bmwfan

Czy ktoś ma jakieś doświadczenie w braniu doksepiny i wenlafaksyny? Jak by porównał moc leków, jeśli chodzi o takie czynniki 1. odczuwanie przyjemności i radości 2. lęki 3. działanie na napęd

Jakie jest wasze zdanie jeśli chodzi o porównanie doksepiny do SSRI? I do amitryptylinum? Przyznam się, że na doksepinie czułem się żywszy niż na paroksetynie i zastanawiam się czy nie powrócić do tego leku.

Pytm, bo nie mogę się dogadać z obecnym lekarzem i zmieniam na innego i zamierzam się go spytać co sądzi o danych lekach w tym o wenlafaksynie.

Czyli mówisz, że wenla to znacznie lepszy kaliber? Chodzi mi o taki lek, który nie zaburza procesów poznawczych, czyli np. pamięci, koncentracji, bo wybieram się na studia i muszę być w jak najlepiej formie. Czy wenla tłumi emocje, bo po paro czuje się taki zobojętniały, tak jakbym nie mógł odczuwać przyjemności, radości.

Czy po wenlafaksynie mieliście takie poczucie otępienia, pustki w głowie? Ja takie mam po paroksetynie.

Witam, mam podobny problem do Ciebie. Czytam albo oglądam coś i już po wykonaniu tej czynności nie pamiętam o czym był film/książka.

Czy ten lek dobrze działa na motywację? Pytam, w takim sensie, że wracam na studia po roku przerwy i potrzebowałbym czegoś co by dało "kopa" do nauki.

Mam pytanie. Czy jeżeli nie sprawdziła się u mnie sertralina 150 mg i paroksetyna 20 mg, to jak wielka jest szansa, że sprawdzi się u mnie fluoksetyna. Mam takie objawy jak utrata zainteresowań, spadek energii, niska samoocena, problemy z koncentracją i pamięcią, lęki, fobia społeczna, lęk przed krytyką i ośmieszeniem się.

Mam pytanie. Czy jeżeli nie sprawdziła się u mnie sertralina 150 mg i paroksetyna 20 mg, to jak wielka jest szansa, że sprawdzi się u mnie wenlafaksyna. Mam takie objawy jak utrata zainteresowań, spadek energii, niska samoocena, problemy z koncentracją i pamięcią, lęki, fobia społeczna, lęk przed krytyką i ośmieszeniem się.

Czuję takie zobojętnienie, niechęć do wszystkiego, otępienie po paroksetynie. Zmniejszyły się lęki, ale czuję się jakbym miał depresję. Do tego miałem 3 napady lękowe, co wcześniej nigdy wcześniej mi się nie zdarzało. Jak myślicie dorzucić coś do paroksetyny czy zmienić na inny zestaw leków? Jeśli tak, jaki moglibyście mi polecić? Biorę paroksetynę już 6 tygodni, 20 mg. Do tego rispolept 2 mg.

Witam- stosuję psychoterapię, tzn. uczęszczam na Oddział Dzienny. Lekarze jasno mi powiedzieli, że 50 % to ja, a 50 % to leki. Obecnie biorę paroksetynę 20 mg i nie jestem z niej zadowolony. Chciałbym zmienić na inny lek, ale nie wiem jaki.

Witam, jestem 20-letnim mężczyzną. Od półtora roku tkwię w istnym marazmie. Zdiagnozowano u mnie zaburzenia osobowości(osobowość lękliwa i zależna) oraz depresję i nerwicę hipohondryczną. Tracę stopniowo zdolność do odczuwania radości z życia i przyjemności. Mam straszne obniżenie nastroju, poczucie pustki, zupełne zobojętnienie, drażliwy nastrój i smutek. Tracę stopniowo dotychczasowe zainteresowania, jest mi ciężko podjąć się jakiejkolwiek czynności, najchętniej to bym leżał cały dzień i nic nie robił. Brakuje mi motywacji, wszystko co robię jest takie bardzo na siłę, takie bez emocji. Mam problemy z pamięcią i koncentracją, myślenie depresyjne, wahania nastrojów. Mam straszny lęk przed życiem, zdiagnozowano u mnie fobię społeczną. Mam straszny, nieuzasadniony lęk przed skompromitowaniem, ośmieszaniem się, aż mi się pocą ręce i kołacze serce, gdy mam iść na przykład na zakupy do sklepu czy do fryzjera. Przez te lęki i depresję musiałem porzucić studia. Dodam, że byłem prześladowany przez większość mojego życia przez rówieśników i byłem uzależniony przez większość życia od moich rodziców. Stosowałem doxepin 125 mg, paroksetynę 20 mg, sertralinę 150 mg, rispolept 3 mg i clonazepam 6 mg. Najlepiej stosunkowo się czułem po doxepinie, ale jednak lęki dalej były dosyć nasilone. Myślicie, że połączenie anafranil+fluoksetyna(ewentualnie wenlafaksyna) może mnie przywrócić do życia, tzn. zlikwidować lęki, podnieść pewność siebie i dodać motywacji i chęci do działania?

Próbowałem sobie jakoś sobie sam poradzić, bez leków, z takim skutkiem, że wylądowałem w szpitalu, gdzie wyleczyli mnie z nerwicy hipohondrycznej i to było na tyle z efektów leczenia.

Witam, jestem 20-letnim mężczyzną. Od półtora roku tkwię w istnym marazmie. Zdiagnozowano u mnie zaburzenia osobowości(osobowość lękliwa i zależna) oraz depresję i nerwicę hipohondryczną. Tracę stopniowo zdolność do odczuwania radości z życia i przyjemności. Mam straszne obniżenie nastroju, poczucie pustki, zupełne zobojętnienie, drażliwy nastrój i smutek. Tracę stopniowo dotychczasowe zainteresowania, jest mi ciężko podjąć się jakiejkolwiek czynności, najchętniej to bym leżał cały dzień i nic nie robił. Brakuje mi motywacji, wszystko co robię jest takie bardzo na siłę, takie bez emocji. Mam problemy z pamięcią i koncentracją, myślenie depresyjne, wahania nastrojów. Mam straszny lęk przed życiem, zdiagnozowano u mnie fobię społeczną. Mam straszny, nieuzasadniony lęk przed skompromitowaniem, ośmieszaniem się, aż mi się pocą ręce i kołacze serce, gdy mam iść na przykład na zakupy do sklepu czy do fryzjera. Przez te lęki i depresję musiałem porzucić studia. Dodam, że byłem prześladowany przez większość mojego życia przez rówieśników i byłem uzależniony przez większość życia od moich rodziców. Stosowałem doxepin 125 mg, paroksetynę 20 mg, sertralinę 150 mg, rispolept 3 mg i clonazepam 6 mg. Najlepiej stosunkowo się czułem po doxepinie, ale jednak lęki dalej były dosyć nasilone. Myślicie, że połączenie anafranil+fluoksetyna(ewentualnie wenlafaksyna) może mnie przywrócić do życia, tzn. zlikwidować lęki, podnieść pewność siebie i dodać motywacji i chęci do działania?