sleepwalker

Pierwszy raz stwierdził tak po moim wybuchu przed drzwiami gabinetu, gdy ciągle ktoś mi się wpychał do kolejki, a ja zamiast się zbuntować po cichu siedziałam i miętoliłam jakąś kartkę przeklinając ich wszystkich po cichu, a potem gdy miarka się przebrała... rozpłakałam się, ale do tego stopnia, że nie potrafiłam przestać i musiałam stamtąd wyjść. A potem po moich opowieściach czego to ja się boję i wahaniach typu 'raz dobrze, raz beznadziejnie' proponuje mi co jakiś czas zwiększenie dawki. A psycholog na odwrót - że terapia bardzo wolno idzie, że jestem bardzo zamknięta w sobie i nie wiadomo co się tam w mojej głowie i moich uczuciach dzieje. Nie wiem czy umiem przełamywać te lęki... próbuję, ale chyba zbyt szybko panikuję i wolę się wcześniej wycofać.

A ja nie mogę się pozbyć uczucia, że inni są nudni. Że ja sama jestem nudna... sensu w tym wszystkim brak.

Od stycznia. Już wcześniej nad tym myślałam, ale łatwiej było wraz z początkiem nowego roku. Kilka lat temu też chodziłam na psychoterapię, chociaż wtedy było to wbrew mojej woli - teraz z własnej. Mam etapy, w których wręcz przepełnia mnie siła do działania, do wprowadzania zmian, ale przy pierwszym potknięciu cofam się do punktu wyjścia a nawet jest jeszcze gorzej. A leki... chyba nie chcę z nich rezygnować dlatego, że dają mi poczucie że COŚ jednak robię. Mimo, że nie jestem przekonana o ich działaniu.

dawno, dawno temu... - bajka

Nie odczuwam aż tak intensywnych lęków jak jakiś czas temu... tzn. kilka miesięcy temu potrafiłam leżeć do późna w nocy i być w stanie ciągłego napięcia, jakby cały czas odczuwając dopływ adrenaliny... Ale mimo terapii i tak się boję związków, krytyki, czy jazdy samochodem. Psycholog zaleca zaprzestanie brania leków, dlatego, że one niby tłumią moje uczucia, znieczulają mnie. Że niby zamykam się w sobie jeszcze bardziej, a już normalnie mam problemy z mówieniem o sobie.

sekret

Mam właśnie farmakoterapię i psychoterapię.Tylko jedna dyktuje zwiększenie dawki leków, a druga zupełne zaprzestanie leczenie farmakologicznego. I nie wiem co robić.

Cito?! A gdybyś pojechał? Skąd wiesz, że tak wyszło lepiej?

W takim razie dziękuję za powtórzenie ten kolejny raz I dopiszę do listy jako następny do oglądania skoro warto :)

Powietrzny Kowal to psychiatra stwierdził co Ci dokładnie jest? Bo ja już mam 8 miesięcy terapię, a nikt dokładnie nie nazwał tego co mi jest. Mogę jedynie wnioskować z tego co jest na ulotce od leków...

Mi często śni się to czego aktualnie się obawiam w życiu. Jakby moja podświadomość wyczuwała czego aktualnie najbardziej się boję.

Konkretnie mam na myśli dylemat gdzie lekarz psychiatra zaleca zwiększyć dawkę leków, a terapeuta z którym mam cotygodniowe sesje radzi w ogóle przestać brać leki. Co wy o tym myślicie? Komu byście bardziej zaufali, nie mogąc samemu podjąć decyzji co jest dla was lepsze?

A jaki to był serial...?

Czasem odkurzenie telewizora też bywa fajne... nawet pomaga przy problemach z zasypianiem Chociaż raczej również wszystko oglądam na komputerze.

łacina - medycyna

anka00, na punkcie raka to mam chyba największe schizy. Zwłaszcza skóry, bo mam masę znamion, pieprzyków, a babcia miała czerniaka. Dodatkowo, studia medyczna i codziennie przewijający się temat chorób jeszcze nasila taką hipochondrię.

Pierwszy dzień praktyk okazał się... fajny. Może jednak nie jest tak beznadziejnie?

Pełen obaw... nie chcę praktyk, nie chcę końca wakacji

Nie wiem czy to nie przez leki, ale zdarza mi się, że sny mieszają mi się z rzeczywistością. I też odczuwam coś w rodzaju takiego 'matrixa'.

Mnie do dzisiaj prześladuje ta melodyjka z Mody na sukces Gra o Tron fajna? Dużo ostatnio słyszałam, zarówno o serialu jak i o książce.

kino horror

Nie za bardzo oglądam polskie seriale, ale pewnie wraz z początkiem września będzie wysyp nowych, może znajdzie się coś ciekawego

Myślę, że masz szanse, a stracone lata mogę być 'motywacją' dla nadrobienia tego straconego czasu. Przez to co było złe łatwiej można docenić te lepsze chwile gdy już nadejdą.

REM mrok

gad muzyka