Roza00

A ja dziś w nocy obudziłam się z płaczem i bieglam do lusterka sprawdzić węzły. Ciągle wydaje mi się, że rosną nowe, i że niedługo wyjdą mi jak śliwki. Ciągle molestuje obojczyki, czuję pod skórą nierówności i sama nie wiem, czy to jakieś węzły czy ścięgna...

Pola, taki mi przykro z powodu Twojej mamy aż się poryczałam z tego wszystkiego. Mój narzeczony ma zakrzepice, uprawia bardzo dużo sportu, jest zresztą trenerem personalnym. Na nogach od wysiłku ma pełno guzów-żylaków, wyglądają jak zakrzepy. Ublagalam go w końcu, żeby poszedł do lekarza. Lekarz jak to zobaczył to się przerazil, powiedział, że żyje na tzw. Bombie i jak najszybciej na oddział, bo to już tylko do operacji. A on nic sobie z tego nie robi, żyje beztrosko, cieszy się, żartuje.... A ja to już bym chyba padła na zawał. Nie wiem już, co mam zrobić żeby żyć normalnie... Ja kiedyś byłam dusza towarzystwa, a dziś... Jak wrak.

O rany.... Teraz to już im na pewno nie uwierzę!!!!

Bo ja nadal mam tą pierś zmienioną, ale na usg chyba by wyszło nie? Nie boli mnie ona już. W ogóle przestałam się nią przejmować. Do Teraz. Bo mi radiolog mówił, że przy raku zapalnym to pierś jest twarda jak skala. A on już nawet u mnie nacieku zapalnego nie widział. A w tym samym czasie zrobił mi się pryszcz w rodzaju kaszaka na piersi. Blizne mam po nim do dzisiaj. Pola, a jakie Twoja mama miała objawy i jak postawiono diagnozę?

Wiecie co jest najgorsze, że ja nie wierzę lekarzom. Idę do jednego, on mi coś powie, to ja myśle, że pewnie się nie douczyl, więc idę do drugiego, żebym sprawdzić tego pierwszego. Jak powie to samo, to stwierdzam, że może jednak obaj spali na medycynę i szukam trzeciego. Generalnie z zamiłowaniem szukam opinii na temat lekarzy, jak trafi się jedna nieprzychylna, czyli, ktoś napisze, że się pomylił w diagnozie, to pomimo, że ma 10000 dobrych opinii to już dla mnie jest spalony. Tak robiłam z radiologami, jak usg robiłam codziennie, góra co 2 dni, uspokajają mnie na 15 minut, a potem stwierdzam, że na bank się nie zna, albo ma w dupie moje zdrowie.

O matko.. To może ja mam tego raka..

O matko, ale szybko wykryli? I to prawda, że przy tym raku pierś jest twarda jak skala?

To jest jakies pocieszenie, ze tyle lat jestes na forum i wciąż żyjesz i dla Nas jest szansa. Ale ja mam to samo. Boje sie TYLKO raka. To jest dosłownie jakis obłęd. Ja tez juz przerabialam raka trzustki jak Anna Przybylska na to zmarła. Doslownie dzien po tej informacji tez byłam chora. Bialaczke i chloniaka tez juz ''mialam'' pare razy. W grudniu rak piersi, a guza mózgu przerabialam jeszcze w gimnazjum. Takze cóż...o kazdej chorobie potrafie sie wypowiedziec. Teraz jest faza na jelita wiec jeszcze troche i tez stane się specjalista od chorób jelitowo zoladkowych teraz sobie żartuje ale wiadomo, ze ciagle się boje. Ale to, ze jest takie forum daje na prawdę duzo!!!! Ja też przerabiałam raka piersi w grudniu. Lewa pierś mi nienaturalnie spuchla i cholernie bolała i powiększyła mi się bardzo otoczka brodawki. Jak pokazałam tą piers mojej mamie to się przerazila. Wybrałam się do ginekologa na usg piersi, Pani stwierdziła, że mam jakiś naciek zapalny i poleciła mi dobrego radiologa, ale powiedziała, że to raczej nic groźnego. Umówiłam się na wizytę, wtedy też pierwszy raz zaczęłam mierzyć temperaturę i stwierdziłam, że mam stan podgorączkowy. Dr Google mnie zdiagnozowal-, RAK ZAPALNY PIERSI, BARDZO AGRESYWNY. zegnalam się z życiem, święta Przwpłakałam. Miałam wszystkie objawy. Boże, jak mnie pierś piekła w środku, wręcz paliła!! Szłam na usg pewna diagnozy, Pewna, nawet nie miałam cienia nadziei. A tam... Czysto. Ani torbielka. Wyszłam płacząc że szczęścia. A dolegliwości od razu minęły. Nie mogłam wyjść z podziwu, co mózg może sobie wytworzyć. Radość nie potrwała długo, bo tydzień później miałam już węzły.

