kisa

Chyba już gdzieś Ci odpowiadałam, sugerowałam....U mnie ucisk na klatkę piersiową, trudności z oddychaniem i bóle pod prawą łopatką okazały się objawami zapalenia woreczka żółciowego. Zrób na wszelki wypadek USG jamy brzusznej.

Wyszłam z zaawansowanej nerwicy lękowej, nie mam już ataków paniki i innych koszmarnych objawów. Trzy lata terapii. Bez leków.

Psychiatra ma poniekat rację. Jeżeli coś nas złości, irytuje, to jest to normalna, nie do końca uświadamiana reakcja nasza na lęk...Jezeli nie dzieje się coś po Twojej myśli, tak jakbyś chciał, to pojawia się lęk, a zaraz potem złość, że nie umiesz sobie poradzić z tą zmianą sytuacji. Tu nie boisz się pisac o swoich spostrzeżeniach, o swoich emocjach. Na terapii być może obawiasz się reakcji terapeuty, jej złosci, lekcewazenia - stąd nie muwisz wprost, że coś Ci nie pasuje, że coś budzi Twój niepokój. Nie umiesz się "odwaznie" domagać swego, dopytywac, wyjasniaac. Powinienes od razu jak coś Ci nie pasuje powiedzieć o tym, zapytać dlaczego milczy, powiedzieć o swoich uczuciach : "Irytuje mnie to gdy pani tak nic nie mówi tylko gapi się na mnie, czuję złość".... Tak nie powiesz, bo boisz sie zapewne jej reakcji, że wyprosi Cię, zerwie kontakt, przerwie terapię, nakrzyczy na Ciebie....A Ty nie będziesz umiał dopiąć swego i się bez strachu obronić.Ja kiedyś w takich sytuacjach zaczynałam płakać, ze strachu, z braku argumentów, uciekałam (doświadczenia z małżeństwa, kiedy na kazdą próbę bycia sobą dostawałam "strzała" lub inne równie dotkliwe kary) Ale gdybyś umiał być szczery,pewny siebie i gdybys nie bał się okazywac swoich emocji, to nie musiałbyś chodzić na terapię. Terapeuta jest właśnie po to, żeby "na nim potrenowac" bezpiecznie zdrowe normalne reakcje i upewnić się, że kara Cię za to nie spotka. Ja też chodziłam do psychologa klinicznego (była doskonała jezeli chodzi o diagnoze) Ile czasu chodzisz na terapię? Może to początki i najpierw musi Cie poznać lepiej, dlatego niewiele mówi?

Tak. Terapia, dobra terapia, która pozwoli pozbyć się przyczyny. Temat rzeka, bo każdy ma inne doświadczenia i inną psychikę. Ale ogólnie chodzi o pozbycie się wewnętrznego lęku.

Mobbing w pracy to niestety kolejna forma przemocy. Mechanizmy działają te same jak w przypadku każdej formy przemocy. Problemy ze sobą maja nie ofiary, ale niestety sprawcy przemocy. Ja chodziłam wprawdzie na terapię z powodu przemocy w rodzinie, ale jak ktoś się na kimś wyżywa i dowartościowuje czyimś kosztem, to niewazne czy jest to mąż , czy kierownik, czy koleżanka z pracy. Wystarczy, że pokażesz,że się ich boisz - potraktują cię jak worek na swoje emocje, bo sobie na to pozwolisz i ich nie "ukarzesz". Tak naprawde, to sprawcy przemocy (mobbingu) sami mają kupę kompleksów i lęków, które tuszują własnie takim zachowaniem. Mnie bardzo pomogło pytanie skierowane do mnie na terapii przez psycholog: " W czym "zagrażała" pani mężowi, że uciekał się do przemocy, że musiał się "bronić" atakując ?"

