiej mam rozumieć masz męża dzieci utrzymujesz kontakt z swoim ojcem ?dziękuję za odpowiedzi

Witam czy jest tu ktoś kto jest dorosłym dzieckiem alkoholika jak żyjecie jak dajecie sobie radę jak wpłynęło to na wasze życie ?

Może i masz rację ale dla mnie terapia to tylko mówienie rozmowa a nikt nie wykasuje mi pamięci to jest i zawsze bedzie, tak uważam ale oczywiście mogę się mylić chciałbym żeby ktoś tutaj odezwał się opowiedzial jak żyje teraz i co mi pomogło żyć w miarę normalnie i cieszyć się życiem o ile można

Ja też mam nerwicę lękowa z atakami paniki chociaż w życiu miałam jeden atak paniki i patrząc na inne osoby które opisują objawy mój atak paniki należał do słabych ataków ale się boje go strasznie a najbardziej tego że ktoś to zauważy że dzieje się coś ze mną nie tak mieszkam z teściami co mnie też stresuje że w końcu zobaczą że coś się ze mną dzieje

Wierzę w Boga nie mówię że ja kiedyś nie wybacza ojcu ale na dzień dzisiejszy nie wiem sama co mam myśleć i wgl jak sobie poradzić z tym wszystkim ponieważ patrzę na niego że jest wrakiem czlowieka i to mnie strasznie boli i wykańcza:(

Mieszkasz z rodzicami tak dobrze rozumiem ile masz lat ?

Witam piszę tutaj bo potrzebuje komuś się wygadac usłyszeć od kogoś podobna historię jakąś radę albo usłyszeć jak ktoś sobie radzi w życiu. Mam 26lat i tak jak w tytule jestem dorosłym dzieckiem alkoholika z objawami nerwicy lękowej i robi społecznej leczyłam się jakoś czas temu chodząc do psychiatry i chodząc na psychoterapie.bralam leki pół roku i chodziłam na terapię ale odstawiłam i zrezygnował z terapii dlatego że poczułam się lepiej dziś jestem bez leków i bez terapii (z terapii zrezygnowałam bo kolejnym etapem było opowiedzenie i wejście wgłąb mojego dzieciństwa związanego z ojcem alkoholikiem zrezygnowałam dlatego że nie potrafiłam jakoś się otworzyć sam psycholog powiedział że widzi że nie umiem otworzyć się opowiedzieć o swoich emocjach) od pół roku jestem mężatką i czuję się od jakiegoś czasu gorzej mieszkam z teściami co w jakiś sposób też jest dla mnie trudne na chwilę obecną nie mam funduszy aby się wypeowaszic, moje objawy to strach pocenie się kłócić w sercu nawet rozmawiając przez telefon jestem cała spocona te objawy jakoś akceptuje nauczyłam się już z z nimi żyć chociaż są dla mnie nieprzyjemne ale nie umiem sobie poradzić z przeszłością cyli ojcem alkoholikiem jeżeli ktoś chce wysłuchać mojej opowieści opowiem ja przepraszam za pisanie chaotycznie ale pierwszy raz pisze o tym i tutaj