Każdy kto ma nerwice, a już nie daj Boże hipochondryczną "choruje" na raka jelita. Ja kosmiczne rewolucje jelitowe mam już rok. Gdybym miała raka jelita, to już pewnie od 8 miesięcy leżałabym pod ziemią. Moja koleżanka ma raka jelita, jest obciążona genetycznie, pierwsze objawy wystąpiły w lutym, a dziś.... Po prostu znika te raki przed 40stka to ultra rzadkość, ale jak już są, to zabijają w kilka tygodni, ewentualnie miesięcy. W tym wieku żadna z was nie chodziłaby sobie pół roku z tym gownem. Ale wiem, że Was to nie pociesza, tak jak do mnie nie może dotrzeć, że moje węzły są oczynowe i jestem zdrowa. Naczytalam się o nieziarniczych i jest koniec. Na dodatek mój tata powiedział mi dziś, że on od dziecka ma problem z węzłami, wychodzą mu nieraz gulki na szyi, są parę miesięcy i potem się chowają, ale nigdy się nie tym nie przejmował. I nie chciał mi mówić, bo bym sobie ubzdurala, że to rodzinne itp. I tez przypomnieli mi, że w dzieciństwie wywalalo mi węzły nawet bez przyczyny. Pamiętam, jak raz na Boże Narodzenie obudziłam się cała spuchnieta jak przy swince. Poszłam do lekarza, a lekarka: a takie tam, zapalnie węzłów chłonnych, antybiotyk. Zeszło. Może ja mam po prostu predyspozycje. A potem nigdy ich nie macalam.

Ja to bym wolała sobie wkrecac raka jelita, bo prawdopodobieństwo, że go macie jest takie samo, jak gdyby jutro miałby być koniec świata. Jak przypomnę sobie swoje jelitowe wkręty to aż mi się śmiać chce.

Mój hematolog mówi, że on jest zapobiegawczy i działa gdy ma nawet najmniejszą wątpliwość, co do stanu zdrowia pacjenta. A w moim przypadku jest bardzo spokojny.

Nie mam siły każdego ranka zrywam się z łóżka i biegnę do lusterka sprawdzić, czy nie wyskoczył mi węzeł wielkości jaja kurzego. Wczoraj wymacalam sobie jakieś zgrubienie pod drugim obojczykiem. Nie czuję tam żadnej kulki ani guzka, ale widzę jakąś opuchlizne i już panikuje, ze to kolejny węzeł. Słuchajcie, może ktoś z Was się nade mną zlituje i mi przetłumaczy. Moje węzły oglądało 7 radiologów, 3 chirurgów, hematolog. Każdy z radiologów mówił to samo: nie martwić się, nie wskazują na rozrost nowotworowy. W tym, byłam u jednego, który w moim rejonie wśród lekarzy i pacjentów uchodzi za legendę, bo np. Raka złośliwego piersi rozpoznaje po samym usg, nie potrzebuje badania histopatologicznego... I on też mówił, że to nie żaden chloniak. Czy słyszeliście kiedyś o tym, żeby prawidłowe węzły okazały się jednak nowotworowe? Naczytalam się znowu o chłoniakach nieziarniczych... Ze rosną bardzo powoli, mogą się okresowo zmniejszać. To tak jak u mnie..

Czy ktoś z Was ma powiększone węzły chlonne? Długotrwałe?

Ja tak samo, serce jak dzwon. A wkrecalam sobie, że to rodzinne, bo mój dziadek zmarł na zawał, nigdy go nie poznałam. A moja druga babcia przeszła 2 zawaly i ma się dobrze.

