koszykova

Najbardziej w tym wszystkim nienawidzę siebie. Nie potrafię opisać słowami jak bardzo siebie nienawidzę i jednocześnie kocham. Dziś jest ten gorszy dzień. Potrzebuje tak bardzo uczucia, miłości, zainteresowania, zaangażowania drugiej osoby. Nie chce o to prosić, chce żeby mi to ktoś okazywał ot tak, a nie czekać na to jak na nagrodę. Nie znoszę siebie tak bardzo.

panicznie się boję jutra, męczy mnie to. Mam rozmowę o pracę. Wszystko byłoby ok, gdyby nie fakt, że to firma, w której ludzie mnie znają.

Przeraża mnie szukanie pracy, nie tyle co szukanie, ale samo zatrudnienie. Chcę pracować, ale w swojej branży się boję "a co jak nie bede dobra? Nie sprawdzę się?" kurw*! Zawsze muszę być najlepsza....... Eh

Ostatnie egzaminy... Nauka mocno daje w kosc. Fizycznie źle, bez snu

Soundtrack The Last of Us

też mnie wkurza, że rano trzeba wstać, kiedy jeszcze jest ciemno [pobudka 5:30] a spać się nie chcę

ale co zje to zje nie jedząc takich rzeczy również można mieć zawał. Z tym pochówkiem to nie wiadomo czy ma to w kontrakcie...

Zgłębiam wiedzę dot. prawa budowlanego...

ale on to przynajmniej zwiedza cały kraj

magnolia84, polsat food?

czytam o zgłoszeniu przestępstwa gwałtu, zamiast sie uczyć na jutro

Follow_, lepiej chyba w mniejszym gronie, nie czuje się człowiek odtrącony na bok, sam może dodać chociażby te swoje 3 grosze. Jest to wysiłek, ale na pewno nie taki jak rozmowa przed pełną publiką (wg mnie).

mark123, oo, znam temat. Ja po 3 latach jestem w stanie wśród nich egzystować, kilka godzin.

Problemem nie są spotkania, tylko to, że bardzo trudno zgrać się na takie spotkanie,

tzn. by każdy danego dnia czuł się względnie ok, na tyle by móc bez lęku lub silnego smutku

się spotkać. Niestety bardzo trudno o to, a dodatkowo każdy chce wypaść dobrze,

bo każdy boi się drugiej nieznanej osoby, która może go nieświadomie zranić.

Trudno się zgrać. W większym gronie jeszcze większy problem. Spotkania są raz na jakiś czas, nie wiem jak Wy, ale ja w takim trybie nie jestem w stanie się "oswoić" z ludźmi nawet po kilku miesiącach takich spotkań. Może w mniejszej grupie, malutkiej... W sumie wzrasta szansa częstszych spotkań, gdy mniej osób ustala termin.

white Lily, koniecznie. Nie godzi się żyć w niepewności.

samo spotkanie się z kimś samotności jeszcze nie przegoni, no chyba że ja mam za wysokie wymagania

white Lily, up.

a jak się nie da zwolnić, jednocześnie się nie chce... Każde 99.9% to jednak 0.1% suchara! i weź tu człowieku sobie planuj... wyluzowanie

Tak

Czy masz ochotę mieszkać sam?

i_am_a_legend, trzeba być, trwac i tworzyc takie relacje, aby być szczesliwym. Dla kazdego są to inne warunki

Ja po prostu sie starsznie denerwuje jak slysze w jakimkolwiek temacie ''a bo mój znajomy to..., a nikomu sie nie udalo...'' itd :) przewrażliwienie, co zrobić

Argish, no tak. W końcu i tak kiedyś ludzie będą bliżej siebie, to czy sie im uda zależy od nich.

W ogóle uważam, że zwiazki ''na miejscu'' są jakieś takie - udało się w miarę kogos znaleźć i jest ok. Tzn. nie wierze w takiego farta, że wybranek mojego zycia mieszka 3 domy dalej, w tym samym mieście, itd. Rachunek prawdopodobienstwa

i_am_a_legend, a mnie to grzeje czy znam kogoś kto da rade czy nie. Moge brać ewentualnie opinie ludzi, ktorzy są w temacie, maja takie doswiadczenia.

warto próbować, aby być szczęśliwym

Dokładnie. Odległość to nic. Czasem ludzie się spotykają, a są w innych państwach. Jednak każda odległość musi zostać pokonana przez dwie osoby - jak tylko jednej osobie zależy to to nie ma sensu.

Riddick, to jak tylko dwa kryteria to nie dużo, fakt. Jednak jeśli szukasz kobiety na dłużej to się nie dziw, że patrzy np na finanse. Normalne. Zastanów się czy sam jesteś atrakcyjnym kandydatem. Co sobą reprezentujesz.

Riddick, zależy gdzie ich szukasz, jakie poznajesz, na jakie patrzysz. Paradoksalnie człowiek interesuje się tym, co "nie jest" dla niego dobre.

wszystko i to że jest weekend

A no. Podbijam.

Sumarycznie (poza głupią pizda z administracji, której przeszkodzilam w trybie pracy "od kawy do kawy") gut. Do tego może zdążę spać >3h!

LadyMarmolade, ja mam tak chociażby jak ktoś mi nie odpisze tzn. załóżmy, że ktoś rozmawia ze mną cały czas, jest blisko, wszystko jest ok, a nagle nie ma dla mnie czasu na przykład. Racjonalnie wiem, że przeciez kazdy ma swoje życie, nikogo nie ograniczam, nic z tych rzeczy. Skad więc to uczucie

znowu mam uczucie, ze lepiej być samemu. Kazda odmowa, brak uwagi powoduje u mnie smutek.

Rozmowa z pewną osobą przez całą noc. Jak to dobrze poczuć, że ktoś chce tyle czasu poświęcić.

"no, ale wiesz, nie można tak, przecież marnujesz sobie życie [tak jakby świadomość tego nie dawała mi już w kość], nie myśl o tym"

kur*a! dlaczego tak jest, że jednego dnia czuję osamotnienie, a za jakiś czas chciałabym się pozbyć wszystkich wkoło i być sama. Wyjść, wyjechać, tak żeby mnie nikt nie szukał.

Alienated, oczywiście temu dziękować trzeba nauce i technice za wspaniały internet !