Może, jeżeli będzie po prostu szczęśliwa. Musisz zastanowić się dlaczego nie jestes szczesliwy, co Ci przeszkadza? Wspomnienia, doświadczenia, myśli na swój temat, aktualna sytuacja, niepewnośc, bezradnosc, strach...? Terapeutka powiedziała mi, że ludzie z depresją, nerwicą poczuliby się z dnia na dzień szczęśliwi, gdyby wykasować im pamięc. A ponieważ jest to nierealne, trzeba poradzic jakoś sobie ze wspomnieniami, doświadczeniami, z samym sobą... Wybaczyc sobie, innym, pogodzić się ze stratą, pokochac siebie, zaakceptować siebie, zaufać sobie, zmienic niekorzystną sytuację życiową, nauczyć się myślec inaczej....Różnie...czasem dużo tego jest, czasem niewiele... Ogólnie : Przestać się bać

Wieczna jest moja miłość do dzieci i to się nigdy nie zmieni. Nie jest idealna, bo nie ma ideałów. Może mnie złościć(złościło) ich zachowanie, mogę czasem chcieć(chciałam) pobyć sama ze sobą, ale nigdy nie przestanę ich kochać, nigdy specjalnie nie zrobię (nie zrobiłam) im krzywdy i zawsze im wszystko wybaczę...

"Mertz specjal" - nie jestem pewna czy tak to się pisze. Drogie, ale pomogło.

O co się obwiniasz? Terapeutka mi powiedziała, że wyzdrowieję jak przestanę się na siebie złościć...

Ryrzuh, jestem po terapii. Twoje myśli to objawy nerwicy spowodowane długim tłumieniem w sobie nieodreagowanej bezpośrednio na bieżąco złości. Mogę się mylić, ale po tym co o sobie napisałeś, jest to głównie złosć na ojca, stłumiona i "niesiona " przez lata. Nie mogłeś jej odreagowac jak byłeś mały na bieżąco, nie mogłeś powiedzieć ojcu wprost co myślisz i co czujesz, bo wiadomo - konsekwencje...po prostu się bałeś... I taki to mechanizm w tej zakichanej nerwicy, że jak się tych uczuć nagromadzi za dużo, to uzewnętrzniają się one właśnie w takich myślach i co wydaje się niezrozumiałe na początku - ujawniają sie w stosunku do Bogu ducha winnych przypadkowych osób (takich, które są słabsze, na których możesz się pozłościć, albo w czymś przypominają prawdziwy tamten dawny obiekt złości) Nie jesteś psychopatą. Jesteś dobrym, wrażliwym, zdolnym,inteligentnym chłopcem. Masz dobre serce i wyrzuty sumienia, potrafisz żałowac jak cos zrobisz pod wpływem emocji. Jesteś jak nabardziej normalny, gdybyś był psychopatą nie miałbyś nerwicy :) Kiedy chodzi się na terapię, leczenie polega na odreagowaniu , wyrzuceniu z siebie tamtych dawnych emocji. Już sam fakt opowiedzenia o tym co wtedy czułes niesie ulgę. Są też takie metody,że można napisac szczery, taki emocjonalny list do tego, kto w przeszłości Cię skrzywdził i nawet nie trzeba go wysyłać, wystarczy, ze w końcu "wyrzucisz" to z siebie. Chodzi o to, żeby "zwrócić sobie wolnośc", odreagować, dać sobie prawo do uczuć złosci, nienawiści, strachu, wstrętu, żalu, smutku...bo były to wtedy dla Ciebie jak najbardziej prawidłowe uczucia. Ktoś wyrządzał Ci krzywdę i to co wtedy czułeś było normalne. Twój tato nie umiał inaczej rozwiązywac swoich problemów, dlatego pił i był agresywny. To nie ma nic wspólnego z Tobą.

Tu jest ta książka do kupienia: http://wysylkowa.pl/ks774226.html [ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:01 pm ] A tu podobno do ściągnięcia (sama osobiście nie ściągałam więc nie wiem czy to działa, wyszukałam Ci po prostu w necie): http://www.dobrametoda.com/EFT/EFT-polish/EFT%20-%20download.htm

Bo ideałów nie ma. I partnerów - psychologów. A zresztą, psycholog prywatnie to też człowiek. Ta "druga osoba" też jest człowiekiem, ma złe i gorsze dni, czasem się zezłości, czasem się jej nie zechce, normalne. Wazne, zeby z premedytacją nie krzywdziła.

W łazience pralka stoi koło kibelka. Kiedyś wyrzuciłam na podłogę z pralki wszystkie rzeczy aby je posortować do prania i...zaczęłam wrzucać je do muszli klozetowej Dwa razy zdarzyło mi się wyjąć z lodówki i nalać wodę mineralną na patelnię zamiast oleju. A raz nalałam wodę do popielniczki... Do mojego faceta kilka razy powiedziałam w rozmowie "syneczku"... Prawie codziennie wracam do samochodu, bo nie kojarzę czy aby na pewno zamknęłam drzwi.