Tukaszwili taaa... Serce też dało mi się we znaki. Walilo, bolało, nie mogłam oddychać, myślałam, że umieram. Ile ja SORow w okolicy zwiedzilam, pewna, że mam zawał. Dostawałam hydroksyzyne i byłam odsylana do domu z poleceniem udania się do psychiatry. Wychodziłam że szpitala, ryczac, że robią ze mnie wariatke. Dziś już nawet nie zwracam na te ataki uwagi. Cały dzień w głowie tylko : WĘZŁY, CHLONIAK, WĘZŁY, CHLONIAK...

Polaa21 ja to Ci zazdroszczę, bo te węzły i śledziona to na bank cytomegalowirus. Jak pojechałam pierwszy raz do hematologa, to od razu to obstawial, bo mówił, że to badziewie potrafi nawet ostrą białaczkę symulować. A u mnie nie ma żadnego wirusa i generalnie nic na co można by zwalić moje stany podgorączkowe, powiększające się wezly chłonne i ogólne zmęczenie...

Szczerze? Nijak, przeszło mi, kiedy wyszły mi węzły... Do dzisiaj mam problemy z jelitami i to straszne, ale w ogóle się nimi nie przejmuje, bo mam inny problem. Zauważyłam też, że im bardziej o tym myślę, tym jest gorzej. Przyzwyczaiłam się. Uwierz mi, w tym wieku rak jelita byłby baaaardzo agresywny, bardzo. Jeżeli to trwa od stycznia, to po prawie 4 miesiącach byłabyś już pewnie jedna noga na drugim świecie.

Zakazana88 widzę, że masz to samo z jelitami, co ja z węzłami. Mi też ludzie mówią, mam tak samo, też mam powiększone i nic mi nie jest! A mi się ciągle wydaje, że ja mam gorzej od innych i na pewno to coś poważnego. Ja Cię doskonale rozumiem, wiem, co przeżywasz i jakim tokiem myślenia się kierujesz. Z jelitami też miałam jazdę w tamtym roku. A wszystko zaczęło się od tego, że u mojej mamy pojawiły się problemy z wyproznianiem, bardzo silne bóle brzucha. Dosłownie zwijała się z bolu na podlodze. Usg brzucha, ginekolog, urolog, wszędzie ok. Diagnoza: jelito drazliwe. A bóle narastaly. Po 2 miesiącach u innego ginekologa okazało się, że ma ogromne cysty na jajnikach. Na usg wyszły jako zmiany lite. Zalecono markery i szybka laparoskopie. Markery wyszły podwyższone. Od tej chwili zaczęłam mieć odpały zdrowotne, bo to co miało być jelitem drazliwym okazało się.... Potworniakiem! Na szczescie dojrzałym, czyli łagodnym. Tak jak przeanalizować te forum, to najczesciej na tapecie są jelita, węzły, guzy mózgu i stwardnienie rozsiane.

Dziewczyny, dajcie spokój jelitom, serio. Ja od rana biegam, bo mam ciągle biegunkę, boli mnie pod lewym żebrem, boli mnie brzuch, ciągle bulgocze. Masakra. Wystraszylam się rano, bo zobaczyłam czerwień, aż mi się gorąco zrobiło, ale przypomniałam sobie, że jadłam wczoraj buraczki xD patrzcie, ile osób ma tutaj problemy jelitowe, nie możemy mieć wszyscy raka jelita, który na dodatek przed 40-stką, to jak wygrana 6 w lotka, w negatywnym znaczeniu. Ja dalej przerabiam węzły. Mój hematolog napisał, żebym zaczęła żyć normalnie i nic nie szukała. Ale mi nie daje spokoju ta gulka przy uchu i ciągle mnie ciągnie gdzieś na szyi i koło obojczyków. Nie mam sił.

Polaa21 nie mam dziecka, ale moja przyjaciółka urodziła jakiś czas temu. I tez jest ciągle zmęczona. I to nawet po niej widać. Zresztą niestety przechodziła depresję poporodowa, ale szybko doszła do siebie. Często jak mam wolne, to idę do niej, żeby wziąć małą na spacer, czy ogólnie się nią zająć, żeby przyjaciółka mogła odpocząć. Zasypia jak zabita. A ja mam chwilę odskoczni, mała jest przeslodka, moja chrzesnica zresztą :) także wydaje mi się, że takie zmęczenie dotyczy prawie każdej świeżo upieczonej mamy. Także bez obaw. W końcu opieka nad dzieckiem to nie takie łatwe zadanie. Nieprzespane noce i sama odpowiedzialność wpływa na zmęczenie, zwłaszcza psychiczne. A na dodatek jak się ma przyjaciółkę w postaci nerwicy to już w ogóle odlot

