Najistotniejsze podobieństwo dotyczy występowania, zarówno w depresji jak i nerwicy, lęku. Lęk jest podstawowym, osiowym objawem nerwicy, ale jest też stałym objawem depresji. Zarówno w nerwicy jak i depresji mogą występować różne rodzaje lęku: lęk paniczny, lęk społeczny (fobia społeczna), lęk anankastyczny i natręctwa, lęk o swoje zdrowie (hipochondryczny) i inne. W obu tych stanach mogą też występować objawy pokrewne lękowi: nadmierne obawy i wątpliwości, trudności z podjęciem decyzji i zobowiązań, niepokój ruchowy i inne. Dlatego występowanie jednego z powyższych objawów lękowych lub pokrewnych lękowi może wskazywać zarówno na depresję jak i nerwicę.
Wspólne dla depresji i nerwicy są także: nerwowość, drażliwość, gniewliwość, impulsywność, większe napięcie psychiczne, trudność w odprężeniu się i wypoczynku.
Jest cała grupa objawów jak typowy dla depresji obraz zaburzeń snu, spadek napędu (podstawowej energii), zależność różnych objawów od pory dnia, które występują u osób z depresją, a w nerwicy nie mają miejsca. Można powiedzieć, że ciało, organizm jest w depresji w większym stopniu rozregulowane niż ma to miejsce w nerwicy. Dlatego depresja bardziej zasługuje na uznanie jej za chorobę, gdy nerwica może być traktowana, przynajmniej w wielu przypadkach, jako problem życia i osobowości. Ma to ważne skutki dla proponowanego sposobu pomocy. W nasilonej depresji niezbędne jest leczenie farmakologiczne (leki przeciwdepresyjne), w nerwicy podstawowym sposobem pomocy pozostaje psychoterapia.
