Progressive

Jak sobie próbujecie z tym radzić ?

zastanawiam się, czy ja się w ogole nadaje do zycia innego niz samotnego, ale to tak dobijajace, eh

Lorri1, doskonale niestety rozumiem o czym piszesz, bo zachowuję się dokładnie tak samo zazwyczaj. Na własne życzenie powoli udało mi się doprowadzić do takiego stanu, a w drugą stronę nie potrafię iść. Eh.

hej wszystkim, jakie plany na niedzielę?

Nie Co Cie porusza?

Cześć

Fajna sprawa. Wybrałeś się na ten zlot? Zrobiłeś jakieś fajne zdjęcia ?

bonsai, panie na motorach świetnie wyglądają, w pełni się zgadzam. Nicholas1981, też czasem bym się przejechał, chociaż pewnie się nie odważę.

Fajna sprawa. Ja odkąd zacząłem z lekami nie wsiadłem na motocykl. Kiedyś sporo jeździłem.

Jaki ambitny plan? Ja miałem nadrobić zaległości na uczelni i w pracy, ale chyba nic z tego.

na_leśnik, brak zajęcia, planów na wieczór. Jak u Ciebie?

Hej wszystkim

Kolejny weekend, kolejny zjazd w jeszcze większy dół, eh.

Czuje jakby za chwile cos miało mnie rozerwać na pol.

Spotykacie się jakoś regularnie, czy tylko od czasu do czasu ?

koszykova, wiem co czujesz, mnie to jeszcze bardziej dobija nawet nie wtedy gdy faktycznie jestem sam, a wtedy gdy jestem wsrod innych ludzi w pracy czy na uczelni.

MalaMi1001, już drugi raz podchodzę do terapii i drugi raz nie wiem co mam o niej myśleć. poem, też podziwiam ludzi, którzy są pewni swojej wartości. Ja siebie nie potrafię znieść.

MalaMi1001, troche zazdroszczę Ci, długo zajęło Ci zaakceptowanie samej siebie i czucie sie dobrze we własnej skórze, nawet jesli miałoby to sie wiązać z samotnością ? Mnie to przeraża i dołuje strasznie

Nie wiem już właśnie czy gorsza samotność czy ta cholerna bezradność. Na niczym się nie można skupić, ciężko się za coś zabrać, z jedzeniem też kiepsko. Praca i studia coraz mniej zaczynają mnie interesować, coraz mniej siły by się starać, bo już brakuje sensu w tym wszystkim. Ciężko się pogodzić właśnie z taką wizją o której mówisz, Arhol.

poem, eh, czuje dokladnie to samo

arminn, dlaczego nie wiesz co dalej ze szkołą? Choroba nie pozwala kontynuować? Ja też już ledwo daję rade

Coraz ciężej znaleźć motywację by się podnieść.

Nie jesteś sama. Jakie leki bierzesz? Jak przebiega psychoterapia? Trzymaj się

Mam nadzieję, że zadziała ponownie. Chociaż czasem powodowała jakieś dziwne odrealnienie.

madeline1111, myslalem o roku przerwy, ale to jest juz ostateczne poddanie sie, czuje ze juz bym nie wrocil. Ten stan? Pojawia sie i znika co jakis czas. Teraz najchetniej bym przespał to wszystko.