Ale ja nie mam podzuchwowych, tylko na szyi tak jak się kończy żuchwy. Po dwóch stronach. A teraz mam wrażenie, że zrobił mi się przyuszny Chociaż według mojej mamy po prostu robi mi się tam pryszcz. dla mnie wygląda ja węzeł. Z tego wszystkiego nie wytrzymałam i rozryczalam się w niebo głosy u rodziców na herbacie przy całej rodzinie. Oczywiście, zero zrozumienia. Nikt nie potrafi mnie zrozumieć. Mama aż na mnie nakrzyczala, że to nienormalne, że wyczułam jakąś gulke i wpadam w panikę, skoro lekarze mówią, że mam się nie martwić. I że nie wie, jak można się tak zachowywać, mając wszystko - dobra prace, własne mieszkanie, dobry samochód, fajnego narzeczonego. Ale co mi po tym, jak się okaże, że mam raka i umrę... Bo nikt mnie w porę nie zdiagnozowal.

Największy mam na szyi, tzn obustronnie w okolicy kąta żuchwowy, mają ponad 2 cm.

Na dodatek wyczułam jakąś gulke na twarzy koło ucha i już panikuje, ze to węzeł...

Ja mam nadzieję, że ta różnica w wymiarze śledziony jest spowodowana różnicami w badaniach. W sumie węzły też miałam badane u różnych radiologow, czasem dzień po dniu, bo miałam taką psychoze, że robiłam usg codziennie u innego radiologa i wymiary węzłów też były różne. Mój hematolog kazał mu zrobić badania na Cytomegalowirus, mononukleoze zakaźna, toksoplazmoze, bolerioze, współczynniki chorób autoimmulogicznych, Badania watrobowe, posiew moczu, wymaz z gardła, Badania na paciorkowce i nigdzie nic nie ma, wszystko w normie. Mój hematolog to złoty człowiek, i jedyny któremu trochę ufam. Bo widać, że mu na pacjencie bardzo zależy. Siedzę u niego w gabinecie ponad godzinę czasem i zadaje najdurniejsze pytania, a on ze spokojem mi na wszystko odpowiada. Powiedział mi też, że utrudniać spływanie chlonki mogą napięte mięśnie, które mam na tle nerwowym. Co do morfologii, w lutym miałam za dużo limfocytow, za mało neutrofili, w marcu cała morfologia idealna, na początku kwietnia za mało limfocytow, za dużo neutrofili w rozmazie, w szpitalu morfologia ok, a crp 0,90 przy normie do 6.00. Wczoraj miałam girlla z przyjaciółmi. Piłam alkohol, tylko czekałam, aż mnie złapie ból poalkoholowy, charakterystyczny dla chloniakow, ale nie złapał. Staram się nie mierzyć temperatury. Ale szczerze.... Dalej uważam, że coś się we mnie złego rozwija. Boli mnie pod lewym żebrem od 4 miesięcy, najpierw ubzdurałam sobie, że to trzustka, po badaniach mi przeszło. Dziś ten ból znów wrócił, a ja myślę, że śledziona boli i się powiększa. Polaa21 mam 170cm wzrostu. Narzeczony zapisał mnie na wizytę do psychiatry, powiedział, że sama nie dam sobie rady... I chyba ma rację.

Mój podobojczykowy ma 1 cm. Nie boli, nie czuję go. Wykryto go na usg w szpitalu, wcześniej miałam kilka usg i zawsze opisywano, że doły podobojczykowe niepowiekszone. Jakiś czas temu wymacalam węzeł, który w moim przekonaniu był nadobojczykowy. Macalam się tak po obojczyku, że cały mi spuchl, był czerwony, i nie mogłam ruszać szyja. Pomogły maści przeciwzapalne. Poszłam potem na usg i okazało się, że te węzły są u podstawy szyi, a nie nad obojczykiem. Ale i tak nie daje mi to spokoju. Na dodatek w lutym mialam robione usg brzucha i tam moja śledziona miała wymiar 8,30 cm. A w szpitalu na usg miała ok. 9,50cm. Czyli wychodzi na to, że się powiększyła przez 2 miesiące.