adamvz

oj zdarzaja sie sytuacje, gdzie ktos ma tyle roboty, ze woli kogos znalezc zeby go odciazyl i wtedy lepiej wziac kogos znajomego sciagnac niz brac czlowieka z ulicy

ostatnio zmarl bliski mi alkoholik, co moge powiedziec, jedyne jak mozna pomoc to: dac takie wzorce, zeby widzial ze bez picia, i pomimo trudow odwyku mozna byc szczesliwym (wiadomo moze pic, bo mial/ma problemy, bo dziecinstwo itp.) jednak jesli niestety pomimo Twojego wsparcia dalej pije to jedynym wyjsciem jest zerwanie i ewentualna mysl o ponownym zejsciu jesli przestanie pic na prawde. Zbyt wiele przykladow mam ktore potwierdzaja moj poglad, a ani jednego przeciwnego niestety.

czytam forum .. i planuje kolacje

oj wydaje mi sie akurat, ze ta prezentacja nie byla taka zla z zalozenia przynajmniej (choc pewnie w wielu szkolach nie wygladala zbyt dobrze w praktyce). Nie widze nic zlego w formulowaniu wlasnej wypowiedzi i obronie swojego zdania, no i byla okazja do przelamywania wlasnych slabosci. natomaist co do tego ze trzeba sie bylo wszystkiego uczyc... teraz mamy internet, nie mowie zeby przestac czytac i zapamietywac waznych rzeczy, ale mysle ze wazniejsze jest ksztalcenie umiejetnosci, a nie to kto to byl Kordian czy Korytek

ateizm

jak nie zaczniesz nad soba pracowac, to predzej czy pozniej sie zdaza sytuacje gdzie Cie ktos "wysmieje, obrazi, zrani" i bedzie to dla Ciebie wyjatkowo dotkliwe.. w zyciu trzeba swoje "upokorzenie" przezyc, kwestia tego do czego to doprowadzi.. jednak mysle ze prawdopodobienstwo ze stanie sie cos przykrego na pierwszej wizycie u psychiatry jest wyjatkowo niskie

a bylaby mozliwosc udzialu w spotkaniu w ktorys z tych dni? bo mi mogloby sie udac wyrwac jedynie na pare godzin...

szczescie jest stanem umyslu, sam kiedys w to nie wierzylem, ale ostatnio zaczynam dostrzegac, ze to prawda, zaryzykowalbym stwierdzenie, ze mozna byc szczesliwym nawet mimo depresji. Ale pierwszy warunek to zaprzestac takich stwierdzen.

mialem taki okres w zyciu, ze wolalbym byc sam, takze wiem co mowie

myśle, że wbrew pozorom, takie "nigdy nie bycie w związku itp" to może być atut. I to duży Przynajmniej w stosunku do złych doświadczeń :/

to i ja jeszcze dodam od siebie - trzeba myslec pozytywnie, nawet jesli nie ma sily sie w to wierzyc, nawet jesli sie mysli, ze to koniec i beznadziejna sytuacja,

ja ze sfery "cwiczen" stosuje relaksacje natomiast z obszaru psychiki staram sobie powtarzac, ze "tym razem nie pozwole zeby strach mna rzadzil"

noga

to jest ten problem.. leki "na psychike" trzeba brac minimum 2-3 miesiace a przez pierwsze kilka tygodni moze wystapic nawet czesto pogorszenie, i tutaj mysle ze biora sie opory, bo nikt nie chce cierpiec na darmo, a z diagnoza sa problemy, podobno NFZ dobrze wycenia nerwice itp, do tego podejscie wiekszosci lekarzy i niestety czesto po 5minutowym ogladzie pacjent dostaje rozpoznanie - nerwica

znowu nie zdazylem sie wyrobic z robota na czas :/

tez mysle, ze mozna bez lekow, a nawet, od razu zastrzegam, ze to moj prywatny poglad, ze w wiekszosci zaburzen leki tylko lagodza objawy - dobre to jesli faktycznie nie mozemy funkcjonowac, choc czytalem o osobach ktore po np pol roku brania lekow sie wyleczyly, przynajmniej twierdza ze odstawily leki i juz czuja sie dobrze... ja mysle, ze kluczem do wyleczenia sie jest 1) wsparcie otoczenia 2) praca nad soba (mam na mysli psychoterapie , techniki radzenia sobie ze stresem, budowania poczucia wlasnej wartosci)

ja też miewałem takie stany, kiedyś byłem bardzo emocjonalny, czy to stres z różnych powodów - bardzo było po mnie widać, czy z drugiej strony np jak słuchałem jakiś dobry utwór muzyczny to od razu taki miły dreszczyk przechodził, albo też jak miałem rzadką okazję przytulać się z jakąś dziewczyną... potem to niestety zrobiło się coraz rzadsze, no i pojawiły się takie stany "nic nie czuje"... narazie dla mnie to chyba zbyt trudne o tym pisac.... szukanie roznych sposobow, zeby cos poczuc.. w sumie co mysle najbardziej mi pomoglo to moje zainteresowanie szeroko rozumiana parapsychologia, proby, mimo ze mam niska samoocene i sklonnosc do katastrofizmu, pozytywnego myslenia, nie zawsze to daje natychmiastowy efekt, ale mysle, ze warto myslec pozytywnie nawet jesli jest sie w tak kiepskim stanie, ze sie w to nie wierzy.. no zobaczymy jak to sie dla mnie skonczy

Chyba nie umiem umiescic tego wideo zeby sie tu pokazalo Rufus Wainwright - Going to a Town

mam czy masz ulubioną poduszkę do spania?

ja przede wszystkim staram się, żeby nie dochodziło do takich sytuacji, różnie to wychodzi, ale staram się ustabilizować tryb życia, unikać stresów, a na to czego się uniknąć nie da patrzeć z innej strony... Próbuję też znaleźć czas na relaks, niestety nie zawsze mam możliwosć.. Co do moich objawów to głównie bóle brzucha, głowy, w sumie teraz najgorzej jest rano, choć to akurat nie wiem czy nerwica, bo mam skierowanie na operacje przegrody nosowej (ale boje się, że to jednak coś z nerwami i co jeśli operacja nie pomoże?).. Dzień w dzień budze się i czuje jakbym był po jakimś wielkim wysiłku, odczuwam takie drżenie czasem nie moge wstać z łóżka, potrzebuje z godziny żeby dojść do siebie

Witam na forum, Mam nadzieję, że wspólnie sobie poradzimy z naszymi problemami :) Pozdrawiam Adam