bedziedobrze212

A ja tu jestem zupełnie przypadkowo po 4 latach od zachorowania na depresje. Poki co nie wrociła, choc zawsze liczę sie z taka możliwością. Dziś znalazlam sie tu przypadkowo w taki sposob, że czytalam swoją oddana juz do dziekanatu pracę inzynierską, zauważyłam mnóstwo błędow, bardzo sie zestresowalam i pomyslalam, czy ja czasem nie jestem perfekcjonistką? wpisalam perfecjonizm do google i wybrałam jedną z stron - wlasnie tu. i tak oto jestem! Ale juz uciekam, przynajmniej z obrony trzeba by miec lepsza ocenę:) no i mam nadzieje, magisterka pójdzie już z mniejszymi blędami:)

Czesć Aguś, to ja, przeczytałam posta, ale jestem w bibliotece i nie mam czasu, ale widzisz, że nie jesteś sama i z pewnością wszystko się ułoży. B.

A ja bedę mieć tak jak ashley i już!!! już zaczynam, raczkuję, odbijam sie od dna, ha ha! kto się przyłacza do śmiechowej brygady, no kto? proszę, proszę w kolejce, bo zrobi się nam nam bałagan! PAnie przodem, zapraszam!

ja z radomia

Dodaję do wypowiedzi calineczki, bo na moj gust pasuje: Zakochajcie sie!!

To fakt, nikt, kto tego nie przeżył, nie potrafi tego zrozumieć do końca, do czego się otwarcie przyznaję. Trzymaj się Liljana!

do człowiek nerwica:Przecież jesteś młody, najważniejesze dopiero przed Tobą, wykreuj swoją przyszłośc w miare możliwości, nie oceniaj siebie tak szorstko i bądż mniej krytyczny, to przyciąga ludzi:) wierzę,że wiele rzeczy CI się uda. Dziewczyny zwracają uwagę głównie na charakter, a przecież jesteś milym, inteligentym meżczyzną. Postaraj się tylko być bardziej zadowolony z życia, jakiekolwiek by ono nie było:)I pamiętaj, ja wiem, że Ty masz nerwicę i pewnie wszystko, co Ci napisalam, już negujesz w myślach, ale zastanów się, czy tędy droga?

A kogo mam lubić, jak nie siebie?? za jaką osobę jestem w pelni odpowiedzialna? życie jest krotkie, więc staram się je przezyć jak najciekawiej. Wiem, że mam jakieś talenty, jakeś zdolności i się nimi cieszę, że zostaly mi dane od losu, przecież moglo tak nie być.

Nie mam pojecia, myslalam ze tu są tylko osobiste pytania i ja też chce takie zadać. Nie jestem socjologiem ani w ogole nie mam pojecia co odpowiedzieć. Zwlaszcza o czwarej nad ranem po nieprzespanej nocy. Moje pytanie brzmi: Jak opisalbyć swoje uczucia, gdy słuchasz muzyki? Jak się czujesz?

Wszystko jasne

Bralam regularnie leki, zaczęlam być dla siebie bardzo tolerancyjna, zjechalam mocno z ambicji, zaczelam sie zdrowiej odzywiać i chodzić na spacery, dalam sobie duzo czasu, kupilam sobie komorke i zaczelam smsować. A ponadto doszlam do przekonania, że moglo mnie tu nie być, więc i tak zyję na kredyt, więc nie musze sie martwic o przyszlosc. Mnie to pomoglo, moze i Wam pomoze.

Bralam leki, zaczelam zalatwiac zalegle sprawy, dalam sobie duzo czasu, bardzo zjechalam z ambicji, zaczelam chodzic na spacery, zdrowo sie odzywiac, kupilam sobie telefon komorkowy i zaczelam smsowac, dzieki temu odnowilam troche znajomości, stalam sie dla siebie bardzo tolerancyjna, zaczely sie wakacje, pogodzilam sie z rzeczami, na ktore mam maly wplyw, dużo czytalam na temat, jak sobie radzić z depresją. A ponadto tak sobie myslę, że moglo mnie tu nie być, więc teraz żyję na kredyt, więc nie musze sie tak martwic przyszlością. To chyba najważniejsze.

Ja mialam tak samo i też myslalam, że nigdy tu już nie zawitam.

To fakt, jestem teraz aktualnie bardzo szczęsliwa, mam wakacje i wszystko mi dobrze sie uklada, wiem, że nie mysle trzeżwo, już wracam na ziemie. To niech to dotyczy nie ludzi ogolnie, ale cechy, ktorą posiada jeden wyjątkowy człowiek, którego znacie. I może to być zaleta niepowtarzalna. Akurat jestem w tym punkcie sinusoidy, że po totalnym kataklizmie przyszlo ogromne szczęście. I Tobie tego życzę, cadarxx

A toc to i ja się cieszę! ale dziekuje wszystkim za wsparcie, gdy czulam się naprawdę fatalnie