"Kazał odstawić afobam dał xanax," No to fajnych mamy lekarzy To taki sam lek, z tej samej grupy, o takim samym składzie , tylko nazwa inna Wklejam Ci z Wikipedii: Alprazolam (ATC: N05 BA 12) – lek psychotropowy będący triazolową pochodną benzodiazepiny. Wykazuje przede wszystkim działanie przeciwlękowe, choć w mniejszym stopniu wykazuje także inne działania charakterystyczne dla tej grupy leków: uspokajające, przeciwdrgawkowe i rozluźniające mięśnie szkieletowe. Alprazolam stosowany jest w leczeniu i zapobieganiu napadom lęku (napady paniki), w lęku przewlekłym także z towarzyszącym zepołem depresyjnym. Ma krótki okres półtrwania w organizmie (12-15 godzin), co sprawia że ma znaczne właściwości uzależniające. Jest aktywny w niskich dawkach, dostępny w tabletkach po 0,25 mg, 0,5 mg lub 1 mg, rzadziej większych. Zakres najczęściej stosowanych dawek to 0,75-4 mg. Po nagłym zaprzestaniu używania leku po kilku tygodniach leczenia może wystąpić zespół abstynencyjny objawiający się znacznym pogorszeniem samopoczucia, sennością oraz pobudzeniem. Długotrwałe używanie może prowadzić do wystąpienia zjawiska tolerancji fizjologicznej. Odstawianie alprazolamu musi polegać na długotrwałym podawaniu coraz niższych dawek. Nikotyna może spowodować osłabienie działania uspokajającego, a zwiększyć działanie pobudzające leku. Alprazolam znajduje się w wykazie substancji odurzających w grupie IV-P. Składnik leków o nazwach handlowych: Afobam, Alprazomerck, Alprox, Xanax, Neurol i Zomiren. " Ja przez łykanie różnych leków wpędziłam się w jeszcze większą nerwicę z powodu nieporządanych objawów. Radziłabym Ci koniecznie terapię, mnie pomogła, nie mam juz ataków paniki. Musisz zrozumiec, czego tak naprawdę się boisz i i dlaczego i pracować nad sobą.

W Wikipedii przeczytałam : "Traumatyczne doświadczenie - przeżycie wstrząsającej lub bardzo przykrej sytuacji, która często wywiera negatywny wpływ na psychikę i jej rozwój (np. gwałt, śmierć rodziców w dzieciństwie). Traumatyczne zdarzenia mogą powodować silne urazy psychiczne, co z kolei może być przyczyną zaburzeń czy chorób, szczególnie nerwic." Wcześniej piszesz, że: "(jezeli chodzi o ptsd - w tym czasie np. pracowalem nad swoja b. ciezka nerwica i moge powiedzziec ze zaleczylem ja w calosci a ptsd ani drgelo" Nie bardzo rozumiem...Zaleczyłeś nerwicę(rozumiem,że nie masz już objawów), czyli pozbyłeś się skutków traumy. I teraz co ? Co Ci jeszcze przeszkadza? Pamięć o tym? Chciałbys o tym nie pamiętać, wymazać z życiorysu, urodzić się na nowo, bez tamtych doświadczeń.? Mi terapeutka powiedziała, że wyzdrowiałabym w 100% gdyby skasowano mi pamięć. A przeciez to jest nierealne. To się stało, takie miałam doświadczenia, a nie inne i tego zapomnieć się nie da...Właśnie trzeba "przewałkowac",zrozumieć, uwolnić emocje, zrozumiec dlaczego, zrozumieć wszystko...I starac się żyć dalej, jakos się z tym pogodzic... Nie wiem co wywołało u Ciebie PTSD, jakie zdarzenia? Inaczej będzie wyglądać praca nad traumą w różnych sytuacjach. Ja na przykład "poukładałam sobie" wszystko jezeli chodzi o długoletnią przemoc ale tez nie umiem pogodzić się z tym, że najpierw to mnie okrutnie zraniono i skrzywdzono i przez to nieświadomie ja zraniłam i skrzywdziłam najbliższe dla mnie osoby.